Alþýðublaðið - 11.11.1922, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið
&eflð -mM Alþýðaðokknnm
Laugardaginn ir. nóverober || 261. tölubiað
Fulltriiaráðsfundur
werður haldinn laugaídsgina 11. þ m. k'. 8'/a aíðd. í Áiþýðuhúsinu.
Dggskfás
1. Tillaga Drgsbrúnar um flokksfand.
2 Atvinanulcysísneíndin skýrír frá störfum.
3. Húimílið.
Ffamkvœmdavstjórnln.
1922
Ódng-naður?
Ein helzta ástæðan, sem lands
splalanefndin færir íyrir því, sð
ckki *é unt að byrja á byggingu
apltalans, er sú, að húsameistari
rlkisics hafi ekkert getað unnið
að uppdráttum nálega heilt ár
undanfarið Aumt væri þett?, ef
satt vaeri. Og guð hJ4!pi hú»a-
ineistaranum, ef hann á sð missa
aðstoðarmanninnl En þetta er
mjög ótrúiegt og liklega fremur
...sag't til þess að segja eitthvsð
heldur en ætlast sé til, að þetta
aé tekið alvsrlega.
Ea hjí þvi verður nú ekki
komist, þv( að máiefnið er alvar-
Jegt.
Gerum ráð fyrir, að húsaoseíst-
arinn hefði ekki annrikis vegna
getað unnið að uppdráttunum.
Hvaða annriki er það þá, aem um
er að ræða ? H er voru þau störf,
sem gerðu réttmætari kröfu til
húsameistara ríklsins en rfkissplt-
alinn? Hús Johnsens koniúls, Magn
dtar Skaftfelds eða hvað? Eða
kom annrlkið af heilabrotum um
ódýrari(I) verkamannaibúðlr ? Eitt-
hvað cnyadi það vera.
Nei; seahilegra er, að hvorki
Inndispftalanefnd né húsamelstari
finni hvöt hjá &ér til að fram-
kvæma mikið ( þessu uiáll. Aan-
ars yrðu úppdrættirnir fljótiega
til, þvf synd væri að segjs, að
umhugiumrtfminn væri ekki orð
inn nægur, þ. e a. a. fyrir menn,
ssm geta hugsað á annað borð,
— 5 á 'r I
{>4 er íjárhagsspursmálið.
Nefndin er ekki óhrædd við að
byrja á bygginga raeð því íé,
sem fyrir hendi er — >/4-niHjón-.
Ea f fyrsta h-gi: Ef þjóðin f«
lenzka vill relsa landsspftais, þá
getur hún það og langt fram yfir
þ»ð. Og þjóðia viil það. Hver
tefur þá fyrii ?
í öðru lagi sýndiit raega byggja
húaíð þaanig, að hinar ýmsu deild-
ir spit&lans væru f sératöku húsi,
f stað þess, að ait væri undir
einu þaki. Þá væri ekkert eðliiegra
en s ð sú deildin væri þegar reist,
sem raest er þörfín fyrir.
Hvetfur þá ástæðan sú, að fé
muni skorta
Það er þéss vegna grátlegt og
verta en þ»ð að heyra svör eins
og þau, sem spltalanefndin gaf,
þegar annars vegar er knýjandi
þörf þjóðarinnar fyrir sjúkrabúiið,
hins vegar atvinnuieysí hjá biá
Ltekum verkamönnnm, sem bein-
Iinis horfast ( augu við sultinn.
j ----------29; ■
Clliheimilii á 6runð
er nú að fullu komið á Isggirnar.
Er búið að koma húsinu f þsð
lag, sem hugsað er að það té f
fyrst um sinn, og eru nú komin
þangað um 17 gamalmenni, en
þar af eru ekki nema þrfr karl-
menn. Talið er, að heimilið geti
tekið um 22 gamalmennum, svo
að nokkrlr menn geta komist að
enn, E u vistarverur fólksins þar
mjög skeoctilegar og ólikar þvi,
sem gamalt fóik á við að búa
viða annars ataðar hér, enda unir
gamla fólkið þar vd hsg afnum,
að mlntta kosti það, sém hdlbrigt
er. Herbergira eru stór og björt,
og eru 4 rúm í flestum. Sefur
fólkið þar og situr við ýrasa smá-
hand&vinnu. í kjallaranum cr eld
feús og búr og borðstofa, þar sem
íólklð matast sameiginlega, og eltt
svefnherbergi, ea á ef«ta lofti er
fatsgeymsla og þurkioft. Ráðs-
kona heimiiisins er Marla Féturs-
dóttir.
Eagion efi er á þvf, að heimili
þetta er hin mesta maonúðaritofn-
un, og eiga þeir skildar þakkir
almennings, sem mest hafa unnið
að þvi s.ð koraa þvf á fót. Má
þar rérstaklega œinnait Jóns Jónt-
soa beykis, er mestu fé mun hafa
safnað tii þess, og f annan stað
nefndar þelrrar, er heimilinu veitir
forttöðu. Er hugsun hennar, að
heirailið með öllu tilheyrandi verði
tjáifseign með tfmanum, þegar
goldnar eru skuidir þær, er á því
hvlla, ?em stafa bæði af húskaup-
unum og breytlngunni, sem mun
hafa kostað mikið. Býst nefndin
við, að henni verði bjálpað til
að koma þessu ( k;ing eigi slður
en henni var hjáipað til að koma
heimliinu á fót. Er vonandi, að
hettni jánist það, svo tð fyrirtækið
geti haldið eins vel áfram og það
hefir af stað farið Ættu þeir, sem
geta, að styðja að þvf, og þó að
fáir séu þéir meðal alþýðu, sem
mjög eru aflögufærir, eins og nú
er högum háttað f þessu landi,
þá er alþýðan mannœörg, og þótt
hver einn geti lítið látlð, þá safn-
ait, þegar saman kemur Hið smáa
hiniáa mörgu befir oft reynst meira
en hið mlkla hinna fáu. Fáir eiga
Jtka fremur skilið, að bíynt aé að
þeim, ee hinir aidurbnignu, sem
eytt bafa kröftum sfnum við nyt-
söm störf f þágu þjóðar og ein-
stskliuga og því þarfaast hvfidar
að æfíkveidi.
En þó að þetta heimili sé á
fót komið, þá er ekki svo sem