Morgunblaðið - 06.08.2008, Blaðsíða 4

KRISTJÁN Sveinbjörnsson byggði
vítur sínar á hendur Guðmundi G.
Gunnarssyni á 27. grein samþykkta
um stjórn og fundarsköp Sveitarfé-
lagsins Álftaness. Í greininni segir:
„Beri bæjarfulltrúi aðra menn
brigslum skal forseti víta hann.
Forseti getur lagt til við bæjar-
stjórn að bæjarfulltrúi sem víttur
hefur verið tvisvar á sama fundi
verði sviptur málfrelsi á þeim
fundi. […] Hlýðnist bæjarfulltrúi
ekki úrskurði […] eða ef óregla
kemur upp á fundi skal forseti gera
fundarhlé, fresta fundi eða slíta
fundi ef nauðsyn krefur.“
Ákvæðið á því ekki við um tilvik
utan funda bæjarstjórnar.
Ákvæðið á ekki
við utan funda
Eftir Unu Sighvatsdóttur
unas@mbl.is
„ÞETTA er mjög einföld niðurstaða
og ekkert hægt að túlka hana. Þetta
er einfaldlega ólögmætt og ég er
mjög ánægður með að það hafi verið
staðfest, en jafnframt finnst mér
leiðinlegt að forseti bæjarstjórnar á
Álftanesi skuli ekki vera betur að sér
í fundarsköpum en svo að hafa leyft
sér þetta,“ segir Guðmundur G.
Gunnarsson, bæjarfulltrúi á Álfta-
nesi, en samgönguráðuneytið hefur
úrskurðað að vítur í hans garð hafi
verið ólögmætar.
Kristján Sveinbjörnsson, forseti
bæjarstjórnar, lét bóka vítur á Guð-
mund á bæjarstjórnarfundi í maí og
eða ærumeiðingar á einstakar per-
sónur. Guðmundur kærði víturnar.
„Víturnar byggjast á því að ég fari
ekki með rétt mál að hans mati og
hann má alveg hafa skoðun á því, en
að bóka vítur á fundi bæjarstjórnar
er allt annar handleggur,“ segir
Guðmundur. „Við erum einfaldlega á
öndverðum meiði í sumum málum og
ég hef fullt leyfi til að skrifa greinar
um mínar skoðanir í blöðin, þótt hon-
um líki ekki þau skrif.“
Ráðuneytið segir í úrskurðinum
að ákvæðið sem Kristján byggir á,
27. grein samþykkta um stjórn og
fundarsköp Álftaness, snúi einungis
að fundarstjórn en ekki að tilvikum
sem eiga sér stað utan funda bæj-
arráðs. Ennfremur að beita verði
ákvæðinu með varúð til að hefta ekki
um of málfrelsi manna.
Vill fá siðareglur bæjarfulltrúa
Kristján Sveinbjörnsson vissi ekki
af úrskurðinum þegar blaðamaður
hafði samband og gat því ekki tjáð
sig um hann efnislega. Hann sagðist
þó frá upphafi hafa verið meðvitaður
um að óvíst væri hvort 27. grein gæfi
heimild, en hefði engu að síður gripið
til hennar sem eina mögulega verk-
færisins gegn framgöngu Guðmund-
ar. „Þetta mál kallar á að settar verði
siðareglur um störf bæjarstjórnar-
fulltrúa, því ef bæjarfulltrúi gengur
of langt og brýtur allar siðareglur
hefur forseti bæjarstjórnar engin
úrræði,“ segir Kristján.
sagði tilefnið vera vinnubrögð Guð-
mundar í marga mánuði, sem Krist-
ján sagði stangast á við sveitar-
stjórnarlög. Guðmundur skrifaði
varla svo bréf eða grein eða héldi
ræður um málefni bæjarins öðru vísi
en að stór hluti efnisins væri ósannur
Víturnar voru ólögmætar
Forseti bæjarstjórnar Álftaness hafði ekki heimild til að víta bæjarfulltrúa vegna
framgöngu utan bæjarstjórnarfunda samkvæmt úrskurði samgönguráðuneytis
Guðmundur G.
Gunnarsson
Kristján
Sveinbjörnsson
4 MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
SKIPTAR skoðanir eru um vélknúin ökutæki á
Skorradalsvatni. Vatnakettir og hraðbátar valda
sumum miklu ónæði, ekki síst þegar veður er
gott og hljóðbært í dalnum. Hins vegar eru flest
tækin í eigu fólks sem á og dvelur í bústöðum í
dalnum. Sumarbústaðareigandi einn í landi Dag-
verðarness, sem ekki vildi láta nafns síns getið,
segir að nú um helgina hafi fólk sem sat að snæð-
ingi úti á verönd varla heyrt hvað annað tala fyr-
ir atganginum á vatninu. Viðkomandi á lóð sem
nær niður að vatninu. Hann segir lætin í vatna-
köttunum mikil. Þeir séu að langt fram á kvöld
og séu stundum nærgöngulir við aðra sem fara
út á vatnið með því að hringsóla um báta þeirra.
Þá verði ræðarar fyrir ónæði af ölduganginum
sem þeim fylgir.
Rætt um reglusetningu eða bann
Jóhannes Sigurðsson, formaður félags sum-
arhúsaeigenda í Dagverðarnesi, segir síðasta að-
alfund hafa sett umgengnisreglur á vatninu, sem
málamiðlun. Í reglunum segir að notkun vélknú-
inna farartækja á vatninu sé bönnuð milli klukk-
an tíu á kvöldin og tíu á morgnana. Félagið hafi
reyndar takmörkuð úrræði til að fylgja regl-
unum eftir, en honum sýnist að almennt sé farið
eftir þeim. „Ég held það sé rétt að sjá hvernig
þessar reglur reynast og hvort fólki finnst þær
ásættanlegar,“ segir Jóhannes.
Dagverðarnes er hins vegar bara eitt svæði.
Óánægja er víðar. Jón Arnar Guðmundsson, for-
maður veiðifélags Skorradalsvatns, segir rætt í
félaginu um reglusetningu eða bann við tækj-
unum. Sjálfur kveðst hann ekki vilja banna tæk-
in með öllu. Hins vegar geti þurft að fara milli-
leið og takmarka notkun þeirra við ákveðinn
tíma. Það skipti líka máli upp á öryggið að gera,
því stórhætta geti skapast ef óhöpp verða í
myrkri og leita þarf að fólki. onundur@mbl.is
Vélagnýr kominn í stað sveitakyrrðar
Ekki allir hrifnir af hraðbátum og vatnaköttum á Skorradalsvatni
EINN var handtekinn í Herjólfsdal
í Heimaey aðfaranótt þriðjudags,
fyrir að kveikja í tjöldum á
þjóðhátíðarsvæðinu. Tilkynningar
bárust um elda í dalnum um ell-
efuleytið á mánudagskvöld og
handtók lögregla manninn um
miðnættið.
Þeir síðustu á heimleið
Slökkvilið var kallað út og eftir
það hættu gestir að brenna tjöld
og aðra muni. Þá voru á bilinu
1.000-1.500 manns í dalnum en
þeir síðustu voru á leið þaðan seint
í gærkvöldi með Herjólfi.
Annar maður gisti einnig fanga-
geymslur sömu nótt vegna slags-
mála og óláta á skemmtistað inni í
Vestmannaeyjabæ.
Brennuvargur
handtekinn
JÓN Gauti Jónsson við-
skiptafræðingur er lát-
inn, 62 ára að aldri.
Jón Gauti fæddist á
Ísafirði hinn 29. desem-
ber 1945, sonur hjón-
anna Jóns Gauta Jónat-
anssonar og Guðrúnar
Kristjánsdóttur.
Jón Gauti gegndi fjöl-
mörgum trúnaðarstörf-
um um ævina. Árin 1972
til 1974 var hann sveit-
arstjóri Búðahrepps,
Fáskrúðsfirði, og síðan
sveitarstjóri Rangár-
vallahrepps, Hellu, til ársins 1978. Ár-
ið 1979 tók hann við stöðu bæjarstjóra
Garðabæjar og gegndi því starfi til
ársins 1987.
Jón Gauti gegndi
einnig ýmsum ábyrgð-
arstörfum í atvinnulíf-
inu og var m.a. starfs-
manna- og fjármála-
stjóri Scanhouse
Nigeria í Lagos árin
1978 til 1979 og fram-
kvæmdastjóri Stálvík-
ur 1987 til 1990.
Jón Gauti lét sig fé-
lagsmál varða og var
virkur í Lionshreyfing-
unni til fjölda ára.
Árið 1966 kvæntist
Jón Gauti Hallgerði
Pétursdóttur. Þau skildu. Seinni kona
hans var Hólmfríður Árnadóttir. Jón
Gauti lætur eftir sig eiginkonu og
þrjú börn úr fyrra hjónabandi.
Andlát
Jón Gauti Jónsson
Eftir Önund Pál Ragnarsson
onundur@mbl.is
LISTAHÁSKÓLA Íslands (LHÍ)
bauðst í borgarstjóratíð Steinunnar
Valdísar Óskarsdóttur að fá lóðina
við hlið Tónlistar- og ráðstefnuhúss-
in við austurhöfnina. Af því varð hins
vegar ekki. Að sögn Hjálmars H.
Ragnarssonar, rektors skólans, sótt-
ist skólinn eftir lóðinni og var Stein-
unn Valdís mjög fylgjandi því að fá
hann í miðborgina. „Við settum í
gang vinnu við að byggja við austur-
höfnina. Svo kom í ljós, þegar teikn-
ingar tónlistarhússins lágu fyrir, að
það var ekki nógu mikið bygginga-
magn leyfilegt ofanjarðar fyrir okk-
ur. Takmörkun hafði verið sett á
bygginguna ofanjarðar, m.a. til að
skerða ekki sýn á tónlistarhúsið,“
segir Hjálmar.
Of íþyngjandi kröfur
Allt of stór hluti skólans hefði lent
neðanjarðar, sem ekki var álitið
ásættanlegt. Einnig voru settar
strangar kröfur varðandi hljóðvist
og útlit hússins, sem hefðu getað
íþyngt skólanum mjög að sögn
Hjálmars. „Þetta var afar spennandi
kostur, borgaryfirvöld og við áttum
mjög góða samvinnu við að skoða
þann kost. Það fór þó aldrei svo langt
að okkur væri beinlínis boðin lóðin
en þetta var til umræðu.“ Hjálmar
neitar því hins vegar að LHÍ hafi
verið boðin þessi sama lóð síðasta
vor, eins og raddir hafa heyrst um.
„Hins vegar lýsti Steinunn Valdís
því yfir á þeim tíma að borgin myndi
koma til móts við LHÍ eins og aðra
háskóla, með því að útvega lóð. Það
gekk eftir og þess vegna gátum við
unnið málið áfram,“ segir Hjálmar.
LHÍ eitt sinn ætluð lóð
niðri við austurhöfnina
Skólinn mátti ekki byrgja sýn á tónlistar- og ráðstefnuhús
HIN eitilharða
og 61 árs gamla
Rosie Swale
Pope sem gengið
hefur umhverfis
jörðina í fjögur
ár, m.a. með við-
komu á Íslandi,
er í þann mund
að loka hringn-
um. Hún er nú
stödd í Liverpool á Englandi og
áætlar að verða komin heim til sín í
Tenby í Wales 25. ágúst. Rosie hóf
gönguna þegar eiginmaður hennar
lést úr krabbameini og ætlaði m.a.
að vekja athygli á krabbameins-
rannsóknum. Nú, 45 skópörum síð-
ar, segist Rosie ekkert hafa lært á
ferðinni, en hún sé samt hamingju-
samasta kona í heimi.
Gönguamma
á heimaslóð
Rosie Swale Pope