Skinfaxi - 01.01.1924, Blaðsíða 2

2
SKINFAXI
Og í tilefni þessa boðuðu Ameríkumenn
til afarvíðtækrar kennararáðstefnu í
sumar, veslur í San Fransisco. Mættu
þar uppeldisfræðingar scxliu þjóða.
Tilgangur mótsins var að gefa þeim,
scm flestum fæi’i á að ræða til sam-
komulags ýmsar fræðslustefnur, sem
efla skal eða upptaka í beina þágu al-
beimsfriðar. Ivensluborf, er alstaðar get-
ur átt við, og vinna skal að auknum
skilningi og samúð þjóða á milli, en
upprætir þjóðernisdramb og hatur. —
„Grundvöllur bernaðarins er: vanþekk-
ing, batur og öfund. Skólanna hlutverk
er að uppræta illgresi slíkt eftir megni.
Heimurinn kallar eftir friði, rcistum á
siðferðisþroska og kristindómi, en ekki
á eintómum diplomatiskum spckula-
tionum.“
Einn mentamaður þessarar ráðstefnu
sagði m. a. i móttökuræðu sinni til
Iiinna aðkomnu:
„Vér böfum reynslu fyrir, að börn
einnar þjóðar hata ekki annara þjóða
börn, nema þeim sé beinlínis kent það.
Allir kennarar beimsins ællu að vera
fullráðnir í því að neita algerlega slíkri
kenslu. Með kennurum 60 þjóða og senn
alls heimsins mun þaið takast að gefa
Iiinni uppvaxandi lcynslóð þann skiln-
ing lífsins, er gerir hana að trúum
albeimsborgurum. ]?að er a. m. k. von
að grípa fyrir hinn sundurflakandi
hernaðar heim.“
Á meðal ýmsra samþykta, er gerðar
voru á þingi þessu var sú, að ákveðá
einn dag á ári hverju (18. maí) sem
helgaður skyldi alþjóðlegum géiðvilja og
samúð -— „international Good Wili
Day.“ — Einskonar helgidagur, sem
ckki einungis kæmi hverri þjóð til að
hugsa með ldýju þels og skilnings um
aðrar þjóðir einn dag ársins, hicldúr
einnig til áð vinna að varanlegum al-
þjóðaþrifum. „Dagur þessi líkist í því
jólum og páskum, að allir eru þcir upp-
sprottnir frá sömu lind: Lífi og kenn-
ingu Krists.
Vopnahlésdagurinn var neikvæður.
Hann gaf engin trygg lofoúS friðar.
Hann var styrjöldinni nauðaskyldur.
„Good Will Day“ kannast ekki við ófrið,
og naumast getur nokkur kristin þjóð
ncitað honum staðfestu.“
Sýni nú þjóðirnar þann þroska að
baga uppeldismálum sínum i samræmi
við friðarhugmyndina og benni til efl-
ingar, þá cr þar sii leið fyrir böndum,
sem aúðförnust mun að þvi fjarlæga
marki.
Heilbrigðar menningarstefnur hefðu
þá stjórnartauma framtíðarinnar í
höndum og þá væri mikils að vænta.
Hallgr. Jónasson.
Fjárhagsmál.
íslensk ungmennafélög eru enn á
bernsku skeiði. ]?au sem clst eru, bafa
að eins lifað tæpan fimtung aldar. pau
hafa lítils fjárstyrks notið og ekki átt
neina örugga miðstöð, enga sterka liönd,
sem hefir haft efni á þvi að fórnu öllu
þreki sínu og tíma til þess að samræma
störf þcirra, bagnýta það besta, sem sáð
bci'ir verið á meðal þeirra, bæta það og
fullkomna og vinna að þvi að það geti
orðið almenningseign.
Félagarnir bafa margir verið ungir
menn, sem áttu lítið af fjámiunum og
minna af lífsreynslu. Voru þcir oft öðr-
um háðir og urðu því eingöngu að nota
tómstundir sinar til að vinna að félags-
málum. Hvern undrar þó ekki sjáist
mikið af staðbundnum stórvirkjum eft-
ir hreyfing ]?essa, einkum ef þess cr gætt,
að það cr ekki hlutverk hennar að vinna
lönd né byggja borgir, heldur liitt, að
bafa bætandi áhrif á bugi æskulýðsins.