Skinfaxi - 01.08.1924, Qupperneq 8

64
SKINFAXI
í fossum og fallvötnum landsins, er
nægja til þess að reka stórfeldan iðn-
að, og bæta og auka framlciðslu alla og
verslun. Áhugi manna er vaknaður til
þess að hagnýta orku, sem þeir þektu
ekki til skams tíma, og víst er það, að
auður og hverskonar framfarir munu
aukast, þegar farið verður að nota raf-
magn til iðnaðar hér á landi.
Ástandið nú. pað er ekki glæsilegt
að litast um í þjóðfélagi voru nú. Víða
blasa við rústir fyrirtækja, sem eru að
hrynja saman, eða eru hrunin. Geigur
hefir gripið alla, sem fást við fi’am-
leiðslu, og mesta bölið, atvinnuleysið,
liggur eins og mara yfir þjóðlífinu.
Breyting er óumflýjanleg. Gömlu fram-
leiðslutækin við sjóinn, árabátar og
handfæraskip, gefa ekki lengur viðun-
andi lífsuppeldi, hvorki þeim, sem vinna
að aflanum á landi, eða á skipunum
sjálfum. Auk þess liafa þau skip lagt
ol' þungan skatt á þjóðina með manna-
láti. Mun það hvergi finnast, að svo
margir drukni eða láti lífið við ann-
an atvinnurekstur, að tiltölu við fólks-
fjölda. petta er hin mesta ógæfa og
kemur korku í þjóðina yfirleitt. Flest-
ir mennirnir, sem fai’ast, eru ungir og
efnilegir. peir láta oftast eftir sig ung
hörn, sem svo verða handbendi vina
og vandamanna, og liggja oft sem þung
byrði á þeim, sem ekki eru færir um
að sjá fyrir sér sjálfir. Verða þar af
leiðandi vanrækl í æsku, og síðar ekki
eins starfhæfir menn og þau hefðu orð-
ið undir umsjón foreldi’a sinna. petta
er auðvitað engin algild regla, en hætt
við að þarna liggi ein rótin til hnignun-
ar þjóðfélagsins. Stærri skipin, togarar
og vel útbúnir, stórir vélbátar, cru
miklu tryggari og eflirsóknarvcrðari.
Fyrst og fremst er lífið sjálft miklu
tryggara þar, og svo verða tekjurnar af
vinnu mannanna ineiri. þ>ó er afli
stærri skipanna ekki eins vel nýttur og
verða má. Má þar benda á fiskúrgang,
sem mokað er í sjóinn af togurunum
af þvi að þekkingu vantar og tæki, til
að búa til ýmsar vörur úr honum, svo
sem áhurð, lím, beinvörur, fituvörur
o. fl. pá er einnig athugavert, hversu
lítil stund er lögð á lúðuveiði, sem þó
er mikið af hér við land, og hve lítið er
gert til, að gera þann afla verðmætan.
Nú borga efnaðir útlendingar 3—4 kr.
fyrir kiló af lúðu, en liér fæst ekki
meira en 30—100 aurar fyrir kílóið, og
ekki nálægt hærri tölunni nema þar,
sem hægt er að selja nýtt í bæjunum.
Mestöll lúða, sem veiðist kringum land
alt, verður ekki meira virði en 30 aura
kg., og er það 10 sinnum minna, en
hægl er að fá á erlendum mai’ktxði.
Skipulagsleysi og samtakaleysi veldur
því, að ekki er mögulegt að ná hæi’ra
verðinu, nema fyi’ir það eitt, er togar-
ar veiða og flytja út. Framh.
Fréttir.
íþróttamót.
Héraðssambandið „Skarphéðinn“ hélt
íþróttamót við pjórsárhrú 28. júní sl.
Sigurður Grei]xsson, glímukonungur
íslands, setti mótið. Er lxann formaður
Héraðssambansins „Skarphéðinn“. Gat
hann þess, að helmingur af ágóðanum af
mótinu rynni til héraðsskóla Suður-
lands.
Guðmundur Björnson landlæknir og
Helgi Valtýsson forstjóri, fluttu i’æður.
Lviði’asveit frá Reykjavik lék „Ó, guð
vors Iands“.
íþróttamenn keptu um verðlaun fyr-
ir lilaup, stökk og glímur.
Bæði fullorðnir menn og unglingar
tóku þátt i iþróttunum. ,
Nokkuð ó annað þúsund manns var
á mótinu.
FJELAQSPRENTSMIÐJAN