Morgunblaðið - 16.10.2007, Blaðsíða 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 16. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðbjörn Krist-mundsson
fæddist á Stokks-
eyri 19. febrúar
1953. Hann lést 7.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Kristmundur
Haukur Jónsson, f.
4.8. 1950, d. 4.11.
2000, og Margrét
Árný Helgadóttir,
f. 14.8. 1929. Systk-
ini Guðbjörns eru
Sigríður, f. 4.8.
1950, gift Birgi
Jenssyni, f. 21.9. 1948, Helga, f.
19.4. 1954, gift Lárusi Hauks-
syni, f. 15.10. 1952, og Jón Hall-
dór, f. 3.4. 1966, kvæntur Rósu
Guðmundsdóttur, f. 30.7. 1975.
Fyrri kona Guðbjörns er
Ragnheiður Emilsdóttir, f. 18.9.
1955. Börn þeirra eru Drífa
Margrét, f. 10.6. 1976, sambýlis-
maður Hlíðar Þór Hreinsson,
dóttir þeirra er Hekla Elísabet,
f. 8.11. 2004, og Atli Rúnar, f.
13.7. 1982.
Eiginkona Guðbjörns er Soffía
Amanda Tara Jóhannesdóttir, f.
15.6. 1959. Foreldrar hennar
eru Jóhannes Stef-
án Jósefsson, f.
1927, og Guðrún
Sigurbjörg Stef-
ánsdóttir, f. 1934.
Systkini Amöndu
eru Einar Stef-
ánsson, Erlingur,
sambýliskona Haf-
dís Sigurðardóttir,
Elín Kristín, sam-
býlismaður Hjörtur
Ingason, Kristjana
Stefanía, sambýlis-
maður Jón Gísla-
son, Jósep Svanur,
sambýliskona Bylgja Eyhlíð
Gunnarsdóttir, og Dagbjört
Elva.
Börn Amöndu eru a) Kristrún
Huld, f. 15.2. 1978, sambýlis-
maður Eric Hansen, f. 21.2.
1976, synir þeirra eru Atli Rafn,
f. 13.12. 1997, og Liam Úlfur, f.
5.6. 2007, b) Björgvin Huldar, f.
17.10. 1979, og c) Marteinn
Svanur, f. 7.1. 1985, sambýlis-
kona Hafdís Bára Óskarsdóttir,
f. 23.9. 1989.
Útför Guðbjörns verður gerð
frá Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Aldrei datt mér í hug, að ég ætti
eftir að skrifa minningargrein um
þig, pabbi, svona snemma. Þú varst
ekki nema 54 ára, maður á besta
aldri. Og þú sem ætlaðir að verða
erfitt gamalmenni, svo að við
systkinin hefðum eitthvað að gera.
Og eins og þú varst duglegur að
hóta því, þá trúði ég þér alveg.
Þessa daga síðan að þú fórst hef
ég verið að rifja upp ýmislegt sem
við höfum gert í gegnum tíðina. Öll
ferðalögin þegar að ég var krakki,
jeppaferðin yfir hálendið, ferðin
sem við Atli og mamma fórum með
þér í þegar þú varst á Hauknum og
fleira. Það hefur nú sennilegast
ekki verið létt verk að ferðast með
mig, eins bílveik og ég var og er...
Ég man líka þegar að ég var að
læra á bíl, þú fórst með mig einn
Hafravatnshring, og sagðir svo við
mömmu þegar að við komum til
baka, að þú ætlaðir sko aldrei með
mér aftur í bíl, ég væri svo mikill
glanni, en það læra börnin sem fyr-
ir þeim er haft.... ég held að ég hafi
bara keyrt eins og þú og það
skelfdi þig.
Ég gleymi því heldur ekki, þegar
að ég hringdi í þig og sagði þér að
þú værir að verða afi. Það tók þig
smá tíma að átta þig, en svo spurð-
ir þú hvenær ég ætti von á mér, og
eftir það hringdir þú nokkrum
sinnum í mig yfir meðgönguna,
bara svona til að tékka á hlutunum.
Svo þegar Hekla fæddist þá var
svo yndislegt að sjá hvað þú varst
ánægður með hana. Þú áttir
reyndar svolítið erfitt með að
muna nafnið hennar, kallaðir hana
Kötlu en það var bara í tæpa 2
mánuði... eftir það var það Hekla.
Og þó að hún væri oft feimin við
þig til að byrja með, þá var hún
alltaf fljót að taka þig í sátt og
skríða í fangið á þér, og hún virk-
aði alltaf miklu minni þar en hún
er í raun, þar sem þú varst svo
stór.
Eftir að þú veiktist í vor, þá datt
mér ekki í hug að þetta yrði búið
svona fljótt og vonaði ég alltaf að
þú næðir þér og yrði heill aftur, en
raunin varð önnur. Mér þykir núna
rosalega vænt um það að hafa
komið til þín um daginn með Heklu
með mér, hún var reyndar ekki til í
að taka þig alveg í sátt, þar sem þú
varst orðin sköllóttur, og vildi sú
stutta fara í fatabúðina og kaupa
handa þér hár, því að „afi Bjössi á
að hafa hár“ en hún var nú samt til
í að senda þér fingurkossa þegar
við fórum og ég sá það alveg á þér
að þér þótti vænt um það.
Mér þykir svo vænt um það
núna að hafa getað verið hjá þér
þegar þú kvaddir, eins erfitt og
það var, og höfðu allir áhyggjur af
því að ég færi af stað, en það hefðu
þá verið hæg heimatökin, með fæð-
ingardeildina hinum megin við göt-
una. Innst inni, þó að ég vissi að
komið væri að leiðarlokum hjá þér,
þá vonaði ég að þér myndi batna,
þó það væri ekki nema nógu lengi
til að sjá barn númer 2 hjá mér
sem væntanlegt er núna eftir
nokkra daga, sú varð ekki raunin,
en ég trúi því að þú fylgist bara
með okkur þaðan sem þú ert núna
og sjáir barnið þegar það fæðist.
Elsku pabbi, hafðu þökk fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig í
gegnum tíðina, fylgstu vel með
ungunum mínum og okkur hinum,
og eins vona ég að þú hafir yfirum-
sjón með húsbyggingunni hjá okk-
ur Hlíðari þegar að því kemur, eins
og við vorum búin að tala um og
biðja þig að gera.
Þín
Drífa.
Elsku pabbi.
Þessa síðustu daga er ég búinn
að vera að hugsa til baka, alveg frá
því að ég man eftir mér og margt
rifjast upp.
Er búinn að vera að hugsa um
allt sem við höfum gert saman í
gegnum tíðina, öll ferðalögin,
jeppaferðirnar, veiðiferðirnar,
vinnuna og bíltúrana sem við erum
búnir að fara í saman.
Hvernig þú stóðst með mér þeg-
ar ég þurfti á því að halda, og alla
hjálpina sem þú veittir mér, sem
oftast var í kringum bílana mína.
Man þegar gamli bíllinn minn
gafst upp þegar ég var að fara í
sumarbústað um miðjan vetur og
ég fékk þig til að koma á Laug-
arvatn og draga bílinn fyrir mig í
bæinn. Þér fannst það ekki neitt
vandamál að koma á sunnudegi, í
snjókomu og hálku til að hjálpa
mér. Eins þegar þú komst og dróst
mig úr skafli fyrsta árið sem ég
var með bílpróf.
Ég man vel eftir öllum þeim tím-
um sem við vorum að vinna saman.
Þú varst duglegur að fá mig til að
koma og hjálpa þér í vinnunni þótt
að þú þyrftir ekki neina hjálp,
samt tókstu mig alltaf með og þótti
mér mjög vænt um það.
Ég hugsa til þess þegar við fór-
um á veiðar saman, en enduðum á
því að vera bara að keyra og labba
saman, segja sögur og skemmta
hvor öðrum. Ég skil ekki enn í dag,
hvernig þú fórst að því að verða
aldrei þreyttur, sama hvað við
löbbuðum mikið, og ég, tæpum 30
árum yngri, þurfti að biðja þig um
að hægja á þér, því að ég náði ekki
að fylgja þér eftir.
Svo núna, þegar það byrjaði að
síga á seinni hlutann á veikindum
þínum, þá sá ég hvað það tók mikið
á þig að geta ekki gert allt, geta
ekki labbað upp tröppur án þess að
þurfa að hvíla þig, en samt stóðst
þú fyrir framan mig og sagðir
„Þetta mun lagast, ég verð eins og
nýr“. Varst meira að segja að tala
um að við yrðum að skella okkur á
gæs eða rjúpu, þótt við mundum
ekki fá neitt, nema kannski bíltúr-
inn, útiveruna og útsýnið.
Þú munt alltaf verða í huga mín-
um hvert sem ég fer, held að það
séu fáir staðir á landinu sem við
höfum ekki farið á saman eða talað
um.
Elsku pabbi, takk fyrir allt.
Atli.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst.
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá.
Rita vil ég niður hvað hann var mér kær,
afi minn góði sem guð nú fær.
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það allt.
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum saman.
Hann var svo góður, hann var svo klár
æ, hvað þessi söknuður er svo sár.
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst
að ég sakna hans svo mikið,
ég sakna hans svo sárt
hann var mér góður afi, það er klárt.
En alltaf í huga mínum verður hann
afi minn góði sem ég ann.
Í himnaríki fer hann nú,
þar verður hann glaður, það er mín trú.
Því þar getur hann vakað yfir okkur dag
og nótt
svo við getum sofið vært og rótt.
Hann mun ávallt okkur vernda
vináttu og hlýju mun hann okkur senda.
(Katrín Rut Þorgeirsdóttir.)
Þín
Hekla Elísabet.
Guðbjörn
Kristmundsson
✝ Anna Soffía Há-konardóttir
fæddist í Reykjavík
18. ágúst 1927. Hún
lést á Landspítala
Fossvogi 7. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Hákon Hall-
dórsson skipstjóri
frá Akranesi, f.
12.12. 1874, d. 13.3.
1951, og Petrína G.
Narfadóttir hús-
móðir frá Kala-
staðakoti á Hval-
fjarðarströnd, f. 13.11. 1892, d.
7.12. 1992. Systkini Önnu voru
Níelsína Helga, f. 6.6. 1907, d.
11.5. 1988, maki Magnús Ólafs-
son, látinn. Haraldur, f. 19.7.
1923, maki Halla Eyjólfsdóttir,
látin. Herdís, f. 17.7. 1924, d. 23.5.
1988, maki Guðmundur Jónsson,
látinn. Þóra N.H., f. 16.5. 1926,
maki Sveinn Kristinsson, látinn.
Anna giftist árið 1950 Páli Sig-
6) Pétur Rúnar Pálsson, f. 25.8.
1960, d. 10.8. 1968. 7) Sigurjón
Pálsson, f. 26.2. 1962. Synir hans
Pétur Freyr, f. 1995, og Ragnar
Magni, f. 1999. 8) Halla Páls-
dóttir, f. 28.12. 1963, maki Sig-
steinn Sigurðsson. Börn þeirra
Haraldur Bogi, f. 1985, maki
Eygló Björnsdóttir, og Jóhanna
Antonía, f. 1989.
Langömmubörnin eru orðin
átta.
Anna Soffía giftist Boga Pétri
Guðjónssyni 1966. Þau slitu sam-
vistir 1981.
Hún giftist Ragnari Þorsteins-
syni 1983. Þau slitu samvistir
1993.
Anna Soffía vann margvísleg
störf til sjós og lands samhliða
húsmóðurstarfinu. Árið 1995
fluttist hún að Austurbrún 2 í
Reykjavík og bjó þar til dán-
ardags.
Anna Soffía verður jarðsungin
frá Áskirkju í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
urðssyni bifreiða-
stjóra, f. 2.9. 1919, d.
19.1. 2004. Börn
þeirra eru: 1) Hákon,
f. 12.12. 1948, maki
Ingibjörg Hafsteins-
dóttir. Börn þeirra
Elísabet, f. 1973,
maki Arinbjörn A.
Georgsson, Anna
Soffía, f. 1981, maki
Árni Þór Árnason,
og Drífa Sjöfn, f.
1987. 2) Guðrún Þ.
Pálsdóttir, f. 30.4.
1950, d. 22.10. 1951.
3) Ingólfur Pálsson, f. 13.4. 1954,
sonur hans Rúnar Páll Gígja, f.
1978. 4) Sigurður Pálsson, f.
12.12. 1955, maki Margrét E.
Kristjánsdóttir. Börn þeirra Ei-
ríkur, f. 1973, maki Sandra, f.
Jónasdóttir, Anna Margrét, f.
1978, maki Lárus Huldarsson, og
Sigurbjörn Ingi, f. 1982, maki Eva
Ósk Pétursdóttir. 5) Hreinn Páls-
son, f. 12.12. 1957, d. 27.7. 2002.
Elsku mamma.
Þá er komið að leiðarlokum.
Það hefur margt á dagana drifið
og margs er að minnast. Það er erfitt
að kveðja og mig skortir orð. Það er
ekki langt síðan við fórum saman í
ferðalag í tilefni af 80 ára afmælinu
þínu ásamt Inga bróður og Ingu. Þig
langaði til að fara Snæfellsnesið, var
þetta í alla staði yndisleg ferð og
ekki var veðrið til að spilla fyrir. Fór-
um við vestur í Dali og síðan fyrir
Snæfellsnesið daginn eftir. Enduð-
um síðan ferðina hér heima og kom
fjölskyldan saman í kaffi í tilefni
dagsins. Það lýsir þér best að þú
gerðir aldrei neinar kröfur og vildir
aldrei láta hafa fyrir þér en varst
alltaf tilbúin að stjana við aðra í
kringum þig. Þú hafðir sterka rétt-
lætiskennd og varst strangheiðar-
leg.
Þakka þér allt sem þú hefur gert
fyrir mig og mína fjölskyldu alla tíð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku mamma
hvíl í friði.
Þinn sonur
Hákon.
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast tengdamóður minnar Önnu
Soffíu. Ég kynntist henni fyrir 28 ár-
um. Ég hafði kynnst Hákoni syni
hennar og man ég enn þegar ég og
Lísa dóttir mín komum í fyrsta skipti
heim til Önnu, Boga, Petrínu, móður
Önnu, og systkina Hákonar. Nokkur
kvíði var í mér en hann var fljótur að
hverfa því okkur var vel tekið af allri
fjölskyldunni og engu líkara en við
hefðum bara alltaf verið þar. Seinna
eftir að við Hákon eignuðumst Önnu
Soffíu og bjuggum á Fjölnisveginum
kom Anna oft við eftir sinn vinnudag
til að aðstoða mig með stelpurnar,
því Hákon vann þá úti á landi. Anna
flutti á Akranes ’82 og við tveimur
árum síðar. Þar vann hún meðal ann-
ars á saumastofu, var dagmóðir og
stundaði sjóinn um tíma með Ragn-
ari. Þegar síðan Drífa Sjöfn bættist í
hópinn þá var hún alltaf tilbúin að
aðstoða. Anna reyndist mér alltaf
vel, það var gott að spjalla við hana
og kenndi hún mér margt. Hún var
sérstaklega gestrisin og enginn bak-
aði eins góðar pönnukökur og hún
gerði. Það var sama hvenær maður
kom, alltaf rauk hún í að hafa til með
kaffinu. Fjölskyldan var henni allt og
hélt hún vel utan um hópinn sinn.
Var hún stolt af börnum, barnabörn-
um og langömmubörnum sínum.
Hún reyndi margt í lífinu, missti
meðal annars þrjú börn og var það
að vonum mikill missir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Að lokum vil ég þakka henni sam-
fylgdina og þakka fyrir allt og allt.
Blessuð sé minning hennar.
Ingibjörg Hafsteinsdóttir.
Elsku amma mín.
Núna ertu farin frá okkur, svo
snögglega að maður er ekki ennþá
búinn að átta sig á því að maður eigi
aldrei eftir að hitta þig aftur.
Ég hitti þig síðast stuttu eftir 80
ára afmælið þitt, þá var ég að kenna
þér aðeins á nýju tölvuna þína sem
þú fékkst í afmælisgjöf.
Mér fannst svo gaman hvað þú
varst áhugasöm að læra á tölvu, það
hefði verið svo gaman fyrir þig að
fara á tölvunámskeið fyrir eldri
borgara.
Sumum fannst nú eitthvað skrítið
að vera að gefa eldri konu fartölvu,
það væri nú bara eitthvað fyrir
yngra fólkið.
Þú varst nú líka spurð stuttu fyrir
afmælið hvað þig langaði í, í afmæl-
isgjöf, og þú svaraðir í gríni: „Bíl og
tölvu!“
Og þar sem þú varst nú ekki með
bílpróf þá varð tölvan fyrir valinu.
Ekki grunaði mig að það yrði í síð-
asta skipti sem ég myndi hitta þig,
maður hefði þá gefið þér miklu
lengra faðmlag og fleiri kossa.
Það sem ég mun alltaf muna er
hvað þú varst alltaf góð og viljug að
hjálpa öllum, þú komst t.d. oft til mín
í skólann þegar ég var að læra hár-
greiðsluna og varst módel hjá mér.
Ég þakka fyrir allar góðu stund-
irnar sem maður átti með þér, og
fyrir að Hákon Árni skuli hafa
kynnst langömmu sinni aðeins áður
en hún dó.
Ég á svo góða mynd af ykkur sam-
an sem ég tók þegar við komum í
heimsókn til þín á Austurbrún, þið
eruð bæði alveg skælbrosandi.
Ég held mikið upp á þessa mynd
og hún er komin í ramma heima.
Maður veit að þú ert í góðum
höndum hjá Guði, og hjá börnum
þínum sem eru farin.
Ég bið Guð að blessa fjölskyldu
okkar, missir okkar er mikill og megi
hann gefa okkur styrk í sorginni.
Þín sonardóttir og alnafna
Anna Soffía Hákonardóttir.
Elsku amma mín.
Mig langar til að þakka fyrir þau
ár sem ég átti með þér. Við áttum
góðar stundir saman og þær munu
fylgja mér í hjartanu um ókomna tíð.
Þú varst alltaf svo ljúf og góð,vildir
öllum vel og varst alltaf til staðar
fyrir mann. Svo þegar þú faðmaðir
mann þá fann maður fyrir svo mikl-
um kærleika og væntumþykju. Ég
mun sakna þín elsku amma mín. Það
er þó gott að vita að nú ertu hjá börn-
unum þínum þremur, sem þú syrgðir
alla tíð. Þau hafa tekið vel á móti
móður sinni. Að lokum vil ég kveðja
þig með þessum orðum:
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
Anna Soffía Hákonardóttir