Morgunblaðið - 05.09.2008, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ólafur ÞórirSighvatsson
fæddist að Tóftum í
Stokkseyrarhreppi
30. maí. 1929. Hann
lést á St. Franc-
iskussspítalanum í
Stykkishólmi þann
26. ágúst sl. For-
eldrar hans voru
Guðbjörg Halldóra
Brynjólfsdóttir,
fædd 17. október
1895, látin 19. apríl
1951 og Sighvatur
Einarsson, fæddur
8. nóvember 1900, látinn 7. febrúar
1991. Systkini Ólafs eru sam-
mæðra: Ólöf Bryndís Sveinsdóttir,
f. 13. des. 1921, Sigurður Sig-
hvatsson, f. 13. júlí. 1926, Einar
Sighvatsson, f. 7. maí. 1931, d. 11.
mars 2007, Ingunn Sighvatsdóttir,
f. 7. maí. 1931 og Hjalti Sig-
hvatsson, f. 1. des. 1932. Samfeðra
er Sighvatur Einar, f. 11. febr.
1956.
Ólafur kvæntist 23. desember
1953 Ýri Viggósdóttur, f. 3. júlí
1934, d. 10. ágúst 2004. Þau bjuggu
allan sinn búskap í Stykkishólmi.
Börn þeirra eru: 1) Sævar Berg, f.
22.2. 1959, maki Hjálmfríður Guð-
jónsdóttir, f. 15.3. 1962, búsett í
Reykjavík. Sonur þeirra er Óðinn
Örn, f. 25.10. 1988. Sonur Hjálm-
Ólöf Rún, f. 4.8. 1989 og Vignir
Þór, f. 28.7. 1994. Dóttir Maríu:
Herdís Teitsdóttir f, 2.7. 1985, unn-
usti Ólafur Ingi Bergsteinsson, f.
5.9. 1983. Uppeldissonur Ýrar og
Ólafs er Eggert Bjarni Bjarnason,
f. 18.8. 1953, maki Hafdís Sverr-
isdóttir, f. 2.5. 1960, búsett í Hafn-
arfirði. Börn þeirra: Brynja S., f.
30.3. 1980, maki John Olav Silness,
f. 30.11. 1975, Ævar, f. 10.2. 1986,
og Ýr, f. 28.8. 1987.
Ólafur var nær alla sín ævi til
sjós, enda ekki nema 11 ára þegar
hann fór sína fyrstu sjóferð með
Páli á Baugsstöðum eftir að hafa
nauðað í honum í langan tíma.
Næsti róður var svo sjö árum
seinna, þegar Óli var 18 ára og þá á
Hvalfjarðarsíld í Reykjavík á
Ágústi Þórarinssyni, 100 tonna bát
frá Stykkishólmi. Í kjölfarið fylgdi
Óli svo bátnum til Englands og svo
vestur í Hólm og heldur áfram á
síldinni. Árið 1948 sendir Sigurður
heitinn Ágústsson hann á „mót-
ornámskeið“ sem haldið var í
Ólafsvík á vegum Fiskifélags Ís-
lands. Eftir það var hann vélstjóri
á ýmsum bátum frá Stykkishólmi
og Ólafsvík. Síðar stundaði Óli
skipstjórnarnám við Stýrimanna-
skólann og útskrifaðist þaðan
1959. Óli var mestan hluta ferils
síns skipstjóri á bátum frá Stykk-
ishólmi. Síðustu árin vann hann
síðan hjá Sæferðum í Stykk-
ishólmi, ferjaði ferðamenn um
Breiðafjörðinn sem hann þekkti
eins og lófann á sér.
Útför Ólafs fer fram frá Stykk-
ishólmskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
fríðar er Gunnlaugur
Már Briem, f. 5.1.
1983, unnusta Erla
Ólafsdóttir, dóttir
þeirra er Ísabella
Ósk, f. 17. júní 2008.
2) Guðbjörg Hall-
dóra, f. 5.2. 1961,
maki Þorvarður Ein-
arsson, f. 21.11. 1957.
Búsett í Reykjavík.
Börn þeirra: a) Elín
María, f. 27.7. 1978,
maki Steinar Már
Þórisson, f. 9.9. 1968,
börn þeirra Rósmary
Ýr, f. 24.4. 2001, Þórir Steinn, f.
26.4. 2003 og Viktor Þorvarður, f.
31.5. 2006. Sonur Steinars er Ing-
ólfur Örvar, f. 16.3. 1995. b) Einar,
f. 12.5. 1982, unnusta Birta Antons-
dóttir, f. 22.7. 1981, dóttir þeirra
óskírð Einarsdóttir, f. 9.8. 2008. c)
Emilía Ólöf, f. 8.11. 1988. 3) Óskírð
stúlka, f. 2.8. 1963, d. 4.8. 1963. 4)
Ægir Þór, f. 7.10. 1965, maki Eydís
Bergmann Eyþórsdóttir, f. 18.1.
1967, búsett í Stykkishólmi. Börn
þeirra: Ólafur Þórir, f. 2.8. 1997,
og Ari Bergmann, f. 23.9 2003.
Sonur Ægis er Eyþór, f. 30.1. 1986
og dóttir Eydísar er Björg Guðrún
Einarsdóttir, f. 9.2. 1992. 5) María
Bryndís, f. 12.4. 1967, maki Ásgeir
Héðinn Guðmundsson, f. 3.3. 1968,
búsett í Stykkishólmi. Börn þeirra:
Elsku pabbi, nú er komið að
kveðjustund og þú kominn til
mömmu og minningarnar hrannast
upp. Við viljum fá að þakka fyrir
yndislegt heimili þar sem var alltaf
öryggi og skjól. Alltaf gat maður
leitað til þín og þegar við vorum litl-
ar þá gátum við kúrt í fanginu og
skriðið undir heita sængina til þín,
alltaf tókst þú vel á móti okkur og
veittir okkur þá yndislegu hlýju sem
frá þér kom alla tíð. Sérstaklega
minnumst við þeirra skemmtulegu
ferðalaga er farið var í; útilegur og
bara jafnvel dagsferðir kring um
nesið. Þú varst kannski ekki mikið
heima en er þú varst í landi þá gafst
þú fjölskyldunni alltaf tíma. Þú
kunnir alla söngtexta, söngst með
og ennþá heyrum við rödd þína er
við heyrum uppáhaldslög þín. Þú
reyndir oft að kenna okkur vísur og
texta þó með misjöfnum árangri,
þar sem María hélt að hún hefði
þessa hæfileika en seinna komumst
við að því að hún samdi sína texta
sjálf ef vel var hlustað, og gerðum
við mikið grín að, en Dóru gekk þó
betur að læra. Þó gátum við aldrei
lært svona fljótt eins og þú sem
kunnir allt utanbókar og skildir ekk-
ert í því af hverju við gátum ekki
lært svona fljótt líka, eins og þegar
við áttum að læra skólaljóðin og þú
áttir að hlýða okkur yfir, þá varst þú
yfirleitt búin að segja þau sjálfur á
undan okkur. Þá skammaði mamma
þig. Eins þegar mamma var að
hlýða okkur yfir fyrir próf og þú
varst nálægur, þá svaraðir þú alltaf
á undan okkur. En skólagangan
okkar gekk þó vel.
Þú varst alltaf hraustur maður og
áttir því erfitt með að sætta þig við
veikindi þín síðustu ár, en núna ert
þú kominn til mömmu og við vitum
að þér líður betur. Við viljum þakka
fyrir yndisleg ár og við vitum að þú
varst besti pabbi í heimi. Við sökn-
um ykkar mömmu en vitum að þið
eruð alltaf nálægt okkur. Minningar
um yndislega foreldra lifir, kveðja.
Guðbjörg Halldóra og
María Bryndís.
Mig langar að minnast tengda-
föður míns, Ólafs, í nokkrum orðum,
en hann lést hinn 26. ágúst sl. Ekki
óraði mig fyrir því þegar við kvödd-
umst síðast á dönskum dögum í
Stykkishólmi, að ég myndi ekki
hitta þig aftur. Ég fór vestur á firði
vegna vinnu minnar og fékk hring-
ingu tveimur sólarhringum seinna
um að þú hefðir veikst mikið og náði
ég að koma til þín og kveðja þig.
Árið 1977 kom ég ungur maður í
Hólminn og kynntist þá dóttur hans
Dóru. Strax tókst mikil og góð vin-
átta við tengdaforeldrana. Þær voru
ófáar útilegurnar sem farið var með
þeim hjónum Ólafi og Ýr, þó sér-
staklega í Skarfanes ár eftir ár. Þar
voru samankomnir bræður Ólafs og
fjölskyldur og vinir. Í mörg ár var
farið í sumarbústað með þeim hjón-
um á vorin og haustin. Suðurlandið
var hans uppáhaldsstaður, þó sér-
staklega Flóinn, og þekkti hann öll
örnefni er þar voru, læki, ár, fjöll,
hóla og þúfur og miðlaði vel. Ólafur
tengdafaðir minn var afar frænd-
rækinn maður og fór hann ekki í
Flóann án þess að heilsa upp á ein-
hvern nákominn.
Óli var skapgóður maður og
fannst honum gaman að grínast,
segja sögur sem hann sagði börnum
og barnabörnum og einnig barna-
barnabörnum sem nú eru komin,
t.d. um rebba tófu, einbjörn tví-
björn, þrjá litla grísi og búkollu og
ekki bætti úr skák þegar hann tók
út úr sér fölsku tennurnar, þegar
þau báðu um, og gretti sig ógurlega
sem þau gleyma ábyggilega aldrei.
Hann mundi ljóð, vísur og texta
mjög vel, var alveg einstaklega fljót-
ur að læra, þurfti ekki nema að
heyra vísur og ljóð einu sinni þá
kunni hann þau utanbókar. Söng-
elskur var tengdafaðir minn, fannst
afar gaman að syngja og þó sér-
staklega tók hann undir ef spilaðir
voru Álftagerðisbræður, karlakór
Skagfirðinga, Björgvin Halldórsson
og m.fl.
Óli var sjómaður alla sína starfs-
ævi og var afar lánsamur og heilsu-
hraustur, hann lærði skipstjórn og
einnig vélstjórn og var hann skip-
stjóri á mörgum bátum frá Stykk-
ishólmi. Hann þekkti Breiðafjörðinn
eins og lófann á sér, enda var hann
stundum fenginn til að lóðsa skip
inn fjörðinn. Síðustu árin var hann
hjá Sæferðum sem skipstjóri og vél-
stjóri. Fórum við hjónin með honum
í nokkrar ferðir um eyjarnar sem
hann þræddi um og ógleymanlega
ferð um rastirnar við Rifgirðingar
og ferð í Flatey. Kanarí var í miklu
uppáhaldi hjá þeim hjónum og fóru
þau þangað oft.
Þú varst staddur á Kanarí fyrir
nokkrum árum þar sem þú veiktist
mikið, fórum við hjónin og María til
þín og leist okkur ekki mikið á blik-
una, en þú hristir þetta af þér og við
komum heim en þú náðir þér aldrei
að fullu.
Elsku Óli, nú ertu kominn yfir
móðuna miklu til hennar Ýru þinnar
sem þú saknaðir mikið er hún fór
frá okkur mjög skyndilega.
Tengdaföður minn kveð ég með
virðingu og þakklæti. Sendi tengda-
fjölskyldu minni mínar innilegustu
samúðarkveðjur og megi góður guð
styrkja ykkur í sorginni.
Þorvarður Einarsson.
Nú þegar Ólafur Sighvatsson er
kvaddur viljum við minnast hans
með örfáum orðum. Ég man eftir
Óla fyrst þegar hann var vélstjóri á
Brimnesinu með Grímólfi Andrés-
syni og ekki síður þegar hann var
við skipstjórn á Straumnesinu.
Þetta er á þeim árum sem ég var í
stýrimannaskólanum að hefja sjó-
mennsku á vertíðarbátum. Óli fisk-
aði mikið á Straumnesinu og var
mikill kraftur í honum og áhöfn
hans. Við kynntumst nokkuð, enda
var Ýr Viggósdóttir eiginkona hans
frænka mín.
Löngu síðar eða í kringum 1989
lágu leiðir okkar saman þegar Óli
réð sig sem vélstjóra og skipstjóra á
Hafrúnu til siglinga með ferðafólk.
Það hentaði Óla vel enda var hann
mannblendinn, ræðinn og skemmti-
legur. Óli var óslitið í þessum störf-
um næstu 14 árin eða allt þar til
hann hætti sjómennsku af heilsu-
farsástæðum. Þennan tíma sem Óli
starfaði í ferðaþjónustunni hjá okk-
ur má segja að hann hafi átt veru-
legan þátt í að leggja þar grunninn
með samstarfsfólkinu. Hann tók
fullan þátt í uppbyggingu Sæferða
og bar hag fyrirtækisins ávallt fyrir
brjósti. Hann var alltaf til í nýjar
hugmyndir og ósérhlífinn þó ekki
blési alltaf byrlega í þessum rekstri.
Umfram allt var Óli góður félagi.
Eftir langa dvöl í Stykkishólmi og í
glímu við Breiðafjörðinn var hann
orðinn mikill Breiðfirðingur þó svo
að tryggðin við æskuslóðirnar væri
ávallt mikil. Að upplagi var Ólafur
Flóamaður enda fæddur og uppal-
inn í Stokkseyrarhreppnum. Hann
hélt alla tíð sambandi við fyrrver-
andi félaga og sveitunga sína frá
þeim slóðum og minntist æskuár-
anna með hlýju. Hann hleypti heim-
draganum aðeins 15 ára gamall og
eftir að hann kynntist Ýru sinni var
ekki aftur snúið. Óli var mikill
sagnabrunnur og ófáar sögur og vís-
ur frá honum munu lifa lengi og
halda minningu hans á lofti um
ókomna tíð. Nú hefur Óli dregið bát
sinn endanlega í naust en við sem
eftir stöndum minnumst góðs
drengs um leið og við vottum fjöl-
skyldu hans samúð.
Pétur Ágústsson,
Svanborg og samstarfsmenn
hjá Sæferðum.
Ólafur Þórir
Sighvatsson ✝ Páll Jóhann-esson, húsa-
smíðameistari á
Patreksfirði, fædd-
ist í Litla-Laugardal
í Tálknafirði 29.
mars 1915. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Patreks-
fjarðar 15. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jóhannes
Bjarni Friðriksson,
bóndi og smiður í
Litla-Laugardal í
Tálknafirði, síðar á Patreksfirði, f.
á Rima í Arnarfirði 5. apríl 1872, d.
26. janúar 1960, og Guðbjörg
Vagnsdóttir húsfreyja, f. á Sellátr-
um í Tálknafirði 24. desember
1878, d. 10. maí 1957.
Systkini Páls voru: 1) Vagn, sjó-
maður á Patreksfirði, f. 22. ágúst
1903, d. 20. des. 1980. Maki Guð-
björg Össurardóttir húsfreyja, f.
21. sept. 1900, d. 16. maí 1989.
Börn þeirra: Guðbjörg Jóhanna,
Rúnar Már, Hrönn og Jóna María.
2) Guðrún, húsfreyja á Akureyri, f.
21. sept. 1904, d. 23. mars 1993.
Maki Pálmi Friðriksson sjómaður,
f. 29. okt. 1900, d. 16. febr. 1970.
Börn þeirra: Jóhanna María, Andr-
ea, Guðbjörg og Jóhannes. 3) Þor-
björg. saumakona og starfaði síðar
við fiskvinnslu á Patreksfirði, f. 2.
nóv. 1905, d. 11. mars 2004. 4) Frið-
rik sjómaður, f. 29.12. 1906, fórst
með vélbátnum Goðafossi við Vest-
mannaeyjar 9. jan. 1926. 5) Matt-
hildur. húsfreyja í Reykjavík, f. 5.
júní 1908, d. 24. des.
1984. Maki Þórður
Loftsson, skólastjóri og
kennari, f. 31. maí
1906, d. 10. mars 1988.
6) Guðmundur, verk-
maður í Reykjavík, f.
15. ágúst 1909, d. 27.
apríl 1987. Guðmundur
var blindur frá barns-
aldri. 7) Guðjón húsa-
smíðameistari, f. 28.
jan. 1911, d. 13. sept.
1993. Maki Erla Guð-
jónsdóttir húsfreyja, f.
17. maí 1922, d. 25. nóv.
1997. Börn þeirra: Friðrik Vagn,
Hermann, Guðjón Jóhannes,
Björgvin og Dýrleif. 8) Kristján Jó-
hannesson, f. 18. okt. 1912, d. 25.
ágúst 1932. 9) Friðrika, húsfreyja í
Reykjavík, f. 23. sept. 1916, d. 15.
mars 2007. Maki Guðbrandur
Ágúst Þorkelsson, lögregluþjónn
og járnsmiður, f. 13. jan. 1916, d.
29. apríl 2002. Synir þeirra: Þor-
kell og Friðrik Kristján.
Páll var lærður húsasmíðameist-
ari og rak um árabil trésmíðaverk-
stæði á Patreksfirði með Guðjóni
bróður sínum. Páll starfaði við iðn
sína á meðan heilsa leyfði. Þeir
bræður byggðu fjölda húsa, bæði
fyrir einstaklinga og opinbera að-
ila. Páll sinnti ýmsum félags- og
trúnaðarstörfum, sat í hrepps-
nefnd Patrekshrepps og var virkur
félagi í Lionsklúbbi Patreksfjarðar
um árabil, svo fátt eitt sé talið.
Páll verður jarðsunginn frá Pat-
reksfjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Í dag kveðjum við Pál Jóhannes-
son, frænda okkar, einn af föstum
punktum tilverunnar hingað til.
Systkinin Páll og Þorbjörg, oftast
kölluð Palli og Obba, héldu heimili
saman til fjölda ára í reisulegu húsi á
„Klifinu“ við Aðalstrætið. Neðar í göt-
unni var svo æskuheimili okkar.
Það var stutt að skjótast á milli
húsanna og okkur þótti mikið til koma
að heimsækja þau Obbu og Palla sem
buðu gjarnan uppá trakteringar af
fínustu sort, nokkuð sem var ekki
daglega á boðstólnum í þá daga.
Árvissar Akureyrarferðir þeirra
systkina til systur þeirra, hennar af-
komenda og annarra skyldmenna
voru sem heimsreisa í okkar huga og
okkur fannst við þekkja fólkið vel af
lifandi frásögn þeirra.
Árin liðu, við fullorðnuðumst og
Palli sem var húsasmíðameistari lauk
sinni starfsævi. Við það skapaðist ör-
lítið rýmri tími, samverustundirnar
jukust og gagnkvæmar heimsóknir
urðu tíðari. Fyrir okkur voru þau
Obba og Palli nánast eins og amma og
afi.
Á meðan Pétur rak bifreiðaverk-
stæði kíkti Palli nánast daglega í
heimsókn, hafði gaman af að fylgjast
með því sem var í gangi og ekki síður
að hitta mann og annan.
Obba og Palli áttu alla tíð fallegt
heimili sem bar einstakri snyrti-
mennsku þeirra og samheldni fagurt
vitni. Síðustu ár ævi sinnar dvaldist
Obba á Heilbrigðisstofnun Patreks-
fjarðar og var Palli því nokkuð lengi
einn í húsinu á Klifinu.
Hann var eiginlega heimsborgari í
okkar huga, víðlesinn og ævinlega vel
að sér um málefni líðandi stundar.
Mikill húmoristi var hann og alveg
fram á síðustu stundu var stutt í
glettnina. Frændrækinn var hann
með afbrigðum, fylgdist vel með sínu
fólki og til marks um það má nefna
gleði hans yfir heimsóknum ættingja
og ekki síður að hitta unga fólkið og
heyra um það sem það var að sýsla í
lífinu. Símtöl frá ættingjum fjarri
Patreksfirði og póstkort póstlögð út
um allan heim glöddu hann. Já, það
gleymdist ekki að senda póstkort til
Patreksfjarðar til að gleðja aldraða
ættingja.
Við fráfall okkar kæra frænda eru
ákveðin kaflaskil. Þegar við sitjum nú
og rifjum upp samskiptin í gegnum
tíðina finnst okkur að þessi kaflaskil
verði líklega skarpari en okkur óraði
fyrir. Tengslin við „Klifið“ breytast
eðlilega og renna í hafsjó ljúfra minn-
inga. Já, lífið heldur áfram.
Með þessum fátæklegu orðum biðj-
um við Guð að blessa minningu systk-
inanna Obbu og Palla. Minningu sem
við varðveitum með okkur alla tíð.
Anna og Pétur.
Elsku Palli frændi hefur nú kvatt
okkur og haldið í hið óþekkta ferðalag
sem bíður okkar allra. Þegar við
systkinin komum saman í eldhúsinu
heima hjá Jónínu til að minnast Palla
frænda var mikið hlegið og brosað að
skemmtilegum sögum sem hann
sagði okkur.
Þó þú hafir kvatt okkur læturðu
okkur enn hlæja og brosa. Þannig
varstu í okkar augum, fyndinn, mikill
karakter og hafðir alltaf áhuga á að
vita hvað við værum að gera í lífinu
enda varstu okkur svo kær og stór
partur af fjölskyldunni. Þú munt
ávallt verða í hjörtum okkar, elsku
Palli.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Guð geymi þig
Regína, Jónína,
Jóhann og Karen.
Páll Jóhannesson
✝
MARGRÉT MÜLLER,
Túngötu 15,
andaðist á heimili sínu mánudaginn 1. september.
Jarðarför auglýst síðar.
Aðstandendur og vinir.