Morgunblaðið - 28.03.2008, Qupperneq 30

30 FÖSTUDAGUR 28. MARS 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Móeiður fæddistá Syðra-Seli í
Hrunamannahreppi
12. maí 1924. Hún
lést á hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Lundi á Hellu mið-
vikudaginn 12. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Helgi Ágústsson,
fulltrúi hjá Kaup-
félagi Árnesinga á
Selfossi, f. að Gelti í
Grímsnesi 6. febrúar
1891, d. 3. desember
1977, og kona hans Anna Val-
gerður Oddsdóttir, f. á Sáms-
stöðum í Fljótshlíð 22. október
1894, d. 6. janúar 1965. Foreldrar
Helga voru Ágúst Helgason, bóndi í
Birtingaholti, og kona hans Móeið-
ur Skúladóttir frá Móeiðarhvoli.
Foreldrar Önnu Valgerðar voru
Oddur Oddsson, gullsmiður og sím-
stjóri á Eyrarbakka, og kona hans
Helga Magnúsdóttir frá Vatnsdal í
Fljótshlíð. Bræður Móeiðar eru
Magnús Ágúst, bakarameistari í
Vestmannaeyjum og Reykjavík
(látinn), og Oddur, fyrrverandi
sölustjóri í Reykjavík. Fóstursystir
Móeiðar er Helga Ingibjörg Helga-
dóttir (látin) en þær voru systra-
dætur.
ars eru fimmtán.
Móeiður var Sunnlendingur í húð
og hár, ættuð úr Rangárvalla- og
Árnessýslum. Hún sleit barns-
skónum á Syðra-Seli í Hruna-
mannahreppi þar sem foreldrar
hennar stunduðu búskap. Árið
1931 fluttist fjölskyldan á Selfoss,
en þá var Móeiður sjö ára. Á þess-
um tíma voru innan við hundrað
íbúar í plássinu. Á Selfossi fékk Mó-
eiður grunnmenntun sína, en var
síðar einn vetur í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur. Hún var mikil hann-
yrðakona eins og hún átti kyn til og
eftir hana liggja ýmsir fagrir mun-
ir. Árið 1945 fluttust Móeiður og
Garðar að Tumastöðum í Fljótshlíð
þar sem unnið var að því að setja af
stað plöntuuppeldisstöð á vegum
Skógræktar ríkisins. Móeiður tók
virkan þátt í daglegum störfum
manns síns við uppbyggingu og
rekstur stöðvarinnar á Tumastöð-
um og við friðun og gróðursetn-
ingu á svæðum skógræktarinnar.
Má þar nefna Þjórsárdal, Skarfa-
nes, Þórsmörk og fleiri staði á Suð-
urlandi. Hún unni íslenskri náttúru
og skógrækt og önnur rækt-
unarstörf voru henni afar hug-
leikin. Móeiður og Garðar fluttu
með börn sín á Selfoss árið 1962 og
bjuggu þar síðan. Síðasta eitt og
hálft árið bjó Móeiður á hjúkrunar-
og dvalarheimilinu Lundi á Hellu.
Útför Móeiðar verður gerð frá
Selfosskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Móeiður giftist 1.
janúar 1944 Garðari
Jónssyni skógarverði,
f. á Reyðarfirði 22.
nóvember 1919, d. 25.
október 2003. For-
eldrar hans voru Jón
Pálsson, dýralæknir á
Selfossi, f. 7. júní
1891, d. 19. desember
1988, og kona hans
Áslaug Ólafsdóttir
Stephensen, f. 23.
apríl 1895, d. 30. októ-
ber 1981.
Börn Móeiðar og
Garðars eru: 1) Anna tannsmiður, f.
4. júní 1944, d. 22. janúar 2005, gift
Þorvarði Örnólfssyni lögfræðingi.
Börn þeirra eru Helga Móeiður
Arnardóttir, Örnólfur Þorvarðs-
son, Garðar Þorvarðsson og Arn-
þór Jón Þorvarðsson. 2) Jón kenn-
ari, f. 18. október 1946, d. 28. maí
1973. 3) Helgi húsasmíðameistari,
f. 18. september 1948, kvæntur
Kristínu Ólafsdóttur leikskóla-
kennara. Börn þeirra eru Ólafur,
Móeiður og Jón Garðar. 4) Haukur
verkfræðingur, f. 9. ágúst 1954,
kvæntur Ragnhildi Guðrúnu Guð-
mundsdóttur hjúkrunarfræðingi.
Synir þeirra eru Guðmundur,
Garðar, Þorsteinn og Hörður.
Barnabarnabörn Móeiðar og Garð-
Mig langar í örfáum orðum að
minnast tengdamóður minnar, Mó-
eiðar Helgadóttur. Þegar við Helgi
vorum að hefja okkar búskap og
standa í húsbyggingu hér á Selfossi
upp úr 1970 var Móa alltaf til staðar
hvort sem var að passa, hreinsa
mótatimbur, hafa til kaffi eða hvað
annað sem til féll þegar á þurfti að
halda. Þegar fjölskyldan stækkaði
og meira varð að gera var hún alltaf
tilbúin að hlaupa undir bagga og
rétta hjálparhönd.
Ég lærði mikið af henni í gegnum
tíðina. Annarri eins hannyrðakonu
hef ég aldrei kynnst. Það lék allt í
höndunum á henni og þær voru ófáar
flíkurnar sem hún prjónaði í prjóna-
vélinni á barnabörnin sín, peysur,
kjólar, gammosíur og ullarbolir, fyr-
ir utan alla sokkana og vettlingana
sem hún prjónaði í höndunum. Ég
þurfti aldrei að læra að prjóna sokka
sem kemur mér í koll núna þegar ég
þyrfti að geta prjónað á mín barna-
börn. Matargerð, bakstur og annað
heimilishald var hennar líf og yndi.
Móa átti dásamlegan garð með
alls kyns trjágróðri og blómahafi,
seldi trjáplöntur og runna fyrir
Skógræktina í mörg ár heima hjá
sér. Í gróðurhúsinu uxu jarðarber,
rósir og alls konar ilmandi liljur. Það
var ekki amalegt fyrir litlu ömmu-
börnin á Selfossi að fá að alast upp í
nálægð við þetta allt saman. Svo var
Stapi byggður, sumarbústaðurinn í
Þjórsárdal, og henni leið hvergi bet-
ur en þar. Að vakna við fuglasöng
eldsnemma á morgnana, njóta þess
að ganga um með trjáklippur og
snyrta birki og barrtré og gera
gönguleiðir.
Svona man ég Móu best, alltaf
með eitthvað fyrir stafni, alltaf að
gefa af sér og láta öllum líða vel í
kringum sig. Hún sá þetta smáa í
umhverfinu sem ég hafði ekki lært
að hlusta eftir eða sjá, eins og þegar
músarrindillinn söng sinn fallega
silfurbjöllusöng í Þjórsárdalnum.
En síðustu misserin hafa verið
henni erfið. Hún fékk sjúkdóm sem
smám saman varð til þess að hún
týndi sjálfri sér. Síðasta rúma árið
var hún á Dvalarheimilinu Lundi á
Hellu og þar var hugsað einstaklega
vel um hana. Ég vil þakka Móu allt
sem hún gaf mér á lífsleiðinni. Bless-
uð sé minning hennar.
Kristín Ólafsdóttir.
Þegar við fréttum að amma Móa,
eða amma á Selfossi eins og hún var
iðulega kölluð af okkur bræðrunum,
hefði yfirgefið þennan heim og farið
til afa varð okkur hugsað til allra
góðu stundanna sem við áttum með
þeim tveimur. Þar er af nógu að
taka, allar minningarnar úr Stapan-
um okkar í Þjórsárdal og af Hlaða-
völlunum á Selfossi þar sem við
eyddum ófáum stundum og fengum
oft að gista. Það er líka varla hægt að
skrifa um ömmu án þess að minnast
á hinn fræga Flóahúmor enda var
hún síbrosandi og alltaf að gera að
gamni sínu.
Eitt sinn vorum við eldri bræð-
urnir á Hlaðavöllunum að spila kana
við þau gömlu hjónin en það var list
sem þau höfðu kennt okkur nokkru
áður. Það kvöldið hallaði ansi mikið á
okkur bræður í spilinu og voru þau
tvö ósigrandi þegar þau drógust
saman. Í minningunni er þó ekki
laust við að þau hafi verið með dul-
arfullt glott allt spilið en við tókum
varla eftir því enda uppteknir við að
telja í sortirnar eins og siður er. Þeg-
ar spilinu loksins lauk og við vorum á
leiðinni í rúmið, hundsvekktir yfir lé-
legum heimtum á prikum yfir kvöld-
ið, sagði amma okkur lítið leyndar-
mál. Ef maður vill fá lauf, þá biður
maður mótspilarann um að láta út, ef
tígul vantaði þá átti að tína út, fyrir
spaða átti að setja út og ef mann
vantaði hjarta þá átti að henda út.
Reyndist þetta vera eitt af hinum
fjölmörgu sniðugu ráðum og sögum
sem amma bjó yfir enda kom sjaldan
upp að hún hefði ekki frá einhverju
skemmtilegu að segja. Þegar hún
var svo ekki að segja okkur sögur
var hún að leiðbeina okkur í skóg-
rækt, sá með okkur lúpínufræjum
eða bara að ganga með okkur um
skóginn okkar í Þjórsárdal.
Elsku amma. Við minnumst ykkar
afa með söknuði. Fjör og góðlátleg
kímni voru ykkar aðalsmerki og við
vitum að þið eruð saman núna og að
það er gaman hjá ykkur. Þið eruð
ábyggilega að tína, setja, henda og
láta út í góðu yfirlæti með gömlum
félögum og fjölskyldu.
Guðmundur, Garðar, Þor-
steinn og Hörður.
Þó hjarta hætti að slá og geri það
ekki framar, þá endurómar sláttur
þess um ókomna framtíð. Sláttur
sem bergmálar í kring um mig og
vekur sífellt upp raunverulegar til-
finningar; minningar um horfna tíð
og ljúfa, smáatriði sem þó eru svo
óendanlega stór.
Ein minning er köld rifsberjasúpa
þegar lítil manneskja er með hita.
Það er hægt að setjast upp í hvaða
veikindum sem er til að borða kalda
rifsberjasúpu úr majonesdós. Amma
kom oft með svoleiðis súpu ef við
systkinin urðum veik. Í garðinum á
Hlaðavöllum voru tvö elri. Á þau
komu litlir könglar sem amma tíndi
og skreytti með. Þannig könglar
minna mig á ömmu. Líka peruterta.
Á vorin bar ég hundruð trjáplantna
út úr bíl frá Skógræktinni og raðaði
þeim eftir leiðsögn ömmu framan við
húsið á Hlaðavöllum. Lítil tré í plast-
pokum minna mig á ömmu.
Músarrindlar minna mig þó senni-
lega mest af öllu á ömmu. Hún vissi
ekkert betra en að vakna við söng í
músarrindli klukkan 5 að morgni
uppi í Þjórsárdal, í ilmandi birki-
skógi. Klístruð ilmandi birkiblöð
minna mig á ömmu. Og ilmreyr.
Hann lítur út eins og venjulegt gras,
en ef maður strýkur upp eftir honum
er hann pínu hrjúfur á bakhliðinni og
þegar maður er búinn að hengja
hann upp og þurrka, ilmar allt húsið.
Lítil villt jarðarber, rauð öðrum
megin, græn á skuggahliðinni, hvít
innan í og dásamleg á bragðið gera
það alltaf að verkum að ég brosi og
hugsa um ömmu.
Eitt sumar kom rjúpnafjölskylda
og settist að inni við Stapa. Par með
sjö unga minnir mig. Amma gaf
þeim reglulega að borða allt sumarið
og var sannfærð um að ungarnir
væru ennþá að koma til hennar
mörgum árum seinna. Þess vegna
hugsa ég um ömmu í hvert sinn sem
ég sé rjúpu.
Ég gleðst yfir því hvað amma
hafði mikil áhrif á líf mitt. Minning-
arnar bergmála í hjarta mínu, og
ekki bara mínu, heldur okkar allra
sem þekktum hana og elskuðum.
Elsku amma, takk fyrir að kenna
mér að sjá og elska litlu hlutina,
hlutina sem gefa lífinu gildi.
Móeiður Helgadóttir.
Mig langar til að minnast ömmu
minnar í fáeinum orðum. Margar
eru minningarnar sem tengist lífs-
hlaupi hennar. Hún var einstaklega
hlý og vel gerð kona sem mátti ekk-
ert aumt sjá og gott var að leita til.
Hún var hávaxin, dökkhærð og
glæsileg kona. Skoðanir og sterk
réttlætiskennd einkenndu hana.
Alltaf var þó mjög stutt í brosið og
hláturinn hjá henni.
Ég var svo lánsöm fyrstu æviárin
að fá að alast upp hjá ömmu og afa,
mömmu og fjölskyldunni en mikill
samgangur var þar á milli. Því var
mjög sérstakt og eftirminnilegt að
geta alltaf flakkað á milli húsa og ég
gat ætíð leikið við frændsystkinin.
Hlaðavellir voru paradís fyrir mig,
með allt frændfólkið í kringum mig.
Ekki má gleyma Sunnuhvoli þar sem
Helgi, langafi minn og Dysta
bjuggu. Á háaloftinu var alls kyns
djásn fyrir litla stúlku til að leika sér
að.
Í gegnum lífsgönguna hefur
amma kennt mér svo margt. Hún
sagði mér sögur, kenndi mér bænir
og málshætti. Allt lék í höndunum á
henni, hvort sem voru hannyrðir,
eða eldamennska á góðum mat. Hún
bakaði bestu kanilsnúða og vínar-
brauð sem ég hef fengið. Hún amma
Móeiður Helgadóttir
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓNÍNA HELGA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Austurbyggð 17,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð þriðjudaginn 25. mars.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 2. apríl kl. 13.30.
Guðrún Sigríður Stefánsdóttir, Sigurjón Eðvaldsson,
Guðmundur A. Stefánsson, Anna Lilja Valdimarsdóttir,
Kristín Helga Stefánsdóttir,
Kolbrún Stefánsdóttir, Friðrik Adolfsson,
Ómar Þór Stefánsson, Hulda Vigfúsdóttir,
Stefán Heimir Stefánsson, Anna Halldórsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
VILHJÁLMUR SIGURÐSSON,
Krossbæ í Nesjum,
Hornafirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði, Höfn, þriðju-
daginn 25. mars.
Systkini hins látna.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, stjúpmóðir, tengda-
móðir, dóttir og systir,
ANNA JÓNSDÓTTIR,
Vallargötu 18,
Vestmannaeyjum,
lést þriðjudaginn 25. mars.
Útförin verður gerð frá Landakirkju föstudaginn
4. apríl kl. 13.00.
Karl Björnsson,
Björn Ívar Karlsson,
Katla Snorradóttir, Hreinn Pétursson,
Berglind Karlsdóttir,
Elfa Karlsdóttir,
Jón S. Óskarsson, Hrefna Sighvatsdóttir,
Orri Jónsson, Hulda Birgisdóttir,
Már Jónsson, Margrét Jónsdóttir,
Jóhanna Magnúsdóttir, Steingrímur Benediktsson,
Guðmunda Magnúsdóttir, Ólafur Bragason,
Hrafnhildur Magnúsdóttir, Guðmundur Hárlaugsson.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐNI KARLSSON,
Sólvöllum,
Eyrarbakka,
áður til heimilis á Egilsbraut 9,
Þorlákshöfn,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands 21. mars.
Hann verður jarðsunginn frá Þorlákskirkju, Þorláks-
höfn laugardaginn 29. mars kl.14.00.
Guðrún Guðnadóttir, Jón Dagbjartsson,
Helga Guðnadóttir, Sæmundur Gunnarsson,
Þorsteinn Guðnason, Lovísa R. Sigurðardóttir,
Katrín Guðnadóttir, Sigurður Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÞÓRÐUR ÞÓRÐARSON,
Skarðsbraut 5,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn
19. mars.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn
1. apríl kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélag Akraness.
Halla Þorsteinsdóttir,
Anna Þórðardóttir, Kristján Sveinsson,
Gíslný Bára Þórðardóttir, Halldór Júlíusson,
Þóra Þórðardóttir, Helgi Helgason,
Rósa Þórðardóttir, Sigurður Hauksson
og afabörn.