Morgunblaðið - 05.09.2008, Blaðsíða 29

✝ Jóna Sigrún Sig-urjónsdóttir
Jörgensen var fædd
á Norðfirði 21. októ-
ber 1921. Hún lést
að morgni föstu-
dagsins 29. ágúst á
Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað. Hún var dóttir
hjónanna Petrúnar
Bjargar Gísladóttir,
f. á Nesi í Norðfirði,
f. 9.4. 1892, d. 6.10.
1964 og Sigurjóns
Guðnasonar, f. á
Hvannastóði á Borgarfirði 6.10.
1888 og, d. 2.3. 1924. Alsystkini
Sigrúnar voru 8, þau eru í ald-
ursröð, Gísli Ingibergur, f. 1910, d.
1911, Helga Guðný, f. 1911, d.
1940, Gíslína Ingibjörg, f. 1913, d.
2001, Ólöf Jóhanna, f. 1914, d.
1935, Oddný, f. 1916, d. 1986, Jón
Emil, f. 1917, d. 1938, Friðrik, f.
1919, er nú einn á lífi, Ásta Mar-
grét, f. 1922, d. 2002 og hálfsystk-
ini sammæðra Ester Svan Jóns-
dóttir, f. 1925, d. 1997, Haukur, f.
1928, deyr kornungur og Ingi Ant-
on Jónsson, f. 1931, d. 1985. Sigrún
missir föður sinn á þriðja ári og
var fóstruð og alin upp hjá frænd-
fólki sínu á Kvíabóli á Norðfirði,
Haraldi Brynjólfssyni, Þóreyju
Jónsdóttir og dætrum þeirra. Þrátt
fyrir að fjölskyldan hafi sundrast
að hluta við fráfall Sigurjóna var
þó stutt á milli þeirra flestra á
Norðfirði og héldu systkinin ætíð
góðu sambandi. Þá var ætíð mikið
og gott samband við fólkið á Kvía-
bóli en þar eignaðist Sigrún aðra
stóra fjölskyldu. Kært var með
ir Haraldur Þór Guðmundsson, f.
1995 (Guðmundar Hauks Þórs-
sona), Arnór Sölvi, f. 2004, þá ala
þau upp son Harðar, Guðmund. d)
Matthías, f. 1980 sambýliskona
Hafrún Ósk Pálsdóttir, sonur
þeirra Emil Páll, f. 2004. 3) Petrún
Ingibjörg Jörgensen maki Friðjón
Skúlason, börn þeirra a) Björn
Gunnar Karlsson, f. 1966 ( uppeld-
issonur), sambýliskona Íris Hulda
Jónsdóttir börn þeirra Rakel Sara,
f. 1991, og Róbert Smári, f. 1993, b)
Eyrún Ósk, f. 1974, sambýlismaður
Þórir Marrov, börn þeirra Daníel
Ísak Þrastarson, f. 1996 (Rúnars
Þrastar Steingrímssonar), og Frið-
jón Andri, f. 1999 þá ala þau upp
dóttir Þóris, Nínu. c) Eva Björk, f.
1975, maki Karl Friðriksson, dóttir
Bryndís Ýr Guðmundsdóttir (Guð-
mundar Gústafssonar), börn Karls
er Kristófer, Sandra og Friðrik. d)
Andrés Viðar, f. 1977, maki Eva
Lind Jónsdóttir, börn þeirra Telma
Lind, f. 2003, og Viktor Ernir, f.
2006, e) Sveinn Ómar, f. 1987, sam-
býliskona Anna Jóhannesdóttir. 4)
Jenný Sigrún Jörgensen, f. 1961,
maki Jóhann Tryggvason, börn
þeirra a) Stefán Jóhann, f. 1980, í
sambúð með Ernu Bjarklind Jóns-
dóttir, dóttir óskírð Stefánsdóttir
(f. 1. 9. 2008), b) Karl Friðrik Jörg-
ensen, f. 1986 í sambúð með Mette
Dalby, c) Bjartur Þór, f. 1994, og d)
Lilja Tekla, f. 1995.
Sigrún og Karl byggðu sér hús
við Sverristún í Neskaupstað og
bjuggu þar lengst af, Sigrún starf-
aði víða eftir að börnin uxu úr
grasi, mest við matseld á hótelinu í
Egilsbúð, í eldhúsi Fjórðungs-
sjúkrahússins og í eldhúsi leikskól-
ans með Gíslínu systur sinni. Síð-
asta árið hefur hún dvalið á
hjúkrunardeild fjórðungssjúkra-
hússins í Neskaupstað.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
henni og því fólki
öllu, og leit hún á syni
Gillu á Kvíabóli, þá
Eyþór og Gylfa Ein-
assyni, sem bræður
sína.
Sigrún giftist 16.8.
1941 Karli Friðriki
Jörgensen, f. á Seyð-
isfirði 29.10. 1914, d.
5.5. 1984. Hann var
sonur hjónanna Jón-
ínu Soffíu Björgúlfs-
dóttur, f. á Þernunesi
við Fáskrúðsfjörð
13.8. 1889, d. 6.9.
1966 og Róberts Jóhannesar Jörg-
ensen, f. á Seyðisfirði 25.2. 1887, d.
21.1. 1916. Sigrún og Karl áttu
fjögur börn: 1) Jón Róbert Jörg-
ensen, f. 1943, maki María Hjálm-
arsdóttir, börn þeirra eru a) Jón-
ína, f. 1966, maki Aðalsteinn
Þórðarson, börn þeirra Steinunn
Lilja, f. 1989, og Róbert Steinar, f.
1996. b) Sigurveig, f. 1968 sam-
býlismaður Gunnar Stefán Lars-
son, börn þeirra Eydís Elva, f.
1996, Hekla, f. 1999, og Ýr, f. 2001.
c) Karl Rúnar, f. 1973 maki Þor-
björg Ólöf Jónsdóttir, börn þeirra
María Rún, f. 1998, og Hlynur, f.
2002. 2) Haraldur Þórir Jörgensen,
f. 1946, maki Matthildur Sig-
ursveinsdóttir, börn þeirra a) Þór-
ey, f. 1968, maki Einar Sigurðsson,
börn þeirra Elísabet, f. 1998, Matt-
hildur, f. 2001, og Helena, f. 2006.
b) Þráinn, f. 1971, maki Jóna
Harpa Viggósdóttir, börn þeirra
Sigursveinn Aron f, 1994, Bára
Kristín, f. 2000, og Arna Rut, f.
2002. c) Sigrún, f. 1975, sambýlis-
maður Hörður Guðmundsson, syn-
Það er með virðingu sem ég kveð
tengdamóður mína Sigrúnu Jörg-
ensen sem lést föstudaginn 29.
ágúst. Það er vart hægt að minnast
Sigrúnar í nokkrum orðum öðruvísi
en að minnast Kalla Jör um leið.
Ég var sextán ára þegar ég flutti
til þeirra, sem kærasti heimasæt-
unnar, ekki veit ég hvernig það
lagðist í þau, en aldrei fann ég ann-
að en að ég væri velkominn. Ég tel
mig lánsaman að hafa notið hand-
leiðslu þeirra síðustu unglingsárin
og hef vonandi tileinkað mér ein-
hverja af mörgum góðum kostum
þeirra. Þau voru samheldin hjón
sem ávallt tóku málstað þeirra sem
minna máttu sín, og voru fyrst til
að rétta hjálparhönd þar sem hana
vantaði, hvort sem það var innan
fjölskyldu eða til vandalausra.
Sigrún var stálminnug og ákaf-
lega skemmtileg kona, æringi ef
svo bar undir og gat komið fólki á
óvart með hnyttnum tilsvörum og
sprelli. Hún var líka öðrum um-
hyggjusamari þegar það átti við og
hjá henni var gott að þiggja ráð og
stuðning.
Sigrún fylgdist ákaflega vel með
öllu á Norðfirði og víðar, hvort sem
það voru aflabrögð eða hvernig
vinir og ættingjar höfðu það,
hvernig gengi að byggja, eða
hverjir voru að kaups sér hús
o.s.fr. Sigrún var ekki sú dugleg-
asta að fara í heimsóknir þó átti
hún stóran vinahóp enda var heim-
ili þeirra á Sverristúninu vel stað-
sett fyrir marga sem áttu bæjar-
leið, það var gott að tylla sér í
eldhúsið hjá henni og fá kaffisopa
og alltaf var eitthvað til með
kaffinu.
Sigrún laðaði að sér fólk, fyrir
henni voru allir jafnir. Hún mætti
hverjum og einum sem jafningi og
af virðingu, það fundu þeir sem
minna máttu sín.
Hún dæmdi engan og talaði aldr-
ei illa um nokkurn mann.
Hún var börnum sínum og
barnabörnum ákaflega góð og hún
þurfti að vita hvar allir voru og
mörg voru símtölin til að vita það.
Einkum seinni árin, enda barna-
börnin orðin 16, og langömmubörn-
in 24.
Sigrún var mikil handavinnu-
kona og nutu barnabörnin og lang-
ömmubörnin þess sem og margir
aðrir. Aldrei féll henni verk úr
hendi, hún sat með sína handa-
vinnu fram á síðasta dag því alltaf
voru einhver verkefni.
Þó Sigrún hafi ekki ferðast mikið
var hún dugleg að fara og heim-
sækja fólkið sitt í Reykjavík, þá
fóru þau hjónin nokkuð víða síð-
ustu árin sem hann lifði, en hann
tók bílpróf og keypti sér bíl sextug-
ur að aldri.
Þó henni fyndist mikill þvæling-
ur á okkur yngra fólkinu og lét
okkur heyra það, þá vildi hún vita
um ferðir okkar og upplifanir. Ég
held að hún hafi notið þess að upp-
lifa ferðir í gegnum okkur og þurfa
ekki að fara sjálf.
Nú erum við Bjartur Þór dótt-
ursonur hennar í einni ferðinni og
kvöldið fyrir andlát sitt vildi hún
vita um okkar ferðaáætlanir. Það
er skrítin tilfinning að vera ekki
við útför þína, Sigrún mín, og eins
að vera ekki við hlið barna þinna
og afkomenda á þessum erfiðu tím-
um, en við Bjartur vitum að þau
standa saman eins og jafnan þegar
á bjátar, og hin börnin mín og
systkini Bjarts halda utan um
mömmu sína.
Við sendum ykkur öllum okkar
bestu og innilegustu kveðjur héðan
frá Noregi.
Megi guð styrkja ykkur og
vernda.
Jóhann og Bjartur Þór.
Allt mitt líf hef ég haft Sigrún
ömmu til að fylgjast með hvað ég
var að brasa. Hún vissi alltaf hvað
ég var að gera og lét oft heyra í
sér, sama hvar ég var niður komin í
heiminum. Þá fékk ég fréttir af
allri fjölskyldunni, hún var svona
eins og upplýsingamiðstöð fjöl-
skyldunnar. Ég var alltaf glaður ef
amma sagði að fyrra bragði að ég
væri fínn um hárið, eða að ég hefði
lagt af, því þá meinti hún það. Ef
hún var ekki ánægð með hárið á
mér þá fann hún góða klippingu í
blaði og sýndi mér.
Þegar við bræður vorum yngri
vorum við mikið hjá ömmu og var
þá margt brallað, við spiluðum
handbolta á ganginum hjá henni,
með garnhnykil í plastpoka, og
amma kippti sér ekki upp við það
enda spilað hún sjálf handbolta á
yngri árum. Ég spilaði stundum við
ömmu, og man eftir að hafa einu
sinni reynt að svindla, það sá hún
fljótt og þá var gefið aftur.
Ég fór til ömmu daginn sem hún
veiktist og það var erfitt þar sem
hún var mjög máttfarin og talaði
lágt. Mér leist ekki á hvernig hún
var og þegar ég hélt í höndina á
henni þá reyndi hún að kreista og
sagði „Svona svona vinur“, hún sá
hvernig mér leið og skipi um um-
ræðuefni, spurði hvort nýi bíllinn
minn væri algjör drusla. Þó þetta
væri erfið stund þá er ég glaður að
hafa átt hana með ömmu, ég fór
svo til hennar aftur kvöldið eftir,
en þá var hún betri og vonaði ég að
hún jafnaði sig eins og venjulega.
Svo var þó ekki. Því kveð ég þig,
elsku amma, með söknuði. Þinn
Karl Friðrik Jörgensen
í Sverristúni.
Nú er elskuleg Sigrún amma dá-
in og upp í huga minn koma ótal
minningar. Sem barn hugsaði ég
oft að ég ætti bestu ömmu í heimi
og það hugsa ég enn. Það var alltaf
svo gott að koma til þín, elsku
amma. Ég á eftir að sakna þess
mikið að geta ekki kíkt við hjá þér.
Mér finnst eins og það hafi verið
í gær sem ég sat sem krakki og
prjónaði eða saumaði út með þér
og afa og bruddi sykurmola sem ég
fékk að dýfa í kaffi. Mér finnst líka
eins og það hafi verið í gær sem ég
hljóp útí Neskjör fyrir þig eða
„stalst“ í mat til þín þegar það var
eitthvað „vont“ að borða heima.
Síðustu ár fannst mér einstak-
lega gaman að koma í heimsókn til
þín með dætur mínar og sjá hvað
það gladdi þig mikið. Ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að eyða smá
tíma með þér í sumar. Það var svo
gott að sitja í rólegheitum og
spjalla við þig.
Elsku amma, takk fyrir allt sem
þú hefur kennt mér og gefið mér
með nærveru þinni. Þú varst alltaf
hress, brosandi og með húmorinn í
lagi og svoleiðis fólki er gaman að
vera með. Þín er sárt saknað.
Þín ömmustelpa,
Þórey.
Elsku, elsku amma
Þú veist ekki hve sárt við sökn-
um þín, það verður aldrei eins að
koma austur því þú ert ekki lengur
þar. Gleði og einstakur húmor ein-
kenndi þig. Við vorum alltaf vel-
komin til þín og þú tókstu á móti
okkur með brosi, koss og knúsi í
eldhúskróknum og hvort sem við
gistum aðeins eina nótt, gerðum
tjaldbúðir úti í garði eða nóttin
varð að þrem árum. Við munum
alltaf minnast góðu og skemmti-
legu stundanna með þér og nýta
okkur allt sem þú kenndir okkur.
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Eyrún, Þórir og börn,
Eva Björk, Karl og börn,
Andres, Eva Lind og börn
og Sveinn Ómar.
Nú er farinn einn af föstu punkt-
unum í tilverunni.
Það er hún Sigrún amma eins og
við kölluðum hana.
Amma þú varst alltaf eins síðan
við fórum að muna eftir okkur og
viljum við hér skrifa nokkur orð til
að minnast þín. Við frændurnir
dvöldum mikið hjá þér í æsku og
komum oft hin síðari ár.
Það var alltaf gott að koma til
þín. Alltaf eitthvað í búrinu til að
narta í og alltaf varst þú með verk-
efni fyrir okkur eins og að fara í
Melabúðina, skera rabarbara, tína
rifsber, slá eða raka garðinn, skola
húsið að utan og auðvitað sækja
jólatréð góða upp á háaloft þegar
jólin nálguðust. Þess á milli gátum
við spjallað við þig um allt mögu-
legt eða leikið okkur í fótbolta í
garðinum, ferðirnar í gegnum
runnana og niður Kvíabólsstíginn á
harðaspretti á eftir boltanum eru
okkur minnisstæðar.
Ferðirnar í Melabúðina eru það
einnig og alltaf keyptum við það
sama. Einn pott af mjólk, tvo
pakka af Winston light, og annað
slagið stóð líka kaffi og molasykur
á tossamiðanum góða sem ávallt
fylgdi með.
Síðan kom hið svokallaða kína-
kálstímabil, þar sem þú borðaðir
kínakál í stórum stíl og tókum við
þó nokkuð af kínakáli með í hverri
ferð. Lína í Melabúðinni þurfti að
auka innkaup á því til muna eftir
að við byrjuðum að kaupa það á
hverjum degi fyrir þig.
Þú varst mikill húmoristi, hafðir
alltaf gaman af bullinu í okkur fé-
lögum og varst fljót að grípa setn-
ingar á lofti og gantast í okkur ekki
síður en við í þér. Þú gast einnig
verið hraðlygin ef það hentaði þér.
Þegar ég kvaddi þig eftir stutta
heimsókn daginn áður en þú fórst
frá okkur með orðunum „við
sjáumst svo í september amma
mín“ þá svaraðir þú „við skulum
vona það“. Þetta svar líktist þér
ekki, og það sat í mér þegar ég
labbaði út af sjúkrahúsinu og það
sem eftir var dags. Ég átti samt
ekki von á að þetta yrðu okkar síð-
ustu orðaskipti en ég er innilega
þakklátur fyrir að hafa haft mögu-
leika á að heimsækja þig og þann
tíma sem við áttum saman í sumar.
Upp úr standa ferðirnar þegar ég
sótti þig í mat eða skutlaði þér til
baka. Þú varst svo ánægð að vera
að fara í mat upp á Blómsturvelli,
hljópst af stað, stundum án göngu-
grindarinnar, og sakaðir mig um að
reyna að eyðileggja hjá þér hár-
greiðsluna með því að keyra með
alla glugga opna. Við hlógum mikið
á þessum augnablikum.
Barnabörnin hafa einnig átt
margar góðar stundir með þér, og
það hryggir okkur að nýfædda
prinsessan nái ekki að kynnast þér
í eigin persónu og að þú hafir ekki
náð að hitta hana. Einnig er annað
langömmubarn á leiðinni í nóvem-
ber sem nær heldur ekki að kynn-
ast þér, en þau munu bæði heyra
sögur af þér og sjá myndir sem
munu halda minningu þinni lifandi
um mörg ókomin ár. Við vitum að
þú ert nú á góðum stað og eflaust
hrókur alls fagnaðar eins og þér
einni er lagið.
Þín verður saknað af okkur öll-
um sem vorum í kringum þig. Þín
verður minnst sem höfðingja.
Saknað sem hetju.
Og elskuð af öllu hjarta eins og
sannri ömmu sæmir.
Saknaðarkveðjur,
Stefán Jóhann, Erna, litla
prinsessan, Matthías, Haf-
rún Ósk og Emil Páll.
Nokkur orð um konu sem erfitt
er að kveðja. Litrík, hreinskilin og
skemmtileg. Mér og fjölskyldu
minni ávallt góð. Perla á meðal
steina og nú skærasta stjarnan á
himninum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þessi erindi segja allt sem flýgur
gegnum huga mér nú þegar ég
kveð þig í hinsta sinn, elsku Sigrún
mín. Lífið verður öðruvísi án þín.
Að leiðarlokum þakka ég og fjöl-
skylda mín fyrir samfylgdina og
við sendum börnum og fjölskyldu
hennar okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ingibjörg Guðnadóttir og
fjölskylda.
Sigrún Sigurjónsdóttir
Jörgensen
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 2008 29
Elsku besta amma.
Nú ertu farin frá mér og
það er sárt en mikið á ég
margar góðar minningar
með þér. Frá árunum sem ég
bjó hjá þér minnist ég þín
sem vinkonu og ömmu sem
kenndi mér svo margt um líf-
ið og allt og það var svo gott
að vera hjá þér, elsku amma.
Takk fyrir allt.
Mikið á ég eftir að sakna
þín.
Þín
Eyrún.
HINSTA KVEÐJA
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birt-
ist valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Lengd | Minningargreinar séu
ekki lengri en 3.000 slög (stafir
með bilum - mælt í Tools/Word
Count). Ekki er unnt að senda
lengri grein. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta
þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar
MOSAIK Hamarshöfða 4 - 110 Reykjavík
sími 587 1960 - www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Vönduð vinna og frágangur
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista