Alþýðublaðið - 13.11.1922, Blaðsíða 2

s
að þær byrðar væru á atvlnuu
vegiaa isgSar. Jafnframt tufa at
vincurekendur þrýst ksupi verka
fólks langt niður fyrir þtð, sem
það má vera, þegar ekki er téð
fyrir vinun alt árið, þvi að það
er ekki nema eðiilegt, að kacpið
verði &ð vera þvi hærra sem viun-
an er minsi, enda viðurkeanir
Visir það.
En það er rangt hjá Vísi, að
„óreiðsn" staB af því, „að fjöldi
nianna geagur atvinnuiaus ait ár ,
ið", heldur stafar það af óreiðunni
og óreiðan af óstjórninni og óitjórn-
in af meðvitundinni um ábyrgðar-
leysið En svona er öllú snúlð öf
ugt i þessari Vísisgrein, og sýair
það, hversu eifitt er um röisin,
þegar til slíkra ráða þarf að taka.
Það er nú Ijóst af þeim umiæð-
um, sem orðið hafa um þetta
mál, að það er rétt, skilmálalauit
rétt, sena Alþýðublaðið hefir hald-
ið fram, að atvlnnurekendur ættu
að réttu lagi að bera ábyrgð á
rekstri og viðhaldi atvinnuveganna,
svo að þeir svöruðu tilgangi sin
um að veita einstaklingum þjóð
nrinnar og þjóðinni i heiid sinni
lífsuppheldi andlega og likamlega.
Ea þar með er ekki sagt, að þeir
geti það. Hitt er heldur, að þeir
geti það ékki, og má kalla, að
reynslan hafi alls staðar sýnt það,
ef ekki má gera ráð fyrir, að þeir
vilji það ekki, sem er ef til vill
ekki heldur rétt um alla einstak-
Iinga þeirra. Og það er einmitt
það, sem er höfuðístæðan fyrir
þeirri kröfu jafnaðarmanna, að at-
vinnuvegirnir verði þjóðnýttir. Það
er eina ráðið til þess, að þeir
vetði reknir svo, að ölium verði
ttð gagni. Ea til þess að gera þá
nauðsyn Ijósari, var einnig nauð
synlegt að ræða þessa ábyrgð til
hlitar. En nú hafa þær umræður
sýnt, að henni geta atvinnurek
endur ekki fuiinægt, og þar með
hafa þeir mist réttinn til þess að
fá gð reka atvinnuna, að minsta
kosti siðferðilega skoðað. Þjóðin
getur þvi ráðstafað honum i hend
ur almennings, enda mua þess
ekki langt að bíða, að ekki verði
hjá þvi komist, svo framarlega
sem ekki greiðiit úr óreiðnnni.
Jafnaðarstefnan sigrar.
Gnllfoss fer vestur ( dag.
ALtf tÐVBl AÐtSi
Srlenð simskeyt
Khöfn, ii nóv.
Kosningar í Bandaríkjaram.
Frá Wrshingtoa er simað: Við
nýafstaðsar kosaingar tii fulitrúa
deildarinnar voru kosnir 225 saœ-
veldismena, 207 ré veldlsonean, 1
jafnaðaroiaður, 1 bændiflokksmað
ur, 1 utan flokka. Simbandsþingið
heflr verið kallað saman tii auka
fundar hitm 20. þ. ro. Talið er,
að hin mikia afturför i flokkl
samveldismanna muni hafa ( för
með sér endurskoðan á bannlög
unum,
Fjárhagnr Bússlands.
Pnwda herrnir, að i (jármálum
ráðstjórnar Rúsilands stacdi full
komið hrun fyiir dyrum Fjárhags
áætlun yfirstandacdi árs sýair 33
tril jóna (?) tekjuhalla. Reynt er að
forða frá hruninu með þvi að gera
stjórmkipulagið lábrotnara.
Skaðabótanefndln.
Frá Paris er simað, að skaða-
bótanefndin sé farin frá Berlfn án
þess að hafa gert neitt. t þýzk-
um uppástungum té ekki neitt
rýtt, og þess vegna Ijúki nefadln
að eins lofsorði á viðtökurnar og
muni reyna að ná saman nýrri
samþjóðlegri fjármálaráðstefau, áð
ur en Morgan fari heim ( desem
berlok.
Krofnharha Frakka.
Við fyrirspurn frá öldungadeild-
armasni svaraði Polncaré því í
iangti ræðu, að /ranska stjórnin
gæfi ekki eítlr einn sous (fransk-
ur smápcningur) af því, er Þýzka-
land skuldaði Frökkum.
Bandamenn og Tyrkir.
Frá Lundúnum er sfmað: Banda
menn láta ucdan slga fyrir Aa-
gorastjórninni, Hafa þeir lýst sig
fúsa til samvinnu á tiiteknum stjórn-
arathafnasviðum.
Árásir á þýzkn stjórnina.
Frá Berlín er simað: Blöð Stin
ness eota brottfðr skaðabótanefnd-
arinnar tii ákaíra árása á ríkis-
stjórsina, sem sjálfur Bradbury,
skilnisgsœesti maður neíndarínnar.
hafi iátið í Ijós vocbrigði vegna
kæruieysislegrar íraeskomu hennar.
á flestum vörum í öllum
söludeildum
Kagpjélagsins.
Að eins í þrjá daga.
Notið þetta langbezta
tækifæri. sem nokkurn
tíma hefir verið boðið
hæjarbúum.
Kaupfélagid.
IljálparlbeiÖiii
í þessom bæ mun aldrei hafa
verið bofia svo fram hjálpsrbeiðnl.
fyiir bágstadda eða sjúka, að ekki
hifi á sama augabragði komið ótal
útréttar bjálpindi hendu; tii að likna
og aðstoða, enda eru Reykvik
Inger alkunnir fyrir fr&múrskarandi
örlæti og gjafmiidi i þeim óhappa-
tilfelium einstaklinganna, sem pen-
ingar fá bætt. Hér i bæ mun eng-
inn verðugur hafa farlð „bónieiði*
til búðar."
Lesendum þesia blaðs er hér
með bent á eitt nauðliðandí heim-
iii i eftirtöldum krisgumstæðum:
Heimillsfaðirinn er gam&ll maður,
heilsulítill og útslitinn af iangri
og erfiðri starfsæfi, siíeidri fátækt
og þar af leiðandi ým:urn örðug-
leikum og harðrétti, sem fyrr eða
siðar leggur að velli jafnvel þrek
mestu menn; ijöiskylda hans sam-
anstendur af heilsulausri stúlku og
nýfæddu barni. Hann hefir ecga
tetj&ndi vinnu ha£t síðgsta snmar
og ails euga í haust, og heimilið
því gersamlega bjargarlaust og
ráðþrota. Eltthvað þarf að gera
og það strax, þvi hungrið og
klæðieysið hefir þegar buldíð inn
reið í húsið.
Tii þess að bæta nú úr ailra
sárustu þörfiani er þið ráð hér
með tekið, að leita á náðirgóðra
og gjafmiidra manna með sam-
skot handa þessu bágatadda (ólki.
Hér er ekki beðið um stórar upp-
hæðir frá hverjum eicum, heidur
þakksamiega tekið á móti hvað