Alþýðublaðið - 04.11.1922, Síða 1
Geflð ét al Alþýðsiflokknram
1922
Laugardaginn 4. nÓvecDber
25S lötublað
£aa ðsspítalinn
og læknastéttin.
I gær var hér i blaðinu rætt
nokkuð Itarlega nm framkomu
£.and>sp(talasjóðsst)órnarinnar I
LnndsspltiLmálian, er aérstaklega
einkendiit fyrir ónyt)ungahátt sam
fara demalausri deyfð og áhcga
leysi um það, sem er aðalatriðið
I þvl máli nú, sem sé það, hvort
Landssp tiliaa veiði bráðiega bygð
nr. En því fer fjáui, að Lanðs ^
spitalaijódsstjó nin >é ein i sök
i þessu máli. D yfð hennar og
áhugaleysi er ekii nema einn
blekkurinn i þeim áhugaleysis
íjötrum, sem þetta mát htfir leg
ið og liggur /. Þír eru þvf marg*
ir aðstandendur, en þó er einn
sérstaklega, sem einna mesta og
þyogita sök hefir að bera, vegna
þess, að hann fann bezt, hversu
•kórinn kreppti, og hafði auk þess
dnna bezt tök á að hta að sér
kveða í má'iau.
Þið er læknastétt landsins.
í þvi, sem fram hefir komið
óg við hefir bo>ið i málinu, hefir
frá fyrstu borið uodarlega iitið á
læknunum. Frá þeim hefir ekkert
komlð, sem sérstaklega hefir dreg
ið athygli almennings að lér, ekk- S
ert, sem festst hifi i munni fjöld
ans, svo að áhugi hans gæti vakn
að og sýnt sig l ötulu fylgi við
aniíið. Og þó er engum betur
kunnugt en læknunnm um, hversu
brýa þörfin er fyrir Lindispltala.
Ea einmitt þes* vegna áttu þeir
ekkeit færi að láta ónotsð til
þess að skýra þsð fyrir almenn
Ingi Alt af og alls staðar áttn
þeír að vera hrépsndi rödd til al
mennings um þöifina á ip-talan
um, á fundum um oplnber mál, í
timaritum og biöðum, og ekki
linna iátum fyrt en þeir höfðu
wskið upp ailan landsiýðinn ti!
þcss að krefjast þess einum rómi,
að Landsspltali væri bygðar og
það þcgar I stað. Þetta gátu þeir.
Þeir höfðu þekkinguna. Þeir ero
auk þes* svo aettir »ð vera bú
settir vlðsvegar um landið svo
að hvar sem var gátu þeir skiprð
manni fram til að h&lda uppi bar-
áttunni Þeir hafa elnnig flestir,
einkum þeir, sem í embættum
sitjá úti um sveitir landsins og
ksupstaði, nægar tómttundir til að
búi sig undir baráttustarfið, og það
er áksfl-ga mikilt virði. Eun er
þið, að þeir eru flestir embættis-
menh, og eœbættismenn elga gott
um aðgang að stjórn og þingi,
sem þeír eiga mikil skifti við, og
áttu þvf hægt með að koma þar
við hvatningum sfaum, enda hef-
fr þið sýat sig bseði þ-gar launa-
hækkun þ irra var á ferðiuni og
einnig I afikiftum þeirra af biau
svo nefnða ilæknabrennivfni*, að
þeir eiga hægt með að lfta t*ka
tillit til sfn, þegar þeir hafa nóg-
an áhuga.
Það skal þegar tekið fram,
til þess að ekki spinnlst þræta
um það, að þótt hér sé minst á
launahækkun lækna, þá er það
ekki f þvf skyni gert að gefa f
tkyn, að með henni hafi þeir
komið á nokkum hátt ár sinni
betur fyrir bo»ð ea sanngjtrnt
var. ,Verður er verkamaðurinn
Lunanna* Hér er afi' eins á það
minst til þess að sýna, að iækna
stéttin getur miklu komlð til leið
ar, ef hún vlli. Og álit ýmsra er
n'ú það, að ef læknastéttin hefð!
ligt sig jafn-mjög f framkróka tll
þess að koma Landsspftalaníim
upp sem til þess að fá launin
bækkuð, þá væri nú búið að
byggja spftalann. En það hefir
hún ekki gert, og var það þó
því fremri skyida hennar, sem
henni hafði teklst að tá framgengt
kröfum sínum um lauuabætur.
Sök læknasféitarinnar á drætt
inum, sem orðið hefir til stórtjóns
i þessu máii, er vanræksiuiök, og
bún er þung, og verður ekki iétt
af, þvi að sá tfmi, sem sieppt
hefir verið án þeas að nota hann,
kemur ekki aftur. En eigi að s(ð
ur getur læknastéttin gert mikið
ti! þess að bæts fýrir þessa sök
sína ráeð þvf að h-fjast cú hindi
og ganga að þvf með oddi og
egg)u að íá mállð til lykta leitt
á fariæiiegah hátt. Allar ástæður
læknanea gera það að verkum,
að þeir geta það eins vel nú og
beir hefðu getað gert það áður,
og þess vegna eykst sök þeirra
að eias enn meir, eí þeir nota
ekki það tækifæri, sem þeim býðst
nú, tll þess að reyna að bæta
fyrir varuæksluna hingað til.
Og það er mikil hælta á þvf,
að ef læknaitéttin ieggur nú ekki
kspp á að gera sitt til þess, að
Ltndispitaiabyggingunni verðl
komið skjótiega i framkvæmd, þá
fari menn sð hugsa sem svo, að
hún viiji ekki af atvineuástæðum
draga á neinn hátt úr sjúkdóma-
bölinu f iandinu. Það hafa þegar
ýmiir ekki græskuiausir gáfumenn
látlð sjá i sllka tilgátu hjá sér, og
er ekki að vita, nema henni kunni
að sk|óta aiveg upp, er minst varir,
ef framhaid verður á aðgerðar-
leysi iæknastétt&rionar f þesia
máli, og gætl þá vei avo farið,
að almenningi þætti það skyn-
samlegasta ráðningln á þeirri gátu,
hvers vegha iæknastéttin hefir svo
lítið geit f þessu Landsspftaiamáli.
Væri þá ilia farið. Með þvf
væri akyndiiega slitið sterkasta
sambandinn mllli læknanna og
■júklinganna, hinni bjargföitu trú
sjúkliuganna á það, að Iæknarnir
geri jafnsn hið bezta, sem þeir
geta, i iækningamáium bæði ein*
staklega og alment.
Vonandi kemnr ekki til þess.
En til þess verða þeir að draga
af sér slenið og vinna af kippi,
einmitt að þessu míli.
Messar. t Frfkirkjunni í Rvík
kl 2 sr. Arni Slgurðsson, kl. 5
próf. Har Níeisson. í Landakots-
kirkju: Himessa kl 9 f. h. og
kl. 6 e. h. Guðsþjónusta með
prédikun.