Morgunblaðið - 28.03.2008, Blaðsíða 33

Morgunblaðið - 28.03.2008, Blaðsíða 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. MARS 2008 33 an fylgjast þau úr fjarlægð með af- komendum sínum. Börnum Imbu og Ása, þeim Nonna, Stínu og Ragnheiði svo og tengdabörnum og afkomendum þeirra sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Þinn svili, Jón Ingi Einarsson. Okkur langar með örfáum orðum að minnast okkar elskulegu frænku, Ingibjargar Guðnýjar, eða Imbu eins og við ávallt kölluðum hana. Við vorum tíðir gestir á heimili Imbu og Ása á uppvaxtarárum okk- ar og þangað var alltaf notalegt að koma. Við lékum okkur mikið með Ragnheiði og var farið í hina ýmsu leiki á Vallargötu 7. (Það var mikið leikið sér á Vallargötu 7 í snúsnú, fallin spýta, brennó, teygjó, yfir og fleiri góðum leikjum). Okkur fannst Ragnheiður vera svaka heppin að eiga pabba sem átti svona flottan og stóran vörubíl og það var sko spenn- andi þegar okkur bauðst að fara rúnt í vörubílnum með Ása. Imba var frábær húsmóðir og það var sko alltaf til eitthvað gott í skápunum hjá henni (Imbu). Imba og Ási voru einstök hjón, það var alltaf gaman að hitta þau og þægilegt að vera í kringum þau, góðmennskan hreinlega skein af þeim. Ási hafði mikið gaman af góð- látlegu sprelli og Imba átti auðvelt með að hlæja dátt. Þau voru líka alltaf áhugasöm um það sem maður var að gera, fylgdust vel með, og eftir að við uxum úr grasi þá fylgd- ust þau líka með okkar börnum. Það er mikill söknuður sem mað- ur finnur fyrir að kveðja þau Imbu og Ása. Það var stutt á milli þess að þessi ágætu hjón kvöddu okkur, en með fullri vissu getum við sagt að þau séu nú sameinuð á ný á góðum stað. Það er erfitt að missa tvo góða einstaklinga með svona stuttu milli- bili, en svona er víst lífið, við vitum aldrei hver verður næstur. Það er nokkuð víst að þeirra verður sárt saknað á Túngötu 13. Það var svo sérstakt samband á milli þeirra í gegnum árin, þau hugsuðu svo vel hvort um annað. Í öllum þeim veik- indum sem þau hafa gengið í gegn- um þá hafa þau staðið þétt við bakið hvort á öðru, þau voru sannir vinir. Maður getur með stolti sagt að maður sé frá Skeiðflatarættinni í Sandgerði. Systkinin frá Skeiðflöt eru einstakar manneskjur sem vekja hjá manni einungis góðar minningar. Kæra fjölskylda, minningin um Imbu og Ása lifir lengi. Elsku Nonni og Helga, Stína og Jón, Ragnheiður og Maggi og fjölskyldur, við viljum senda ykkur okkar ljúfustu kveðjur. Kristjana Hildur Gunnarsdóttir og Inga Sigursveinsdóttir (Kiddý og Inga). Í dag er til moldar borin heið- urskonan og mannvinurinn Guðný Ingibjörg Bjarnadóttir, en hún lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur þann 17. mars síðastliðinn. Ekki eru nema rétt rúmir fimm mánuðir liðnir frá láti eiginmanns hennar, Ásmundar Björnssonar, en eftir að hann féll frá má segja að lífslöngun Imbu hafi dvínað til muna, enda ást og um- hyggja þeirra hjóna fyrir hvort öðru með eindæmum. Imbu hef ég þekkt alla tíð og fyrir fáum hef ég borið eins mikla virð- ingu og henni. Hún var heilsteyptur persónuleiki, prýdd miklum mann- kostum sem einkum birtust í ein- stakri góðmennsku, velvilja og glað- værð ásamt ómældri umhyggju og áhuga á fjölskyldu jafnt sem öðrum samferðamönnum. Hún var hógvær höfðingi heim að sækja og kunni hún þá list að láta fólki líða vel í kringum sig og finnast það vera ein- hvers virði. Lífshlaupi Imbu verður ekki gerð skil hér, aðeins skulu færðar fram þakkir fyrir viðkynnin. Börnum Imbu og Ása, tengdabörnum, barnabörnum og öðrum ættingjum og vinum sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Minning um góða konu mun seint fölna. Helga Björnsdóttir. ✝ Ólafur SímonAðalsteinsson fæddist í Reykjavík 17. ágúst 1984. Hann lést af slys- förum 21. mars sl. Foreldrar Ólafs Símonar eru Að- alsteinn Jón Sím- onarson, f. 13. sept. 1955, og Guðný Ólafsdóttir, f. 2. apríl 1957. Bræður Ólafs Símonar eru Tryggvi Þór, f. 6. okt. 1986, og Pétur Ingi, f. 24. júlí 1994. Sonur Ólafs er Kári Freyr, f. 28. október 2004. Eftirlifandi unnusta Ólafs er Heiða Sigrún Guðmunds- dóttir, f. 1. apríl 1985. Ólafur ólst upp á Rauðarárstíg og átti þar heima til níu ára ald- urs. Hann gekk í Ísaksskóla. Síð- an fluttist hann með foreldrum sínum út á Álftanes þar sem hann átti heimili til dauða- dags. Ólafur hóf nám við grunndeild málmiðna í Iðnskól- anum í Hafnarfirði árið 2001 og lauk þaðan prófi árið 2003 og fékk við- urkenningu fyrir eljusemi sína og ná- kvæmni. Starfsferill Ólafs hófst innan um alls konar vélar og farartæki hjá föður sínum. Síðan lá leiðin á Bílaspítalann og þaðan í Vél- smiðjuna Teknís en síðustu fjög- ur árin vann Ólafur á vélum hjá Alexander Ólafssyni í Vatnskarð- snámum. Útför Ólafs Símonar fer fram frá Bessastaðakirkju í dag, föstu- daginn 28. mars, kl. 15. Í dag kveð ég ástina mína. Hann var ekki bara elskan mín heldur líka besti vinur minn. Við kynntumst fyrst fyrir rúmum sex árum. En leiðir okkar lágu ekki saman fyrir en haustið 2005. Óli kall- aði mig alltaf græna hnoðrann sinn þessi sex ár, því þegar hann sá mig fyrst var ég í grænni flíspeysu. Þetta kvöld kom hann á rauða Peugeot að sækja mig og við urðum strax vinir. Ég gat alltaf talað við hann og sagt honum allt. Enda leið okkur alltaf vel saman. Það er svo margt sem fer í gegnum hugann hjá mér núna. Þetta er svo erfitt en þú sagðir alltaf að ég yrði að vera sterk. Miðað við allt sem ég hef gengið í gegnum þá gæti ég gengið í gegnum hvað sem er. Og með þetta í huga þá ætla ég að reyna að halda ótrauð áfram. Ég veit að þú gast ekki beðið eftir því að ég mundi klára skól- ann, því þá gætum við hafið okkar líf saman. Og þess vegna hef ég lagt kapp á það að klára skólann og stefn- an er enn sú sama, núna um jólin verður þeim áfanga lokið. Ég veit að þú yrðir svo stoltur af mér. En ég mun ekki gefast upp því þú hefðir aldrei orðið sáttur við það. Stundum gastu gert mig brjálaða yfir því hve stórtækur þú varst, en alltaf tókst þér að tala mig til. Fjölskyldan þín og vinir tóku mér opnum örmum og verð ég ævinlega þakklát fyrir það. Það er þrennt sem situr ofarlega í huga mér þegar ég hugsa núna til þín; það er fyrsta ferðin okkar norður á bíladaga á Kóbrunni, sú ferð verður ógleymanleg, þó að halda mætti að sú ferð ætti ekkert að heppnast. Eitt- hvert hjól fór í vélinni, Tryggvi, Guðni og Pétur voru rétt á eftir okk- ur og ótúlegt en satt þá fundu þeir reimina sem fór þegar hjólið fór í sundur á miðjum þjóðvegi. En allt reddaðist að lokum þegar pabbi þinn sendi bara nýtt hjól með fyrsta flugi norður daginn eftir. Mér fannst það svo hjartnæmt hvað hún Inga frænka þín tók vel á móti mér fyrir norðan og árið eftir líka þegar við fórum með Óla H. og Kobbu á bílnum hans Tryggva. Svo er það sumarbústaðar- ferðin með krökkunum, sú ferð var æðisleg. Svo núna síðast á afmælis- daginn þinn þá tók ég bústað á leigu. Og við vorum yfir helgina bara tvö út af fyrir okkur, þér þótti þessi ferð svo æðisleg, þú talaðir reglulega um hana og hvenær við ættum að endurtaka þetta. Eina sem ég get sagt núna er að líf- ið er ekki dans á rósum og það fer ekki alltaf eins og við óskum að það fari. En þú sagðir alltaf við mig: Heiða, þú átt að lifa lífinu eins og hver dagur sé þinn síðasti. Og þú lifðir eft- ir þessu. Elsku engilinn minn, þú munt allt- af vera í hjarta mínu, og ég veit að ég mun alltaf geta talað við þig og leitað til þín. Brosið þitt lýsti upp líf mitt. Þín mun verða sárt saknað, ástin mín. Ástarkveðja, þín Heiða. Elsku Óli Símon minn, mig langar til að skrifa nokkur orð til að minnast þín. Það er ólýsanlega sárt til þess að hugsa að ég eigi ekki eftir að sjá þig aftur. Mér þykir svo vænt um ykkur bræðurna og svo sárt að vita að þú sért nú skyndilega horfinn. Þú sem varst elsti sonur systur minnar. Tryggvi Þór og Pétur Ingi, þið eigið hug minn allan eftir þessi hörmulegu tíðindi. Óli Símon minn, ég vissi alltaf að þér þótti gaman að þeysast um á mótorfáknum þínum. Einnig að þú hafðir gaman af kraftmiklum bílum og svo ekki sé minnst á fjarstýrðu bíl- ana. Þú hafðir gaman að grúska í vél- um og varst alltaf að spá og spekúlera í þessháttar tækjum. Þegar Óli var yngri var hann tíður gestur hjá okkur þar sem hann og sonur minn voru miklir vinir. Þeir voru mikið að skoða bíla. Einnig voru þeir í tölvuleikjum og voru þeir þá heilu næturnar á lan-mótum eins og þeir kölluðu það. Þessar nætur hefðu orðið erfiðar fyrir mig en alltaf var ég róleg þegar ég vissi af þér, Óli minn, þarna. Mér fannst þú alltaf vera svo sterkur og að ekkert gæti komið fyrir þar sem þú værir. En slysin gera ekki boð á undan sér og þannig var það hjá þér, Óli minn. Þú sem varst bara á leiðinni heim, búinn að fá þér smá hjólatúr niður í bæ. En þú komst aldrei heim aftur. Þín er sárt saknað af okkur í fjölskyldunni. Unnusta Óla, Heiða, hefur misst mikið eins og við öll. Hún þarf nú að horfast í augu við það að sá sem hún ætlaði að verja ævinni með er nú horfinn á braut. Við sem eftir stönd- um erum sem lömuð og verðum að hjálpast að við að takast á við sorgina og missinn. Elsku Guðný, Steini, Tryggvi Þór, Pétur Ingi, Kári, og Heiða. Ég bið al- góðan guð að styrkja ykkur á þessari sorgarstund. Ingibjörg, Stefán, Guðni og Rannveig. Elsku Ljóni, þú verður alltaf uppá- halds besti vinur minn. Aldrei datt mér í hug þegar ég kvaddi þig síðast að það yrði í síðasta skipti. Ég hafði náð að plata þig uppá fjall á reiðhjóli í þeim tilgangi að hjóla hratt niður, en komumst síðan að því að þetta var allt upp í móti, en þú veittir mér samt sem áður harða sam- keppni. Ég er mjög þakklátur fyrir það að hafa átt þennan síðasta dag með þér og það hefur hjálpað mér að komast í gegnum sorgina. Þú varst sá eini sem skildir mig alltaf og varst alltaf tilbúinn til að hjálpa mér þegar ég lenti í vandræðum, þú skilur eftir þig góðan hóp vina, við trúum því að þú sért kominn á annan og betri stað og bíðir brosandi eftir okkur hinum, vaðandi í konum, Ford-bílum og mot- orcross-hjólum. Við höfum verið vinir frá átta ára aldri og ég man eftir því þegar við vorum tíu ára, þegar við fórum upp á þak heima hjá þér með tjaldhimin og ætluðum að telja upp að þremur og stökkva framaf og svífa niður, en ég guggnaði og þú brotlentir í grasinu. Við höfum átt margar góðar stund- ir saman og ég get ekki annað en minnst á gömlu góðu dagana í Þykkvabænum á söndunum þar. Þú varst nýbúinn að splæsa í nýtt skóflu- dekk, smeygðir þér fram fyrir mig, gafst allt í botn og ég fékk allan sand- inn í kjaftinn og í augun og ég varð ekkert smá fúll. Ég veit að þú bíður spenntur eftir mér og þegar ég kem til þín þá höld- um við áfram að skapa fleiri góðar minningar. Ég á eftir að sakna þín sárt og á aldrei eftir að gleyma þér, þú munt alltaf eiga bílastæði í mínu hjarta. Þinn uppáhalds besti vinur, Ólafur Böðvar Ágústsson. Elsku Óli Símon. Mig langaði að kveðja þig með nokkrum orðum. Ég er ekki ennþá búin að átta mig á því að það sé satt að hann Óli Símon frændi sé farinn. Við eigum eftir að sakna þín alveg ótrúlega mikið. Ég man eftir þeim tíma þegar þú komst í heiminn, það var ótrúlega mikil spenna í loftinu. Þú varst annað barnabarn ömmu og afa og ég beið spennt eftir því að eignast frænd- systkin til þess að hnoðast með. Við hittumst oft þegar þið bjugguð í bænum og við mamma fórum á bæj- arrölt, og mun ég varðveita þær minningar. Og svo eftir að Guðni bróðir fæddist þá urðuð þið bræður og hann svo miklir félagar. Ég vil þakka þér kærlega fyrir að passa upp á hann. Þið voruð litlu skæruliðarnir okkar en urðuð svo með aldrinum skytturnar þrjár. Það var gaman að hitta þig í afmælinu hjá ömmu, þá vorum við bæði komin með litla skæruliða sem við hlupum á eftir. Þið voruð líkir feðgarnir, mér fannst hann alveg eins og þegar þú varst lít- ill. Elsku Óli minn, guð geymi þig og mun ég varðveita minningu þína í hjarta mér. Elsku Guðný, Steini, Tryggvi, Pét- ur, Kári og Heiða, við sendum ykkur innilegar samúðarkveðjur á þessum erfiðu tímum, megi guð blessa ykkur og fjölskyldu ykkar Sigrún, Axel, Valdís Birna og Örn Ingi. Elsku frændi. Það er með mikilli sorg og söknuði sem ég kveð þig núna. Þetta er alveg ótrúlega ósanngjarnt og ótímabært en svona er víst lífið stundum. Þú varst alltaf svo góður og bróðurlegur við mig. Faðmaðir mig alltaf fast og lyftir mér upp í hvert skipti sem við hittumst. Svo þótti þér líka alltaf jafn gaman að stríða mér og gera grín að norðlenska hreimnum mínum. Við gátum alltaf talað saman um alla heima og geima og man ég eftir ófáum símtölum frá þér varðandi stelpuvandamál. Við töluðum langalengi um alla mögulega kosti og ókosti. Þú þurftir alltaf að pæla svo mikið áður en þú tókst nokkra ákvörðun. Stundum varð ég þó afbrýðisöm út í þig. Oft á tíðum hélstu honum Óla mínum tím- unum saman í símanum. Þegar hann svo loksins lagði á var ég orðin svo hundleið á því að bíða eftir athygli hans að ég sagði: „Er ég kærastan þín eða er Óli Símon það?“ En ég get alveg fyrirgefið þér það þar sem það varst þú sem kynntir okkur. Þú varst alltaf brosandi og hlæj- andi og til staðar þegar maður þurfti á þér að halda. Það sýndirðu mér ein jólin þegar þú keyrðir um miðja nótt frá Álftanesi í Mosfellsbæ að ná í mig og fara með mig á rúntinn af því að mér leið eitthvað illa. Ég gat alltaf treyst á þig. Þú varst alltaf stóri frændinn sem hafðir auga með mér og þótt ég hafi látið annað í ljós þótti mér alltaf vænt um það. Ég veit að þú ert hlæjandi þarna hinum megin og við sjáumst aftur einn daginn. En þangað til á ég svo margar frábærar minningar sem ég er þakklát fyrir og þær geymi ég á góðum stað. Þín frænka og vinkona, Kolbrún Erna Valgeirsdóttir (Kobba). Elsku Óli minn. Aldrei bjóst ég við því að þurfa að kveðja þig á þennan hátt, vinur minn, og það með engum fyrirvara. Við sem vorum að hjóla saman allan föstudag- inn og langt fram á kvöld og ætluðum að hjóla eins og veður leyfði um páskana. Við geymum það þangað til seinna bara. Það sem við héngum í símanum saman að tala um allskonar pælingar varðandi bílinn þinn, mað- ur. Já, það var eitthvað sem þér leidd- ist ekki að gera, tala í síma og hvað þá ef það snerist um bíla, þar varst þú á heimavelli. Ford, Ford, Ford, ég hélt stundum að þú hreinlega hafir ekki vitað að það væru til fleiri bílafram- leiðendur. Ég minnist þeirra tíma þegar við fórum í Þykkvabæinn að hjóla, þar fannst þér gaman og hefðir viljað vera þar mikið oftar, og senni- lega ertu á áþekkum stað í dag, hlæj- andi að okkur fyrir að vera skælandi hérna. Já, svona er það, þeir deyja ungir sem guðirnir elska, og miðað við hvernig þú varst hrifsaður af sjón- arsviðinu þá er það ábyggilegt að þú ert í uppáhaldi hjá fleirum en okkur. Með sárri kveðju, Þinn vinur, Ólafur Hrafn (Óli expert). Ólafur Símon Aðalsteinsson ✝ Ástkær móðir okkar, HERMÍNA GUÐRÚN SIGURBJÖRNSDÓTTIR frá Siglufirði, Sunnuhlíð, Kópavogi, sem lést föstudaginn 21. mars, verður jarðsungin frá Kópavogskirkju mánudaginn 31. mars kl. 15.00. Steinar Hallgrímsson, Dúa Stefanía Hallgrímsdóttir Jónas Hallgrímsson, Þráinn Hallgrímsson, Pálmar Hallgrímsson. ✝ Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, INGIBJÖRG ÞORSTEINSDÓTTIR, Hringbraut 50, áður Snorrabraut 56, andaðist þriðjudaginn 25. mars á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund. Útförin verður auglýst síðar. Þorsteinn Johansson, Kolfinna Ketilsdóttir, Katla Þorsteinsdóttir, Þorsteinn Þorsteinsson, Ingibjörg Þorsteinsdóttir, Maríus Helgason, langömmubörn og langalangömmubarn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.