Morgunblaðið - 10.08.2008, Blaðsíða 23

Mundi var ásamt tveimur
öðrum fatahönnuðum val-
inn til að taka þátt í tísku-
sýningu í Kaupmannahöfn
á dögunum. Þar sýndi
hann vetrarlínuna 2008 og
segir hann lykilhugtök
þeirrar línu vera fiska og
sjómenn.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. ÁGÚST 2008 23
Hulda Björnsdóttir skrifar frá Kína.
Íkringum kínversku áramótin ífebrúar er mikið um að fólkgifti sig og þá eru fallegar
brúðir, í hvítum síðum kjólum ásamt
mönnum sínum í jakkafötum eða
kjólfötum, algeng sjón á hótelunum
þar sem veislurnar eru haldnar.
Um sexleytið koma brúðhjónin
sér fyrir í anddyrinu til að taka á
móti gestum. Úti bíður fagurlega
skreyttur eðalvagn sem þau hafa
komið í og búið að kveikja á gos-
brunninum. Það er hægt að sjá efna-
hag þeirra nýgiftu á bílunum sem
standa fyrir utan. Þeir eru allt frá
smáum fólksbílum upp í stóra eð-
alvagna en allir eru skreyttir blóm-
um. Brátt fara ættingjar og vinir að
tínast að og allir eru óskaplega glað-
ir og hamingjusamir. Mikið tekið af
myndum bæði á vídeó og venjulegar
myndavélar.
Eftir veisluna fara svo ættingjar
og vinir heim og ég gat ekki betur
séð en þeir væru leystir út með gjöf-
um því þeir voru með alls konar góð-
gæti undir hendinni í fallegum um-
búðum.
Skömmu eftir að ég flutti heim til
mín af hótelinu, en heimili mitt er
úti í sveit, var ég á ferð um nágrenn-
ið. Það var hádegi og ég að leita mér
að stað þar sem ég gæti fengið eitt-
hvað í svanginn, því engin eldavél
var í húsinu mínu. Ég kom að þar
sem margt fólk var samankomið og
verið að elda mat og lyktin yndisleg.
Greinilega var þetta fínn staður.
Ég lagði bílnum skammt frá og
gekk svo varlega í áttina að veit-
ingastaðnum. Úti voru nokkrar kon-
ur sem mér virtust hafa það hlut-
verk að þvo upp matarílátin en fjórir
karlar elduðu og enn fleiri karlar
báru diska hlaðna mat ótt og títt
inn í skúrinn. Það hlaut að vera
ægilega mikið að gera þarna í
hádeginu. Ég var hálfhikandi
og vissi ekki alveg hvort ég
ætti að hætta mér inn þar
sem mér sýndist mest-
megnis dýrindisfisk-
réttir í boði, en ég er
auðvitað grænmet-
isæta, og eins leit út
fyrir að vera troðfullt
út úr dyrum, kannski
fengi ég ekki neitt
sæti.
Fólkið sem var fyr-
ir utan, og ég reikn-
aði með að væri veit-
ingafólkið, horfði á
þennan útlending
og var svo sem
ekkert að gefa sig
að konunni en
eitthvað í fasi
þeirra benti til
að ég væri
ekki sérlega
velkomin
þarna, það
fannst
mér skrít-
ið því fram
að þessu
hafði ég
alls staðar
verið boðin velkomin þar
sem ég birtist.
Eftir að hafa staðið
nokkra stund og virt að-
stæður fyrir mér ákvað ég að
aka í burtu og sjá hvort ég
fyndi ekki annan stað þar sem
ekki væri eins mikið um fisk.
Ég ók inn eftir götunni en
sneri svo við því fyrsti stað-
urinn var mest spennandi.
Þegar ég kom aftur að skúrnum
sá ég að eitthvað var um að vera. Ég
nam staðar í nokkurri fjarlægð og
fylgdist með. Í dyrunum stóð par og
skálaði við þá sem inni voru. Eftir að
hafa skálað nokkrum sinnum hurfu
þau aftur inn í skúrinn. Hvað var
þetta? Jú, nú rann upp fyrir mér
ljós, þetta var brúðkaup í sveitinni,
þarna var brúðurin ekki í hvítu held-
ur fallegum kínverskum hefð-
bundnum klæðnaði, enginn eðalvagn
beið fyrir utan en gleðin og ham-
ingjan skein út úr andlitunum og
hamingja ættingja og vina var ekki
minni en hjá þeim sem ég sá í hót-
elanddyrinu.
Engan mat fékk ég þarna og
mér var alveg sama, ég hafði orð-
ið vitni að mismunandi venjum
og siðum og það veitti mér
meiri ánægju en að þurfa að
útskýra á lélegri kínversku að
útlendingurinn borðaði ekki fisk.
Hamingja Í Kína er mikið
um dýrðir í brúðkaupum.
Boðflenna
í brúðkaupi