Alþýðublaðið - 08.11.1922, Side 4

4
alþyðublaðið
p Ef þið viljið fá ódýr- |
gan skófatnað,
I
þá komið |
I í dag. |
| SYeinbjörn Arnason I
fe Laugaveg 2 fe
Kartöflur
kr. 9,50 pokinn, hjá
Jóh. 0gm. Oddssyní
Lmgaveg 63 Sí'ui 339
Ágætar
ðanskar kartöjlur
(pokiaa 10 kr)
í
Geymsla.
Reiðhjól eru tekio til
peymslu yfir veturinn (
Fálkanum.
Við höfum nú fe«gið feikna órval
af Ijósakrónnro, fiorðlompam
Og bögnrlömpnm, s»>mi ýainum
tegunduoi at hengilömpnm.
Þar sem verðið a þeasum ný|o
iöoopuus er rnikið lægra en áður
hefir verið, ættuð þér að kom»
og iita i úrvalið og heyra verðið.
Hf. Rafmf. Hltl & JLjée
Laugaveg 20 B. Simi 830
Skóvilgerlir
Kaffið er árciðaniega brzt hjá
Litl'a baftihúsina
Laugaveg 6 — Opaað kl. ý1/*.
Tóbakskanp
gera œenn brzt í
K anpí élaginu.
Mjálparstöð HjúkruMrféhgsísa
Líka @r opin sem hér segir:
Mánadaga . . ■ ki, Kl—13 f. fe.
Þriðjudaga ... — 5 — 6 e. h.
Miðvikudag* . , — J — 4 «. b.
'Pöstudaga ....—» 5 —6 e. I.
Laagardasr* j 4 * b.
Lrátið bOjrast, »ð gummf-
viðgerðir eru áteiðanlega brztar
og óáýtastar á Gumnaí vinnu»tof>
vnni L ugaveg 26 — Kowið og
sannfærist I 0 Waage.
Sömuleiðit alls konar nauðtyoja
vörur með iægsta veiði
Yerzlunin „gallur“.
eru beztar og fljótast afgreiddar
á Ltugaveg 2 (gengið inn f tkó
veizlun Sveinbjarnar Ámasonar).
Vtrðingarfylit.
Finnnr Jónsson.
„ Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Hallbj'órn Halldórsson.
Frentsmiðjín Gutenberg
Edgar Rice Burroughs: Tarzan gnýr aftnr.
„Mér þætti gaman að fara þangað og sjá þrssa furðu-
legu borg", sagði Tarzan, »og ná dalitlu af þessum
gula mátmi frá ibúunum".
»Það er löng leið", svaraði Waziri, „og eg er gamall
‘snaður, en ef þú bíður unz regntlminn er liðinn hjá og
vatnið minkar í ánum, skal eg fara riieð þér ásamt
nokkrum hermönnum mínum".
Við þetta varð Tarzan að sætta sig, þó hann helzt
hefði kosið að leggja þegar af stað daginn eftir —
Siann var eins óþolínmóður og barn. í raun og veru
var Tarzan barn eða óupplýstur maður, sem oft er
hið sama á visan hátt.
Daginn eftir kom smáhópur af veiðimönnum heim
Og sagði stóra filahjörð skamt sunnan við þorpið. Þeir
höfðu úr trjánum séð vel yfir hópinu, og voru í honum
margir stórir tentir fllar, mörg kvendýr og káliar og
fullorðin karldýr, sem vert var að veiða vegna tannanna.
Það sem eftir var dagsins bjuggu menn sig 1 mikla
veiðiför — spjót voru ydd, örvamælar fyltir, bogar
atrenidir. Meðan á þessu stóð gekk prestur þorpsins
meðal hermannanna og fékk þeim verndargripi, lagði
'blessun slna yfir þá eða hét þeim góðu gengi næsta
dag.
I dögun lögðu veiðimennirnir af stað. Svertingjarnir
voru fimmtlu, hraustir menn og vel vaxnir, og á með-
al þeirra fór Tarzan apabróðir og bar af þeim eins og
jull af eiri. Að uridanteknum litnum var hann einn
J^eirra; Hann hafði samskonar skaitgripi og vopn —
fcann talaði niál þeirra — hann hló og skemti sér með
feim og hljóp og stökk ög æpti í danzinurn sem var
*pphaf farar þeirra fiá þorpinu. Hann var villimaður
»eðal villimanna. Heíði hann spurt sjáifan sig, er eng-
......-.................. ............... 1 " JH.
inn vafi á því, að hann hefði komíst að raun um, að
hann var miklu tengdari þessum mönnum en vinum
sínum í Parfs, sem hann 1 nokkra mánuði hafði vegna
apaeðlis sfns getað hermt eftir.
Honum'datt d’Arnot 1 hug-, og brós lék um varir
hans, svo skein í hvftar tennurnar, er hann hugsaði sér
svipinn, sem vinur hans mundi setja upp, ef hann hefði
átt kost á að sjá hann í þessum ham. Veslings Páll,
sem hafði fmyndað sér, að hann hefði þurkað sfðasta
blett villimenskunnar af Tarzan. „Fljótt hefi eg nú falliði*"
hugsaði Tarzan; reyndar leit hann í hjartu sínu ekk1
á það sem fall — miklu fremur kendi hann í brjóst um
veslings Parfsarbúana, sem voru luktir í fötum sínum
eins og vitfirringur í stokk og alla æfi undir ströngn
eftirliti lögreglumanna, svo þeir gerðu aldrei neitt það,
sem væri ekki alveg samkvæmt siðum og venjum.
Á tveimur stundum komust þeir þangað, sem sést
hafði daginn áður til fllanna. Eftir það ióru þeir mjög
hljóðlega og leituðu að slóð dýranna. Loksins fundu
þeir götuna, sem var vel greinileg og sýndi, að iflarnir
gátu ekki verið langt frá. Þeir eltu þá í halarófu eina
stund. Tarzan varð fyrstur til að rétta upp höndina- til
marks um að veiðin væri í nánd. Tarzan fann það á
lyktinni, og voru svertingjarnir vantrúaðir, er hann
sagði þeim hvernig hann vi.ssi um Iflana.
„IComið með mér", sagði Tatzan, „og við skulum sjá“.
Hann stfikk eins fimlega og lkorni upp í tré og hljóp
upp í krónu þess á augabragði. Einn svertinginn kom
á eftir honum, en íór hægar miklu Þegar hann var
kominn hátt upp og stóð við hlið Taizans, benti sá
siðarnefndi í suðurátt, og sá hÍDn þá, hvar fílarnir fóru
skamt 1 burtu. Hann benti þeim, sem stóðu undir trénu,
hvar fllarnir voru, og sýndi á fingrum sér, hve marga
hann sá.