Morgunblaðið - 12.08.2008, Blaðsíða 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku afi Björn.
Í dag hefðir þú
orðið áttræður hefðir
þú lifað. Ég trúi því
tæpast enn að þú
sért farinn, og senni-
lega bjóst enginn við því að þú
myndir fara svona fljótt. En ég
veit nú samt líka að þú varst alltaf
ánægðastur þegar þú varst á ferð-
inni með eitthvað fyrir höndum og
Björn Árnason
✝ Björn Árnasonfæddist í
Reykjavík 12. ágúst
árið 1928. Hann lést
á heimili sínu í
Mykjunesi í Holtum
30. apríl 2007 og var
útför hans gerð frá
Neskirkju 11. maí,
hefðir ekki viljað
verða gamall og rúm-
fastur og ekki geta
séð um landið þitt.
Mykjunes hefur gefið
okkur barnabörnun-
um margar góðar
stundir sem og allri
fjölskyldunni. Okkur
fannst alltaf gaman
að fara að vinna hjá
afa á sumrin. Okkur
fannst við vera full-
orðin hjá þér, við
unnum og elduðum,
okkur fannst við bera
mikla ábyrgð sem við vorum mjög
ánægð með, þú gafst okkur þetta.
Svo var alltaf æðislegt þegar þú
fórst með okkur í sund á kvöldin,
við krakkarnir hlupum öll í renni-
brautina og þú spjallaðir við fólk í
pottinum, svo komum við fljótlega
í pottinn líka. En það besta við
sumrin okkar hjá þér var hversu
vel við fengum að kynnast afa okk-
ar og það er mér ómetanlegt. Önn-
ur minning sem ég á eru fallegu
gjafirnar sem þú gafst okkur, fyrir
jól fórstu oft utan og verslaðir fyr-
ir alla fjölskylduna, það var alltaf
svo gaman að vita hvað maður
fengi frá afa Birni. Ég man líka
eftir stóra fallega brosinu þín, ein-
læga hlátrinum þínum og hversu
fast þú faðmaðir mig þegar við
hittumst. Að eiga allar þessar
minningar er það besta sem þú
hefur gefið mér. Það var mjög erf-
itt að þurfa að kveðja þig en ég
get huggað mig við það að nú ertu
kominn til ömmu Ingunnar og þið
getið fylgst með mér og vakið yfir
mér saman.
Þín dótturdóttir,
Vaka.
Ég var ein af sum-
arkrökkunum í
Stóru-Sandvík. Í þá
daga þegar vélmenn-
ing var ekki komin á það stig sem
hún er nú var algengt að senda
börn til sumardvalar í sveit þar
sem þau unnu við þau störf sem nú
eru að mestu unnin með vélum. Í
dag sé ég hvers virði það var að
læra vinnubrögð og vinnuaga sem
síðar á lífsleiðinni kom að gagni. Í
Stóru-Sandvík dvaldi ég í 7 sumur
frá sex ára aldri. Mínar fyrstu
minningar um Siggu eru hvernig
hún var holdtekja halds og trausts
fyrir einkabarn móður sinnar sem
í fyrsta skipti þurfti að yfirgefa
örugga höfn og hafði alls ekki öðl-
ast nauðsynlega reynslu í sam-
skiptum við aðra.
Fyrir örfáum árum gafst mér
tækifæri að endunýja kynnin við
þessa sómakonu sem nú hefur
kvatt þennan heim. Eftir það átti
✝ Sigríður KristínPálsdóttir fædd-
ist í Stóru-Sandvík í
Árnessýslu 5. febr-
úar 1930. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands 16. júlí
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Selfosskirkju 24.
júlí.
ég eftir að koma
nokkuð reglulega við
hjá Siggu á leið
minni um Flóann. Þá
sá ég með augum
fullorðinnar mann-
eskju lífið eins og
það var í Stóru-Sand-
vík meðan ég dvaldi
þar sem barn, líf sem
var um margt sér-
stakt. Þar bjuggu 4
bræður með fjöl-
skyldum sínum, hver
í sinni íbúð undir
einu þaki. Húsið var
þar af leiðandi áberandi stórt fyrir
hús í sveit og gaf til kynna þann
myndarskap og framsýni sem ríkti
þar ávallt. Þarna var krökkt af
mannfólki yfir sumartímann og
sumarkrakkarnir margir. Það seg-
ir sig sjálft að þar sem margir
krakkar eru samankomnir frá ólík-
um heimilum ríkir galsi en ein-
hvern veginn var aginn í Stóru-
Sandvík svo sjálfsagður að án orða
rann þessi hópur saman án
árekstra. Sjálfsagt hefur ástæðan
verið sú að einmuna samheldni og
reglusemi ríkti í vinnubrögðum og
samskiptum meðal heimilisfólks í
Stóru-Sandvík.
Aldrei man ég eftir því að hafa
orðið vitni að ósætti eða sund-
urlyndi milli Sandvíkurfólksins.
Það hlýtur að teljast nokkuð sér-
stakt þegar svo margar hendur
koma að sama starfi. Þær lynd-
iseinkunnir sem prýddu Sandvík-
urfólkið voru ríkar í Siggu. Ég
man aldrei eftir því að hún hafi
skeytt skapi sínu á neinum allan
þann tíma meðan ég dvaldi í
Stóru-Sandvík sem barn. Má vera
að brúnir hafi sigið og uppþvottab-
urstinn fengið að kenna á óánægju
því ekki var Sigga skaplaus. En ég
hef sjaldan kynnst annarri eins
skapstillingu. Eflaust hefur Sigga
lagst örþreytt til hvílu að loknum
vinnudegi við hússtörf á mann-
mörgu heimili sem ekki hafði nú-
tímaþægindi. Sandvíkurheimilið
var annálað fyrir gestrisni og því
bar þar margan manninn að garði
sem þurfti að sinna. Aldrei var
kvartað.
Sigga hafði sterkar skoðanir á
mönnum og málefnum og líkaði
misvel eins og gengur og gerist en
henni var gefinn sá hæfileiki að
gagnrýna neikvæða þætti í fari
fólks án þess að níða af því skóinn.
Það er sjaldgæf gjöf. Þegar ég
hugsa um persónuleika Siggu
koma upp í hugann tvö orð: „óbif-
anlegur klettur“. Hún var traust
sem klettur. Henni var gefið að
taka lífinu eins og það brotnar á
manni. Það sýndi hún hvað best
þegar hún missti Tomma sinn og
hvernig hún tókst á við banalegu
sína. Uppgjöf var ekki til. Betra
væri að fleiri samferðamenn væru
eins og Sigga.
Ég þakka samfylgdina og sendi
mínar hugheilustu óskir um hugg-
un til aðstandenda.
Valdís Ingibjörg
Jónsdóttir.
Sigríður
Kristín Pálsdóttir
Fallinn er frá ein-
stakur maður og persónuleiki, sem
auðgaði líf allra sem kynntust hon-
um. Maðurinn sem flestir kölluðu
Lalla á sjúkrabílnum, en ég kallaði
afa, bróður og vin.
Elsku afi, ég vil þakka þér fyrir
allar yndislegu minningarnar sem
þú skilur eftir í mínu hjarta, minn-
ingar sem eru svo ljúfar og margar
að þær endast mér og mínum um
alla tíð. Það er hverjum manni hollt
að líta til baka á æviskeið þitt og
lífsmottó, þar sem lífsgleði, virðing
fyrir öðrum og æðruleysi bjó á ein-
✝ Lárus ArnarKristinsson,
fyrrverandi sjúkra-
flutninga- og
slökkviliðsmaður,
fæddist í Keflavík
14. ágúst 1937.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 28. júlí síð-
astliðinn og fór
útför hans fram frá
Keflavíkurkirkju 6.
ágúst.
um og sama staðnum.
Barlómur var eitt-
hvað sem Lalli afi
vissi ekki hvað var,
brosið, kímnin og lífs-
gleðin það var eitt-
hvað sem var jafnan
nefnt í sömu andrá og
nafn afa bar á góma.
Vegir lífsins eru á
ýmsan veg og líf ein-
staklinga spinnst á
hina ýmsu vegu. Þú
sem í raun varst
frændi mömmu
gekkst í það hlutverk
að verða henni uppeldisbróðir og
gerðir það með slíkri reisn að sem
ung stúlka ákvað hún að ef hún ein-
hverju sinni skyldi eignast dreng
þá væri nafnið komið, kæri nafni.
Þetta er til marks um áhrifin sem
þú hafðir á þá sem kynntust þér,
vil ég þakka þér fyrir hversu vel
þér fórst úr hendi þetta bróður-
hlutverk.
Afa hef ég kallað þig frá því ég
var lítill gutti og er móðir mín
reyndi að leiðrétta mig í þeim efn-
um, þá þvertókst þú fyrir það og
þar við sat. Barnagæla varstu slík
að eftir var tekið. Vil ég meina að
blessuð börnin sjái inn í hjartaþel
okkar sem eldri erum og laðist
þ.a.l. að þeim sem mikla og góða
útgeislun hafa, af þessu varstu rík-
ur og óspar að gefa blessuðum
börnunum af. Barnabörnin og
barnabarnabörnin áttu góðan afa
sem gaf þeim öllum jafnan gaum og
ást.
Veiðar áttu hug þinn allan og
þessari ástríðu tók maður virkan
þátt í með þér og gerir enn. Sú
minning sem kemur upp í hugann
er veiði í Fljótaánni fyrir norðan,
þegar nafni þinn, þá 10 ára gamall,
var við það að landa maríulaxinum
sínum en missti og leit rauna-
mæddur í augu afa síns og spurði:
„Er þetta það sem þeir kalla raunir
veiðimannsins.“ Við höfum svo
hlegið mikið að þessari speki gutt-
ans í gegnum tíðina þegar þetta
hefur verið rifjað upp. Þetta gerðist
fyrir 30 árum er afi var fertugur,
nú er guttinn kominn á þann aldur
sjálfur og ásamt öllum þínum ást-
vinum og aðstandendum missir þig.
Ég veit þú brosir við er ég spyr þig
elsku afi: Eru þetta raunir veiði-
mannsins?
Kæra Stína, Jóhann, Hafsteinn,
Sigvaldi og fjölskyldur, guð gefi
ykkur styrk.
Lárus Arnar Gunnarsson
og fjölskylda.
Lárus Arnar
Kristinsson
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLL H. PÁLSSON,
Bólstaðarhlíð 41,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju fimmtudaginn
14. ágúst kl.13.00.
Blóm afþökkuð en þeim sem vildu minnast hans er
bent á Minningarsjóð Kiwanishreyfingarinnar eða
Frímúrarareglunnar.
Bryndís Guðmundsdóttir,
Hildur Pálsdóttir, Hafsteinn Garðarsson,
Gísli Pálsson,
Katrín Pálsdóttir,
Ingibjörg Pálsdóttir, Steinar Berg Ísleifsson,
Birna Pálsdóttir, Helgi Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
RAGNARS BÖÐVARSSONAR,
dvalarheimilinu Sólvöllum,
áður á Túngötu 51,
Eyrarbakka.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu
Sólvöllum á Eyrarbakka.
Ólafur Ragnarsson, Ásrún Jónsdóttir,
Jón Karl Ragnarsson, Snjólaug Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KATRÍNAR ELSU JÓNSDÓTTUR,
Espigerði 8,
Reykjavík.
Guð geymi ykkur öll.
Bjarni Ragnarsson, Kristbjörg Steinunn Gísladóttir,
Melíssa Katrín, Gísli Ragnar og Sverrir Tómas,
Alma Eydís Ragnarsdóttir,
Brynja Björk Baldursdóttir,
Anna María Sverrisdóttir,
Guðfinna Inga Sverrisdóttir,
Sigurður Sverrir Sigurðsson.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNSTEINN SÓLBERG SIGURÐSSON
búfræðingur,
Furulundi 25,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 13. ágúst kl. 13:30.
Jórunn Inga Ellertsdóttir,
Þorsteinn M. Gunnsteinsson, Þórhildur Ólafsdóttir,
Þórunn S. Gunnsteinsdóttir, Smári Úlfarsson,
Ellert J. Gunnsteinsson, Kristrún Þ. Ríkharðsdóttir,
Gunnar I. Gunnsteinsson, Ragnheiður Stefánsdóttir,
afabörn og langafabarn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÁRNI F. VIKARSSON,
Kirkjugarðsstíg 8,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 6. ágúst, verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 15. ágúst kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans
er bent á Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Hrefna Sigurðardóttir,
Oddlaug Sjöfn Árnadóttir, Alberto Capanna,
Svanhvít Thea Árnadóttir,
Karen Þóra Sigurkarlsdóttir,
Hanna Christel Sigurkarlsdóttir, Elvar Már Kjartansson,
Ólafur Elvar Stefánsson,
Oddlaug Marín Svanhvítardóttir.