Morgunblaðið - 26.09.2007, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. SEPTEMBER 2007 27
„… eins og stór hluti af barnæsku
okkar hefði farið frá okkur“, þegar
hann frétti af andláti mömmu. Það
er kannski ekki skrýtið enda kynnt-
ust margir vina okkar mömmu
strax á leikskólanum Árborg þar
sem hún var leikskólakennari
fyrstu æviárin okkar. Heimili okk-
ar, í Hraunbæ og sérstaklega Mel-
bænum, voru líka eins og félags-
heimili eða önnur heimili vina okkar
eins lengi og við munum eftir …
Þegar við bræðurnir horfum til
baka þá er svo stórkostlega margt
sem við getum þakkað mömmu fyr-
ir – og pabba auðvitað líka … Upp-
vaxtarárin í Árbænum voru frábær
tími gjöfulla minninga sem við
bræðurnir erum afar þakklátir fyr-
ir. Við tvíburarnir vorum sjaldan
taldir auðveld börn eða unglingar
en mamma sagðist samt aldrei hafa
þurft að hafa mikið fyrir okkur –
nema kannski „stöku“ áhyggjur af
því að okkur tækist að slasa okkur
við einhver uppátækin. Allt frá
fyrstu árum lögðu mamma og pabbi
mikla áherslu á að við bræðurnir
værum sjálfstæðir í öllu sem við
gerðum. Mamma sagði stundum að
það eina sem við þyrftum væri kassi
af Legokubbum, nægt gólfpláss og
smátími – þannig kenndi hún okkur
sjálfstæði enda hafði hún óbilandi
trú á kennslumætti Lego. Samt var
hún alltaf nálæg, hvort sem hún var
heima með okkur bræðurna eða hjá
okkur í leikskólanum á gulu, rauðu
eða grænu deildinni. Það er ótrú-
legt að hugsa til þess en mamma
var sennilega aldrei meira en
hundrað metra frá okkur frá því við
byrjuðum í leikskóla og þangað til
við kláruðum Árbæjarskóla.
Mamma lagði alltaf gríðarlega
mikla áherslu á hvers konar nám og
menntun – bæði fyrir okkur og vini
okkar. Hún lagði reyndar svo mikla
áherslu á nám að sumir vina okkar
hafa sagt að þeim hefði fundist þeir
bregðast henni meira en sínum eig-
in foreldrum ef þeir færu ekki
menntabrautina. „Takið meirapróf-
ið og smiðinn ef allt hitt klikkar,“
sagði hún stundum. Mamma sér-
hæfði sig í uppeldisfræðum og það
er eins og hún hafi aldrei hætt að
kenna – hvort sem hún var í
vinnunni eða heima við. Metnaður
hennar var afar smitandi fyrir alla
sem þekktu hana enda var hún
náttúrulegur leiðtogi.
Hvað sem við segjum í dag verð-
ur það aldrei nægur þakkarvottur
fyrir allt sem mamma kenndi okkur
bræðrunum og öðrum í kringum
okkur. Við getum aðeins vonast til
að lifa eins og hún sjálf gerði og
reynt að skilja jafnmikið eftir okkur
og hún gerði. Tómið sem við finnum
í dag verður aldrei fyllt enda höfum
við ekki bara misst móður okkar,
heldur líka vin, kennara og helstu
fyrirmynd í 34 ár.
Bjarki og Brynjar Péturssynir.
Kæra amma. Um leið og ég kom í
heiminn þá byrjaðir þú að elska
mig, jafnvel þótt þú hefðir aldrei
séð mig. Þú bara heyrðir að það var
lítill strákur kominn í heiminn og
varðst strax yfirfull af ást til mín en
ég veit að þú varst kona sem áttir
auðvelt með að elska og þótt marg-
ar litlar stelpur fæddust síðar í fjöl-
skyldu þína þá var alltaf eftir meiri
ást hjá þér amma mín.
Það er svo mikið þér að þakka að
ég er orðinn sá sem ég er í dag. Ef
þú hefðir ekki kennt mömmu minni
mikilvægustu reglur sem hún hefur
fengið í uppeldi og leyft mér að
kanna heiminn á mínar eigin spýtur
þá væri ég örugglega ekki sá sem
ég væri í dag. Líf mitt mun ekki
verða eins núna þegar þú ert farinn
að sofa hinum dýpsta svefni en ég
og allir sem í kringum þig voru
munu alltaf muna eftir þér og þín-
um góðu ráðum sem þú kenndir
okkur. Heimurinn missti góða konu
11. september 2007.
Ég, fjölskyldan og heimurinn
munu alltaf sakna þín,
Þinn elskandi sonarsonur.
Kjartan Þórisson
Hún Hanna er dáin, það er mjög
sárt og tilfinningarnar eru ruglings-
legar. Manni finnst ekki sanngjarnt
að systir sem er 8 árum yngri fari á
undan, hún sem hafði svo oft ögrað
dauðanum og haft betur.
Fyrir aðeins 3 vikum vorum við
öll fjölskyldan í brúðkaupi og var
hún þar hress og kát. En svona var
hún systir mín ótrúlega seig og
dugleg og stóð ætíð keik upp þó lífið
hafi svo sannarlega verið henni erf-
itt. Það eru mörg minningarbrotin
sem koma í hugann, sem barn var
hún mjög ljúf og meðfærileg og
fékk ég stundum að dubba hana
upp og fara með hana í strætó niður
í bæ og kaupa ís. Við ólumst upp í
Karfavoginum, sem var á þeim ár-
um nánast í sveit, foreldrar okkar
voru frábærir og undum við okkur
þar vel. Eftir grunnskóla fór Hanna
í Fóstruskólann og vann á leikskóla
eftir það, henni fórst það starf mjög
vel úr hendi og var metnaðarfull
gagnvart sínum börnum og vildi
þeim allt það besta. Ung giftist hún
Kjartani Hannessyni, en hann dó í
bílslysi 9. mánuðum síðar og stóð
hún þá ein með 4 mánaða son þeirra
Þóri. Þetta var gríðarlegt áfall en
hún lét ekki deigan síga, en hélt
áfram að mennta sig. Þetta voru
erfiðir tímar og oft kom systir mín
austur í Hveragerði til mín með
Þóri og við reyndum að gera eitt-
hvað skemmtilegt, stundum sátum
við bara hálfa nóttina og töluðum
um lífið og tilveruna. Síðan birti til
er hún kynntist Pétri sem er ein-
stakur maður, hún gat ekki verið
heppnari, eða hann með hana. Allt
lék í lyndi og þau eignast tvíburana
Bjarka og Brynjar í apríl 1973, en
áður en hún fer af fæðingardeild-
inni greinist hún með krabbamein
og átti það eftir að setja strik í
reikninginn, hún var á sjúkrahúsi
allt sumarið og gat ekki hugsað um
drengina sína, svo ömmur þeirra
hlupu í skarðið og tóku Þóri og
Bjarka en ég fékk Brynjar sem var
hjá okkur fyrstu 4 mánuðina, og af
og til næstu ár. Okkur til mikillar
ánægju, þar sem börnin á bænum
voru farin að stálpast og voru marg-
ir sem hjálpuðust að. Hanna var
hátt í 10 ár að berjast við veikindin
en hún var ótrúlega dugleg, aldrei
kvartaði hún, tók bara hvern dag
fyrir sig og sagðist sigrast á þessu,
sem hún og gerði í þetta skipti, en
átti þó þrisvar eftir að takast á við
krabbameinið á lífsleiðinni. Hún
átti mörg góð ár með fjölskyldu
sinni, þau voru dugleg að ferðast,
byggðu sér fallegt hús á Eyktarhæð
4, þar sem nostrað var við hvern
hlut bæði innan dyra og utan, lóðin
var einstaklega falleg eins og allt
sem hún tók sér fyrir hendur. Alltaf
var hún boðin og búin að rétta mér
hjálparhönd þegar á þurfti að
halda, og nokkrum sinnum fórum
við í ferðir til útlanda saman og var
sama sagan þar, að alltaf átti að
sýna manni það fallegasta og var
hún mjög dugleg að finna fallega og
áhugaverða staði. Sem systir var
hún alveg einstök og erfitt verður
að geta ekki hringt og rabbað. En
minningarnar eru margar og hægt
að ylja sér við þær í framtíðinni.
Guð gefi Pétri, sonum þeirra og
fjölskyldum styrk í sorginni.
Alda Dagmar - systir -
og fjölskylda
Ég hef alltaf fundið sterkt fyrir
því að ég er skírð í höfuðið á mik-
ilvægum einstaklingi í lífi mömmu
en sjaldan jafn sterkt og nú.
Þrátt fyrir að ég ætti bestu
mömmu í heimi, eins og Hanna var
dugleg að minna mig á, á hún ótrú-
lega mikið í mér og hún kenndi mér
margt af því sem mér þykir mik-
ilvægast í lífinu. Hún passaði upp á
mig og vísaði mér veginn. Ég þarf
að læra að passa mig sjálf. Ég ætti
að geta það með alla hennar visku
og kærleik í pokahorninu.
Ég heiti Jóhanna Björk eins og
hún. Hanna frænka er hetja. Og ég
ætla að vera hetja eins og
hún … þegar ég er búin að gráta
svolítið.
Jóhanna Björk yngri.
Þegar ég kynntist Jóhönnu síðla
hausts 1993 fannst mér eins og ég
hefði aldrei kynnst konu eins og
henni. Hún var ákveðin stráka-
mamma fram í fingurgóma og mikil
fagmanneskja um börn og
uppeldi. Hafði sterka skoðun á
hlutunum og hélt alltaf fast, en þó
mjúkum höndum utan um fólkið
sitt.
Hún hafði gengið í gegnum erfiða
tíma og oft á tíðum skildi ég ekki
hvernig hún gat alltaf verið jákvæð
og ánægð með daginn sem var að
renna upp. Kannski var það vegna
þeirra erfiðleika sem hún hafði
kynnst sem hún gerði sér betur
grein fyrir því, að dagsins þyrfti
maður að njóta án þess að velta sér
upp úr einhverju sem liðið var.
Stundum fannst mér hún hörð og of
ósérhlífin en þetta var hennar leið
að gera það sem hún vissi að maður
þyrfti til að njóta þess sem manni er
gefið.
Aldrei tróð hún upp á mann skoð-
un þó hún gæfi góð ráð. Fyrir þau
er
ég henni þakklát. Hún brýndi það
einatt fyrir mér eftir að Kjartan
fæddist að láta hann framkvæma
sjálfan. Ekki taka fram fyrir hend-
urnar á honum, heldur leyfa honum
að spreyta sig. Hún sáði líka því
fræi að af dóti ætti maður að eiga
sem minnst, og í því neysluþjóð-
félagi sem við búum í held ég að það
sé eitt besta ráðið sem mér hafi ver-
ið gefið þó ekki hafi ég alltaf náð að
fylgja því til hlítar.
Þó að mér og Þóri hafi ekki auðn-
ast að láta hjónaband okkar ganga
upp og samband mitt við Jóhönnu
og Pétur hafi minnkað þá höfum við
alltaf haldið sambandi. Jákvæðni
hennar og ást til Kjartans fæ ég
seint fullþakkað og vil ég
þakka henni fyrir allt það góða
sem hún hefur gefið okkur.
Elsku Pétur, Þórir, Bjarki,
Brynjar og fjölskyldur ykkar. Ég
sendi ykkur mína hluttekningu í
sorginni.
Drífa Magnúsdóttir.
Það hryggir okkur, náið sam-
starfsfólk Jóhönnu Bjarkar til
margra ára, að heyra af andláti
hennar, langt fyrir aldur fram. Við
höfum fylgst með veikindastríði
hennar í mörg ár og vissum að
hverju stefndi, þó sjálf andlátsfrétt-
in komi alltaf á óvart.
Jóhanna Björk Jónsdóttir hóf
störf hjá Garðabæ sem leikskóla-
fulltrúi í byrjun árs 1994 og starfaði
í 10 ár eða fram til ársins 2004 en þá
lét hún af störfum sökum veikinda.
Við Jóhanna störfuðum náið saman
að uppbyggingu starfsemi leikskóla
í Garðabæ á þessum árum, ég þá
sem forstöðumaður fræðslu- og
menningarsviðs Garðabæjar og
hennar næsti yfirmaður. Það er á
engan hallað þó sagt verði að það
var Jóhanna Björk sem með sinni
eljusemi og einlægum áhuga lyfti
grettistaki í leikskólamálum
Garðbæinga m.a með því að inn-
leiða gæðakerfi í leikskólana. Hún
var fremst í flokki í að bæta um-
gjörð og innra starf leikskólanna.
Eitt er að vinna vinnuna sína eins
og til er ætlast, annað er að leggja
sálu sína í verkefnið líkt og Jóhanna
Björk gerði með svo eftirminnileg-
um hætti. Mér verður hugsað til
allra þeirra barna sem nutu og
njóta þess góða starfs sem unnið er
á leikskólum í Garðabæ, ekki síst
vegna atorku og dugnaðar Jóhönnu
Bjarkar.
Það var eitthvað meira og dýpra
en harkan og dugnaðurinn sem rak
Jóhönnu áfram. Lífsgildin, einlæg-
ur áhugi á fólki, velferð hvers og
eins og trúin á hæfni og mögu-
leikana sem hver einstaklingur hef-
ur, voru hennar drifkraftar. Í þessu
samhengi kemur upp í hugann
áhersla Jóhönnu á að ná til allra
barna, „þétta netið“ eins og hún
orðaði það og átti þá við að efla
þyrfti sérkennslu og hvers kyns leit
að börnum með frávik í þeim til-
gangi að veita góða þjónustu strax
frá upphafi.
Mér eru líka minnisstæðar ferðir
okkar á leikskólana, hvernig Jó-
hanna teymdi mig milli deilda og
hrósaði starfsfólkinu fyrir frábært
starf og klappaði á litlu kollana.
„Eru þau ekki dásamleg“ var við-
kvæðið. Þessi lífsgildi Jóhönnu
Bjarkar voru akkerið sem dugði til
að gefast ekki upp í baráttunni fyrir
betri leikskólum í Garðabæ. Oft
blés á móti og baráttan var hörð.
Um leið og ég fyrir hönd starfs-
fólks á bæjarskrifstofum Garða-
bæjar votta Pétri og sonunum Þóri,
Bjarka og Brynjari samúð okkar vil
ég þakka fyrir gefandi og ánægju-
leg kynni af Jóhönnu Björk.
Gunnar Einarsson,
bæjarstjóri Garðabæjar.
Nú hefur hún Jóhanna Björk,
mín góða vinkona, kvatt þetta líf.
Þræðir okkar lágu víða saman. Við
vorum skólafélagar í fyrsta bekkn-
um sem stundaði framhaldsnám við
Fósturskóla Íslands. Það var stór-
brotinn hópur. Við gegndum sama
starfi í nágrannasveitarfélögum um
árabil. Áttum við þá oft dagleg sam-
skipti þar sem við bárum saman
bækur okkar og sóttum kraft í sam-
ræður og skoðanaskipti. Í tengslum
við starfið fórum við saman í náms-
og kynnisferðir og sváfum oftar en
ekki saman í hjónarúmum hótela.
Við vorum saman í leshring um ára-
bil þar sem við ræddum fagmál,
langtímum saman í góðum hópi
leikskólakennara.
Jóhanna var leikskólakennari af
lífi og sál, mikill fagmaður sem
helgaði starfsævi sína leikskólaupp-
eldi. Hún hefur í starfi sínu haft
áhrif á uppeldi og umönnun hundr-
aða barna og enginn getur metið að
verðleikum hversu dýrmætt það er
að njóta góðs atlætis og menntunar
á fyrstu æviárunum.
Ég átti yndislega samverustund
með Jóhönnu fyrir stuttu. Þá var
heilsan og kraftarnir á þrotum en
eljan, lífsgleðin og hlýjan ein-
kenndu hana þá eins og alltaf.
Elsku, elsku Jóhanna mín. Ég er
óendanlega þakklát fyrir að hafa átt
þig að vini. Líf þitt var ekki alltaf
dans á rósum, en kannski einmitt
þess vegna vissir þú öðrum betur
hve lífið er dýrmætt, alltof dýrmætt
til að eyða því í neikvæðni og leið-
indi. Samvera með þér gerði mann
betri. Minningin um þig verður mér
leiðarljós.
Ég sendi Pétri, eiginmanni Jó-
hönnu, sonum hennar og barna-
börnunum sem hún var svo stolt af
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Sesselja Hauksdóttir.
Með söknuði kveðjum við Jó-
hönnu Björk Jónsdóttur, samstarfs-
konu okkar til margra ára. Jóhanna
gegndi starfi leikskólafulltrúa í
Garðabæ í fjölmörg ár og var einn
af stofnfélögum í Félagi leikskóla-
fulltrúa árið 1997 og sat þar í stjórn
í nokkur ár. Við sem gegnum stöð-
um leikskólafulltrúa í sveitarfélög-
unum eigum með okkur gott félag
og mikið samstarf, þar sem málin
eru rædd og oft leitað sameigin-
legra lausna.
Jóhanna Björk var góður, virkur
og fjölhæfur félagi. Hún var fag-
maður sem helgaði krafta sína
börnum og velferð þeirra. Hún var
ósérhlífin og ætíð tilbúin að leggja
málum lið og lagði oft hart að sér
við þau verkefni sem fyrir lágu.
Jóhanna Björk var ekki bara
samstarfsmaður, hún var líka góður
félagi og hrókur alls fagnaðar á
góðri stund. Hún sinnti störfum sín-
um sem leikskólakennari, leikskóla-
stjóri og leikskólafulltrúi af mikilli
elju þó að heilsa hennar væri ekki
alltaf eins og best verður á kosið, en
hún lét það ekki aftra sér frá því að
sinna verkefnum sínum og njóta
lífsins.
Leikskólafulltrúar minnast Jó-
hönnu Bjarkar með virðingu og
þökk. Við sendum eiginmanni henn-
ar og fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd
Félags leikskólafulltrúa,
Hrafnhildur Sigurðardóttir.
Það er með hlýhug og þakklæti
sem ég kveð Jóhönnu Björk. Við
kynntumst í gegnum sameiginlegt
starf sem leikskólafulltrúar hvor í
sínu sveitarfélaginu til margra ára.
Á þeim árum var, eins og í dag,
stöðugt verið að leita leiða og vinna
að heill málaflokksins. Því var gott
að eiga samherja á línunni sem
lagði gott til og miðlaði af þekkingu
sinni og reynslu. Maður kom ekki
að tómum kofunum hjá Jóhönnu,
hún var alltaf tilbúin að hlusta og
reifa þær hugmyndir sem lágu fyr-
ir.
Í nokkrar ferðir fórum við saman
ásamt fleiri leikskólafulltrúum en
minnisstæðust er síðasta námsferð-
in sem farin var til Chicago á ráð-
stefnu árið 2003. Þetta var góður
hópur sem valdi sér hina ýmsu fyr-
irlestra. Við vorum nokkrar sem
völdum okkur að fara saman á fyr-
irlestra um yngstu börnin þar sem
fram kom mikilvægi umhyggju og
umönnunar í leikskólastarfi. Við
vorum allar sammála um að það
þyrfti að leggja meiri áherslu á
þann grunn sem fælist í umönnun
og umhyggju barna. Jóhanna vissi
um áhuga minn á efninu og hvatti
mig óspart til að halda áfram að
fylgja þeim áherslum fast eftir. Nú
eru tvær af þeim sem sóttu með
mér þessa fyrirlestra farnar langt
um aldur fram en hin, Margrét
Vallý, lést úr krabbameini fyrir
rúmu ári. Þessar konur lögðu svo
sannarlega sitt af mörkum í félagi
leikskólafulltrúa og er mér með
þessum skrifum ljúft að minnast
þeirra beggja.
Jóhanna hafði einstaklega elsku-
lega og hlýja nærveru, umfaðmaði
mann og það var sama þó að langur
tími liði á milli þess sem við hitt-
umst, alltaf var þetta hlýja faðmlag
til staðar.
Báðar hættum við að starfa sem
leikskólafulltrúar og lengra varð á
milli samfunda.
Það var því yndisleg stund í maí-
mánuði síðastliðnum þegar við af
tilviljun hittumst á heimleið á flug-
vellinum í Tenerife. Það var eins og
tíminn stæði í stað, yndislegt faðm-
lag og margt sagt á stuttum tíma.
Þetta hlýja andartak var kveðju-
stund mín til Jóhönnu.
Með hjartans kveðju og þökk fyr-
ir liðna tíð.
Samúðarkveðjur til ástvina.
Sigurlaug Einarsdóttir.
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 - www.englasteinar.is
Sendum
myndalista