Morgunblaðið - 13.08.2008, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. ÁGÚST 2008 25
✝ Guðný Tómas-dóttir fæddist
19. mars 1912. Hún
lést 6. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Tómas
Gíslason kaup-
maður á Sauð-
árkróki, f. 21.10.
1876, d. 12.10. 1950
og kona hans El-
inborg Jónsdóttir, f.
23.7. 1886, d. 23.7.
1975. Systkini Guð-
nýjar: Gísli, f. 25.12.
1908, d. 26.9. 1927.
Sigurður, f. 31.3. 1914, d. 9.8.
1978, kvæntur Herborgu Guð-
mundsdóttur, dætur þeirra Ingi-
björg og Elinborg. Herborg átti
Jónínu og Jón frá fyrra hjóna-
bandi. Jón, f. 27.9. 1924, kvæntur
Önnu Árnadóttur. Börn þeirra El-
inborg, Valgerður Katrín, Mar-
grét, Anna Jóna, d. 11.6. 1988, og
Guðmundur Árni.
Gísli, f. 19.7. 1927,
d. 20.4. 1998, kvænt-
ur Kristbjörgu Sig-
jónsdóttur. Börn
þeirra Sigrún, Tóm-
as, Gísli Friðrik.
Guðný var við
nám í Kvennaskól-
anum í Reykjavík
1929-1930. Hún hóf
störf sem talsíma-
kona á Ísafirði 1931
og var skipuð tal-
símakona þar 1.10.
1931-1935. Hún
fluttist til Borðeyrar 1.1. 1941-1.6.
1942, síðan á Langlínuna í
Reykjavík 8.10. 1942. Hún lét af
störfum vegna veikinda 1.10.
1946. Guðný var gjaldkeri hjá
Agli Vilhjálmssyni frá 1953-1982.
Guðný verður jarðsungin frá
Fossvogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Ég vil minnast hér Guðnýjar
frænku minnar.
Ein fyrsta minning mín um Guð-
nýju frænku er tengd heimili föður-
ömmu minnar Elinborgar eða ömmu
á Vífó eins og við krakkarnir kölluð-
um hana. Í Mýrinni á Vífilsgötunni
bjuggu þær fyrstu ár ævi minnar.
Heimur barna er lítill en man ég eftir
götunni, öll húsin svo lík hvoru öðru
að auðvelt var að villast, garðinum,
góða veðrinu, blómunum, lyktinni,
svölunum, kandísnum með bandinu
og ferðunum í búðina með Guðnýju
frænku. Seinna fluttu þær svo saman
í blokkaríbúð við Álftamýrina og bjó
amma mín hjá Guðnýju alla ævi eða
þar til hún lést árið 1976. Guðný var
margfróð kona sem fylgdist ákaflega
vel með allri þjóðfélagsumræðu. Hún
hafði sínar skoðanir á hlutum og las
mikið, var vel að sér um ætt sína og
mundi svo vel gamla tímann. Það var
því veruleg skemmtun að fara til
hennar, setjast við eldhúsborðið og fá
sér kaffisopa, alltaf átti hún eitthvað
til með kaffinu. Hún hlustaði vel, var
ekki margorð í fjölmenni en gat verið
ákaflega orðheppin og fyndin og sá
alltaf spaugilegar hliðar á lífinu. Hún
fylgdist vel með fólkinu sínu, hafði
gaman af að heyra af unga fólkinu og
sýndi því mikla góðvild.
Mér eru minnisstæðar tvær ferðir
sem ég fór með Guðnýju. Önnur var
norður á Akureyri í gömlum Volvo ár-
ið 1987, með fjögur börn í aftursætinu
fórum við að stað. Guðný sat í fram-
sætinu og þessi ferð var svo sannar-
lega ferð aftur til fortíðar. Eftir því
sem norðar dró færðist Guðný
frænka mín í aukana, hún vissi deili
og þekkti til; ég þori nú ekki að segja
allra bæja og fólks sem þar hafði búið,
en það var ótrúlegt að sitja þarna og
hlusta á. Einnig þegar hún heimsótti
mig til Ameríku tveimur árum seinna.
Alein á ferð á ókunnar slóðir, þá 76
ára gömul. Henni fannst gaman að
ferðast og naut þess að vera á ferða-
lögum. Þegar ég hugsa til baka og
rifja upp þau áhrif sem frænka mín
hefur haft á mig þá held ég að nær-
vera hennar í gegnum árin hafi mikið
hjálpað mér til að öðlast skilning á því
umhverfi sem við hér á Íslandi erum
sprottin upp af.
Guðný var berklasjúklingur í mörg
ár á þeim tíma sem hvorki var mikið
rætt um tilfinningar né veikindi. Það
að vera berklaveikur þýddi einangr-
un. Það var bara að þrauka hvernig
sem fór. Þegar kom að því að velja
hjúkrunarheimili þá kaus hún að fara
á Vífilsstaði. Þar hafði henni liðið vel
þrátt fyrir veikindin. Síðustu árin
dvaldi hún þar sem hún naut góðrar
umönnunar og á starfsfólk þar miklar
þakkir skildar fyrir.
Ég þakka Guðnýju fyrir vináttuna,
samferðina um lífið og að hafa verið
mér svona góð frænka.
Margrét Jónsdóttir.
Guðný föðursystir mín er látin og
náði því að verða 96 ára, langlíf eins
og hún á reyndar kyn til. Guðný var
ekki hávær kona, hún kunni þá list að
hlusta og fylgjast með fólki og um-
hverfi sínu og byggði á þann hátt upp
safn þekkingar og visku um menn og
málefni sem hún veitti af á sinn sér-
staka máta þeim sem vildu á hlýða.
Það var alltaf gaman að koma í heim-
sókn til hennar, hún var upplyftandi
sál og hafði ekki áhuga á að verja orku
sinni í að kvarta. „Hvað segirðu fal-
legt“ var ávarpið og auðvitað reyndi
maður að segja eitthvað fallegt og
skemmtilegt og þá var stutt í bros allt
fram á síðustu stund. Hún var ein-
staklega vel gefin og listræn enda
ekki langt í skyldleika við ýmsa and-
ans menn og þá sem voru innundir hjá
listagyðjunni svo sem heimspeking-
inn Helga Péturs, ljósmyndarann Jón
Kaldal og skáldið Guðmund Kamban.
Hún var alin upp á miklu menningar-
heimili hjá afa og ömmu á Króknum
og eftir að afi dó 1950 flutti amma suð-
ur og fyrstu bernskuminningarnar
eru frá því þær bjuggu saman á Vífils-
götunni. Litlu barni fannst upphefð í
að heimsækja þær, þar var boðið upp
á kaffisopa, eða heita mjólk með
dropa af kaffi í og kandís, eða
fjallagrasamjólk.
Guðný var um nírætt þegar henni
áskotnaðist tölva og hafði mikinn
áhuga á að tileinka sér tæknina en lík-
aminn lét ekki lengur vel að stjórn.
Hugurinn var alltaf ungur og vak-
andi, hún las jafnt Íslendingasögurn-
ar sem samtímabókmenntir vel fram
yfir nírætt og gagnrýndi á sinn hátt.
Hún sá um sig sjálf þar til hún var 93
ára, þá varð mjaðmagrindarbrot til
þess að hún þurfti að yfirgefa heimili
sitt um tíma meðan gerð var aðgerð
til að koma því í lag. Í kjölfarið fylgdi
annar erfiður uppskurður. Guðný
komst á ótrúlegan hátt í gegnum það
eins og reyndar svo margar aðrar
hindranir í lífinu fram að því og frá
þeim tíma síðar. Ung kona var hún
um langan tíma berklaveik á Vífils-
stöðum og síðustu rúm tvö árin dvaldi
hún þar, en í þetta sinn átti hún ekki
afturkvæmt. Þó að líkaminn væri
kominn að þrotum gafst andinn þó
aldrei upp. Eins og kostur var reyndi
hún að búa heima með hjálp heima-
hjúkrunar og heimaþjónustu eftir
tvær erfiðar aðgerðir en það gekk
ekki upp. Gott atlæti á Vífilsstöðum
vakti vonir um að hún gæti „hert sig
upp í“ að fara heim aftur. Það var ekki
fyrr en í sumar að ljóst var að hugur
hennar var að taka þá stefnu að ljúka
jarðvistinni því það átti ekki við hana
að fara að verða bundin við rúmið.
Ég kveð þig kæra frænka og þakka
þér allar samverustundirnar. Það var
gaman að fylgjast með því hvað þér
þótti vænt um litlu manneskjurnar
sem voru að bætast við fjölskylduna.
Andlitið ljómaði þegar ég sagði þér
sögur af þeim og enn meir þegar litlir
fætur fengu að koma í heimsókn, síð-
ast nú í sumar. Brottfarartíminn var
kominn, ég er þakklát fyrir að hafa
getað verið hjá þér ásamt systrum
mínum og frænku síðustu sólarhring-
ana og góðu starfsfólki á Vífilsstöðum
og veit að þú ert í góðum höndum.
Valgerður Katrín Jónsdóttir
(Systa).
Þitt er valið,
hann er sífellt innan seilingar
þegar syrtir í álinn,
kaleikur bölsýni og kjarkleysis
fleytifullur af myrkri.
Fjær stendur bikar vonar og bjartsýni,
barmafullur af ljósi.
Teygðu þig í hann.
(Ólafur Ragnarsson.)
Guðný föðursystir mín var alveg
einstök frænka. Hún var barnlaus en
bræðrabörn hennar voru hennar
börn. Hún umvafði fjölskylduna sína
kærleik og væntumþykju. Það sýndi
hún með mikilli ræktarsemi og ein-
stökum áhuga á velferð okkar.
Allar minningar tengdar henni eru
ánægjulegar. Mínar fyrstu minningar
tengjast Guðnýju frænku og ömmu
Elinborgu í jólaboðum með súkkulaði
og kræsingum á jóladag, bæði á Víf-
ilsgötunni og Álftamýrinni þar sem
þær mæðgur bjuggu saman þar til
amma lést árið 1975. Sem unglingur
var hún ekki hraust og um fertugt
fékk hún berkla og dvaldist langdvöl-
um á Vífilsstöðum og Reykjalundi sér
til lækningar og endurhæfingar. Eftir
það náði hún nokkuð góðri heilsu og
gat starfað þar til hún fór á eftirlaun.
Er ég dvaldist unglingur sumarlangt í
Noregi skrifuðumst við á og var alltaf
skemmtilegt að fá bréf frá henni. Það
var einstaklega notalegt að vera í ná-
vist hennar. Hún hafði ekki mörg orð
um hlutina, kom sér alltaf beint að
efninu.
Ég minnist hennar með þakklæti.
Hún hafði mikil áhrif á mig og var
mér að mörgu leyti fyrirmynd. Hún
var svo gefandi, hvetjandi og uppörv-
andi og sýndi mér alltaf mikinn áhuga
eins og öðrum ættingjum sínum. Hún
fylgdist með fjölskyldu minni eftir að
ég gifti mig og eignaðist fjölskyldu.
Börn, tengdabörn og barnabörn, hún
fylgdist með þeim öllum og vissi hvað
þau voru að gera í námi og starfi. Hún
var einstakur persónuleiki, alltaf stutt
í húmorinn hjá henni. Hún hafði mun
meiri áhuga á líðan og velferð annarra
en sinni eigin og kvartaði sjaldan.
Við fórum í nokkur ferðalög saman
bæði erlendis og innanlands. Hún var
skemmtilegur ferðafélagi og aldrei
fannst mér ég vera að ferðast með
gamalli konu þrátt fyrir 40 ára ald-
ursmun. Hún var ung í anda alla tíð
og hugsaði alltaf um framtíðina.
Hún tók þátt í lífi fjölskyldu minnar
á gleði- og hátíðarstundum. Síðan ég
man eftir mér hefur hún alltaf verið
með fjölskyldu minni á gamlárskvöld,
þar naut hún sín og verður hennar
saknað.
Gunnsa frænka var alltaf opin fyrir
nýjungum. Hún las mikið og fylgdist
vel með því sem var að gerast, hvort
sem það voru fréttir, sjónvarpsþættir
eða dönsku blöðin. Ekki alls fyrir
löngu þegar við spjölluðum saman
sagðist hún vera orðin södd lífdaga og
tilbúin að kveðja. Hún var einstaklega
ánægð á Vífilsstöðum og naut þess að
vera umvafin góðu hjúkrunarfólki.
Guðný frænka teygði sig í ljósið og
bjartsýnina, þannig fékk hún það
besta út úr lífinu. Fjölskylda mín er
þakklát fyrir samfylgdina með þér,
kæra frænka, þú hefur auðgað líf okk-
ar allra.
Sigrún Gísladóttir.
Guðný Tómasdóttir


  


 



 
    
       
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
RÓSU PÉTURSDÓTTUR,
Grænumörk 5,
Selfossi.
Börn, tengdabörn, ömmubörn og langömmubörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA S. SNORRADÓTTIR,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
laugardaginn 9. ágúst.
Snorri Aðalsteinsson, Martha Sverrisdóttir,
Eggert Aðalsteinsson, Guðrún E. Bjarnadóttir,
Gunnar Aðalsteinsson, Guðbjörg Guðmundsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
BJÖRN STEINAR GUÐMUNDSSON,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
9. ágúst.
Útförin fer fram í Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 15. ágúst kl. 13.00.
Anna Stefanía Þorvaldsdóttir,
Guðmundur Ellert Björnsson,
Björn Stefán Björnsson, Linda Jafetsdóttir,
Þórunn Anna Björnsdóttir, Friðbjörn Marteinsson,
Sigurbjörg Árný Björnsdóttir, Vigfús Davíðsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
ÓLÖF JÓHANNESDÓTTIR,
Oddeyrargötu 12,
Akureyri,
sem andaðist á dvalarheimilinu Hornbrekku,
Ólafsfirði, þriðjudaginn 5. ágúst, verður jarðsungin
frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 14. ágúst
kl. 13:30.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeir sem vilja
minnast hennar láti dvalarheimilið Hornbrekku
njóta þess.
Sigurbjörg Unnur Þengilsdóttir, Stefán Ásberg,
Jóhannes Þengilsson, Seselía María Gunnarsdóttir,
Jón Marteinn Þengilsson, Erla Vilhjálmsdóttir,
Guðmundur Þengilsson
og fjölskyldur þeirra.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EYJÓLFUR ÁRNASON
skipstjóri,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
sem lést á Dvalarheimili Hrafnistu í Hafnarfirði
laugardaginn 9. ágúst, verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju fimmtudaginn 21. ágúst kl. 15.00.
Anna Bjarney Eyjólfsdóttir, Ingvar Benediktsson,
Þórunn Ólöf Sigurðardóttir,
Sigrún Jóna Eyjólfsdóttir,
Eyjólfur Eyjólfsson, Bibi Steinberg,
Ragnheiður Steinunn Eyjólfsdóttir, Hákon Magnússon,
afabörn og langafabörn.
✝
Bróðir minn,
HAFLIÐI GUÐMUNDSSON,
Öldugötu 40,
lést laugardaginn 2. ágúst á Líknardeild Landakots.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elín Guðmundsdóttir.