Morgunblaðið - 10.08.2008, Blaðsíða 44

„Ég var að koma
af Þjóðhátíð og
þetta var ekkert minni
stemning“ … 49
»
reykjavíkreykjavík
Eftir Arnar Eggert Thoroddsen
arnart@mbl.is
É
g hringdi í Daníel um
miðja síðustu viku til
að bóka hann og
Krumma í viðtal og
tjáði honum þá að við
Morgunblaðsfólk hefðum mikinn
áhuga á að taka mynd af þeim félög-
um með Esjuna í bakgrunni. Annað
komi nú varla til greina.
„Já,“ segir hann með hægð í gegn-
um símann og ég heyri hvernig glott-
ið færist yfir hann. „Aldrei hefði okk-
ur nú dottið það í hug...“
Fóstbræður
Tveimur dögum síðar, seint á
föstudegi, hitti ég svo þá fóstbræður
uppi á höfuðstöðvum Senu sem gefur
plötuna út. Við tyllum okkur inn í
hvítmálað og giska kalt fundarher-
bergi, eitthvað sem er í rækilegri
andstöðu við innhald sjálfrar plöt-
unnar. Þar er að finna eyðimerkur-
legnar stemmur, hlýjar og rykaðar
með skírskotun í fenjatónlist
Ameríku. Lögin eru einföld og bein-
skeytt og plötunni vindur áfram eins
og vegamynd þar sem ekkert er
framundan nema beinn og breiður
vegur.
Daníel: „Við hittumst í kjallara á
Klapparstígnum þar sem ég var með
vinnustofu. Hún var við hliðina á
Sirkus. Stutt í bjórinn...“
Krummi: „...Stutt í vinskapinn...“
Daníel: „...Stutt í vínskápinn ...við
höfðum bara verið kunningjar fram
að því. Svo kíkti Krummi í heimsókn
einu sinni og eftir það breyttist allt.“
Krummi: „Ég fór að glamra á gítar
og við tókum upp nokkur stef. Við
skemmtum okkur konunglega, feng-
um okkur rauðvín og svona. Ég var á
þessum tíma að vinna beint á móti
Sirkus, í Elvis, og Danni kom yfir til
mín til að kíkja á afraksturinn. Ég
hafði þá föndrað lag úr þessum stef-
um. Við fundum sterkt að það varð
ekki aftur snúið, okkur gekk það vel
að vinna saman ... það bara flæðir allt
á milli okkar (Daníel kinkar sam-
þykkjandi kolli).“
Þetta var um haustið 2006. Vinátta
Krumma og Daníels er ekki löng en
samt finnst þeim eins og þeir hafi
þekkst alla ævi.
Krummi: „Við rífumst t.d. eins og
bræður. Forsagan að þessu er reynd-
ar mjög fyndin en ég og Danni vorum
alltaf að hittast í Leifsstöð. Ég var að
fara í túra með Mínus og hann var að
fara að spila einhvers staðar. Þetta
gerðist nokkrum sinnum og við feng-
um okkur alltaf heilsudrykk saman
áður en það var lagt í hann. Það var
þá sem þetta var tendrað.“
Daníel: „Þetta var mjög náttúru-
legt ferli í kringum plötuna t.d. ... og
það var bara þessi tónlist sem kom,
við vorum ekki að setja okkur í nein-
ar stellingar.“
Krummi: „Ég og Danni höfum
reyndar mikið verið að pæla í þessu
gamla rokki, t.d. þessu suðurríkja-
rokki frá áttunda áratugnum. Ég
vildi ná því fram.“
Frelsi
Daníel er þekktastur fyrir að hafa
starfað með Nýdönsk og gus gus og
einnig gaf hann út merka sólóplötu
haustið 2005, Swallowed a Star.
Krummi er auðvitað söngvari í Mín-
us og óhætt að segja að Esja sé að
frelsa þá dálítið frá öðrum verk-
efnum.
Krummi: „Ég hef verið að spila
þungarokk í yfir tíu ár og mig langaði
mikið til að búa til öðruvísi tónlist,
skoða þetta klassíska rokk.“
Daníel: „Ég spáði reyndar ekkert í
þetta, þetta var eitthvað svo náttúru-
legt...“
Krummi: „Við tókum upp slatta af
demóum að vetri til, unnum fram á
nóttina, og svo þegar við vorum að
keyra heim með snjóinn allt í kring
var þetta eitthvað svo ... ævintýra-
legt. Það voru einhverjir töfrar í
gangi ... og við vorum alltaf brosandi
(þeir hlæja báðir). Svo var ég einfald-
lega orðinn þreyttur á því að vera
stöðugt syngjandi og fannst þægilegt
að fara aðeins í baksætið og einbeita
mér að gítarnum...“
Daníel: „...Krummi er kannski
ekki besti gítarleikarinn í bransan-
um, svona tæknilega séð. Það sem
skiptir mestu er hvað hann er með
gott „feel“. Það er mikil músík í
stráknum.“
Esja fór fyrst í hljóðver í apríl á
síðasta ári og rúllaði þá inn slatta af
lögum.
Daníel: „Við bókuðum þrjá daga
og tókum inn alla grunna „live“. Við
negldum tíu lög, það voru þrjár tökur
á lag og við pikkuðum út bestu tök-
una.“
Krummi: „Þetta var gamli skólinn.
Kiddi Hjálmur, sem er sérfræðingur
í þannig efnum, tók upp ásamt
Styrmi Haukssyni. Danni fór síðan
með lögin og tók upp sönginn í ein-
rúmi.“
Sveitt og ljúft
Daníel: „Þetta eru allt einhver
ferðalög sem prýða plötuna. Annað
hvort í huganum eða þá líkamleg.
Það eru sveittir rokkarar þarna,
svona typparokk, innan um ljúfustu
ballöður...“
Krummi: „...röðunin á lögunum er
þannig að þau mynda ákveðna sögu
... þetta er svona litróf yfir mismun-
andi tilfinningar, við erum að fjalla
um hversu flókið lífið getur verið en
um leið eitthvað svo hrikalega ein-
falt.“
Daníel: „Platan er líka dálítið kvik-
myndaleg, hún rúllar áfram eins og
vegamynd...og lögin eru eins og allt
þetta bull, allar þessar hugsanir sem
skjóta upp kolli þegar þú ert einn úti
að keyra.“
Fyllt upp í hljóminn
Þeir félagar lýsa því að lögin hafi í
upphafi verið algerlega akústísk en
þegar á leið fóru þeir að fylla upp í
hljóminn.
Krummi: „Frosti Gringo, besti vin-
ur okkar, settist við trommurnar en
hann var í Klink, þeirri ógurlegu
harðkjarnasveit. Dóri „heimsendir“,
sem er í The End spilar svo á píanó.
Við fórum svo að æfa saman sem
Við ræturnar
Þeir Daníel Ágúst og Krummi hófu að glamra
saman á gítara fyrir algera tilviljun fyrir röskum
tveimur árum og útkoman var ekki bara tón-
listarlegt samstarf heldur og kær og innileg vin-
átta. Fyrsta plata þeirra félaga, sem nefna sig eft-
ir fjalli okkar Reykvíkinga, Esjunni, kom út á
föstudaginn, hinn 8. 8. 2008.
Morgunblaðið/G. Rúnar
Esja og Esja „Svo kíkti Krummi í heimsókn einu sinni og eftir það breyttist allt,“ segir Daníel Ágúst Haraldsson um upphaf samstarfsins við Krumma.