Morgunblaðið - 12.08.2008, Blaðsíða 23

leið og hann var fastur fyrir og
ákveðinn. Hann bjó yfir geðstilli og
sáttfýsi og lagði sig fram í umgengni
við aðra menn, um að sanngirni
fengi að njóta sín. Hann var fé-
lagslyndur og hrókur alls fagnaðar,
þegar sá gállinn var á honum. Hann
hafði afar gaman af vísum og kveð-
skap, sem hann miðlaði gjarnan af í
mannfögnuðum, sjálfum sér og öðr-
um til skemmtunar.
Leiðir okkar Gauta lágu ekki að-
eins saman við leik heldur og við
störf. Þegar ég var bæjarfulltrúi í
Garðabæ, undir forystu Gauta sem
bæjarstjóra, störfuðum við saman
að hagsmunum bæjarins í nokkur
ár. Þar kynntist ég í návígi sem
samstarfsmaður, hvernig hæfileikar
Gauta nýttust vel til góðra verka og
ekki síður hinu, hvernig hann náði
að kalla fram það besta í fasi og fari
hvers einstaks samstarfsmanns, og
gilti þá einu hvort um pólitískan
samherja eða andstæðing var að
ræða. Raunar er rangt að tala um
andstæðinga í þessu sambandi, því
Gauti átti enga slíka, bara mismun-
andi samherja. Almenn orðvendni
hans, þó einkum um eða í garð
náungans, var honum töm og duldist
engum, sem við hann átti viðskipti,
að virðing og umburðarlyndi voru
honum einlæg og aðalsmerki í við-
skiptum við aðra menn.
Ógleymanlegar, óteljandi ánægju-
stundir, heima og að heiman, áttum
við saman, bæði einir tveir og með
fjölskyldum okkar. Myndir minn-
inganna hrannast upp enda eru þær
margar, en allar á einn veg. Myndir
af góðum, ástríkum dreng, sem bar í
fyrirrúmi hag annarra fölskvalaust
fyrir brjósti, náinna sem ókunnra.
Allt frá upphafi deildu eiginkonur
okkar, Sólveig og Hallgerður, síðar
Hólmfríður, og börn okkar þessum
vinskap í gegnum árin. Ég er full-
viss þess að við erum öll ríkari af, að
hafa átt vinskap og ást Gauta, og átt
þess kost að deila með honum
stundum, bæði í meðlæti sem og
mótlæti.
Við Sólveig þökkum fyrir að hafa
átt slíkan vin og samferðamann,
sem Gauti var. Við sendum Hólm-
fríði, fjölskyldu hans og öðrum ást-
vinum okkar dýpstu samúð. Blessun
og styrkur þess almáttuga fylgi
ykkur og styðji.
Megi hinn hæsti höfuðsmiður
himins og jarðar blessa og vernda
ykkur og minninguna um okkar
góða vin og samferðamann, Jón
Gauta Jónsson.
Árni Ólafur Lárusson.
Jón Gauti hóf störf á Veðurstof-
unni um mitt ár 2005 sem sviðsstjóri
rekstrarsviðs. Fljótt kom í ljós að í
honum hafði stofnunin fengið góðan
fagmann og frumkvæðisríkan og
lipran stjórnanda. Næstu tvö árin
unnum við náið saman og varð okk-
ur vel til vina. Fáa hef ég hitt sem
áttu jafn auðvelt með mannleg sam-
skipti og Gauti, hvort sem var á
vinnustað eða utan. Hann varð einn-
ig virkur í ýmsu félagslífi starfs-
manna Veðurstofunnar. Það var því
að vonum að honum voru falin aukin
verkefni í starfsmannamálum og þ.
1. ágúst 2007 var hann gerður að að-
stoðarforstjóra stofnunarinnar auk
sviðsstjórahlutverksins.
En skjótt skipast veður í lofti.
Rúmum mánuði síðar var Gauti
lagður inn á sjúkrahús til aðgerðar
vegna alvarlegra veikinda.
Jón Gauti var maður lífsglaður,
bjartsýnn og með mikinn vilja. Veik-
indin voru honum verkefni sem
hann ætlaði að leysa. Hann vildi því
sinna störfum sínum á Veðurstof-
unni áfram eins og hann framast
gat. Vann heima og kom á stofn-
unina til starfa eins og orkan leyfði
og jafnvel stundum meira en það.
Uppgjöf var ekki til í orðasafni hans
og baráttuviljinn var aðdáunarverð-
ur. En enginn má sköpum renna og
við á Veðurstofunni horfum nú á
bak góðum félaga og starfsmanni.
Æðruleysi Gauta á þessum erfiða
tíma svo og umhyggja eiginkonu
hans Hólmfríðar Árnadóttur allt frá
upphafi veikinda hans verður okkur
sem fylgdumst með einkar eftir-
minnilegt. Um leið og ég fyrir hönd
Veðurstofunnar þakka Gauta alltof
stutta samferð votta ég Hólmfríði
og öllum aðstandendum þeirra
hjóna mína dýpstu samúð.
Magnús Jónsson.
Spurningunni um tilgang lífsins
verður seint fullsvarað. Æskan lifir
áhyggjulaus fyrir líðandi stund og
getur varla beðið eftir því að verða
eldri til að geta reynt eitthvað nýtt,
en þegar árin færast yfir líta margir
yfir farinn veg og reyna að skilja
hvers vegna lífið fór þennan veg en
ekki hinn. Í mörgum tilvikum erum
við nú jafnnær og þá. – Það var kát-
ur og lífsglaður hópur sem yfirgaf
MR hinsta sinni í júní 1967 eftir síð-
asta munnlega prófið, sumir með 1
og aðrir með 9 í einkunn, en það
skipti ekki máli. Við vorum ung,
hraust og glöð og tíminn var nógur.
Ekki grunaði okkur vinkonurnar þá
hvað fyrir okkur átti eftir að liggja
og sumar örugglega orðið undrandi
ef þær hefðu fengið að sjá fram á
veginn. – Við höfum haldið hópinn
meira og minna í meira en 40 ár,
reynslunni ríkari, og eigum flestar
börn, barnabörn og fyrrverandi og
núverandi eiginmenn. – Gauti henn-
ar Hólmfríðar var samstúdent okk-
ar en við þekktum hann flestar lítið
fyrr en leiðir þeirra lágu saman fyr-
ir meira en tólf árum. Það varð
þeirra gæfa en hún er ekki sjálf-
gefin. Hún felst ekki í veraldlegum
auði heldur samhljómi, samkennd
og kærleika. Þannig er það að sumir
eiga samleið og aðrir ekki og í raun-
inni er varla hægt að hugsa sér þau
tvö nema sem eitt. Nú stendur
Hólmfríður eftir sem ekkja en hún
hefur varla vikið frá Gauta frá því
hann veiktist. Alltaf sterk eins og
klettur. – Það verður tóm eftir
þennan erfiða tíma, en Hólmfríður
er svo heppin að eiga góða að, bæði
sín börn og Gauta auk allra barna-
barnanna, einkasystur, tengdafólks
og vina. Megi góður guð veita Hólm-
fríði, vinkonu okkar, og öllum sem
að henni standa, styrk á sorgar-
stundu. Minningin um góðan vin
mun lifa í hugum okkar allra með
þakklæti fyrir þau ár sem við áttum
samleið.
F.h. saumaklúbbs 6-C, MR 6́7,
Anna Pálsdóttir.
Kæri vinur, nú er stríðinu lokið,
en baráttan hefur staðið í bráðum
ár. Það hafa verið tímabil með bjart-
sýni að þú myndir hafa sigur á veik-
indinum, en því miður reyndist það
ekki vera.
Nafni og Gauti, það voru ávarps-
orðin okkar á milli, og nú þegar ég
lít yfir farinn veg rifjast upp ótelj-
andi atvik og samverustundir alveg
frá frumbernsku í Kópavoginum.
Eitt það dýrmætasta sem okkur
getur hlotnast í þessu lífi er að eign-
ast vin. Tryggan vin sem alltaf var
hægt að leita til hvernig sem á stóð,
jafnvel þó að liði langur tími milli
þess að við hefðum samband. Þessa
hálfa öld sem við höfum þekkst hef-
ur aldrei borið skugga á vináttuna.
Nánustu kynnin urðu þegar við sát-
um saman í MR í hinum „fræga“ Z-
bekk. Z-liðið var óvenju samstilltur
hópur og þarna á mótunarárunum
mynduðust tengsl og væntumþykja
sem enn varir. Við félagarnir úr
Kópavoginum, þú, Tóti Axels og ég,
vorum nánast samlokur, óaðskiljan-
legir í öllu. Ég veit að bekkjarsystk-
ini okkar taka undir með mér að þín
glaða lund, tryggð og jákvæða við-
mót eru eiginleikar sem við öll
geymum í minningunni um þig. Að
loknu stúdentsprófi skildi leiðir í
nokkur ár. En þegar við hjónin
fluttumst austur á Hallormsstað
varst þú sveitarstjóri á Fáskrúðs-
firði og heimsóknin til ykkar í að-
draganda flutningsins er ógleyman-
leg. Þar hnýttust enn okkar
vinabönd. Þú aflaðir þér mikillrar
reynslu og þekkingar árin sem þú
gegndir stöðu sveitarstjóra í mörg-
um sveitarfélögum. Þegar ég tók við
stöðu skógræktarstjóra 1990 varst
þú farinn að reka eigið ráðgjafarfyr-
irtæki og síðan hefur þú verið í því
hlutverki meira og minna. Þessi víð-
tæka reynsla af stjórnun og mann-
legum samskiptum gerði þig að ein-
um besta ráðgjafa sem við höfum
leitað til enda hefur þú komið að
mörgum verkefnum hjá minni stofn-
un sem varða stefnumótun og ráð-
gjöf í starfsmannastefnu. Það var
ekki ónýtt að hafa aðgang að þér
nánast hvenær sem var og geta bor-
ið undir þig vandamál og viðrað
hugmyndir og áform. Þú varst ráða-
góður og hreinskilinn og hafðir þann
eiginleika með lagni og áreynslu-
leysi að leiða mig á rétta braut ef ég
var að fara út af sporinu. Þannig
minnist ég samskipta okkar, við gát-
um tekist á, vorum ekki alltaf sam-
mála en vegna okkar einlægu vin-
áttu komumst við að niðurstöðu og
vorum enn betri vinir á efir.
Þó að Hólmfríður væri samstúd-
ent okkar kynntist ég henni ekki í
alvöru fyrr en þið rugluðuð reytum
saman og margar góðar stundir höf-
um við átt saman á síðustu árum,
heimsóknir til ykkar í Lágaland og
eins hafið þið komið á Stór-Sandfell
til okkar Beritar fyrir utan bekkj-
arhátíðir og samkomur gömlu MR-
inganna. Fallega heimilið ykkar,
væntumþykja og samstaða var
sannarlega eitthvað sem yljar um
hjartarætur. Hvernig þú, Hólmfríð-
ur, hefur staðið eins og klettur við
hlið Jóns Gauta þetta síðasta og erf-
iða tímabil er aðdáunarvert og hefur
líka styrkt tengslin og vináttuna við
þig.
Fyrir hönd Z-bekkjar MR 1967
vottum við Hólmfríði, fjölskyldu og
aðstandendum innilega samúð.
Jón Loftsson og
Berit H. Johnsen.
Genginn er góður maður en Jón
Gauti Jónsson var mörgum mikið.
Ég fylgdist með Jóni Gauta úr fjar-
lægð enda maðurinn áberandi á
vettvangi sveitarstjórnarmála í
mörg ár. Leiðir okkar lágu saman
eftir að hann hafði um 10 ára skeið
rekið ráðgjafarfyrirtæki sem sam-
einaðist því fyrirtæki sem ég starfa
hjá. Í kjölfar þess hófst samstarf og
síðar vinátta sem óx og dafnaði og
lifði góðu lífi þó hann hyrfi síðar til
annarra starfa.
Það er yngri mönnum ávallt mik-
ilvægt að eignast samstarfsmenn
sem leiðbeina, efla og hvetja. Gauti
leiðbeindi og hvatti eins og hann
hefði tekið að sér föðurhlutverk en
var líka nógu stór til þess að leita til
okkar yngri samstarfsmanna á svið-
um sem hann þekkti minna til á.
Nokkur orð sem fanga persónu
Gauta eru trúmennska, réttsýni og
lífsgleði. Á faglega sviðinu togaðist á
náttúruleg íhaldssemi og framsækni
þar sem framsæknin hafði iðulega
yfirhöndina sem sést á glæsilegum
starfsferli.
Fyrir hönd fyrrverandi sam-
starfsmann Gauta hjá ParX votta ég
Hólmfríði og börnum dýpstu samúð.
Ég treysti því að Gauti sé guði fal-
inn.
Arnar Jónsson.
Fallinn er frá góður félagi og
samstarfsmaður. Ég kynntist fyrst
Jóni Gauta þegar hann stundaði
nám í opinberri stjórnsýslu við Há-
skóla Íslands. Í lok námsins skrifaði
hann MPA ritgerð um stefnumótun
stofnana og kenndi síðar námskeið
um þetta viðfangsefni. Hann kom
einnig að kennslu fleiri námskeiða.
Það var mikill fengur fyrir okkur
sem stöndum að námi í opinberri
stjórnsýslu að hafa innanborðs jafn
reynslumikinn og hæfan nemenda
og síðar kennara og Jón var. Óhætt
er að segja að fáir Íslendingar hafi
haft jafnmikla þekkingu á vettvangi
sveitarfélaga, þar sem hann starfaði
í fjölmörg ár, bæði sem stjórnandi
og sem ráðgjafi. Hann hafði einnig
mikla þekkingu á stjórnsýslu rík-
isins, stefnumótun og skipulagi.
Hann var frjór í hugsun og hafði
einstakt lag á að miðla þekkingu
sinni og tengja við viðfangsefni
dagsins, bæði kenningar og málefni
sem efst voru á baugi hjá hinu op-
inbera og að draga fram ný og
áhugaverð sjónarmið.
Síðast þegar ég talaði við Jón
Gauta fyrir u.þ.b. hálfu ári var hann
að fara í endurhæfingu á Reykja-
lundi og var bjartsýnn um bata. Við
ræddum um framtíðaráætlanir,
bæði fyrirhugaða kennslu og útgáfu
á riti um stefnumótunarfræði. Nú er
skarð fyrir skildi. Það var heiður
fyrir mig að fá að starfa með Jóni
Gauta. Ég minnist hans með virð-
ingu og þakklæti. Ég vil votta eig-
inkonu hans, börnum, barnabörnum
og öðrum aðstandendum mína
dýpstu sambúð. Blessuð sé minning
Jóns Gauta Jónssonar.
Ómar H. Kristmundsson.
Látinn er góður vinur okkar og
félagi langt um aldur fram.
Þegar ágústblærinn fer höndum
sínum um úthagann og litróf jarð-
arinnar er kannski hvað fegurst og
fuglar himinsins hópast saman og
æfa flug til hlýrri landa, kvaddi Jón
Gauti vinur okkar þessa jarðvist eft-
ir harða baráttu og hvarf á braut til
þeirra heimkynna sem bíða okkar
allra.
Nú er skarð fyrir skildi, litli kær-
leikshópurinn okkar verður aldrei
samur aftur, Jón Gauti er horfinn.
Hann sem kunni þá list betur en
margir aðrir að láta fólki líða vel í
kringum sig. Jón Gauti var sérstak-
lega gamansamur og var ávallt
hrókur alls fagnaðar og oft var mik-
ið hlegið þegar hann fór með vísu
eða gamansögu af mönnum og mál-
efnum úr fortíðinni eða frá líðandi
stundu og líkast til hafa fáir náð svo
góðu valdi á frásagnarlistinni sem
hann, svo allar sögur urðu góðar í
meðförum hans. Það er okkur öllum
mikill fengur að hafa fengið að
kynnast þeim hjónum Jóni Gauta og
Hólmfríði, en með þeim höfum við
átt yndislegar samverustundir í
kærleikshópnum sem stofnaður var
eftir LH-helgi árið 2003.
Í 23. Davíðssálmi segir:
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Það er okkar trú í kærleikshópn-
um að þangað sé Jón Gauti vinur
okkar kominn og njóti þar hvíldar
eftir erfiða ferð í mótvindi síðasta
árs, það er ósk okkar að þar megi
hann næðis njóta.
Elsku Hólmfríður, megi bænir
okkar og óskir fylgja þér og þinni
fjölskyldu á þessum erfiðu tímum og
megi haustblærinn bera kveðju
kærleikshópsins í Lálandið heim til
þín.
F.h. Kærleikshóps 212,
Gils Einarsson.
Látinn er góður félagi okkar í
Lionsklúbbnum Víðari. Jón Gauti
gekk í klúbbinn okkar í byrjun árs
2003 en áður hafði hann verið virkur
félagi í Lionshreyfingunni í mörg ár.
1974 gerðist hann félagi í Lions-
klúbbnum Skyggni á Hellu, síðar í
Lionsklúbbi Garðabæjar með við-
komu í Lionsklúbbi í Lagos í Níger-
íu en þar starfaði hann um tíma.
Þó Jón Gauti hafi ekki verið lengi
í okkar klúbbi valdist hann fljótlega
til ábyrgðastarfa, enda einstaklega
skemmtilegur og góður félagi. Rit-
ari klúbbsins var hann starfsárið
2006 – 2007 og síðan formaður árið
eftir. Vegna veikinda sinna gat hann
ekki sinnt formannsstarfinu í þeim
mæli sem hann hefði viljað. Þau tvö
ár sem ég var með honum í stjórn
okkar klúbbs voru afskaplega góð
og sýndi það best að mætingar á
fundum voru í hámarki þegar hann
stjórnaði fundum okkar. Öll hans
störf fyrir klúbbinn okkar vann
hann af mikilli samviskusemi og al-
úð. Nærvera hans á fundum var allt-
af skemmtileg, en hann fór gjarnan
með gamanmál bæði í bundnu og
óbundnu máli, enda kunni hann
ógrynni af skemmtilegum sögum af
fólki og vísur kunni hann eftir að
hafa heyrt þær einu sinni. Hann var
reyndar ekki alveg ókunnur okkar
starfi en fyrir nokkrum árum
stjórnaði hann okkar Víðarsblóti
með miklum glæsibrag.
Sjálfum er mér minnisstæð ferð
sem við fórum saman á Lionsþing til
Ólafsvíkur í júnímánuði 2007. Varla
var hægt að hugsa sér betri ferða-
félaga, en Jón Gauti sagði sögur og
fór með vísur allan leiðina vestur
þannig að ökuferðin varð ógleym-
anleg. Sama var um dvölina á
þinginu og heimferðina. Hans létta
og góða lund smitaði út frá sér
þannig að það var afskaplega gaman
og gott að starfa með honum í okkar
klúbbstarfi. Fyrir hans mikla og
góða starf innan Lionshreyfingar-
innar hefur hann fengið ýmsar við-
urkenningar, m.a. Melvin Jones sem
er mesta viðurkenning sem Lions-
manni getur hlotnast fyrir starf sitt
innan hreyfingarinnar.
Ég vil fyrir hönd okkar félaganna
í Lionsklúbbnum Víðari þakka Jóni
Gauta fyrir gott og ánægjulegt sam-
starf og votta eiginkonu hans og
fjölskyldu samúðar og óska þeim
Guðs blessunar.
F.h. Lionsklúbbsins Víðarr,
Örn Helgason formaður.
Kæri Jón Gauti, mig langar að
þakka þér fyrir þær stundir sem við
áttum saman.
Leiðir okkar lágu saman vestur í
Súðavík í janúar 1995, þar hafði fall-
ið snjóflóð, orðið mikið slys, aðstæð-
ur erfiðar og samfélagið í sárum. Þú
hafðir verið fenginn til að fara vest-
ur og taka við stjórn sveitarfé-
lagsins á þessari ögurstund og ég
var fenginn til að fara þangað og
vera þér til aðstoðar í þessu starfi.
Ég man svo vel eftir þér þegar ég
kom inn á skrifstofuna þína í Súða-
vík í fyrsta sinn, vel klæddum,
snyrtilegum og geðþekkum manni.
Við vissum ekki þá hvaða ferð beið
okkar saman í Súðavík, okkur grun-
aði ekki hvað biðu okkar mörg erfið
verkefni og hvað þau áttu eftir að
taka á, að endurreisa samfélag eftir
stórslys og flytja heilt þorp um set.
Mér er svo ljúft að segja að alltaf
lagðir þú þig fram af öllu þínu
hjarta og allri þinni sál. Þú gafst allt
af þér sem þú áttir til þess að gera
sem best fyrir byggðarlagið og fólk-
ið, þú vildir svo vel og gerðir svo vel.
Ég veit líka að oft tók það á, oft var
það mjög erfitt og stundum fannst
okkur við fá meira tómlæti fyrir en
sanngjarnt var. Ég dáðist að þér,
dugnaði þínum, krafti þínum, sann-
færingu þinni og öllum þeim góðu
ráðum sem þú komst með. Þú
kenndir mér svo margt og leiðbeind-
ir mér svo mikið. Það sem ég lærði
af samstarfi okkar er gullnáma sem
fáir hefðu getað gefið mér. Ég er
stoltur af þér fyrir það sem þú gerð-
ir í Súðavík. Ég tók við starfi sveit-
arstjóra þegar þú hættir og enginn
veit það betur en ég hverju þú áork-
aðir þar. Ég man svo vel þegar þú
fórst og gafst mér góð ráð og sagðir
við mig: „Mundu, Ágúst, berðu allt-
af höfuðið hátt, horfðu til sólar og
reyndu að brosa, sama hvað á þér
dynur“.
Kæri vinur, ég er þakklátur fyrir
að leiðir okkar lágu saman, ég er í
hjartanu þakklátur fyrir allt sem við
gerðum saman og allt sem þú
kenndir mér. Okkur var nánast ýtt
saman til starfa við aðstæður sem
erfitt er að lýsa og ég segi af heilu
hjarta að aldrei hef ég kynnst manni
á slíkri ögurstund sem reyndist jafn
vel. Ég mun ávallt sakna þín.
Þegar ég kveð þig í hinsta sinn
sendi ég öllum aðstandendum þín-
um innilegar samúðarkveðjur.
Minning þín um lifa alla tíð.
Ágúst Kr. Björnsson,
fyrrverandi sveitarstjóri
í Súðavík.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 2008 23
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista