Morgunblaðið - 10.08.2008, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. ÁGÚST 2008 37
✝ Guðgeir Ólafs-son, fyrrver-
andi prentari og
bókaútgefandi,
fæddist 27. maí
1920 í Reykjavík.
Hann lést í Reykja-
vík hinn 26. júlí síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
voru Magdalena
Margrét Benedikts-
dóttir, f. 13.5. 1891
í Reykjavík, d. 7.6.
1930 og Ólafur
Gunnar Einarsson,
bifreiðastjóri í Reykjavík, f. í
Reykjavík 1.9. 1887, d. 19.6.
1974.
Hinn 27.5. 1946 kvæntist Guð-
geir, Guðrúnu Pétursdóttur, f.
10.1. 1920, d. 5.11. 2003.
Foreldrar Gurúnar voru
Ólafia Sigurðardóttir, f. 30.4.
1898 á Eyri í Önundarfirði, d.
5.5. 1983 og Pétur Jónsson,
frystihússtjóri á Sauðárkróki, f.
21.1. 1891 á Kimbastöðum,
Skagafirði, d. 19. 6. 1951.
Börn Guðgeirs
og Guðrúnar eru:
1) Pétur f. 17.3.
1946, 2) Ólafur f.
2.5. 1948 og 3)
Edda f. 25.4. 1953.
Barnabörn Guð-
geirs og Guðrúnar
urðu níu. Eitt
þeirra lést skömmu
eftir fæðingu.
Barnabarnabarn er
eitt.
Guðgeir og Guð-
rún bjuggu allan
sinn búskap í
Reykjavík. Fyrst á Miklubraut
16 en síðar í Bjarmalandi 14. Síð-
ustu árin bjó hann á hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ.
Guðgeir tók sveinspróf í
prentun í ágúst 1943. Hann
starfaði sem prentari og verk-
stjóri í Ísafoldarprentsmiðju, síð-
ar jafnframt sem bókaútgefandi
og síðast hjá Prentsmiðjunni
Leiftri.
Útför Guðgeirs hefur farið
fram.
Guðgeir Ólafsson, tengdafaðir
minn, lést 26. f.m. Ég ætla ekki að
rekja lífshlaup Geira heldur aðeins
að nefna nokkur hversdagsleg
minningabrot, en þess konar minn-
ingar lifa oftast lengi. Geira kynnt-
ist ég fljótlega eftir að samband
okkar Eddu hófst. Geiri er af kyn-
slóðinni sem las dagblöð en ekki
blogg til að fylgjast með. Þá voru
flokksblöð við lýði og þeir hörð-
ustu, eins og Geiri, keyptu og lásu
öll dagblöðin og vikublöðin, hverju
nafni sem nefndust. Blaðaáskrift
hans fór hins vegar ekki eftir póli-
tískum línum eins og títt var, held-
ur eftir ókunnum brautum.
Geiri var mjög árrisull og um
helgar fór hann akandi eftir blöð-
unum enda lagðist hann ekki í sóf-
ann fyrr en blaðabunkinn var á
borðinu. Það var einmitt í einni
slíkri morgunferð Geira sem ég sá
hann fyrst, akandi á leið í blað-
söluturn. Þá var ég hins vegar að
fylgja Eddu heim í seinna lagi!
Geiri las öll blöðin upp til agna í
sófanum. Að lestri loknum lá hann
áfram en tók til við að horfa á
sjónvarpið. Þeir sem þekktu Geira
og heimsóttu þau Gunnu muna
eftir sófanum, blöðunum og
namminu, súkkulaði, lakkrís, ópal
eða tópas, sem hann hafði ávallt
við höndina í sjónvarpsherberginu.
Geiri stóð einmitt á fætur upp úr
sófanum er við heilsuðumst fyrst.
Geiri hafði mjög ákveðnar skoð-
anir á flestu. Hann var sanngjarn
og tók iðulega afstöðu með þeim
sem minna máttu sín. Hann var
sjálfur sprottinn úr slíkum jarð-
vegi. Missti ungur móður sína.
Var þá sendur í vist hjá góðu fólki
á Steinum undir Eyjaföllum. Ung-
ur lærði hann prentiðn sem hann
starfaði við alla starfsævina auk
bókaútgáfu um tíma. Líf Geira var
ekki alltaf dans á rósum. En hann
sá björtu hliðarnar og glotti iðu-
lega þegar hann heyrði eitthvað
sem hann var ósammála eða
fannst vitlaust.
Við Geiri áttum ótal samræður
um allt milli himins og jarðar.
Þótt við værum ekki sammála um
allt var gaman að ræða við Geira
með hans ákveðnu skoðanir.
Mönnum með jafnákveðnar skoð-
anir á samfélaginu og heimsmál-
unum, hverjar sem skoðanirnar
eru, fer fækkandi í skoðanalogn-
mollu samtímans þar sem flest
snýst um peninga. Það hefði Geira
líkað illa.
Geiri söng með Karlakór
Reykjavíkur um áratuga skeið.
Þau Gunna fóru í margar utan-
landsferðir með kórnum. Sumar á
framandi slóðir sem Íslendingar
heimsóttu lítið eða ekki í þá tíð.
Bæði lifðu þau sig inn í frásagnir
af ferðunum í máli og myndum.
Heimsóknir okkar Eddu og
barnanna til afa og ömmu í
Bjarmó voru óteljandi. Einnig
kaffibollarnir, mjólkurglösin, kök-
urnar og vínarbrauðslengjurnar.
Geiri og Gunna voru barngóð og
fylgdust vel með barnabörnunum
meðan heilsan leyfði. Við komuna í
Bjarmó fóru börnin yfirleitt rak-
leitt inn í sjónvarpsherbergi til
Geira afa þar sem alltaf var gauk-
að að þeim góðgæti.
Geiri var vinur minn. Aldrei bar
skugga á samskipti okkar. Hann
var skynsamur, fastur fyrir, góð-
hjartaður og barngóður. Ég þakka
honum fyrir allt. Minningarnar um
góðan dreng lifa.
Guðjón S. Marteinsson.
Elsku afi,
það er skrítið að hugsa til þess
að þú sért farinn. Síðast þegar við
heimsóttum þig á hjúkrunarheim-
ilið Skógarbæ, þar sem þú dvaldist
síðustu 8 árin í góðu yfirlæti áttum
við sérstaklega góðan dag. Ég
ákvað að draga upp myndavélina
og taka nokkrar myndir af þér.
Flestar voru myndirnar hreyfðar
því þú varst alltaf á ferðinni. Vildir
ekki sitja mikið kyrr heldur ganga
um og gera gagn, eins og þú
myndir orða það. Raða stólum,
laga til í setustofunni eða jafnvel
hjálpa fólki með óhneppta tölu eða
skakkt bindi. Það endaði með því
að ég varð að stilla myndavélina á
vídeó.
Við náðum ýmsu skemmtilegu á
filmu. Hlýja brosinu þínu sem
breyttist í hlátur þegar þú fékkst
ábót á diskinn í kaffitímanum.
Ég ákvað að láta þar við sitja og
taka frekar fleiri myndir í næstu
heimsókn.
Elsku afi, við barnabörnin þurf-
um sko alls ekkert vídeó til þess
að minnast þín.
Þú ert ljóslifandi í minningu
okkar. Stundirnar sem við áttum
með ykkur ömmu í Bjarmalandinu
eru ógleymanlegar.
Söngur skipaði stóran sess í lífi
ykkar ömmu og ég á það ykkur að
þakka hve margar íslenskar vísur
og ljóð ég kann. Afi þú varst svo
flottur í karlakórsfötunum þínum.
Við munum eftir ykkur í fallega
garðinum ykkar að sumri til. Sól-
brún og sælleg. Þið voruð svo fal-
leg hjón bæði innan og utan.
Klæðandi okkur í hlý föt fyrir
leikskólann að vetri til og setja
feitt natucan-krem í kinnar svo
kuldaboli biti ekki í þær.
Mjólkurglasið mátti aldrei verða
hálffullt. Þú fylltir glasið alltaf áð-
ur en það gerðist.
Við barnabörnin litum upp til
þín og vonuðum að við gætum
borðað eins margar kartöflur og
þú þegar að við yrðum stór. Þá
yrðum við sterk eins afi.
Mér fundust boxhanskarnir þín-
ir afi alltaf ansi tilkomumiklir þar
sem að þeir héngu uppi á vegg í
bílskúrnum. En ég gat aldrei séð
þig fyrir mér í hringnum þar sem
að þú rúllaðir víst upp hverjum
andstæðingnum á fætur öðrum.
En það fór ekkert á milli mála að
þú varst alltaf með hraustari
mönnum og þegar þú leiddir mig
um gangana á Skógarbæ var ekki
um neitt vettlingatak að ræða.
Í bílskúrnum var ýmislegt fleira
sem að rennur okkur seint úr
minni. Til dæmis gamla eineygða
prentvélin þín. Prentvélin með
gula auganu sem ég bar alltaf
mikla virðingu fyrir, enda fyrir
litlum barnabörnum eins og óút-
reiknanlegt skrímsli.
Það er ansi margt sem við get-
um rifjað upp um stundir okkar
barnabarnanna í Bjarmalandinu.
Söngur, grín og sprell er ofarlega í
minningunni.
Við systkinin minnumst þín sem
afa í Bjarmó.
Kveðja,
Hrund, Óli og Katrín.
Guðgeir Ólafsson
✝ Jón Jóelssonvar fæddur í
Reykjavík 3. mars
1942. Hann lést á
heimili sínu 12. júlí
2008.
Foreldrar hans
eru Jóel Jónsson, f.
í Reykjavík 10.9.
1922, og Kristín
Bóel Nóadóttir, f. í
Reykjavík 8.7.
1923, d. 21.9. 1989.
Jón átti eina systur,
Þórdísi Elínu, f.
21.8. 1948. Hún er
gift Gunnari Gunnarssyni, f.
27.6. 1946, og eiga þau þrjú
börn.
Jón kvæntist Elísabetu Guðna-
dóttur, f. 18.8. 1946, og eign-
uðust þau þrjá syni. Þeir eru: 1)
Guðni, f. 15.7. 1965, kvæntur
Hafdísi Elínu Helgadóttur, f.
23.1. 1965, þeirra börn eru Heið-
dís Helga, f. 1983, Elísabet
Björk, f. 1992, og
Guðni Valur, f.
1995. 2) Jóel, f.
27.2. 1968, og 3)
Guðmundur Hjalti,
f. 12.12. 1970, sam-
býliskona hans er
Ragna Berglind
Jónsdóttir, f.
20.9.1977, þeirra
börn eru tvíbur-
arnir Tristan Elí og
Patrekur Sölvi,
fæddir 2008. Jón og
Elísabet slitu sam-
vistum.
Jón lærði húsasmíði og vann
við hana meðal annars hjá
Áhaldahúsi Reykjavíkurborgar.
Síðar stundaði hann kennslu á
Eiðum, Akranesi, í Vestmanna-
eyjum og á fleiri stöðum auk
þess sem hann stundaði ýmis
önnur störf meðan heilsa leyfði.
Útförin fór fram í kyrrþey frá
Fossvogskapellu 25. júlí 2008.
Ég þóttist þekkja baksvipinn og
klappaði á öxl hans í Vesturbæjar-
apóteki fyrir um það bil 8 árum,
fékk hlýtt faðmlag eins og svo oft
áður en ég hafði ekki hitt hann í
mörg ár. Við vorum gömul skóla-
systkin, alin upp í 101, hinu nýja
snobbhverfi nútímans, bjuggum
þar í fjölskylduhúsum þar sem
nokkrar kynslóðir bjuggu í sátt og
samlyndi. Okkar heimur var svo
lítill, borgin var ekki orðin þessi
risakönguló sem teygir sig til allra
átta enda vorum við fædd fyrir
miðja síðustu öld. Við áttum dulmál
krakkarnir og skiptumst á bréfum
í skólanum og á fleiri ákveðnum
stöðum, það var rifa í undirgang-
inum hjá Nonna sem notuð var sem
póstkassi. Einnig var komið við í
ömmuhúsi á Týsgötu. Seinna
breyttist hann í ungan mann sem
alltaf var flottur í tauinu, í sér-
saumuðum fötum með lakkrísbindi
og hvítum frakka. Þannig voru
flottustu gæjarnir á rúntinum í þá
daga. Ég flutti úr hverfinu, síðan
skildi leiðir, allir fóru hver í sína
áttina, þessi hópur hefur aldrei
endurnýjað kynnin svo ég viti en
fimm eru fallin frá sem ég veit um.
Ég hafði hugsað mér að hann hitti
Gunnu, gamla vinkonu okkar af
Kárastígnum á ný sem búsett er í
Stokkhólmi, en hún hefði þurft að
koma viku fyrr. Það hlýtur að hafa
losnað óvænt sæti í „gullvagninum“
sem hann gantaðist oft með að
kæmi að sækja sig. Það var mikill
fengur að hitta hann aftur og
margt hefur hann gefið okkur fjöl-
skyldunni, allt sem enginn fær
keypt; vináttu, umhyggju, kærleik
að ógleymdri kjötsúpunni. Ógleym-
anleg er ferðin sem við fórum með
honum í sumarhús fjölskyldu hans
við Þingvallavatn og sigldum við
um vatnið á yndislega fallegum bát
sem pabbi hans hafði smíðað, hann
var sem konungur um stund í landi
sínu, þekkti hverja vík og þúfu sem
veitti manni aðra sýn frá vatninu
en að aka Þingvallahringinn. Hann
hafði sterkar skoðanir á mönnum
og málefnum, oft var skemmtilegt
að hlýða á hann og dóttur mína, El-
ínu, skiptast á skoðunum um hin
ýmsu málefni. Nokkrum dögum áð-
ur en hann lést kom Daníel, barna-
barn mitt, í heimsókn og hitti
Nonna, uppnuminn af því að hafa
farið í helli með afa sínum sem
Nonni var búinn að lýsa í Heið-
mörkinni. En hann hafði verið
skáti sem strákur og bent þeim á
þennan helli. Nú hringir þú ekki og
spyrð hvort einhver verði heima,
þar sem þú sért á leiðinni í Fjarð-
arkaup og hvort þú fáir ekki kaffi
og kemur svo með bestu makka-
rónuvínarbrauð í bænum, náttúr-
lega úr Vesturbænum. Við förum
ekki oftar í Kaffivagninn, niður
Laugarveginn eða á gamlar æsku-
slóðir, ég hringi ekki lengur og fæ
kvöldbænina mína.
Stórkostlegur persónuleiki og
stórvinur er fallinn frá, alltof
snemma. Takk fyrir allar góðu
stundirnar. Fjölskyldu hans færum
við innilegar samúðarkveðjur,
blessuð sé minning um góðan
dreng. Með vinarkveðju. Þín verð-
ur sárt saknað.
PS.: Ég lít út um eldhúsglugg-
ann, sé þig í anda gantast við mig
úti í garði meðan ég hita kaffi og
þú færð þér reyk, náttúrlega Ca-
mel-smók, hvað annað?
Guðrún Árnadóttir og
Bjarni Ólafsson.
Elsku Jón, nú ertu farinn, hauk-
urinn úr mínu horni. Það voru ekki
fáar stundirnar sem við ræddum
um allt mögulegt og ómögulegt og
skiptumst á skoðunum. Ef mig
vantaði einhvern tíma góð ráð var
alltaf hægt að spyrja þig, alltaf
varstu með svör við spurningunum
sem ég bar upp og tilbúinn að ræða
málin eða bara hlusta þar til ég tal-
aði sjálfa mig inn á bestu lausnina.
Ætli það hafi ekki einmitt verið
það dýrmætasta sem þú kenndir
mér; að hlusta á sjálfa mig og eng-
an annan.
Nú er hið langþráða ferðalag
loksins komið, þrautum lífsins lokið
og þú kominn á annan og betri stað
þar sem vel verður tekið á móti
þér. Ég veit aftur á móti að þó þú
sért farinn verðurðu aldrei langt
undan og átt eftir að fylgjast
grannt með okkur öllum og hrista
hausinn og brosa brosi þess sem
veit betur oftar en einu sinni og
oftar en tvisvar.
Þangað til næst,
Elín Bjarnadóttir.
Jón Jóelsson
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
JÓN GAUTI JÓNSSON,
Lálandi 13,
Reykjavík,
f. 29. desember 1945,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
mánudaginn 4. ágúst.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
12. ágúst kl. 13:00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Hólmfríður Árnadóttir,
Sigrún Jónsdóttir,
Jón Gauti Jónsson, Sigrún Magnúsdóttir,
Sólveig Ásta Gautadóttir, Vignir Bjarnason,
barnabörn.
✝
Okkar kæra systir, mágkona og frænka,
GUÐNÝ TÓMASDÓTTIR
frá Sauðárkróki,
Hvassaleiti 58,
lést á Vífilsstöðum miðvikudaginn 6. ágúst.
Hún verður jarðsungin frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 13. ágúst kl. 11.00.
Jón Tómasson, Anna Árnadóttir,
Kristbjörg Sigjónsdóttir,
Herborg Guðmundsdóttir
systkinabörn og fjölskyldur.