Skinfaxi - 01.11.1916, Blaðsíða 3

SKINFAXI
123
„Það ungur nemur gamall tamur“. Það
á að kenna drengjum að glíma strax og
])eir fara að ganga í skóla. Það á að
kenna ]>eim að bera virðingu fyrir glím-
unni, eins og öllu sem þjóðlegt er. Þegar
drengir fara fyrst í skóla, eru þeir vana-
lega svo stálpaðir, að það er hægðarleik-
ur að kenna þeim að glíma svo vel fari.
Leikfimi er kend í mörgum skólum. Glím-
an og leikfimin geta sameinast. Gb'man
á að verða skyldu-námsgrein í hverjum
opinberum skóla, þar sem leikfimi er kend,
V
og leikfimiskennararnir eiga að vera færir
um að kenna hana.
Eg sé ekki að neitt geti verið þessu til
fyrirstöðu, ef þeir, sem fyrir skólunum
ráða, vilja sinna þessu.
Ef þessi hugmynd næði fram að ganga,
mundu glímufélög rísa upp þróttmeiri en
áður. Áhuginn mundi vaxa og hópur
glímumannanna stækka með hverju ári,
Það vex ætíð gengi hvers málefnis þvi
meira, sem fleiri veita því fylgi. Eg hygg
að ílestir drengir mundu lialda áfram að
iðka glímu eftir að þeir hætla að ganga
i skóla, ef þeim liefir verið kend hún þar
og vakinn áhugi þeirra fyrir henni.
Glíman verður að lifa og þetta er ráð
til þess, að auka gengi hennar. Ef þeir
menn vilja sinna þessu, sem ráð hafa á
að koma því í framkvæmd, þá vinna þeir
þjóðinni meira gagn en margir iiyggja.
Vetrarblaðið.
Úti-íþróttir.
(Eflir Bcnnó).
Knattspyrna.
XIV.
Eins og áður er drepið á, eru bakverð-
irnir í leiknum tveir (hægri og vinstri).
Hefir það sýnt sig að vera það eina rétta,
að þeir væru tveir, til varnar við markið
og samvinnu við markvörð. Eins og gef-
ur að skilja verður samvinna markvarðar
og bakvarða, að vera afargóð, ef vel á að
fara. Það er eitthvert það allraleiðasla
atvik, sem getur komið fyrir í knattspyrnu,
]>egar marki verður náð, vegna misskiln-
ings og samtakaleysis bakvarðanna við
markvörðinn. Til að fyrirbyggja allan
misskilning og samtakaleysi, hefir það
reynst best, að annar bakvörðurinn sé lát-
inn vera fjær endamörkum sínum (sbr.
myndina í IX. kuíla) fyrir framan víla-
völl; hefir bakv. með því oftast tekist að
stöðva mótherja og rétta við leikinn. Verk
þess bakv. er framar stendur er það, að
stöðva þann mótherja er kemur með knött-
inn, en starf hins verður þá það að taka
á móti knettinum, er mótherji sendir frá
sér »g spyrna honum til samherja sinna,
og þá helst til jaðarmanna, sem staiula
oftast best að vigi, til að reka knöttinn.
Gæta skulu bakv. þess, að ráða eigi báðir
í senn að sama leikmanni, því þá fer alt
út um þúfur; og þeir missa vanalega