Alþýðublaðið - 01.11.1922, Síða 4

4
AL'ÞÝÐUBL AÐIÐ
Tóbakskaup
gera mcsu bezt í
K aupí élaginu.
Við J*öfam aií fessgið feikna árws.l
af Ijósnltrónura, borðlompum
Og kögorlömpura, Ssamt ýonuœ
tegundam &.I hongilömpnm.
Þar sem verðið ð þessutn nýia
lömpum er mikið fægra en áður
hefir verið, ættuð þér að kom*
og Kta á úrvaiið og heyr* verðið.
Hf. Rsímf. Hltf & JLjéa
Laugaveg 20 B Sími 830
IVýlcomið I Nýkomið!
Appelsínur
"Vínber, Bananar,
Laukur
og- ódýra hveitiö.
Kaupfélagið.
' i:
Ágætar kartöflur
seiur K*upfélagið á 10 krócur pokann frá pakkhúsi
Samningsvinnu Digsbrúnar við Tryggvagötu.
Fresíið ekki að kaupa þessar kartöflur, því bbgðir eru ekki rciklsr.
Kaupfélagid. ~ Sími 728.
Vegna verðhækkunar
erlendis, er verð á kolum frá í dag:
68 kr. pr tocn.
n — — skippund, hsimflutt
Kolín eru geyrad í húsi.
Rcykjavík, i nóvember 1922
H. P. Duus.
Kanpendnr „Verkamanasla*4
hér í bse eru vinsamlegast beðnii
ið greiða hið fyrsía ársgjaldið
5 kr., á sigr. Alþýðublaðsin*.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðut:
Hallbjörn Halldórsson.
Prentsmiðjsn Gutenberg
Sdgar Rice Burrougks: Tarzsn snýr aftnr.
lega eins og stór köttur; þó sté hann ekkert skref svo
hin næma heyrn apamannsins yrði þess ekki vör.
Tarzan flaug í hug, ef hann elti hann að kofanum.
Hann vonaði, að hann gerði það ekki, því það var
sama og hann yrði að sofa um nóttina i trjánum, og
hann kaus heidur heybælið í kofa sfnum. En hann
þekti í hvaða tré var bezt að liggja, ef nauðsyn krefði,
því íyr meir hafði hann oít orðið að liggja úti, þegar
eitthvert villidýrið hafði elt hann heim, og ekki farið
fyr en við sólarupprás 1 burtu.
En alt í einu hætti Númi að elta hann og snéri á
braut öskrandi, f leit eftir annari bráð. Tarzan komst
því óáreittur til kofans, og lagðist til hvíldar í bælinu,
sem eitt sinn hafði verið mjúkt grasflet. Herra Jean C.
Tarzan vatpaði þannig auðveldlega af sér þunnu skinni
menningarinnar og féll í djúpan og rólegan svefn
villidýrsins. Kvenmannssál hefði að eins getað bundið
hann við menninguna að staðaldri, og sópað á burtu <
villimensku hans.
Tarzan svaf langt fram á morgun, því hann var
orðinn þreyttur af volkinu 1 sjónum. Þegar hann vakn-
aði var íyrsta verk hans að hlaupa að læknum og fá
sér að drekka. Þvf næst fór hann í sjóinn og synti um
stund. Á eítir fór hann til kofans og át af geltinum.
Þegar því var lokið gróf hann afganginn fyrir utan
iofann til þess að hafa það í kvöldmatinn.
Svo tók hann reipið og lagði af stað i leiðangur. Nú
ætlaði hana að veiða göfugra dýr — mann; ef hann
ifaefði verið spurður, hefði hann reyndar getað nefnt
miklu fleiri dýr, sem hann taldi manninum miklu
• freinri að göfgi. f dag vildi Tarzan ná í vopn. Hann
viidi vita hvort konur og börn hefðu orðið eftir í þorpi
Monga, eftir að frönsku hermennirnir höfðu drepið
talla hermennina í hefndarskyni fyrir d’Arnot, Hann
vonaði, að hann hitti þar hermena.
Apamaðurinn fór hart, og um hádegi kom hann að
þorpstæðinu; en þorpið var horfið. Skógurinn hafði
lagt akrana undir sig, og kofarnir voru eyddir. Engin
merki mannaferða sáust. Hann dvaldi um stund hjá
rústunum, í von um að rekast á einhver vopn, en leit-
in var árangurslaus. Hann lagði því aftur af stað, og
fór með ánni er lá til suðausturs. Hann vissi, að helzt
var menn að hitta í nánd við vatn.
Hann aflaði sér matar á leiðinni á sama hátt eins
og hann hafði gert forðum, er hann var með öþunum,
og Kala hafði kent honum. Hann skeytti engu því er
hann hafði kynst um mataræði manna, því nú var hann
ógurlegur mannapi, eins og Jiann hafði verið tuttugu
fyrstu ár æfi sinnar.
Hann brosti þegar honum datt í hug einhver kunn-
ingi, sem hann hafði kynst í París, sitjandi í hægindum
sfnum í einhverjum klúbbnum — eins og Tarzan hafði
setið fáum mánuðum áður. Hann stanzaði, eins og hann
hefði skyndilega orðið að steini, því hægur andvari bar
að vitum hans lyktina af bráð eða huldum óviui.
Um nóttina svaf hann langt frá kofa sínum, vand-
lega falinn í laufinu á stóru tré, hátt upp f loftinu.
Hann var aftur vél saddiir — að þessu sinni af kjöti
af Bara, rádýrinu, sem fallið hafði í snöru hans.
Suemma næsta morgun hélt hann áfram ferð sinni;
hann fylgdi enn ánni. Hánn hélt áfram í þrjá daga,
unz hann kom þar 1 skóginn, er hann aldrei hafði
ljpmið áður. Skógurinn var farinn að þynnast, og langt
í fjarska sá hann blána fyrir fjöllum, og milíi þeirra
og skógarins var vfðáttumikil grasslétta. Á sléttunni
var nú bráð — óteljandi antilópur og stórar hjarðir af
zebradýrum. 1 Tarzan var glaður — hér skyldi hanu
lengi dvelja.
Að morgni fjórða daginn varð'hann hissa, er hann
kendi nýján þef. Það var mannaþefur, en þó Iangt til
mannsins. Apamaðurinn titraði af gleði. Hver taug var