Morgunblaðið - 12.02.2008, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. FEBRÚAR 2008 41
JOHNNY DEPP
BESTI LEIKARISIGURVEGARI
GOLDEN GLOBE®
SÖNGLEIKUR/
GAMANMYND
BESTA MYND
/ SELFOSSI/ KEFLAVÍK/ AKUREYRI
MEET THE SPARTANS kl. 8 - 10 LEYFÐ
UNTRACEABLE kl. 8 B.i.16 ára
CLOVERFIELD kl. 10:10 B.i. 16 ára
DIANE LANE Í
ÓVÆNTASTA
SÁLFRÆÐITRYLLI
ÁRSINS.
„Hressandi hryllingur“
„...besta mynd
Tim Burton
í áraraðir.“
R.E.V. – FBL.
„Sweeney Todd er
sterkasta mynd þessa
ágæta leikstjóra
í háa herrans tíð...“
H.J. MBL
O S C A R
®
T I L N E F N I N G A R
ÞAR Á MEÐAL3BESTI LEIKARI - JOHNNY DEPP
SÝND Í ÁLFABAKKA, KRINGLUNNI OG AKUREYRI
HVERNIG
FINNURÐU
RAÐMORÐINGJA
SEM SKILUR EKKI
EFTIR SIG NEINA
SLÓÐ?
P.S. I LOVE YOU kl. 8 LEYFÐ
CHARLIE WILSON'S WAR kl. 10:10 B.i. 12 ára
CLOVERFIELD kl. 10:30 B.i. 14 ára
THE GAME PLAN kl. 8 LEYFÐ
BRÚÐGUMINN Sýnd föstudag B.i. 7 ára
NO COUNTRY FOR OLD MEN kl. 8 B.i.16 ára
MEET THE SPARTANS kl. 8 B.i.16 ára
SWEENEY TODD kl. 10 B.i.16 ára
THE MIST kl. 10 B.i.16 ára
SÝND Í ÁLFABAKKA, KRINGLUNNI OG KEFLAVÍK
eee
"VEL SPUNNINN FARSI"
"...HIN BESTA SKEMMTUN."
eeee
„...EIN SKEMMTILEGASTA
GAMANMYND SEM ÉG HEF SÉÐ
Í LANGAN TÍMA...“
„...HENTAR FÓLKI Á ÖLLUM ALDRI
- FRÁBÆR SKEMMTUN!“
HULDA G. GEIRSDÓTTIR – RÚV/RÁS2
SÝND Í ÁLFABAKKA
VERSLAÐU MIÐA Á NETINU Á
DWAYNE „THE ROCK“ JOHNSON
eee
- S.V, MBL
SÝND Í KRINGLUNNI OG SELFOSSI SÝND Í ÁLFABAKKA
eee
- S.V.
FRÉTTABLAÐIÐ
EITTHVAÐ SKELFILEGT ER Á SVEIMI!
SÝND Í KEFLAVÍK OG SELFOSSISÝND Í ÁLFABAKKA
eeee
eee
09.02.2008
4 6 24 26 32
0 0 1 4 6
3 9 6 5 0
14
06.02.2008
1 11 16 18 30 36
84 22
Það er langt síðan djass-víbrafónleikarinn GunniSveins kvaddi sviðsljósið og
tónskáldið Gunnar Reynir Sveinsson
tók sér þar stöðu. Tónskáldið vann
þó djassinum vel alla ævi og gerðist
brautryðjandi „þriðja straumsins“
svokallaða á Íslandi og samdi nær öll
verk er í þeim stíl hafa verið samin
hérlendis. Fremst þessara verka
verður að telja Samstæður, sem
frumflutt var á Listahátíð 1970, og
gefið út af Jazzvakningu 1978. Þá
var Gunnar Reynir heiðursfélagi
Jazzvakningar ásamt Jóni Múla
Árnasyni, en honum tileinkaði
Gunnar Samstæður. Um verkið
sagði Gunnar Reynir að það sýndi að
djass og „klassík“ væru ekki and-
stæður heldur samstæður, og bætti
gjarnan við að uppáhaldstónskáldið
sitt, Jóhann Sebastian Bach, væri
fyrsti „djassmeistarinn“. Eins og Ell-
ington hafði Gunnar Reynir flytj-
endurna í huga er hann skrifaði
verkið og er þetta eina skífan þar
sem heyra má Örn heitinn Ár-
mannsson gítarleikara í aðal-
hlutverki sem djassleikara, auk þess
sem hann lék á selló.
  
Gunnar Reynir var hirðtónskáldJazzvakningar og auk Sam-
stæðna má finna verk eftir hann á
skífum Jazzvakningar: Gunnar
Ormslev: Jazz í 30 ár og Jazzvöku
þar sem bandaríski bassaleikarinn
Bob Magnusson, ættaður úr Skaga-
firði, var í broddi fylkingar: tríó
Niels-Hennings Ørsted Pedersen lék
verk hans, Maður hefur nú, á Jazz-
vakningarkonsert 1985 auk þess
sem Niels flutti kafla úr bassakons-
ert sem Gunnar hóf að skrifa fyrir
hann en lauk því miður aldrei. Gunn-
ar Reynir útsetti fyrst þegar hann
var í KK-sextettinum en kunni þá
ekkert til verka. Hann gafst ekki
upp og útsetti margt fyrir KK og
tríó sitt, þar sem Jón Páll og Hjör-
leifur Björnsson spiluðu og Haukur
Morthens söng, má heyra útsetningu
hans á valsi Olivers Guðmundssonar
„Hljóðlega gegnum Hljóm-
skálagarð“ á Gullnum glæðum
Hauks og er útsetningin ansi ólík því
sem þá tíðkaðist í dægurtónlist.
  
Gunnar var trommari í upphafiferilsins, hafði að vísu leikið á
nikku og blístrað opinberlega sem
barn, og djassbakteríuna fékk hann
smápatti því í næsta húsi við hann
leigði bandarískur hermaður, H.Y.
White, sem verið hafði ryþmagít-
aristi hjá Benny Goodman. Svo
heyrði hann djass hjá enn frægari
bandarískum hermanni, hinum
sænskættaða Leroy Anderson, sem
notaði bæði ritvélar og sandpappír í
verkum sínum, oft djassættuðum.
Gunnar keypti víbrafón af Svavari
Gests og fylgdu nokkrir tímar og
innan skamms var hann orðinn topp
víbrafónleikari landsins og hélt þeim
titli meðan hann lék á hljóðfærið, en
þar kom að dansspilamennska full-
nægði ekki sköpunarþrá Gunnars,
enda fá tækifæri til að leika djass
hérlendis. 1955 hóf hann tónsmíð-
anám í Tónlistarskólanum í Reykja-
vík undir handleiðslu Jóns Þórarins-
sonar, lék jafnframt með
Sinfóníuhljómsveit Íslands.
  
Árið 1968 hélt hann til Hollands ogstundaði framhaldsnám í tón-
smíðum í Amsterdam og raftónlist í
Utrecht. Hann var þó ekki hættur að
leika djass á víbrafóninn og var tíður
gestur á djassklúbbum Lund-
únaborgar og lék m.a. með þeim
frægu saxófónmeisturum Ronnie
Scott og Tubby Hayes, en Tubby var
einnig fær víbrafónleikari. En það
var ómögulegt að fá atvinnuleyfi í
Englandi á þessum árum svo spila-
mennska Gunnars þar var stopul, aft-
ur á móti lék hann tvö sumur í Frakk-
landi með einum frægasta fiðlara
djasssögunnar: Stephane Grappelli.
Ekki hafa neinar hljóðritanir komið í
leitirnar með Gunna Sveins og evr-
ópsku djasssnillingunum, en vonandi
verður í framtíðinni hægt að gefa út
disk með víbrafónleik hans – hann
var ekki síðri meistari í djassspuna
en tónskáldskap.
Gunnar Reynir kvaddur
AF LISTUM
Vernharður Linnet
» [D]jassbakteríunafékk [Gunnar] smá-
patti því í næsta húsi við
hann leigði bandarískur
hermaður, H.Y. White,
sem verið hafði ryþma-
gítaristi hjá Benny
Goodman.
Árvakur/Sverrir
Fjölhæfur Gunnar var trommari í upphafi ferilsins, hafði að vísu leikið á nikku og blístrað opinberlega sem barn.
Gunnar Reynir 70 ára og staðarskáld Skálholts.
linnet@simnet.is
MIKIÐ skelfing er votviðrasamt í kringum leik-
stjóra raðmorðingjamynda, þeir ættu með sig á SV-
horninu. Untraceable er engin undantekning, regn-
ið streymir úr loftinu í Portland-borg, þar sem al-
ríkislögreglukonan Marsh (Lane), hefur komist á
slóð illyrmis á netinu sem heldur úti heimasíðunni
„Dreptu með mér“, og hefur sálgað þar litlum sæt-
um ketti. Óþokkinn lætur ekki þar við sitja, næsta
fórnarlamb hans er mennskt, karlmaður sem hann
kvelur til dauða í beinni útsendingu. Morðin halda
áfram af ólýsanlegri grimmd og því fleiri sem horfa
á viðbjóðinn, því fyrr drepast fangar þessa af-
styrmis, sem er eldklár og „órekjanlegur“, sbr. titil
myndarinnar. Alltaf fjölgar áhorfendum og að lok-
um situr Marsh í neti morðingjans.
Myndir sem Untraceable er auðvelt að hafa að
skotspæni, raðmorðingjamyndir eru sjaldnast jafn
snjallar og þær ætla sér heldur fullar af götum. En
Hoblit og sú magnaða leikkona, Lane, halda manni
við efnið, gefa fá tækifæri til að hugleiða framvind-
una. Untraceable er hrottafengin hraðferð sem þol-
ir illa nærskoðun, en það fer líka drjúgur tími í að
halda sér. Ádeilubroddurinn er vissulega ekki
nema svipur hjá sjón, miðað við hliðstæðu á borð
við Seven, en hann er til staðar, netið er Colisseum
samtímans. Keyrslan og klippingarnar eru hraðar
og markvissar, áhorfandinn getur skemmt þér ef
hann ætlar sér það yfir snaggaralegri rússíban-
areið, eða verið í fýlu ef hann liggur yfir vankönt-
unum. Okkar er valið.
Hoblit hóf ferilinn með smellinum Primal Fear,
þar sem Edward Norton var kallaður til sögunnar
sem fól undir sakleysislegu yfirborði. Hoblit hefur
fundið annan slíkan, piltinn Cross, sem túlkar trú-
verðuglegan geðsjúkling með meinleysislegt við-
mót. Hann og einkum Lane, gera Untraceable
ómælt gagn og lyfta henni ásamt ógnvekjandi og
spenntri framvindu, upp fyrir meðallagið.
Banað í beinni
Rússíbanareið „Untraceable er hrottafengin
hraðferð sem þolir illa nærskoðun.“
Sæbjörn Valdimarsson
KVIKMYND
Sambíóin
Leikstjóri: Gregory Hoblit. Aðalleikarar: Diane Lane,
Billy Burke, Colin Hanks, Joseph Cross. 100 mín.
Bandaríkin 2008.
Untraceable – Órekjanlegt
bbbnn