Skinfaxi - 01.03.1916, Síða 7

SKfNFAXI
31
hafa einhverja von með, aS þeim muni
takast að bæta meðferðina á dýrunum.
Mér finst ekki nema eðlilegt, að margir
spyrji, hvort ungmennafélögin geti stutt
nokkuð að dýraverndun. Að svara spurn-
ingu þessari játandi er vafalaust óhætt,
því sjálfsagt eru margir dýruvinir í hverju
ungmennafélagi. En þau ungmennafélög,
sem ætla sér að styðja að dýraverndun,
þurfa að taka í lög sín svipaða grein og
hér fer á eftir:
Á hverju vori skal formaður sjá um,
að á einum eða fleiri ungmennafélagsfund-
um skuli dýraverndun vera til umræðu,
og skal formaður hafa framsögu að þvi,
eða sjá um hana.
Á fundum þessum skal rætt um, að
hverju félagið eigi að vinna það árið að
dýraverndun, og hvernig það hafi tekist til
fyrir félagsmönnum með það, sem þeir
unnu að dýraverndun árið áður. Sérstak’
lega skal þess gætt, að reyna ef unt er,
að koma því fram, sem félagið hefir byrjað
á með dýraverndun. Ef tími ertiláfund-
inum, skal formaður sjá um, að lesin
verði upp ein góð dýrasaga, annaðhvort
úr Dýravininum eða Dýraverndaranum.
I haust hefir ungmennafélagið „Framtíð-
in“ byrjað á því að vinna að dýravernd-
un. og hefir það samþykt að taka í lög
sín þessa grein sem tilfærö er hér.
I haust vinnur ungmennafélagið meðal
annars að því. að sauöféö verði svæft áð-
ur en það er skorið á háls, og í vetur
verði pantaðar smábyssur til þess að skjóta
féð með hér í sveitinni.
Yafalaust er meðferðin á dýrunum að
batna um land alt, en þó er hún ekki eins
góð og hún þarf að vera. Víða mun bónd-
inn setja fullmikið á heyin sín á haustin,
það hefir reynsla liðinna ára sýnt. Nú á
síðastliðnum árum eins og fyrri, hafa víða
dáið skepnur af þvi þeim var ætlað slæmt
og lítið fóður. Menn vita litið, eða svo
er það að sjá, hve mikið sauðkindin kvelst
áður en hún deyr úr hor, og hve mikil
ábyrgð það er að drepa úr hor.
Það er skylda allra góðra Islendinga, og
ekki síður okkar yngri mannanna, en hinna
eldri, að reyna að stuðla að þvi, að fén-
aður hætti að deyja af fóðurskorti. En
það mun mega segja, að við ungmenna-
félagar margir ráðum litlu á heimilum
okkar um heyásetning og meðferð á skepn-
um, en þó getum við haft einhver áhrif
á þá, sem ráða á heimilum okkar. Og
við getum farið vel með þær skepnur, sem
við hugsum um, hvort sem þær verða
margar eða fáar. Allir unglingar í sveit
eru næstum daglega eitthvað við skepnur
og hafa því oft tækifæri að sýna dýrunum
vont og gott, og breytni þeirra við dýrin
fer nokkuð eftir því, hvort þeir sjá full-
orðnu mennina fara vel eða illa með dýrin.
Það er ekki að búast við, að það hafi góð
áhrif á óþroskaða, unglinga er þeir sjá
fullorðna fólkið misþyrma skepnunum, eða
fullorðna fólkið horfa þegjandi á, að aðrir
geri það.
Menn gleyma því oft, að allir sem með
skepnur fara, verða krafðir til reiknings-
skapar um meðferð þeirra. „Og ill með-
ferð á skepnum ber vott um grimt og
guðlaust hjarta“.
Ungmennafélagar! Féiagsskapur okkar
er bygður á kristilegum grundvelli. Vernd-
um þvi dýrin fyrir illri meðferð, eftir því
sem okkur er það hægt.
Svínafelli 27. okl. 1915.
Jón Pálsson.
Félagsmál.
Steinþór Guðmnndsson
heimsótti 8 ungmennafélög^á ferð sinní
um Borgarfjörð um jólin. Hélt hann fyrir-
lestur fyrir þau öll. Voru þeir alstaðar
vel sóttir bæði af ungmennafélögum og