Skinfaxi - 01.01.1916, Blaðsíða 5

SKINFAXI
5
þeim grunnvelli að þegnskylduvinnan væri
nokkurskonar verklegur skóli fyrir lífið, og
jafnframt til skemtunar. Starfið átti að
vera mjög margbreytt, og þótti heldur hilla
undir frá þeirri hlið, þar sem vinnuvisind-
in komu til sögunnar. En ef framkvæma
átti þegnskylduvinnuna eins og forgöngu-
maðurinn og ungmennafélögin höfðu hugs-
að sér hana, þurfti mjög mikinn og góðan
undirbúning, þjóðin að skilja hugmyndina
og unna henni, margir vel mentir verk-
stjórar að vera til, og þing og stjórn til
langframa málinu fylgjandi. En í vetur
sem Ieið gerðist það í málinu að skólafé-
lagið i efri deild Mentaskólans hafði það
nokkrum sinnum til umræðu, kaus í það
nefnd og fekk einn þingm. hr. Matthías
Ólafsson til að hreyfa því á þingi. I stað
þess að reifa málið, eða setja það í nefnd,
sem rannsakaði það, skaut þingið af sér
ábyrgðinni á þjóðina, en þó öllu helst á
ungmennafél. En það er alls ekki rétt.
Óeðlilegur vöxtur er kominn í hreyfinguna,
og mun fátt gott afleiða. Nú á þegnskyld-
uvinnan að vera eingöngu erfiðisvinna.
Engir þeir verkstjórar eru til, sem trygging
er fyrir eða trú á, að mikið sé af að nema.
Vinnuvísindin ekki nema hugmynd enn
hér á landi. Málið er frá sjónarmiði 0kkar
ungmfél. komið alt of íljótt inn í þingið,
enda ekki að okkar tilhlutun, og hugmyndin
orðin gerbreytt, vinnan orðin að persónu-
skatti á þjóðina. Að vísu hefir landið
mikla þörf fyrir slíka vinnu, t. d. til vega.
gerða. En áður en við greiðum atkvæði
um málið verðum við að athuga það á
á ný og sjá hvort við sæltum okkur við
nýja grundvöllinn. Ef við höldum fast við
hina fyrri skoðun, og fastráðum að stefna
að hinu upprunalega marki, þá getur komið
til mála að við verðum að leiða atkvæða-
greiðsluna hjá okkur, með því að málið
sé ótimabært. Skinfaxi óskar eftir stutt-
orðum greinum um þetta efni.
Siðspilling.
Nú er eitt ár liðið, síðan bannlögin
gengu til fulls í gildi. Vinir þeirra og stuðn-
ingsmenn ætluðust til, að þau yrðu þjóð-
inni til blessunar, einkum til siðlegrar efl~
ingar, því að ærið oft höfðu menn í öl-
æði sagt og gert margt, sem var ilt og
andstyggilegt. En nú kveður við í þeim
tón hjá ýmsum mönnum, að það verði
að nema þessi lög úr gildi, því að þau
séu stórhættuleg siðferði landsmanna.
Hvers vegna? Af þvi að þau séu brotin
og venji menn á ólöghlýðni. En hverir
segja þetta? Einmitt sjálfir andbanning-
arnir og þeir háværastir, sem mest brjóta.
Siðgæðishugmyndir þeirra eru næsta undar.
legar: Þeir brjóta fyrst Iögin, eins laumu-
lega og þeir geta. En um leið og þeir
eru orðnir sekir um vítaverða breytni, berja
þeir sér á brjóst og segja fullir vandlætingar:
„Sjáið siðleysið!“ I stað þess ættu þeir að
hrópa: „Sjáið okkur, sem erum svo sið-
ferðislega veikir, að við fótum troðum lög
landsins, en höfum enga manndáð til að fá
þeim breytt á drengilegan hátt!“
ENSKUB ALKUR.
Lilja.
Eplit eitt ek banna at bíta
Báðum ykkr en þið munut ráða;
Deyja skulut, ef efnit eigi
Einfalt boð með dyggleik hreinum.
Eysteinn Ásgrimsson,
The Lily.
One fruit I bid that both of ye
Forbear — yet let your will be free;
If ye in faith sincere do not
Keep this command, be death your lot.
Eirikur Magnússon þýddi