Morgunblaðið - 15.05.2008, Side 34

34 FIMMTUDAGUR 15. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristín ÓskGísladóttir
fæddist á Akranesi
3. ágúst 1947. Hún
andaðist á Sjúkra-
húsi Akraness 6.
maí síðastliðinn.
Foreldrar Krist-
ínar voru Gísli
Kristinn Bjarnason,
f. 13.7. 1910 á Aust-
urvöllum í Akranes-
sókn, d. 15.12. 1963,
og Ósk Guðmunds-
dóttir, f. 2.7. 1913 á
Akranesi, d. 20.1.
1963. Systkini Kristínar eru
Ragnheiður, f. 15.11. 1935, Helgi,
f. 16.5. 1937, og Valgerður, f.
17.11. 1944. Hinn 26.12. 1970 gift-
ist Kristín eftirlifandi eiginmanni
sínum, Guðmundi Helga Jenssyni,
f. 22.3. 1950 á Ísafirði. Foreldrar
hans eru Jens Guðmundsson, f.
9.11. 1910 á Lónseyri við Kalda-
lón í Ísafjarðardjúpi, d. 15.7. 1997,
og Marsibil Guðmunda Helgadótt-
ir, f. 15.1. 1921.
Kristín og Guðmundur Helgi
eignuðust þrjá syni. Þeir eru: (a)
Gísli Jens Guðmundsson, f. 15.9.
1971. Kvænur Vilborgu Guðnýju
Valgeirsdóttur, f.
29.3. 1973, og eiga
þau tvo drengi sam-
an, þá Arnþór Helga
(sex ára) og Elvar
Daða (tveggja ára).
Fyrir átti Gísli dótt-
urina Kristínu Dís
(11 ára). (b) Sig-
urður Óskar Guð-
mundsson, f. 4.8.
1975. Kvæntur Ólöfu
Ingu Birgisdóttur, f.
17.12. 1980. Dóttir
þeirra er Ína Mar-
grét (fimm ára). (c)
Guðmundur Kristinn Guðmunds-
son, f. 10.3. 1983, d. 12.3. 1983.
Kristín missti foreldra sína á
sama árinu, þá aðeins 16 ára göm-
ul, og bjó hjá Ragnheiði systur
sinni og manni hennar, Runólfi
Hallfreðssyni útgerðarmanni.
Kristín fór snemma að vinna fyrir
sér og vann lengi í matvöruversl-
ununum Skagaveri og Verslun
Einars Ólafssonar á Akranesi. Síð-
ast starfaði hún á leikskólanum
Garðaseli.
Útför Kristínar verður gerð í
dag frá Akraneskirkju og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku Stína. Hvernig á maður að
kveðja þig? Mér finnst það bara
óskaplega erfitt. Þú varst svo stór
hluti af lífi mínu og ég á eftir að sakna
þín alla ævi. Ég veit að núna líður þér
betur, laus við verki og pínu en sökn-
uðurinn er yfirþyrmandi. Þegar ég
kom inn í fjölskylduna þína fyrir tæp-
um 9 árum fann ég strax hversu hlý
og yndisleg kona þú varst. Þú varst
amma fram í fingurgóma og barna-
börnin nutu þess að vera með þér.
Það var alltaf svo gott að fara til
ömmu. Þar voru aðrar reglur en
heima, allt svo frjálst og auðvelt.
Það er stórt skarð höggvið í fjöl-
skylduna við andlát þitt og það verður
seint uppfyllt. Þegar ég lít tilbaka er
ég svo þakklát fyrir stundirnar sem
við áttum saman. Páskarnir síðustu
voru alveg yndislegir í sumarbústaðn-
um í Svignaskarði þar sem við eydd-
um góðum degi og borðuðum saman.
Við skruppum stundum saman suður
til Reykjavíkur að ná í Stínu Dís og
fórum aðeins á skverinn í leiðinni.
Þær stundir eru mér mikilvægar á
þessum erfiðu tímum. Þið Helgi fóruð
einnig með barnabörnin í sumarbú-
stað núna í apríl og það eru minningar
sem krakkarnir koma til með að búa
að alla ævi. Þó svo að þú hafir verið
mikið veik allt síðasta ár var samt
sjaldan einhverja uppgjöf að merkja á
þér. Þú barðist eins og hetja við þenn-
an illvíga sjúkdóm sem hafði þó betur
að lokum. Þetta gerðist allt mjög
hratt, þér hrakaði mikið á stuttum
tíma og maður situr enn og er að
reyna að átta sig á þessu. Elsku Stína,
ég bið Guð að geyma þig og vaka yfir
okkur sem eftir stöndum. Minning
þín mun lifa með okkur um ókomna
tíð.
Takk fyrir allt.
Þín tengdadóttir,
Vilborg Guðný.
Í dag kveðjum við kæra mágkonu
mína Kristínu Ósk Gísladóttur, eða
Stínu eins og hún var alltaf kölluð. Ég
kynntist henni fyrst þegar hann Helgi
bróðir var í Bændaskólanum á
Hvanneyri. Hann kom með hana í
heimsókn til okkar Þóris og sá ég ást í
andlitum þeirra beggja, unga bónda-
sonarins úr Bæjum og fallegu Skaga-
stúlkunnar.
Vissi ég strax að þetta yrði konan
hans því að mér fannst svo mikill
hjónasvipur með þeim.
Stína var róleg, traust, hlý og ynd-
isleg persóna með alveg sérlega gott
viðmót. Það var alltaf svo gott og
gaman að koma til þeirra á Skagann.
Alltaf var vel tekið á móti okkur þegar
við fengum okkur bíltúr fyrir Hval-
fjörð á sunnudegi í vöfflukaffi með
dætur okkar.
Það er þeim góð minning í dag.
Hún átti yndislega góða drengi og
tengdadætur sem stóðu henni við hlið
ásamt Helga bróður í veikindum
hennar. Það var henni meira virði en
nokkuð annað. Hún hafði auk þess
mikið yndi af barnabörnunum sínum
og man ég vel hve hún hlakkaði til
þess að verða amma í fyrsta sinn.
Stína var mjög vandvirk og mynd-
arleg í höndunum. Hún prjónaði á
barnabörnin, bjó til úr leir og gleri,
vasa, skálar o.fl. Þetta sýndi hún mér
þegar ég kom í mína síðustu heim-
sókn heim til hennar viku áður en hún
kvaddi þennan heim.
Mig langar líka að minnast berja-
tínsluferðanna okkar í Kaldalón á
haustin. Þá var mikið tínt af aðalblá-
berjum og gaman að vera saman á
Hvoli. Helgi spilaði á harmónikkuna
og við hin dönsuðum á pallinum.
Þegar ég var sextug mættu þau
hjónin ásamt spilafélögum óvænt og
sungu fyrir mig og spiluðu kvæði eftir
Helga bróður sem hann hafði samið
handa mér. Mikið þótti mér vænt um
það. Þetta eru minningar sem ég mun
ætíð geyma. Ég þakka Stínu góða vin-
áttu og samveru í gegnum tíðina.
Elsku Helgi, Gísli Jens, Siggi og
fjölskyldur, missir ykkar er mikill Við
Þórir vottum ykkur okkar dýpstu
samúð og biðjum góðan Guð að
styrkja ykkur á þessum erfiða tíma.
Friðbjört og Þórir.
Elsku hjartans systir mín, mig
langar að kveðja þig með nokkrum
orðum. Það var mér afar mikilvægt að
geta setið hjá þér síðustu stundirnar
og haldið í hönd þína. Þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman. Ég varðveiti þær í hjarta
mínu. Guð geymi þig Stína mín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Samúðarkveðja til þín Helgi minn
og fjölskyldunnar frá mér og fjöl-
skyldu minni
Valgerður Gísladóttir.
Elsku besta systir mín. Það er
komið að leiðarlokum, langri og
strangri baráttu við illvígan sjúkdóm
er lokið. Þú varst ekki bara systir
mín, þú varst líka eitt af börnunum
mínum, því ung varstu er foreldrar
okkar féllu frá og komst þú þá til okk-
ar Bóbó. Bóbó var í þá tíð á sjónum og
eins og gefur að skilja lengi að heiman
í einu, þá var gott að eiga systur að,
sem hjálpaði til á barnmörgu heimili.
Þú eignaðist góðan mann, hann Helga
þinn, sem ævinlega stóð þér við hlið
hvort heldur sem var á góðum eða
erfiðum stundum. Þið eignuðust tvo
syni, Gísla Jens og Sigurð Óskar, sem
eru góðir drengir og þú varst svo
óendanlega stolt af. Með árunum
stækkaði fjölskyldan, við bættust
tengdadæturnar Vilborg og Ólöf Inga
og barnabörnin eru orðin 4, allt ynd-
islegar manneskjur sem þér þótti svo
undurvænt um. Öll standa nú eftir og
syrgja elskandi eiginkonu, móður,
tengdamóður og ömmu, sem fallin er
frá langt fyrir aldur fram. Það er
margs að minnast frá liðinni tíð, þú
með þinn góða húmor, ávallt jákvæð,
aldrei neitt að hversu þjáð sem þú
varst. Þú gerðir margt sem heilbrigð-
ir hefðu vart treyst sér í. Fyrir utan
allt annað, varstu sú besta systir sem
hægt var að hugsa sér. Ég þakka þér
allt, elsku Stína mín, og bið góðan Guð
að vaka yfir honum Helga, sem og
allri fjölskyldunni ykkar.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þökk fyrir allt, elsku systir mín.
Þín systir
Ragnheiður.
Elsku Stína frænka. Mig langar að
skrifa nokkur kveðjuorð til þín. Það
er erfitt að trúa því að þú sért farin
frá okkur Stína mín, en kallið kom
fljótar en mann grunaði. Það er mér
dýrmætt að hafa getað kvatt þig áður
en þú fórst, ég gerði mér strax grein
fyrir því að þetta var í síðasta skiptið
sem við myndum sjást í þessu lífi. Þú
hvíslaðir falleg orð í eyra mitt, þau orð
mun ég geyma og þau munu aldrei
gleymast. Það er margs að minnast
frá liðinni tíð sem ekki verður fest
blað. Geymi ég það sem fjársjóð í
hjarta mínu. Þú varst mér ekki bara
sem frænka heldur meira sem stóra
systir sem ég leit alla tíð upp til enda
varstu mér alltaf svo góð og er ég þér
ætíð þakklát fyrir það. Þú háðir harða
baráttu í veikindum þínum, sem voru
þér oft á tíðum mjög erfið en alltaf
hélst þú reisn þinni. Það er óhætt að
segja að þú lifðir lífinu fram á síðasta
dag, framkvæmdir hluti sem heil-
brigður maður mætti vera stoltur af.
Þú átt góða fjölskyldu sem studdi þig
í hvívetna og sjá þau á eftir yndislegri
manneskju. Hafðu þökk fyrir allt
elsku Stína mín. Elsku Helgi, Gísli
Jens, Siggi, tengdadætur og ömmu-
börn og systkini Stínu, Ragga, Helgi
og Valla, ég bið algóðan Guð um að
vaka yfir ykkur og styrkja á þessum
erfiðum tímum.
Fegurðin er frá þér barst,
fullvel þótti sanna,
að yndið okkar allra varst,
engill meðal manna.
Hlutverk þitt í heimi hér,
þú hafðir leyst af hendi,
af þeim sökum eftir þér,
Guð englahópa sendi.
Sú besta gjöf er gafst þú mér,
var gleðisólin bjarta,
sem skína skal til heiðurs þér,
skært í mínu hjarta.
(B.H.)
Hvíl þú í friði elsku frænka.
Þín frænka,
Sigurveig.
Horfi upp í himininn
þar sem þú ert.
Mjúkur blær
strýkur burt tár
eins og höndin þín
og ég veit
að þú ert hjá okkur.
Samt sakna ég þín.
(Á.B.G)
Í dag kveð ég kæra vinkonu, sem
kvaddi á fögrum vordegi. Hún kvaddi
með þeirri reisn sem einkenndi hana
og í kringum hana voru allir þeir, sem
hún elskaði mest. Í huga mér sé ég
hana umvafða ljósinu bjarta á eilífð-
arströnd. Hún hefur átt góða heim-
komu og margar kærleikshendur tek-
ið á móti henni sem leiða hana á
nýjum slóðum. Ég man hógværa
konu, sem með glettni í auga og al-
vöru í hjarta ræddi um lífið og til-
veruna og allt þar á milli. Ég man
hversu skemmtilega hún sagði frá því
og hve gott það var að hlæja með
henni. Ég man bleika útprjónaða
sokka, sem hún færði fyrsta barna-
barninu mínu og öll fallegu jólakortin
hennar, þar sem hvert blóm og hver
stafur sýndi alúðina sem lögð var í
jólakortagerðina. Ég man konuna,
sem vildi standa keik í lífsins ólgusjó
og taka á móti því sem lífið færði
henni. Ég man konu, sem var stolt af
fjölskyldunni sinni allri og setti hana
ávallt í öndvegi.
Ég man daginn sem hún sagði mér
að hún hefði greinst með krabbamein
og hve nánar við vorum þá. Ég man
brosið, hlýjuna, glettnina og alvöruna
en mest af öllu vináttuna og einlægn-
ina. Ég man hversu gott var að fá að
kveðja í hinsta sinn og smella kossi á
enni um leið og ég hvíslaði þakkarorð
fyrir samfylgdina alla. Elsku Stína.
Þín er sárt saknað. Megi Guð fylgja
þér til hinstu hvílu. Innilegustu þakk-
ir fyrir að hafa verið hluti af lífi mínu
og dásamlegum minningum sem ég
mun varðveita. Elsku Helgi og fjöl-
skylda öll. Á sorgarstundu er hugur
minn með ykkur og bið ég góðan Guð
að vera með ykkur og veita ykkur
kraft til að taka á móti nýjum degi.
Ingunn Ríkharðsdóttir.
Við systurnar höfum þekkt Stínu
síðan við vorum litlar.
Foreldrar okkar hafa verið vinir
þeirra hjóna síðan þau voru ung.
Þegar önnur okkar lenti í snjóflóð-
inu í Súðavík 1995 var Stína henni
mikill styrkur sem aldrei gleymist.
Þegar önnur okkar gifti sig kom
Stína í heimsókn færandi hendi með
bros á vör.
Þegar við eignuðumst börnin okkar
prjónaði Stína peysur, sokka, húfur
og vettlinga eins og henni einni var
lagið að gera.
Okkur þótti alveg rosalega vænt
um að sjá Stínu og Helga þegar þau
komu í heimsókn í sumarbústaðinn í
Munaðarnesi í feb. sl.
Stína stóð sig eins og hetja í veik-
indum sínum og munum við alltaf
minnast hennar með bros í hjarta.
Elsku Helgi okkar, Gísli, Siggi og
fjölskyldur. Við sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur.
Ingibjörg og Elma
Frostadætur.
Á hvítum vængjum
kom vorið inn um gluggann
rétti þér hönd
og hvíslaði:
Komdu með mér
í ferð um ódáinslendur
þar sem gullnar rósir vaxa
í hverju spori
svo hverfum við saman inn í sólarlagið.
(Þórdís Guðjónsdóttir.)
Á fögrum vordegi kvaddi Stína og
lagði af stað í sína hinstu för. Hún
hafði lagt allt sitt í baráttuna en varð
að lúta í lægra haldi þegar ljóst var að
hvorki hún né læknavísindin gátu
lengt tíma hennar. Hún skipti um svið
með þeirri hæglátu reisn sem henni
var í blóð borin, var eitt andartak enn
á meðal okkar en farin það næsta.
Stína vann í mörg ár í leikskólanum
Garðaseli, var yndislegur samstarfs-
maður og skilur eftir ljúfar og
ánægjulegar minningar sem ylja okk-
ur á kveðjustund. Hún var traustur
starfsmaður sem sýndi vinnustað sín-
um, samstarfsfólki og sjálfri sér þá
virðingu að vinna verk sín vel og vera
heil í öllu sínu starfi. Stína lét misgóða
líðan sína og heilsu ekki koma fram í
starfi sínu, mætti alla daga og vildi
ekki neitt umstang sín vegna. Þannig
var hún. Sýn Stínu á lífið og tilveruna
kom vel í ljós þegar mál voru rædd.
Við, sem þekktum hana, vissum að
hún hafði þurft að hafa fyrir lífinu og
lærði snemma að ganga ekki að neinu
vísu. Það kom þó ekki í veg fyrir
glettni og skemmtilegan húmor og
þessir eiginleikar hafa trúlegast oft
létt Stínu lífið, því sífellt voru henni
fengin ný og meira krefjandi verkefni
til að takast á við. Stundum fannst
henni nú nóg komið og sagði það upp-
hátt. – Ég er nú bara mannleg, sagði
hún og brosti.
Með börnunum undi Stína sér vel
því með rósemd og hlýju náði hún vel
til þeirra og þeim leið vel í hennar
umsjá. Börn eru fljót að finna hvar
þeim líður vel og að eiga herskara
barna að vinum er fágætur fjársjóður.
Þann fjársjóð eignaðist Stína í starfi
sínu í Garðaseli.
Það er ekki sjálfsagður hlutur að
eignast kæra vini á lífsleiðinni og því
mikilvægt að fara vel með þá vináttu.
Í Garðaseli hefur verið starfandi til
margra ára „Ödduklúbbur“, nefndur í
höfuðið á fyrsta starfsmanninum sem
lét af störfum vegna aldurs. Þessi
klúbbur hefur dafnað með árunum og
hefur verið vettvangur okkar til að
halda sambandi við þá starfsmenn,
sem hafa látið af störfum vegna ald-
urs eða af heilsufarsástæðum. Síðast
hittumst við í apríl og þá var Stína
með okkur. Það er dýrmætt að horfa
til baka til þeirra samverustunda sem
við áttum saman.
Það er komið að leiðarlokum. Sam-
verustundirnar með Stínu eru okkur
dýrmætar og við minnumst hennar
með virðingu og hlýhug.
Hægur er dúr á daggarnótt,
dreymi þig ljósið, sofðu rótt !
(Úr Hulduljóðum Jónasar.)
Fjölskyldu Stínu sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur og biðjum al-
góðan Guð að styðja þau og styrkja.
Samstarfsfólk í Garðaseli.
Kristín Ósk Gísladóttir
Þá er Magga frænka
búin að fá hvíldina,
hvíldina sem hún þráði.
Ég man þegar ég sá Möggu frænku
síðast. Það var um páskana í fyrra.
Hún fylgdi mér og Thelmu systur
fram að lyftu eins og hún gerði alltaf.
Þar þakkaði hún mér fyrir allar heim-
sóknirnar í gegnum tíðina og fann ég
á mér að þetta yrði síðasti fundur
okkar.
Magga frænka hafði gaman af að
fylgjast með því sem var að gerast í
heiminum og sérstaklega í pólitíkinni.
Einnig hafði hún mikla ánægju af að
fylgjast með frændfólki sínu. Alltaf
þegar við töluðumst við spurði hún
um alla í fjölskyldunni í Svíþjóð. Hún
mundi eftir öllum krökkunum, spurði
um hvern og einn og vildi fá fréttir af
líðan þeirra. Þar að auki spurði hún
Margrét Auðunsdóttir
✝ Margrét Auð-unsdóttir fædd-
ist í Eystri-Dalbæ í
Landbroti í Vestur-
Skaftafellssýslu 20.
júní 1906. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Grund 17. mars síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Fossvogskirkju 27.
mars.
ávallt um þá í föðurfjöl-
skyldu minni sem hún
þekkti til.
Mér fannst alltaf svo
gaman að koma til
Möggu frænku, fyrst á
Barónsstíginn og svo á
elliheimilið Grund. Ég
hafði sérstaklega gaman
af að tala við hana um líf-
ið í gamla daga og
hvernig það var þegar
hún og langamma voru
að alast upp. En hún tal-
aði aldrei um gömlu tím-
ana að fyrra bragði. Hún
vildi ekki að fólk héldi að hún væri
farin að tapa sér. En hún var einstak-
lega minnug alveg fram á það síðasta.
Magga frænka var einstök kona.
Hlutir og dót skiptu hana litlu máli.
Hún var áhugaverður persónuleiki,
góð, gjafmild og með sterka réttlæt-
iskennd. Tel ég það forréttindi að
hafa fengið að kynnast henni.
Elsku Magga frænka. Ég þakka
allar samverustundir á liðnum árum.
Það er sárt að hugsa til þess að þær
verði ekki fleiri. Ég vil líka þakka fyr-
ir allt sem þú hefur gert fyrir mig. Vil
ég votta aðstandendum samúð mína.
Hvíl í friði, Magga mín. Blessuð sé
minning þín.
Auður Tinna Harðardóttir.