Alþýðublaðið - 04.11.1922, Blaðsíða 4

4
áLÞYÐUBLÁÐIÐ
Um Jftatthías
Snecnroa í bókatn lygi lai
lifandi tniisn b'óðir.
M kla skáldid M.tlhias
menn þvi virtu ítóðlr
Hreina sálin hans var þekk;
hann svívirti Ijaodann
Almennings þvi ál t íékk,
að ól hann bærieiktandann.
Einar Jochumsson.
Lritill kolaofn óskast til
leigu. Uppl. a U'ðarstlg io B.
Síðuntu forvöð lýiit
asætan* unnusta að gefa kæ’Utt-
uoni .elegant* sllkikjó! cg „penai*
vaðmálsbuxjr frá Arsæli Bókin
'er að verða uppield.
Spaðsaltað ðilkakjöt,
sorðlenzkt, sel ég í beiium tunn
um á 67 aura pundid Tunnan
Ókeypit Hálfar tunnur fást einnig.
Hannes Jónsson.
Ltugaveg 28
Hundahreinsun.
Allir hér f lögsagnarumdæminu, er eiga hunda, sem eru misairis
gamlir eða eldri, akulu koma með þá til hreintunar í hundahrelntun
arhúsið, sem er vestan við Eskihlíð, sunnan Hafnarfjarðarvegar,
mácudagian 6 eða þriðjudaginn 7 þesaa mánrðar, klukkan 11 ár
degls. Þar við búsið tekur hreinsnnarmaður, Þortteinn Þórsteinsson,
tíl heimilit á Laugaveg 38 B við bundunum og skllar þeim þar aftur
að hreinsun þeirra afstaðmni,
Þetta er hér með, með-tilvísun til reglugerðar nr. 124 frá
26 október 1910, bift tll eftirbreytni öllum þeim, sem hlut eiga
að máii
Lögreglustjórinn i Reybjavlk, 1. cóvember 1922.
Jón Hermannsson.
Afsláttáphesturtii sölu
og sýnií a Bergstöðum.
Kavlmánnsfatnaðup
og flcira er saumaður œjög otíý.’t
á Laugaveg 46 B (oiðri)
Rit«tjóri og ábyeðarmaður:
Hallbj'órn Halldórsson.
Prentsmiðjan Goteobeig
| Ef þið viljið fá ódýr-
an skófatnað,
þá komið
| i dag-
| SYeinbjörn Arnason
Laugaveg 2.
Rdgar Rict Burrougks: Tarzan snýr aftnr.
um 1 té. Hann reyndi að gera þeim skiijanlegt, að
hann kæmi aftur með morgninum, en þeir skildu hann
ekki. Þegar hann loks gekk á braut frá þeim til þess
hluta þorpsins, er lengst var frá hliðinu, uiðu þeir þvl
meir undrandi á ætlun hans.
En Tarzan vissi hvað hann vildi. Hann hafði upp á
aldkastið séð, að rottur og fleira slikt góðgæti lék laus-
um haia í viilimannaþorpunum, og þar eð hann þoldi
slíkan óþrifnað illa kaus hann heldur að sofa 1 tré
undir berum himni.
í. Svertingjarnir fyladu honum þangað sem stórt tré
teygði lim sitt inn yfir sklðgarðinn. Tarzan stökk upp 1
,það og -hvarf í laufið alveg eins og Mann, apinn. Undr*
unaróp kváðu við hvaðanæfa. í langan tíma kölluðu
þeir á hann að koma aftur, en er hann gegndi engu,
hættu þeir og tóku á sig naðir.
, Tarían fór skamt inn 1 skóginn áður en hann fann
tré sem honum líkaði, þar hringaði hann sig saman
og svaf vært til morguns.
Hann stökk inn 1 þorpið úr sama trénu og hann
hafði horfið í kvöldið áður. Svertingjarnir urðu í fyrstu
'hræddir, en þegar þeir þektu að hér var gestur þeirra
:kominn aftur, ráku þeir upp skellihlátur. Ura daginn
fór hann á veiðar út á sléttuna með mörgum hermönn-
®m. Þar sýndi hann shka leikni 1 að nota vopn
þeirra, að vegur hans óx enn meir.
Tarzan hélt i margar vikur til hjá þessum vinum
sínum og veiddi með þeim ýmis dýr til matar og fila
vegna fílabeinsins. Hann lætði fljótt hið einfalda mál
,-þeirra, siði þeirra og siðfræði. Hann komst að raun
im, að þeir voru ekki mannætur —- að þeir litu með
viðbjóði og fyrirlítningu á menn, sem átu mannakjöt.
Busuli, hermaðurinn sem haun hafði elt til þorpsins,
sagði honum margt úr sögu flokksins, — að flokkurinn
hefði fyrir iöngu síðan komið margar dagleiðir norðan
að; einu sipni hefði hann venð voldug þjóð; en þræla-
veiðarar hefði höggvið slíkt skarð í flokkinn með byss-
um sínum, að hann hefði farið siþverrandi.
! „Þeir skutu okkur niður eins og villidýr*, sagði
Busuli. „Hjá þeim var engin miskunn. Þegar þeir leit-
uðu ekki eftir þrælum, var það fílabein sem hvatti þá
til ódáðaverkanna; en venjulega Ieituðu þeir hvors
tveggj'a. Karlmennina drá'pu þeir, en ráku með sér
konurnar eins og kvikfé. Við börðumst við þá i mörg
ár, en örvar okkar og spjót máttu sin lftils gegn byss-
um þeirra, sem drápu á roiklu lengra færi en nokkur
maður gat dregið með feoga. Þegar faðir minn var
ungur komu Arabarnir aftur, en hermenn okkar urðu
þeirra varir langt í burtu, og Chowambi, sem þá var
hötðingi, sagði fólki sínu að taka saman dót sitt og
fylgja sér. Hann kvaðst ætla að fara með það langt
suður eftir, unz hann fyndi stað sem'Arabarnir ekki
kæmu tii. Og ailir fóru að ráðum hans. Þeir tóku með sér
allar eigur sinar, þar á meðal mikið af fllabeini. Mánuð-
um saman voru þeir á ferðalági og þoldu alls konar harð-
ræði, því mikill hluti ferðarinnar lá um frumskóga og
yfir fjöli. Loksins komu þeir hingað; og þótt sent væri
lengra 1 leit eftir betri stað, hefir hann enn ekki fundist*.
„Og hafa ræningjarnir aldrei komið hingað?* spurði
Tarzan.
„Fyrir á að gizka ári réðust nokkrir Arabar og
Manyuemar á okkur, en við rákum þá burt og feidum
marga. Við rákum flóttann í marga daga og lædd-
umst að þeim eins og villidýrum og plokkuðum þá
niður einn og einn, unz örfáir voru eftir, er þeir
sluppu*.
Busuli fitlaði við gullhring, er hann hafði um vinstri
handlegg sér, meðan hann talaði. Tarzan hgfði horft á
hrÍDginn, en hugur hans var annarsstaðar. Alt í einn