Morgunblaðið - 13.08.2008, Qupperneq 24

24 MIÐVIKUDAGUR 13. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gunnsteinn Sól-berg Sigurðsson
fæddist í Vallholti á
Akureyri 21. júní
1940. Hann lést á
Akureyri fimmtu-
daginn 7. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigurður
Guðmundz Sigurðs-
son, f. 1894, d. 1984,
og Þórunn Sigríður
Pétursdóttir, f.
1896, d. 1987. Systk-
ini Gunnsteins: Pét-
ur, f. 1920, d. 1972,
Sigríður, f. 1921, d. 2007, Sólveig,
f. 1927, og Sigvaldi, f. 1929.
Gunnsteinn kvæntist 26. desem-
ber 1960 Jórunni Ingu Ellerts-
dóttur, f. 1943. Börn þeirra eru: 1)
Þorsteinn Marinó, f. 1960 , kvænt-
ur Þórhildi Ólafsdóttur, f. 1958.
Börn þeirra Hildur Hrönn, f.
1983, og Bryndís, f. 1987, sonur
hennar Haukur Arnar, f. 2008. 2)
Þórunn Sigríður, f. 1961, gift
Smára Úlfarssyni, f. 1963. Börn
þeirra Gunnsteinn Sólberg, f.
1984, Katrín Birna,
f. 1988, Hákon
Vignir, f. 1991 og
Ásta Jórunn, f.
1999. 3) Ellert Jón,
f. 1963, kvæntur
Kristrúnu Þóru Rík-
harðsdóttur, f. 1964.
Börn þeirra Brynjar
Örn, f. 1985, Sig-
urbjörg Lind, f.
1992, Árni Gunnar,
f. 1995, og Guðný
Rún, f. 2000. Fyrir
átti Ellert Ingu Mar-
íu, f. 1981. 4) Gunn-
ar Ingi, f. 1969, kvæntur Ragn-
heiði Elínu Stefánsdóttur, f. 1968.
Börn þeirra Kjartan Steinn, f.
1998, Markús Loki, f. 2003, og
Þorkell Breki, f. 2006.
Gunnsteinn var búfræðingur
frá Hólum í Hjaltadal 1959 og
starfaði hjá Búnaðarsambandi
Eyjafjarðar tæp 50 ár, lengst af
sem frjótæknir.
Útför Gunnsteins fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ekki datt mér í hug að það yrði í
síðasta skiptið sem ég sæi þig þegar
þú kvaddir mig og skrappst til hest-
anna upp á tún. Þegar ég náði ekki
sambandi við þig var mér ekki farið
að standa á sama og fékk elsta son
okkar til að líta eftir þér. Þá hafði
kallið komið en allt of fljótt og
óvænt.
Það eru komin um fimmtíu ár síð-
an við kynntumst og ákváðum að
ganga ævina saman. Við vorum ung
en þrátt fyrir það ákváðum við að
hefja búskap og höfum við verið
óaðskiljanleg síðan þá. Vinátta okk-
ar skipti okkur miklu máli og vorum
við mjög samrýnd. Fjölskyldan var
okkur allt og við gerðum okkar
besta í sameiningu. Eftir að börnin
okkar fjögur fóru að heiman fórum
við að ferðast meira og nú síðustu ár
til útlanda. Fjölskyldan, hestarnir
og vinna var þér mikilvæg en þegar
færi gafst fengum við okkur snún-
ing.
Elsku Gunnsteinn minn, ég þakka
þér fyrir öll árin.
Inga.
Elsku pabbi,
kallið kom allt of fljótt því að þú
áttir eftir að gera svo margt og mik-
ið. Nú í seinni tíð hafðir þú svo gam-
an af því að ferðast, bæði hér innan-
lands og erlendis. Þú varst strax
farinn að hlakka til næstu ferðar út.
Ást þín á dýrum spilaði stóra rullu í
þínu lífi, jafnt í vinnu sem og í frí-
stundum. Í seinni tíð voru það hest-
arnir sem áttu hug þinn allan og
þegar kallið kom varstu að sinna
þeim.
Börn, barnabörn og langafabarn
áttu stórt pláss í þínu lífi og þú lagð-
ir þig fram um að fylgjast vel með
þeim öllum, alltaf. Ekki má gleyma
Ópal-pakkanum í brjóstvasanum á
skyrtunni þinni svo að alltaf væri
eitthvað til taks fyrir alla. Hópurinn
þinn var sífellt að stækka og hefðum
við gjarnan viljað eiga fleiri stundir
með þér.
Við tveir áttum margar stundir
saman í hesthúsinu, bæði við að
sinna húsinu og hestunum sjálfum.
Ýmislegt var í bígerð í nánustu
framtíð varðandi það sem við vorum
að skipuleggja og verður þín sárt
saknað uppi á Sturlugötu 8 um
ókomna tíð. Ég er þakklátur fyrir
þann tíma sem við áttum saman, svo
margs að minnast þó ég hafi aðeins
minnst hér á nokkur atriði.
Guð blessi þig og varðveiti. Að
lokum vil ég biðja þig að vaka yfir
öllum hópnum þínum.
Þorsteinn (Steini).
Elsku pabbi, ekki datt mér í hug
að það yrði svo fljótt sem ég þyrfti
að kveðja þig. Það er alltaf erfitt
þegar dauðsfall ber að svo snögg-
lega. Þú varst búinn að ákveða að
hætta að vinna í vetur því þig lang-
aði að fara að ferðast um landið og
vera meira með mömmu sem sér á
eftir þér núna. Það er mikið lagt á
hana á stuttum tíma. Móðir hennar
deyr 23. júní og núna þú, pabbi
minn, varðst bráðkvaddur 7. ágúst.
Nú er það okkar hlutverk að hugsa
um mömmu fyrir þig.
Sumarbústaðurinn minn, Sól-
berg, heitir í höfuðið á þér og elsta
drengnum mínum, alnafna þínum.
Þrátt fyrir að þú hafir ekki notað
það nafn mikið þá varstu samt mjög
stoltur af því hin síðari ár. Þegar við
hittumst síðast í júlí ákváðum við að
halda ættarmót í Sólbergi um miðj-
an ágúst. Það var búið að vera allt á
fullu hjá okkur Smára við undirbún-
ing, til að taka á móti allri fjölskyld-
unni í bústaðnum okkar. Þú sagðir
alltaf að þetta væru bestu stundirn-
ar þegar við öll systkinin, makar og
barnabörnin komum saman. Hópur-
inn ykkar mömmu var líka orðin
stór eða 29 manns. Nú erum við hins
vegar öll saman komin til að kveðja
þig pabbi minn en ekki á leið í
Skorradalinn. Afabörnin munu
sakna þín sárt þar sem þú varst allt-
af svo góður við þau. Það var alltaf
keppni á milli þeirra um hver kæm-
ist fyrst í fangið á þér. Þar vildu þau
vera. Ég man að þú svæfðir þau með
söng og sögum er þau voru eitthvað
óróleg. Afabörnin fengu mjög fljótt
að vita af nammiboxinu þínu í
búrinu. Þú passaðir líka upp á að
eiga alltaf eitthvað til að stinga upp í
litla munna.
Elsku pabbi minn, við Smári og
börnin þökkum þér fyrir árin sem
við fengum með þér og allar góðu
minningarnar. Þín verður sárt
saknað. Þín dóttir,
Þórunn Sigríður.
Tilveran fer á hvolf þegar stað-
reyndin skellur á manni. Ég á engan
pabba á lífi lengur. Hjartað brestur
og myndir, setningar og tímabil æv-
innar sækja á hugann í stríðum
straumi og erfitt að hafa hemil á
allri þessari óreiðu. Samt er eins og
það hreiðri um sig visst tóm í tilver-
unni og skarðið verður að veruleika
sem ekkert getur fyllt.
Það er oft sagt að börn geti verið
lifandi eftirmyndir foreldra sinna.
Þegar ég hugsa um okkur systkinin
verð ég þess fullviss að þú og
mamma skiluðuð af ykkur sterkum
og sjálfstæðum einstaklingum sem
fengu gott veganesti út í lífið.
Myndirnar sem koma upp í hug-
ann eru flestar tengdar kindunum,
hestunum, vinnunni, heyskapnum,
tjaldútilegum, sunnudagsbíltúrum,
göngum og réttunum. Ég man eftir
okkur uppi í fjárhúsi að moka, gefa
og sópa garðana. Brosið á andlitinu
eftir að við vorum búnir að fara á
hestbak sem því miður var ekki
nógu oft. Sitjandi aftur í á SAAB-
inum með þér í vinnuna á leið út í
sveit. Heyskapurinn og allir þessir
baggar sem þarf að raða rétt í hlöð-
una. Sunnudagsbíltúrar sem end-
uðu oft á Brynjuís. Réttir og göngur
uppi á Glerárdal.
Allar þessar myndir tengjast ein-
hverju stússi, alltaf eitthvað sem
varð að gera. Í gegnum gjörðirnar
lærði maður líka að sjá þinn innri
mann því ekki varstu margmáll um
þína drauma og þrár. Sú staðreynd
að aldrei neitaðir þú nokkrum
manni um aðstoð eða hjálp ef til þín
var leitað situr sterkt í mér. Þú
varst alltaf tilbúinn að stökkva til en
áttir erfitt með að biðja aðra um
hjálp sjálfur, jafnvel þína nánustu.
Þú skuldaðir engum neitt og vildir
aldrei eiga neitt inni hjá öðrum.
Sá trúnaður og ást sem þú barst
til mömmu alla tíð er stór þáttur í
lífi okkar. Vináttan, félagsskapur-
inn og það hversu samrýmd þið vor-
uð skiptir mig miklu máli. Fjöl-
skyldan var númer eitt í ykkar huga
og velferð hennar ofar öllu. Slíkt
lærir maður að meta þegar kemur
að því að stofna fjölskyldu og ala
upp börn. Þá leitar maður í þennan
grunn.
Pabbi Gunnsteinn eða afi Gunn-
steinn voru ólíkir menn. Sá fyrri var
oftast frekar strangur, þögull,
ákveðinn, vinnusamur og vildi
vernda fjölskyldu sína frá öllu
mögulegu og ómögulegu hnjaski og
áföllum. Sá síðari birtist þegar við
systkinin mættum með afabörnin í
heimsókn og við sáum þig umpólast
í afslappaðan og eftirlátssaman
prakkara. Eitthvað sem við sáum
sjaldan þegar við vorum að alast
upp því ábyrgðartilfinningin hjá þér
var svo sterk. Þarna hafðir þú skilað
þínu og komið okkur til manns og nú
mátti spilla barnabörnunum svo um
munaði. Þú gekkst líka alla leið og
veittir þeim óskipta athygli þegar
þau voru nálægt og áttir afabörnin
með húð og hári frá fyrsta augna-
bliki.
Á sama tíma og þakklætið fyrir
árin okkar saman kemur upp í hug-
ann heltekur söknuðurinn hjarta
mitt. Framtíðin verður til án þín
„sama hvað tautar og raular“.
Harmur minn og Ragnheiðar er líka
mikill fyrir hönd strákanna okkar
sem hafa misst besta afa í heimi.
Bless elsku pabbi minn, takk fyrir
samferðina og reiðtúrana.
Gunnar.
Elsku tengdapabbi, ég man svo
vel þegar ég hitti þig fyrst fyrir 14
árum þegar Gunni kynnti mig fyrir
ykkur öllum, fjölskyldunni fyrir
norðan. Þá bjugguð þið Inga á Gilló.
Ég man að það fyrsta sem ég hugs-
aði var hversu myndarlegur og góð-
legur maður þú værir. Þegar ég
kynntist ykkur betur sá ég fljótt
hversu náin og samheld þið Inga
voruð í öllu og alltaf svo miklir fé-
lagar. Það var okkur Gunna mikils
virði, og er enn, að hafa svona góðar
fyrirmyndir þegar við síðan gengum
í hjónaband.
Þegar ég hugsa til baka um þessi
14 ár er mér efst í huga góðmennska
þín og Ingu og hvernig þið hafið allt-
af sett fjölskylduna í forgang. Þið
viljið alltaf allt fyrir okkur gera,
hvort sem það er að gæta barna
okkar, koma með kartöflur til okkar
á haustin eða kjötsendingar fyrir
jólin svo eitthvað sé nefnt. Þið
fylgdust alltaf svo vel með strákun-
um okkar, hvernig þeim vegnaði,
hvort þeir væru heilsuhraustir og
hversu mikið þið hlökkuðuð til að
hitta þá næst. Stuðningur ykkar
hefur alltaf verið okkur mjög mik-
ilvægur, ég hefði ekki getað hugsað
mér betri tengdaforeldra.
Nokkrar minningar eru mér of-
arlega í huga þessa dagana. Ég man
þegar við komum með nýfædda
strákana okkar norður einn af öðr-
um. Þeir voru alltaf komnir í fangið
þitt áður en við vissum af og leið svo
vel þar. Síðan sást til þín stelast með
þá inn í eldhús þar sem þú fannst
súkkulaðiflís til að gefa þeim, þú
passaðir alltaf upp á við foreldrarnir
myndum ekki sjá til þín. Síðan glott-
ir þú. Strákarnir lærðu fljótt að afi
myndi alltaf gefa þeim mola eða
annað góðgæti. Þú hafðir einstakt
lag á börnum og þau vildu alltaf
vera hjá þér. Ég man líka þegar þið
Inga gættuð strákanna í heila viku
þegar við Gunni vorum erlendis.
Þeir töluðu lengi um hversu mikill
lúxus það var, að þeir hafi fengið
Cocoa Puffs á hverjum morgni og
líka á skóladögum! Ég man líka eftir
þér sitjandi í sófanum í Furulundi
með strákana í fanginu að horfa á
Tomma og Jenna eða hundamynd-
ina, það var erfitt að sjá hver
skemmti sér best eða hló mest,
þrátt fyrir að þið höfðuð horft á
þessar myndir mörgum sinnum áð-
ur. Strákarnir voru lánsamir að eiga
svona góðan afa eins og þig.
Elsku Gunnsteinn, það er sárt að
þurfa að kveðja þig svona fljótt. En
mikið er ég þakklát að strákarnir
okkar og ég fengum að kynnast þér
og eftir lifir minningin um svo góðan
og fallegan mann. Hvíldu í friði.
Ragnheiður Stefánsdóttir.
Elsku afi, þetta er mjög sorglegt
og við óheppin að þú sért dáinn. Við
munum sakna þín ótrúlega mikið.
Þú varst svo fallegur og góður mað-
ur. Takk fyrir að leyfa okkur að
horfa svona oft á hundamyndina.
Við ætlum að fá að kveðja þig með
þessu litla ljóði:
Ég sakna þín í birtingu að hafa
þig ekki við hlið mér
og ég sakna þín á daginn þegar
sólin brosir við mér.
Og ég sakna þín á kvöldin þegar
dimman dettur á.
En ég sakna þín mest á nóttinni
er svipirnir fara á stjá.
Svo lít ég upp og sé við erum
saman þarna tvær
stjörnur á blárri festinguni sem
færast nær og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru
opin, hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer
ég á þinn fund.
(Megas.)
Afastrákarnir
Kjartan, Markús og Þorkell.
Allt er svo óraunverulegt eftir að
þú fórst svona fljótt frá okkur elsku
afi en þú fékkst að fara þar sem þér
leið best, hjá hestunum þínum úti í
náttúrunni. Þegar við förum í heim-
sókn til ömmu búumst við við því að
sjá þig í vinnugallanum, köflóttu
skyrtunni og gallabuxum, liggjandi
uppi í sófa með aðra hönd fyrir and-
litinu að hlusta á Álftagerðisbræður
eða að borða vanilluskyrið þitt í eld-
húsinu og amma situr hjá þér. Við
bíðum eftir að blái bíllinn birtist á
fleygiferð í innkeyrsluna og þú stíg-
ir út úr honum eftir vinnudaginn.
En þú ert ekki lengur hér hjá okkur
heldur kominn á aðrar slóðir. Þú
hafðir alltaf laust læri til að sitja á
og varst ævinlega eini maðurinn
sem gast huggað okkur með þinni
ljúfu og rólegu rödd, þú gafst manni
eitthvað afanammi sem leyndist í
brjóstvasanum á vinnuskyrtunni,
annaðhvort gulan Opalmola eða
blátt Opal. Þú varst ævinlega fyrst-
ur til að byrja að gefa okkur súkku-
laði sem ungbörnum. Það var fastur
liður að kíkja í brjóstvasann þinn og
fá smá gotterí, sama hversu gömul
við vorum. Þú unnir afabörnunum
þínum meira en öllu öðru en við vor-
um orðin fjórtán. Ef þú vissir af
okkur meiddum eða veikum varstu
alltaf að athuga hvernig okkur liði
og fá fréttir af okkur. Við viljum
þakka þér fyrir allar Búkollu-,
Bakkabræðra- og Guttasögurnar,
allan fróðleikinn og þá miklu visku
sem þú hefur gefið okkur. Þú munt
ætíð vera í hjörtum okkar og minn-
ingum.
Stundin líður, tíminn tekur
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
Þú varst ljós á villuvegi,
viti á minni leið,
þú varst skin á dökkum degi,
dagleið þín var greið.
Þú barst tryggð í traustri hendi,
tárin straukst af kinn.
Þér ég mínar þakkir sendi,
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Elsku amma, megi góður Guð
styrkja þig í þinni miklu sorg.
Þín elskandi afabörn,
Inga María, Brynjar Örn,
Sigurbjörg Lind, Árni
Gunnar og Guðný Rún.
Elsku afi.
Við munum öll eftir því hversu
ástríkur þú varst, hvernig þú hélst
okkur og elskaðir, frá því við vorum
lítil þangað til við uxum úr grasi. Oft
sagðir þú ekki mikið, en oft var það
alger óþarfi því stundum þurfti ekki
orð, bara faðmlag frá þér var nóg.
Staðurinn sem ávallt var slegist um
var í kjöltu þinni, þar var alltaf hlýja
og umhyggja. Best af öllu var að fá
að gista hjá þér og ömmu, þá lágum
við á dýnu við hliðina á ykkur. Ef
það var eitthvað erfitt að sofna þá
straukstu bakið á okkur þangað til
við sofnuðum. Stundum fórum við í
bíltúr, þá voru alltaf til „afamolar“
eins og við kölluðum þá í hanska-
hólfinu, það var svo gott að fá smá
sykur. Þegar við komum í hesthúsið
þá varstu alltaf klæddur eins, í
gráum slopp, gúmmístígvélum og
með húfu, okkur fannst það stund-
um svo fyndið. Það var allt svo ró-
legt í kringum þig, sérstaklega þeg-
ar þú raulaðir, eins og þú gerðir svo
oft í hesthúsinu.
Með hjarta úr gulli, augun himinblá
og með hönd sem huggar.
Brostir þínu breiðasta þegar vel lá á
þó innst inni væri myrkur og skuggar.
Aldrei neitt slæmt féll úr þínum munni
heldur gullmolar sem við lærðum.
Öllu sínu fólki hann mest unni
og allt það sem við honum færðum.
Nú ertu með oss á vissan hátt
en við hittumst auðvitað aftur.
Á þeim endurfundi verður ekki haft lágt
heldur settur í það allur okkar kraftur.
Vertu sæll, vertu sæll afi minn
en aðeins í þetta sinn.
Þú munt standa yfir okkur vörð
öllum þeim sem þú unnir hér á jörð.
(Þursi.)
Við munum sakna þín sárlega og
þú verður alltaf í okkar huga.
Kveðja,
Hildur Hrönn, Bryndís,
Gunnsteinn Sólberg,
Katrín Birna, Hákon
Vignir og Ásta Jórunn.
Elsku Gunni. Það er erfitt að trúa
því að þú sért farinn frá okkur. Það
eru margar minningar sem fara í
gegnum hugann, alltaf varst þú
traustur og góður vinur og hlýr í
viðmóti. Við þökkum þér samfylgd-
ina í gegnum lífið og biðjum góðan
guð að varðveita þig. Hafðu þökk
fyrir allt kæri mágur og svili.
Nú sit ég hér hljóður og hugsi
og horfi yfir gömul kynni
og söknuður breytist í blessun
og bæn yfir minning þinni.
(Sigurjón Friðjónsson.)
Elsku Inga og fjölskylda, innileg-
ustu samúðarkveðjur og guð gefi
ykkur styrk í sorg ykkar.
Þóra og Sæmundur
Elsku Gunni, við eigum erfitt með
að trúa að þú sért farinn frá okkur.
Við eigum svo margar yndislegar
minningar úr ferðalögum okkar
saman í gegnum tíðina. Þú varst
ætíð traustur vinur og félagi og allt-
af var gott að vera með ykkur Ingu.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Gunni, hafði þökk fyrir allt og allt.
Elsku Inga og fjölskylda, guð gefi
ykkur styrk í ykkar miklu sorg.
Hulda og Jóhannes.
Gunnsteinn Sólberg
Sigurðsson