Skinfaxi - 01.01.1924, Blaðsíða 6

6
SKINFAXI
En námskeið þessi ná ekki fullkom-
lega tilgangi sínum vegna þess að ekki
fæst nægileg þátttaka. Yorið er anna-
tími, sveitaheimilin liafa fáum á að
skipa til verka og auk þess hafa nám-
skeiðin altaf töluverðan kostnað í för
með sér. Vetramámskeið gefa aftur á
móti betri tækifæri til þátttöku, en þau
hafa þann galla, a'ð' sundnám getnr
óvíða komið til grcina, og miklir crfið-
leikar á að fá hentugt húsnæði um þann
tíma árs. í ýmsum sjávarþorpum er þó
völ á sæmilega góðu húsrúmi og þar
væri einmitt nanðsyn að stofna til fleiri
og fullkomnari íþróltanámskeiða, en
gert hefir verið, ekki síst að haustinu,
cða fyrri Iiluta vetrar, þegar flestir þeir
sem sjó stunda liafa lítið cða eklcert að
starfa.
Vert er fyrir sambandsstjórnir að
atbuga það, að oft má sameina fyrir-
lestrastarfsemi og eftirlit mcð íþrótt-
um. Nokkrir þeirra manna, sem sendir
eru í fyrirlestraferðir þurfa áð vera fær-
ir um að halda iþróttasamkomur á eft-
ir fyrirlestrum og jafnvel nokkura daga
námskeið, þar sem þess væri óskað.
Starfsmagn námskeiðanna verður að
aukast, þvi livert þeirra færir oss ára-
togi nær því fyrirhugaða takmarki.
Mót. það er æskumannsins cðli að
rcyna að færast meira í fang, ef hann
á i vændum vegsauka eða viðurkenn-
ing. Opinber iþróttamót með verðlauna-
starfsemi eru því Jjestu lyftistengur af-
burðamanna. En þau hafa þá ókosli,
með því fyrirkomulagi, sem tíðast er
hér á landi, að þau krefja ekki nógu
ahnennrar þátttöku og misbjóða oft
raunverulegu gildi iþróttanna. Ljósust
dæmi þess eru kappglímurnar, svo sem
íslandsgliman o. fl. pað er grátlcgt (þó
oft sé brosað að því), að sjá gé)ða
íþróttamenn slrita við að Imo’ða and-
stæðinga sina niður — eins og hokinn
karl treður Jieyi i laup —, i stað þess
að sýna þessa þjóðlegu íþrótt í sinni
fegurstu mynd með snörpum og mjúk-
um hreyfingum, eins og margir hinna
sömu manna hafa stunduni gert á æf-
ingum.
Auðvitað eru lieiðarlegar undantekn-
ingar, en þessi lmeykslanlegu dæmi gefa
tilefni til þess, að slá varnagla við vcrð-
launasamkepninni — láta liana ekki
leiða sig i gönur.
Borgfirðingar hafa tekið upp sérslalca
aðferð á íþróttamótum sínum i því
augnamiði a’ð gcra þátttökuna sem al-
mennasta. Hvert félag verður að senda
einn flokk manna til að lceppa í hverri
íþrótt. )?að gefur fleirum tækifæri til
að eiga þátl í sigrinum, og það veldur
fleiri sameiginlegum skipbrotum, sem
ætíð verða léttlíærari mörgum en fáum.
Skinfaxi hefir fyr minst á þetla fyrir-
komulag, svo það cr óþarft að fara ná-
kvæmt út í þa’ð.
þ>etta hefir gefist allvel, en þó elcki
eins og vænst var i fyrstu. Reynslan
hefir sýnt - þótt slilct sé hart að játa
—, að þau félög hafa orðið eins mörg
og stundum fleiri, scm eklci hafa treyst
sér til að senda þá ákveðnu tölu iþrédta-
manna, sem gefur þeim þátttökurétt.
Floklcakappleikar liljóta þó að geta átl
framtíð og væri vcl, ef fleiri sambönd
tækju þau til meðferðar.
Varhugavert cr að þyrla upp milclu
af íþróttamótum. J>áð getur orðið óvin-
sælt og jafnvel slcaðlegt. Betur myndi
reynast að mynda eitthvað heilsteypt
hóflegt lcerfi, scm sniðið væri við hæfi
allra íþrótta- og ungmennafélaga. •—
Mætti t. d. benda á það, að eitl árið
Iiefði hvert einstakt félag innbyrðis
iþróttamót. Næsta ár yr’ði svo báð lcapp-
mót milli 2—3 félaga eftir meðlima-
fjölda. pau félög ættu svo að senda
flokk manna undir sama merki á bér-
aðsmót, sem báð yrði 3. hvert ár.
Mætti sameina félögin þannig, að