Morgunblaðið - 22.08.2008, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. ÁGÚST 2008 25
Leiðin út Ólafur F. Magnússon, fyrrverandi borgarstjóri, ætti ekki að vera í vandræðum með að rata út úr ráðhúsinu ef hann skyldi þurfa að forða sér í skyndi.
G. Rúnar Blog.is
Kristinn Petursson | 21. ágúst
Barist fyrir skertum
lífskjörum?
Maður er gjörsamlega að
verða forviða hvað sumt
fólk virðist illa menntað.
Hvernig er hægt að ljúka
námi úr æðstu mennta-
stofnunum þjóðarinnar
en virðast jafnframt ekki
hafa öðlast þroska til að skilja að þjóðin
er háskalega stödd í dag fjárhagslega
vegna niðurskurðar fiskveiða undanfarin
ár svo og vegna mikillar hækkunar á olíu-
verði og fleiri hrávörum. Okkur sárvantar
meiri gjaldeyri strax til að brúa bilið.
Ekkert annað en aukin framleiðsla
verðmæta getur bjargað okkur úr þess-
ari háskalegu stöðu. Ekkert!
Sumt fólk í stjórnmálum virðist hvorki
skilja né hafa áhuga á því að reyna að
skilja að niðurskurður þorskveiða und-
anfarin ár er tekjuskerðing fyrir hátt í
100 milljarða árlega. Stóralvarlegt mál
sem er að setja sjávarútveg hérlendis í
hrikalegan vanda sem svo er lítill áhugi
fyrir að ræða.
Ef við getum ekki gert ráðstafanir nú
þegar til að afla gjaldeyris í stað þess-
arar skerðingar (100 milljarða) þá ætti
að vera nokkuð ljóst að fjárhagslegu
sjálfstæði þjóðarinnar kann að vera
stefnt í tvísýnu!
Barátta gegn virkjunum og iðnaði er
varla neitt annað en barátta fyrir stór-
skertum lífskjörum hérlendis.
Meira: kristinnp.blog.is
Halla Rut | 21. ágúst
Gísli Marteinn
fær sárabætur
Þau hljóta að vera að
grínast í okkur. Er þessu
fólki ekkert heilagt? Er
hægt að vera spilltari?
Auðvitað var búið að
ákveða þetta allt fyr-
irfram. Hanna Birna fær
að vera borgarstjóri og Gísli Marteinn
fær þær sárabætur að fara í nám á
kostnað borgarbúa til útlanda. Fyrst var
okkur talin trú um að þetta væru um
250.000 krónur á mánuði en nú vitum
við að við vorum plötuð. Upphæðin átti
alltaf að vera miklu hærri.
Gísli segðu TAKK. Við sem búum hér í
Reykjavík vorum að gefa þér yfir fimm
milljónir.
Meira: hallarut.blog.is
Hjálmtýr V. Heiðdal | 21. ágúst
Vinaveiðivon
Aldrei hefur mér verið
boðið í veiðitúr. Hvorki
lax- eða silungsveiði. Þó
virðist það vera nokkuð
algengt að mönnum sé
boðið, a.m.k. er oft sagt
frá slíkum boðum í fjöl-
miðlum. Og það er næsta víst að það er
minnihluti slíkra boða sem kemst í há-
mæli. Þegar hópur manna fer saman í
veiðitúr er grunnhugmyndin yfirleitt sú
sú að veiða og skemmta sér. En þegar
hópurinn samanstendur af mönnum
sem geta allir haft áhrif á gang mála hjá
opinberum og óopinberum aðilum – og
er beinlínis smalað saman í veiðikofann
eftir pólitískum línum eða valdaaðstöðu
– þá er fiskurinn orðinn aukaatriði. …
Meira: gorgeir.blog.is
Er nokkuð fallegra
en litla barnið þitt
á leið í skólann
í fyrsta sinn
með allt of stóra skólatösku
og pínu kvíða í augnaráðinu?
–
Og svo leit barnið upp
og brosti
úr augum þess
mátti greina virðingu
og stolt
–
Er eitthvað sem fyllir
hjarta manns
meiri gleði
en hamingja
þess sem við elskum
mest af öllu í lífinu,
barnanna okkar?
(Inga Bald.)
Að gefnu tilefni sem foreldri barns
sem sætti miskunnarlausu einelti í
grunnskóla, þar sem níðst var kerfis-
bundið á tilfinningum þess, sál og lík-
ama, þá er það mér mjög mikilvægt
að deila með ykkur hugleiðingum
mínum um einelti.
Við foreldrarnir berum ábyrgð á
börnum okkar og kennum þeim mun-
inn á réttu og röngu. Við kennum
þeim hvernig koma á fram við náung-
ann, sýna hvert öðru virðingu, ást og
skilning. Við kennum þeim kurteisi,
mannasiði, borðsiði og að fara eftir
reglum samfélagsins.
Börnum þarf að líða vel í skólanum
til þess hreinlega að geta lært, til
þess að ná árangri í því sem þau eru
að ástunda. Börnin þurfa að hafa trú
á því að þau geti náð árangri og hafa
sjálfstraustið í lagi.
Það er samt, því miður, ekki sjálf-
gefið að barninu líði vel í skólanum.
Barnið getur lent í því að vera hunds-
að. Skólinn getur orðið líkastur mar-
tröð fyrir það. Barnið getur kviðið
fyrir að fara í skólann eða einhverja
ákveðna tíma, eignast ekki vini í skól-
anum, finnst það ekki geta gert neitt
rétt eða almennilega og finnst það
ómögulegt. Þá þarf barnið hjálp.
Ef þig grunar að barnið þitt sé lagt
í einelti í skólanum, settu þig strax í
samband við umsjónarkennara
barnsins og skóla-
stjórnendur. Fáðu svör
þannig að hægt sé að
styrkja barnið eins og
hægt er í vanmáttar-
kennd þess og vanlíðan.
Í öllum skólum á að
vera til eineltisáætlun
og hana á að nota, það
er ekki nóg að veifa
henni bara framan í
foreldra og lýsa því yfir
að hér sé einelti ekki
liðið. Það þarf að herða
baráttuna við eineltið
mikið. Það er ekki nóg
að tala um það heldur
þarf að ná til gerend-
anna og ekki síst for-
eldra þeirra til að
stöðva þá. Að sama
skapi er mikilvægt að
foreldrar gerenda taki
á vandanum og við-
urkenni hann. Ekki
hugsa: Mitt barn gerir
ekki svona! Oft gera
foreldrar sér enga
grein fyrir því að börn
þeirra taka þátt í einelti
en það er á þeirra valdi
að stöðva það. Ekki skella skollaeyr-
um við vandanum – til þess er alltof
mikið í húfi.
Í nágrannalandi okkar hefur það
t.d. verið tekið til bragðs að láta
barnaverndaryfirvöld fást við meint-
an geranda með góðum árangri. Þá
er öll fjölskylda gerandans sett undir
smásjá barnaverndaryfirvalda og fé-
lagsleg hegðun og atferlið skoðað of-
an í kjölinn.
Við foreldrar viljum börnum okkar
allt það besta og leiðbeinum þeim eft-
ir okkar bestu vitund og getu. Geta
okkar er misjöfn og oft vitum við ekki
betur. Barn sem leggur annað eða
önnur börn í einelti veit ekki betur,
það er ekki betur upplýst. Gerandinn
kemur oft frá heimili þar sem hann
er sjálfur beittur andlegu og/eða
líkamlegu ofbeldi og fær útrás fyrir
skömm sína og reiði með því að nið-
urlægja aðra og meiða. Gerandinn
þarf leiðsögn og hjálp og sama má
segja um foreldra hans sem vita ekki
betur, afneita ástandinu og neita að
horfast í augu við raunveruleikann.
Við foreldrar þolendanna getum
lagt lóð á vogarskálar
jafnréttisins með því að
finna hvert annað inni í
skólunum og standa
saman sem hópur. Kall-
ið hópinn saman og
vinnið saman sem ein
heild. Oftar en ekki er
það svo að meintur ger-
andi leggur fleiri en
einn og fleiri en tvo í
einelti. Fáið styrk hvert
frá öðru, þá eruð þið
ekki lengur ein.
Með því að vinna
saman sem hópur við að
ná til gerendanna og til
foreldra þeirra þrengir
að gerendum, fylgjend-
unum fækkar, þeir
skammast sín flestir og
fara, ásamt þöglu
áhorfendunum sem
þora ekki að segja frá.
Gerandinn einangrast í
atferli sínu, færri vilja
taka þátt í þessum ljóta
leik og fleiri vilja vera á
vaktinni.
Ég veit hversu mikill
léttir það er að losna
undan einelti og út úr eineltis-
umhverfinu. Því miður. Að barn losni
undan einelti, að barn losni undan
gerendanum er dásamleg tilhugsun
sem allir starfsmenn skólanna
myndu fagna.
Ég veit til þess að kennarar hafa
verið áminntir fyrir hörku, gagnvart
vinnu sinni með meinta gerendur.
Gerendur sem hafa valtað yfir allt og
alla og eru búnir að reyna á þolrif
allra starfsmanna skólanna.
Sjálf spyr ég af hverju gerandinn
er ekki rekinn úr skólanum eða send-
ur í annan skóla eins og gert er með
þolendurna.
Kannski af því að það myndi eng-
inn skólastjórnandi vilja taka við ger-
andanum með hans ferilskrá? Nei, ég
bara spyr. Af hverju að verðlauna
gerendurna endalaust með því að
flytja þolendur á milli skóla, bæja eða
landshluta. Einn enn farinn, hvað eru
margir eftir?
Það er engin skömm að því að eiga
barn sem er lagt í einelti. Hins vegar
er það sárara en orð fá lýst. Börn
sem eru lögð í einelti hafa ekkert til
þess unnið og allir geta orðið fórn-
arlömb þess.
Ef þú lesandi góður ert í þeirri
stöðu sem ég er að lýsa á einn eða
annan hátt þá mátt þú ekki gefast
upp. Það er bannað. Ef við stöndum
ekki með börnunum okkar og berj-
umst gerir enginn það fyrir okkur,
því það gerist ekkert sjálfkrafa.
Höfum í huga að afneitun hjálpar
engum.
Afneitun gerir ekkert fyrir lítið,
hrætt, einmana barn með kramið
hjarta sem skilur ekki hvað það er
að gera rangt.
Ráðleggingar
1. Skrifaðu dagbók og færðu inn allt
sem kemur uppá jafnt inni í skól-
anum sem utan hans. Skrifaðu
fullt nafn viðmælanda þíns.
2. Skráðu allar þínar símhringingar í
skólann, viðtöl þín við umsjónar-
kennarann eða skólastjórnendur.
3. Skráðu hjá þér allar ferðir til sér-
fræðinga. Fáðu uppáskrifað mat
þeirra og/eða álit.
4. Ef þér er boðið viðtal við sérfræð-
ing á vegum skólans eða skóla-
skrifstofunnar fáðu þá undirritað
af viðkomandi sérfræðingi hvað
hann ráðlagði.
5. Fylltu alltaf alla pappíra þar sem
þú ert að sækja þjónustu eða hjálp
samviskusamlega og nákvæmlega
út lið fyrir lið.
6. Taktu ekkert sem sjálfgefið eða
sjálfsagt þegar þú þarft á hjálp
eða stuðningi að halda, þá verður
þú ekki fyrir eins miklum von-
brigðum og sársauka.
Einelti hefur skelfilegar afleið-
ingar fyrir börn og oft vinna þau sig
aldrei almennilega frá því – jafna sig
jafnvel aldrei. Í tilfelli sonar míns
urðu afleiðingarnar þær að hann
hafði á endanum ekki lengur bol-
magn til að takast á við lífið – svo
brotinn var hann eftir áralangar
misþyrmingar.
Þetta bréf er skrifað í þeirri von
að bæði foreldrar og skólayfirvöld
opni augu sín og takist á við þá miklu
vá sem eineltið er. Það er í okkar
valdi að stöðva eineltið.
Því mundu … næsta fórnarlamb
gæti orðið barnið þitt!
Eftir Ingibjörgu Helgu
Baldursdóttur
» Afneitun
hjálpar eng-
um. Afneitun
gerir ekkert
fyrir lítið, hrætt,
einmana barn
með kramið
hjarta sem skil-
ur ekki hvað það
er að gera
rangt.
Ingibjörg Baldursdóttir
Höfundur er grunnskólakennari.
Ekkert barn á að þurfa
að lifa í ótta í skólanum
Hanna Birna Jóhannsdóttir | 21. ágúst
Til hamingju
Hanna Birna!
Góðar óskir sendi ég
nöfnu minni sem nú er að
taka við stjórn í höf-
uðborg okkar allra. Það
gleymist stundum í um-
ræðunni að Reykjavík er
skilgreind sem höfuðborg
allra landsmanna og því er mjög und-
arlegt að aðeins íbúar Reykjavíkur kjósi
fulltrúa í höfuðborgarráð Íslands. Stjórn
höfuðborgarinnar hefur því miður ein-
kennst af sundurlyndi og valdapólitík...
Því miður verður engin breyting í borg-
armálum með innkomu Hönnu Birnu
sem borgarstjóra, nema hún þori að
taka á málum og málefnum, og hunsi
skipanir að ofan.
Meira: http://hbj.blog.is