Skinfaxi - 01.12.1916, Blaðsíða 11

SKINFAXI
njóta góðra áhrifa af, en að lesa þessar
almennu útlendu skáldsögur ætti sérhver
að finna sig vaxinn upp úr.
Valdimar Benediktsson
f'rá Syðri-Ey.
Heima og erlendis.
Heimboðið.
I sumar sem leið ritaði Jónas Þorbergs-
son grein í Skinf. um það að vel væri
við eigandi að við Islendingar byðum heim
Stephani Stephanssyni, þjóðskáldinu góða
vestur í Klettafjöllum. Vakti grein þessi
allmikla eftirtekt, sem að líkindum fór,
þvi að flestum þótti, sem uppástunga þessi
væri fremur of seint fram komin, en of
snemma. Litlu síðar kom dr. Guðm. Finn-
bogason heim úr vesturför sinni og hóf
þá þegar máls á hinu sama við nokkra
menn hér í bænum. Var nú a. m. k.
byrjunin hafin. En svo kom dálítii heppi-
eg tilviljun sem ýtti því lengra áleiðis. Jón-
as Þorbergsson kom heirn með Goðafossi,
síðustu ferðinni, sem skipið fór. Dvaldi
hann þá nokkra daga i Reykjavík og var
þá á einurn ungmennafélagsfundi. Hóf-
ust nú umræður um heimboðið, og var
þegar hafist handa og söfnuðust á því
eina kvöldi um 450 kr. í heimboðssjóð-
inn. Nefnd var kosin til að fá nokkur önn-
ur félög til að beitast líka fyrir málinu
Gekk það einkarvel. AUsherjarnefnd kos-
in af mörgum félögum, starfar nú að
heimboðsmálinu, og mun ætlast til að
skáldinu verði boðin heimför nú í vor.
Myndi Stephán þá dvelja hér á landi fram
eftir sumrinu. Á öðrum stað hér í blað-
inu birtist áskorun frá heimboðsnefndinni
til þeirra er styðja vildu málið, á einn
eða annan hátt. Má vænta þess að þeir
verði margir.
Harðlndin og- heyleysið.
Eins og flestum mun kunnugt voru af-
skaplegir óþurkar á öllu Suðurlandi síð-
astliðið sumar. Varb heyfengur i minna
lagi og lélegur til gjafar. Kvað svo ramt
að þvi að sumir menn fóru að óttast hey-
leysi af því að harður kafli kom um nýj-
ársleytið. Hvernig sem tíðin kann að
hafa verið, er slíkur ásetningur fjarri ölln
viti. Það er að treysta algerlega á hverf-
ula vetrarbeit, og hlýtur að leiða til ills
ENSKUBÁLKUR.
Frithiofs Homestead.
Tóe banquet-hall, a house by itself, was
timhered of hard fir,
Nol five hundred men (at ten times twelve
to the hundred)
Filled up the roomy ha.ll, when assembled
for drinking at Yule-tide,
Through the hall, as long as it was, went
a table of holm-oak
Polishéd and white, as of steel; the co-
lumnes twain of the high-seat
Stood at the end thereof, two gods car-
ved out of an elm-tree.
Longfelloiv þýddi.
Hær Friðlijófs.
Skálinn var einhýsi eitt, og allur af kjarn-
furu gjörður,
fleiri en fimmhundruð stór, með Friðþjófi
drengir þar gátu
drukkið í senn hinn munntama mjiið með
mæring að jólum.
Inn gekk um endlangan sal eilt eikarborð
mikið og fagurt;
inst við það öndvegið stóð, en Æsir tveir
súlurnar voru.
Mattli. Joch. þýddi.