Skinfaxi - 01.02.1915, Blaðsíða 11

SKINFAXI
19
Það er ekki fataskjól, sem þær kaupa
heldur fatahégómi. Slíkt má segja um
karlmennina suma. Fólk virðist ekki skilja,
hvað áriðandi er að klæðast hlýjum föt-
um, og hversu skaðlegt er að nota skjól-
lítinn fatnað, skaðlegt — uppá heilsuna
og efnahaginn.
Vér ættum að fara að vinna ullina
okkar sjálfir, vera ætíð i prjónuðum ullar-
nærfötum og hlýjum vaðmálsfötum á vet-
urna. Ver höfum vanalega svo lítið að
gera í heimahúsum að tóvinna getur aftur
náð fornu gengi, ef áhuginn lifir enn hjá
íslenskri þjóð.
Okkur ætti að vera í minni hvílíkur
fjöldi af fólki deyr af lungnabólgu, eink-
um nú i ár. Ef vér athuguðum vandlega
orsökina. mundi hún reynast sprottin
af eldhitanum og óvarkárni í klæðn-
aði Vér ættum heldur ekki að gleyma,
hversu margir deyja úr tæringu eða hversu
margir þjást af tannveiki. Ætli fæðunni,
sem vér neytum nú á tímum, sé ekki
mikið um það að kenna?
Valdimar Benidiktsson.
frá Syðri-Ey.
Um filistea,
i.
P’rægur filistei í Rvík keypti 1906 hús-
hjall að gjaldþrota manui fyrir 3000 kr.
Hann lagfærði kofann fyrir aðrar 3000 kr.
og metur siðan á 15,000. Um það bil
flntti ungur iðnaðarmaður til Rvikur. Hann
var ókunnur í bænum, en átti þar þó einn
málkunningja, sem var hið mesta var-
menni, og önnur hönd braskarans. Nú
verður samkomulag með filisteanum og
þessum náunga, að þeir skuli veiða að-
komumanninn. Skyldi filisteinn ginna hann
til að kaupa húsið, en vinurinn telja hon-
um trú um að þetta væri gott kaup og
fá að launum 1000 kr., ef vel tækist. Og
það varð. Maðurinn keypti húsið á 15000
kr. og leiddi margt hann til þess. Fyrst
að hann var þá enn ókunnugur í bænum.
I öðru lagi var filisteinn, sem seldi, þá um
stund leigjandi að mest.um hluta hússins,
og borgaði það missiri þrefalt hærri leigu
heldur en ástæða var til, og glapti þetta
manninum sýn. Og í þriðja lagi voru ráð
hins keypta vinar.
Eftir eitt missiri fór filisteinn úr húsinu,
og kom þá í ljós að eigi varð það leigt
nema svo sem væri það um 7000 kr. virði.
Nú liðu nokkur ár. Eigandinn gat varla
risið undir gjöldunum af húsinu; kaup
hans hvarf í botnlausa útgjaldahít, uns
hann varð gjaldþrota eftir margra ára bar-
áttu. Æfi hans var eyðilögð með þessu
eina óhappi. En filistearnir báðir voru æ
því meira metnir af flestum samtíðarmönn-
um sínum, sem meira safnaðist í sjóð
þeirra af misjafnlega fengnu fé.
Fyrirlestrar.
Þeir sem hafa lofað eða veitt ádrátt um
að flytja erindi í ungmennafélögunum fyr-
ir fjórðungssambandið eru þessir:
Stefán Hannesson kennari, Litla-Hvammí
í nokkrum ungmennafélögum í Skaftafells-
sýslu. Sigurður Yigfússon, Brúnum, í ung-
mennafélögum í Rangárvallasýslu, og einn-
ig eí til vill, þeir Jakob 0. Lárusson prest-
urí Holti og Guðbrandur Magnússon bóndi
sama staðar.
Páll Bjarnason kennari, Stokkseyri, i
nokkurum félögum i Árnessýslu.
Páll Jónsson kennari á Hvanneyri i U_
M. F. Egill Skalla-Grímsson og U. M. F.
Dagrenning. Bjarni Ásgeirsson Knarrar-
nesi í U. M. F. Egill Skalla-Grímsson og
U. M. F. Björn Hítdælakappi. — Ung-
mennafélögin eru því beðin um að snúa
sé.i til þeirra um þetla efni, og í£kveða í
samráði við þá, hvar og hvenær þeir flytji
erindi sín.
Aðrir sem fjórðungsstjórnin hefir beðið
um fyrirlestra hafa annaðhvort ekki svar-
að ennþá eða neitað.
Reykjavík 28. des. 1914.
F. h. fjórðungsslj. Sunnlendingafj.
Jón Ivarsson.