Morgunblaðið - 05.09.2008, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 2008 31
✝ Sigurður Þor-kelsson fæddist
í Sandprýði á
Stokkseyri 23. júní
1922. Hann lést á
dvalarheimilinu
Hrafnistu í Reykja-
vík 25. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
Sigurðar voru hjón-
in Þorkell Jón-
asson, sjómaður og
síðar verkamaður
hjá Reykjavík-
urhöfn, f. 18.11.
1895, d. 13.3. 1983
og Guðrún Sigríður Sigurð-
ardóttir, húsmóðir, f. 26.11. 1896,
d. 10.8. 1987. Bróðir Sigurðar er
Sigurlaugur, f. 28.4. 1924, fyrrv.
fulltrúi hjá Eimskipafélagi Ís-
lands. Fjölskyldan fluttist frá
Stokkseyri á þriðja áratugnum,
fyrst til Hafnarfjarðar og síðar til
Reykjavíkur. Þar bjó hún lengst
af á Ásvallagötu 12.
Sigurður kvæntist 19. júní 1948
fyrri konu sinni Ástu Kristínu
Guðmundsdóttur, f. 28. mars
1926. Þau byggðu húsið á Fífu-
hvammsvegi 23 í Kópavogi og
fluttu þangað 1957. Þau slitu sam-
vin Andri Guðjónsson, f. 7.júní
1954, maki Sigrún Alda Júl-
íusdóttir, þau eiga þrjú börn, og
Sveinbjörg Hrólfsdóttir, f. 15.
september 1959, sambýlismaður
Jens Indriðason. Sveinbjörg á eitt
barn.
Sigurður hóf ungur nám í Iðn-
skólanum í Reykjavík og lagði
fyrir sig pípulagnir. Hann var
dugmikill námsmaður. Sveins-
stykkið hans var hita- og vatns-
lögn í húsi Sjómannaskóla Ís-
lands, sem var verið að reisa á
þeim árum er hann lauk sveins-
prófi. Síðar biðu hans mörg verk-
efni við pípulagnir, stór og smá
eftir atvikum. Hann vann að pípu-
lögn við stór mannvirki, meðal
annars byggingu orkuvera við
Sogið sem reist voru um 1950.
Hann vann sem pípulagn-
ingameistari í um þrjá áratugi. Á
þeim tíma nutu margir lærlingar
leiðsagnar hans í pípulögnum, og
munu þeir nú minnast þeirra ára.
Eftir miðjan sjöunda áratuginn
hóf hann framleiðslu panelofna
og dró sig í hlé frá pípulögnum.
Hann stofnaði síðan fyrirtæki
þeirrar iðju og reisti þeirra tíma
veglegt iðnaðarhús í Fífuhvammi
í Kópavogi.
Útför Sigurðar fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
vistum. Börn Sig-
urðar og Ástu eru:
Guðmundur Árni, f.
13. nóvember 1948,
kona hans er Sig-
urbjörg Sigurð-
ardóttir, þau eiga 3
börn. Þau eru: Elín
Lára, f. 16. febrúar
1950, maki Sigurður
Gunnarsson. Elín
Lára á fjögur börn.
Ásta Sigríður, f. 2.
október 1957, maki
Sigurbjörn Árnason,
þau eiga fimm börn.
Sonur Ástu og fóstursonur Sig-
urðar er Victor Björgvin Ingólfs-
son, f. 1. október 1946, d. 8. júlí
2004, maki Sigrún Kristín Hall-
dórsdóttir, þau eiga fjögur börn.
Sigurður kvæntist 21. júlí 1962
seinni konu sinni Kristensu Stellu
Andrésdóttur, f. 25. mars 1926, d.
14. janúar 1996. Þau bjuggu á
Fífuhvammsveginum fram undir
1990 er þau fluttu að Lyngbrekku
20. Sonur Sigurðar og Stellu er
Birgir, f. 1. júlí 1965, maki Að-
alheiður Guðmundsdóttir, þau
eiga þrjú börn. Börn Stellu og
fósturbörn Sigurðar eru: Björg-
Elsku pabbi minn.
Nú er ferð þinni lokið hér. Síðasti
áfanginn var þér erfiður. Ný ferð er
hafin hjá þér inn í heim hins
óþekkta. Þeirri ferð fylgja frá mér
góðar óskir og þakkir fyrir dýrmæt-
ar minningar, sem ég geymi í hjarta
mínu. Guð geymi þig.
Þín dóttir,
Elín Lára.
„Krakkar – afi og Stella eru að
koma!“
Þetta er setning sem við systkinin
í Þingmúla biðum í ofvæni eftir að
heyra á hverju sumri. Afi og Stella
voru að koma á húsbílnum sínum.
Frá því við munum eftir okkur var
það hluti af sumrinu að þau kæmu í
heimsókn á brúna, flotta húsbílnum
sínum. Húsbíllinn var brúnn Econ-
line sem búið var að breyta og okkur
fannst auðvitað sá langflottasti. Áð-
ur en þau komu vorum við systkinin
alltaf búin að fara í blómaleiðangur
til að hafa tilbúinn vönd handa þeim
til að skreyta bílinn sinn með.
Afi og Stella buðu okkur alltaf á
rúntinn í bílnum sínum og var til-
hlökkunin óskaplega mikil. Við fór-
um þá í Egilsstaði og alltaf hlógum
við innra með okkur þegar afi neit-
aði að taka bensín á Essostöðinni,
frekar keyrði hann aðeins lengra til
að taka bensín hjá Olís. Eitthvað
rausaði hann svo þegar hann þurfti
að stoppa bílinn sinn á Kaupfélags-
planinu til að hægt væri að gera inn-
kaupin því sterkar skoðanir hafði
hann á því kompaníi.
Aldrei gleymum við heldur und-
irbúningnum áður en afi og Stella
komu í heimsókn. Það þurfti sko að
passa að SS sinnepið væri til, gamli
vildi ekki sjá það að borða Goða pyls-
ur, bara SS, og fleira í þeim dúr.
Við munum nú ekki eftir mörgum
ferðum þar sem við fjölskyldan fór-
um suður að heimsækja afa og Stellu
en þær ferðar sem farnar voru eru
auðvitað ógleymanlegar.
Eftir að Stella dó fór ferðunum
hans afa á húsbílnum fækkandi en
hann kom nú samt áfram austur til
okkar og þá bara í flugvél. Ómissandi
hluti af sumrinu var að fá afa í Kópa-
vogi í heimsókn. Rétt eins og ómiss-
andi hluti af jólahaldinu var að fá
Machintoshið frá afa sem hann sendi
á hvert barn á heimilinu eftir að
Stella dó.
Við systkinin frá Þingmúla þökk-
um elsku afa okkar fyrir alla góðvild-
ina í okkar garð. Minning hans mun
ávallt lifa í hugum okkar og hjörtum.
Hvíldu í friði, elsku afi,
Auður, Katrín,
Selma, Sindri og
Sigurður Árni.
Elsku afi, takk fyrir allan þann
góða tíma sem við áttum saman. Ég
mun aldrei gleyma þegar við fórum í
bíltúra, oft þá út úr bænum, þú sagð-
ir mér hvað fjöllin hétu og þú mundir
það alltaf. Mig langaði líka til að læra
þetta en þrátt fyrir allt þá gat ég
aldrei munað hvað fjöllin hétu á leið-
inni til baka, annað en þú, þú mundir
það alltaf. Líka í sundferðunum þeg-
ar ég gisti hjá þér, þegar við vökn-
uðum eldsnemma á morgnana til að
fara í sund, en þegar við komum
þangað vorum við nánast alltaf það
snemma að það var ekki einu sinni
búið að opna sundlaugina. Allar
þessar stundir munu alltaf verða
hluti af mér og mér ógleymanlegar.
En ég veit að þú ert farinn héðan, að
þér líður miklu betur núna en þú
munt ekki koma aftur, ég er sár og
græt, þó svo að ég viti að þú viljir það
ekki, en það er vegna þess að ég
sakna þín. Það er samt gott að geta
hugsað til þess að seinna þegar ég
þarf að fara héðan verður allt í lagi
því alltaf mun vera hægt að koma og
skríða aftur í fangið hjá þér. Ég mun
aldrei gleyma þér afi, því ég elska
þig.
Bið fyrir mér, ég bið fyrir þér
uns, bróðir, hittumst á ný.
Blessun og von í bæninni er,
já, bróðir ég trúi því,
að Guð horfi niður
á barn sitt er biður
og báðir við þekkjum
vald hans og ást.
Ég bið fyrir þér og þú fyrir mér,
já, þar til við munum sjást.
(Þórdís Ágústsdóttir.)
Telma Ýr.
Nú skil ég stráin, sem fönnin felur
og fann þeirra vetrarkvíða.
Þeir vita það best, sem vin sinn þrá,
hve vorsins er langt að bíða.
Að haustnóttum sá ég þig sigla burtu,
og svo kom hinn langi vetur.
Þótt vald hans sé mikið, veit ég þó,
að vorið, það má sín betur.
Minningin talar máli hins liðna,
og margt hefur hrunið til grunna ...
Þeir vita það best, hvað vetur er,
sem vorinu heitast unna.
En svo fór loksins að líða að vori
og leysa mjallir og klaka.
Ég fann, að þú varst að hugsa heim
og hlaust að koma til baka.
Þú hlýtur að vera á heimleið og koma
með heita og rjóða vanga,
því sólin guðar á gluggann minn,
og grasið er farið að anga.
(Davíð Stefánsson.)
Elsku afi, mig langar að kveðja þig
með þessu ljóði
Tinna Dögg Birgisdóttir.
Sigurður Þorkelsson
Það er svo þungt
að tárum tekur þegar
góðvinir falla frá á blómaskeiði.
Sveini kynntist ég í miðbænum eitt
sólríkt sumar í dvalarleyfi frá
Bandaríkjunum og bundumst við
vinarböndum.
Drengurinn var þá nýkominn frá
Berlín kaldastríðsins uppnuminn
af anda þess skapandi tímabils er
gekk í hönd. Var anzi glæsilegur
hvar hann gekk um hnarreistur;
ekkert nema skinn og bein í skær-
rauðum leðurbuxum. Ein bjartasta
von íslenskrar myndlistar. Það var
tilhlökkun að vita að Sveinn hugð-
ist sækja meistaranám í myndlist í
New York. Áttum við þar samleið
á mótunarárum okkar í þeirri ver-
aldarnámsbraut sem SVA háskól-
inn og borgin var. Vitanlega
styrkti skólavistin tryggðaböndin
enn frekar og höfðum við stuðning
og einlægt gaman af hvor öðrum.
Héldum við oft til við spekings-
legar samræður á heimili mínu í
East Village, urðum fóstbræður og
eignuðumst litskrúðuga vini. Átt-
um bandamenn víða, jafnt kol-
geggjaðan skólastjórann sem hafði
mikla ást á Sveini, framúrskarandi
listamenn og samferðamenn í upp-
lýstri ævintýraleit og skúringar-
kalla skólans er gáfu hjálparhönd á
vinnustofunni um nætur og við
höfðum mikið dálæti á. Manngrein-
ingarálit var Sveini ótækt.
Hann elskaði lítilmagnann og
gaf lítið fyrir þá er gerðu sig
merkilega en hélt hesti sínum og
Sveinn Þorgeirsson
✝ Sveinn SigurðurÞorgeirsson
myndlistarmaður
fæddist á Hrafn-
kelsstöðum III í
Hrunamannahreppi
í Árnessýslu 18.
febrúar 1958. Hann
lést í Reykjavík 8.
ágúst síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Neskirkju
26. ágúst.
var kurteis hvað sem
á bjátaði. Oft elduð-
um við í gamni grátt
silfur við þá er þókn-
uðust dyntum okkar
lítt. Var þar af nægu
af taka enda var
Sveinn inn við beinið
sérvitur prakkari
sem leyfði sér hinar
undarlegustu skoðan-
ir. Hann hafði líflega
frásagnargáfu sem
byggðist á því að
upphefja þá er minna
máttu sín og þá sem
voru sjálfum sér trúir í skringileg-
heitum. Allt sína tíð reyndi Svenni
að telja mér tregum trú um að
rokkklisjur Elvis og tragísk karl-
mennska væri hin eina sanna fyr-
irmynd hugsandi manns.
Sveinn var trúr hugmyndum sín-
um um listsköpun og var sem nátt-
úrubarn talsverð ráðgáta í aka-
demíunni. Ýmist skildu menn hann
ekki eða dáðu sem er sérstök snilld
að afreka samtímis. Hann var
áhugalaus um hefðbundin ferli
heldur spruttu goðsagnakenndar
hugmyndir alskapaðar úr huga
hans. Leit hann á það sem hlut-
verk sitt að fanga hinar aðkomnu
sýnir og færa í veraldlegan búning.
Verk hans voru tíðum sannanlega
kostuleg. Þau voru í senn alvarleg
og háðsk, órökrétt og firrt en samt
hrein og bein. Sérstaklega er
minnistætt verk þá er hann tók af-
steypu af eigin höfði með þver-
móðskusvip og augun lygnd aftur í
rósemd. Setti síðan gifskoll sinn
sem blómgandi stilk í brjóstháa
vasa. Frjáls hugsun í knöppum
heimi. Blómi í eggi.
Þá er Sveinn sneri frá námi
eignaðist hann yndisbörn og buru.
Hann tengdi sköpunargáfu sína í
auknum mæli við handanna verk
og varð hinn mesti völundarsmið-
ur. Leiðir okkar lágu oft saman í
við uppbyggingu miðbæjarins eða
á góðri stund á Frakkastígnum og
var gefandi að vera í návist Sveins.
Lund hans var jafnan létt og stríð-
in þá er við hittumst. Hann vildi
engum illt né flækja hluti og var
ávallt sjálfum sér nógur. Stráksleg
og ljóslifandi kímnigáfa varð hans
aðalsmerki. Traustvekjandi og hlýr
horfði hann björtum augum í and-
lit viðmælanda sinna.
Ég votta Önnu og fjölskyldu
dýpstu samúð og mun minnast
góðs drengs. Vona að þrátt fyrir að
ský hafi dregið fyrir sólu og sorg-
arferli hafist verði glaðværð Önnu
og hennar nánustu skjótt jafn
björt og ríkjandi og ávallt áður.
Guðjón Bjarnason.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu og langa-
langömmu,
SIGURBJARGAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Búðarhóli,
Aðalgötu 22,
Ólafsfirði.
Sigþór Ólason,
Valdimar Gunnarsson, Jóhanna Sæmundsdóttir,
Þorgeir Gunnarsson,
Björgvin Óli Gunnarsson, Margrét Óskarsdóttir,
Jóhanna Ósk Gunnarsdóttir, Héðinn Jónsson
og fjölskyldur.
✝
Einlægar þakkir til allra þeirra sem studdu og
styrktu okkur, sýndu samúð og vinarþel við andlát
og útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og systur,
HAFDÍSAR K. ÓLAFSSON,
Lindargötu 9,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir til Jóhönnu Þorleifsdóttur og
starfsfólks Heilbrigðisstofnunarinnar á Siglufirði
fyrir frábæra umönnun.
Hinrik Karl Aðalsteinsson,
Jón Aðalsteinn Hinriksson, Anna Viðarsdóttir,
Auður Helena Hinriksdóttir, Bergsteinn Gíslason,
Hinrik Karl Hinriksson, Bylgja Rúna Aradóttir,
ömmubörn og langömmubörn,
Jónína, Júlíus og Jóhann.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSLAUG JÓNSDÓTTIR,
Dalbraut 16,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 2. september.
Útförin auglýst síðar.
Búi Snæbjörnsson og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐFINNA ÓLAFSDÓTTIR
ljósmóðir
frá Tungu í Fljótshlíð,
verður jarðsungin frá Breiðabólstaðakirkju
laugardaginn 6. september kl. 14.00.
Oddgeir Guðjónsson,
Guðlaug Oddgeirsdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Ólafur Sv. Oddgeirsson, Fiona MacTavish,
ömmubörn og langömmubörn.