Morgunblaðið - 26.10.2008, Síða 43

Minningar 43
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. OKTÓBER 2008
Sími: 525 9930
hotelsaga@hotelsaga.is
www.hotelsaga.is
Hótel Saga annast erfidr ykkjur af
virðingu og alúð. Fágað umhverfi,
góðar veitingar og styrk þjónusta.
Erfidrykkjur af alúð
✝
Elskuleg eiginkona mín,
INGA ÁSTA EIRÍKSDÓTTIR,
Kleppsvegi 62,
áður til heimilis í Efstasundi 53,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 23. október.
Útför verður auglýst síðar.
Þórður Guðnason.
✝
INGA DÓRA KARLSDÓTTIR
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ mánudaginn
20. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu miðvikudaginn
29. október kl. 15.00.
Arndís Ágústsdóttir,
Þórunn Oddsdóttir, Örn Ottesen Hauksson.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KRISTINN PÁLSSON
kennari,
Blönduósi,
lést á Heilbrigðisstofnun Blönduóss þriðjudaginn
21. október.
Útförin fer fram frá Blönduósskirkju mánudaginn
27. október kl. 15.00.
Guðný Pálsdóttir,
Páll Kristinsson, Ása Bernharðsdóttir,
Hjálmfríður Kristinsdóttir, Ólafur G. Sæmundsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
bróðir, afi og langafi,
SIGURÐUR HELGASON
frá Heggsstöðum,
Hrafnhólum 2,
Reykjavík,
lést á Landspítala við Hringbraut fimmtudaginn
23. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Soffía Kristjánsdóttir,
Ágúst Heiðar Sigurðsson, Margrét Haraldsdóttir,
Álfheiður Sigurðardóttir, Daði Guðmundsson,
Helga Guðrún Sigurðardóttir,
Guðný Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Fylkir Ágústsson er
látinn. Ég hafði
reyndar frétt af veik-
indum hans í gegnum vinnufélaga
mannsins míns, en ekkert gert í því.
Það eru mörg ár síðan ég hitti
Fylki, en þá var ég stödd á Ísafirði í
stuttri heimsókn. Ég hitti hann
stutt frá Kaupfélaginu og Alþýðu-
húsinu. Hann heilsaði mér með
sundhandabandi. Það yljaði mér um
hjartarrætur. Fylkir var sundþjálf-
arinn minn um 5 ára skeið, frá ár-
unum 1963 –1968. Þá fór ég í
Menntaskólann á Akureyri og
smám saman slitnuðu tengslin.
Þessi 5 ár var Fylkir sá einstakling-
ur sem hafði mikil áhrif á mótun
mína. Mótunarár unglingsins eru
þau mikilvægustu fyrir heill og
hamingju hvers og eins. Ég man
sérstaklega eftir því þegar Fylkir
talaði við sundhópinn sinn og hafði
þá fengið grun um að eitthvert okk-
ar væri byrjað að fikta við að
reykja.
Það líkaði honum ekki og sagði
okkur að ef hann fengi staðfestingu
á því, þá væri sá hinn sami ekki
lengur í sundhópnum. Íþróttaiðkun
og reykingar færu ekki saman. Það
hætti enginn í sundhópnum og ég
efa það ekki að þetta hafði áhrif.
Sem sundþjálfari var Fylkir ein-
staklega ósérhlífinn og duglegur.
Hann beitti ýmsum aðferðum sem
enn eru notaðir í dag. Hann lét okk-
ur t.d. hlaupa úti. Mér er minn-
isstætt þegar við hlupum langleið-
ina til Hnífsdals í stilltu og köldu
veðri. Stjörnurnar skinu í myrkrinu
og það var góð tilfinning að tilheyra
hópnum hans Fylkis. Fylkir lét okk-
ur líka mæta á morgunæfingar. Þá
urðum við að vakna eldsnemma því
æfingin varð að klárast fyrir skóla-
tímann. Það reyndist okkur ansi erf-
itt, en við mættum samt, því Fylkir
hafði einstakt lag að fá okkur til að
mæta. Þá voru æfingar tvisvar sinn-
um sama daginn. Fylkir kom með
ýmsar nýjungar í þjálfunina. Við
notuðum t.d. teygjur til að styrkja
handleggina. Við fórum í þó nokkrar
keppnisferðir með Fylki. Mér er
mjög minnisstæð fyrsta ferðin sem
við fórum til Akureyrar á Íslands-
meistaramót sumarið 1964. Þá var
farin landleiðin á tveimur bílum og
keyrði Fylkir annan þeirra en for-
maður Vestra, Pétur Sigurðsson,
hinn. Við hófum ferðina á því að
fara siglandi með Fagranesinu inn í
Ögur. Þaðan hófst keyrslan alla leið
til Akureyrar. Þetta varð ævintýri
líkast, enda óalgengt að ungmenni
færu í löng ferðalög á þessum tíma.
Ekki má gleyma þeirri miklu
vinnu sem Fylkir lagði á sig til að
halda utan um Vestfjarðametin sem
voru ófá sett á þessum árum. Fylkir
varð Íslandsmeistari í 100 metra
bringusundi á þessum tíma og varð
þannig í verki íþróttastjarnan okk-
ar. Ég hugsaði ekki um það þá, en í
dag þykir það næstum óvinnandi að
Fylkir Ágústsson
✝ Jóhannes FylkirÁgústsson
fæddist á Ísafirði
24. desember 1943.
Hann lést á Land-
spítala við Hring-
braut 9. október síð-
astliðinn og fór
útför hans fram frá
Fossvogskirkju 21.
október.
vera bæði þjálfari og
leikmaður.
Ég vil með þessu
fátæklegu orðum
minnast Fylkis og
sendi eiginkonu hans,
börnum og allri fjöl-
skyldu hans, mínar
innilegustu samúðar-
kveðjur og vona að
þau finni styrk í sam-
heldninni og Guði.
Kolbrún Leifs-
dóttir, Sundfélag-
inu Vestra.
Í dag, þriðjudaginn 21. október,
kveðjum við Fylki Ágústsson. Ég
kynntist honum fyrst árið 1978 þeg-
ar ég fékk að fara úr Kópavoginum
vestur á Ísafjörð um sumarið og
bjuggu þau þá í Aðalstræti. Þar átti
ég að verða þeim Fylki og Láru inn-
an handar og passa Jens Andra.
Þetta sumar var mér mjög lær-
dómsríkt og er stór partur í minni
minningu. Mikið var brallað og man
ég vel eftir því hvað Fylkir var mik-
ill Vestra-maður og stuttu eftir að
ég kom var ég komin á kaf í fótbolta
með Vestra og keppti með þeim.
Það varð nú til þess að minna fór
fyrir því að ég gætti Jens Andra en
líklega var það Fylki ofar í huga að
Vestri hefði fleiri krakka á fótbolta-
æfingum. Oft var farið í sundhöllina
og iðulega keppti ég við Fylki í
sundi en tapaði nú alltaf, jafnvel þó
að hann hefði Jens Andra á bakinu.
Nú í sumar fór ég ásamt fjölskyldu
minni til Danmerkur í sumarfrí og
hafði Fylkir veg og vanda af skipu-
lagningu og ráðlagði okkur mikið
varðandi þessa ferð. Við renndum
eina helgina til Hveragerðis og þar
var búið að ganga frá öllu, allt klárt.
Fylkir og Lára höfðu sett saman
skipulag sem sneri fyrst og fremst
að krökkunum og sögðu að barna-
börn þeirra hefðu haft svo gaman af
þessu og hinu. Við gistum þar sem
Fylkir hafði mikil sambönd og var
sama hvar það var, allir létu vel af
þeim Fylki og Láru. Á þessu ferða-
lagi okkar komu upp ýmis vanda-
mál, eitt símtal til Fylkis og málinu
var reddað. Þetta urðu nú nokkur
„eitt símtal“ en ekki var hann að
telja það eftir sér að senda tölvu-
póst, fax eða hringja út til Dan-
merkur til að bjarga okkur. Minn-
ing um frábæra ferð situr í kolli
fjögurra barna og okkar Önnu.
Elsku Lára, Guðmundur, Ágúst,
Jens Andri og Jóhanna, tengdabörn
og börn. Við sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur og guð veri
með ykkur öllum, missir ykkar er
mikill en minning um góðan mann
situr eftir hjá okkur öllum.
Jón, Anna og börn.
Ég sá Fylki fyrst sem keppanda á
sundmóti í Reykjavík snemma á sjö-
unda áratugnum. Hann kom, sá og
sigraði. Stór og stæðilegur eins og
sannur Vestfjarðavíkingur. Aðal-
sundgrein hans var bringusund.
Hann bæði vann meistaratitla í
þeirri grein oftar en einu sinni og
tók þátt í Norðurlandameistara-
mótinu í sundi árið 1965 í Finnlandi.
Eftir sundkeppniskaflann skildi
leiðir og við hittumst ekki aftur fyrr
en á níunda áratugnum er við bæði
gerðumst sundþjálfarar. Hann end-
urvakti sunddeild Vestra en ég í ný-
stofnaðri sunddeild í Þorlákshöfn.
Hann var vakinn og sofinn yfir
sundmönnunum sínum og hafði mik-
inn metnað fyrir þeirra hönd.
Svo var það 9. júlí 1993 að ég fékk
upphringingu. Dimm rödd sagði án
þess að kynna sig: Til hamingju með
daginn. Ég var smástund að átta
mig og þekkja manninn sem átti
þessa rödd. Þannig varð það þau ár
sem á eftir komu. Hann hringdi í
mig þennan mánaðardag og ég í
hann á afmælisdaginn hans sem var
24. desember.
Hann rak bókhaldsskrifstofu á
Ísafirði og það æxlaðist þannig, að
hann tók að sér bókhaldið og skilaði
skattskýrslum fyrir okkur. Kass-
arnir með gögnunum fóru bara með
póstinum á milli landshluta. Þeir
stoppuðu aldrei lengi þar. Það var
aldrei dráttur á skilum hjá Fylki.
Góðar móttökur fengum við hjá
þeim Láru þegar við lögðum land
undir fót. Það var svignandi borð af
mat og nóg var húsplássið. Það var
líka skemmtilegt að skreppa í berja-
ferð á Barðaströndina. Það var bara
gaman en lítið um ber.
Þau voru oftar á ferðinni á milli
en við. Að fara til Reykjavíkur var
bara að skreppa suður. Það var líka
aðeins hluti af leiðinni til Danmerk-
ur þar sem hann var með annan fót-
inn vegna vinnu sinnar fyrir Fylk-
ir.is, hvort sem það var símleiðis, í
tölvunni eða með flugi.
Það styttist heldur betur bilið á
milli okkar þegar þau fluttu frá Ísa-
firði til Hveragerðis rétt fyrir síð-
ustu jól. Þetta ár er líka búið að
vera skemmtilegt. Eins og áður hef-
ur verið notalegt að heimsækja þau.
Það var líka á áætlun að skreppa
saman til Danmerkur fyrir jólin.
Fráfall Fylkis var ótímabært og
snöggt. Við hjónin sitjum hnípin og
syrgjum góðan vin og sendum Láru
og fjölskyldu okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hrafnhildur.
Elsku Stína
frænka. Ef ég gæti þá
myndi ég skrifa þetta
með bleiku og spreyja svo Angel yf-
ir bara fyrir þig. Bleiki liturinn var
í miklu uppáhaldi hjá þér og hlóg-
um við að því að líklega væri þetta í
genunum því dóttir mín vill bara
vera í bleiku.
En nú ertu farin í ferðina miklu,
alltof snemma eftir hetjulega bar-
áttu við illvígan sjúkdóm. Eftir
stendur sneisafullur banki af ynd-
islegum minningum um yndislega
frænku sem var aðeins tíu árum
eldri en ég. Stína var aðalfrænkan
og leit ég á hana sem stóru systur
þar sem ég átti enga og fannst allt
sem hún gerði vera flott. Allt sem
Stína gerði var svo vel gert og snið-
ugt, hún var mér fyrirmynd í svo
mörgu jafnframt því að vera sjálf
falleg, fáguð og geislandi. Stína fór í
Húsmæðraskólann á Laugarvatni
þar sem Jensa frænka var við völd
og þangað ætlaði „Osta“ frænka að
sjálfsögðu líka.Við frænkurnar í
stórfjölskyldunni stofnuðum FF,
þ.e. Frænkufélagið, og eru margar
góðar minningar tengdar þeim
fundum. Í upphafi fengum við allar
nælur sem á stóð FF sem Stína bjó
að sjálfsögðu til og ekki nóg með
það heldur saumaði hún bleikan
Kristín Sigríður
Halldórsdóttir
✝ Kristín SigríðurHalldórsdóttir
fæddist í Reykjavík
13. júlí 1966. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 19.
september síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Fella- og Hólakirkju
30. september.
poka undir hverja
nælu.
Hvað komast marg-
ar frænkur í rauða
Lödu sport? Það veit
frænkufélagið því eft-
ir einn góðan
Frænkuhitting sem
var útreiðartúr upp í
Laxnes og grill á eftir
og þurfti að koma öll-
um frænkunum heim
og var pabbi fenginn
til að sjá um það.
Vegna starfs síns
bjó Stína erlendis í
nokkur ár, m.a. í Stokkhólmi, New
York og síðast í Kanada. Ég heim-
sótti Stínu bæði til Stokkhólms og
NY og áttum við þar ógleymanlega
daga þar sem ég hafði Stínu frænku
alveg út af fyrir mig. Það var frá-
bær tími. Alltaf þegar Stína frænka
kom heim í frí voru haldnar veislur
í Bjarkarholtinu og svo seinna í
Æsufellinu þar sem stórfjölskyldan
hittist með góðum mat og húll-
umhæi. Alls staðar þar sem Stína
bjó gerði hún heimili sitt að hlýjum
og góðum stað. Alltaf passaði allt
inn hjá Stínu þó búslóðin væri flutt
landa á milli í mismunandi íbúðir,
allt svo smekklegt og vel fyrir kom-
ið.
Ég kveð þig, elsku Stína frænka,
með söknuð í hjarta og veit að
amma tekur vel á móti þér. Öllum
aðstandendum votta ég mína inni-
legustu samúð.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.
(Kahlil Gibran.)
Knús og kossar.
Ásta frænka og fjölskylda.