Skinfaxi - 01.09.1924, Blaðsíða 6

70
SKINFAXI
víðtæk áhrif á hugsunarhátt þjóðarinn-
ar.
Bindindishugsjónin, trúmálanýjungar
síðari ára, samvinnuhugsjónin o. m. fl.,
hafa að vísu mætt mótspyrnu í fyrstu og
eiga marga mótstöðumenn, enn þann
dag í dag. Nú fyrir fáum dögum hefir þó
fyrsta Goodtemplar-stúkan, sem stofnuð
var hér á landi, lialdið 40 ára afmælis-
liátíð sína, og starfsemi reglunnar verið
minst út um land alt, með þakklæti og
hlýjum hug.
Ungmennafélagsskapurinn sætti nokk-
urri mótspyrnu í fyrstu, einkum meðal
sumra eldri manna. Forgöngumennirn-
ir voru kallaðir „oflátungar“, „spjátr-
ungar“, „uppskafningar“, og þar fram
eftir götunum. En unglingarnir voru
fljótir að átta sig á hugsjóninni. Ein-
kunnarorðin „Islandi alt“, voru svo meist-
aralega vel til fundin, til að slá á strengi
tilfinninganna, að félagsskapurinn barst
á skömmum tíma út um alt land, og náði
að festa rætur meðal æsulýðsins og hafa
örfandi og bætandi áhrif.
Nú er öll mótspyrna gegn félagsskapn-
um horfin fyrir löngu. Forgöngumenn-
irnir eru nú taldir með velgerðamönn-
um þjóðarinnar, þar á meðal Jóhannes
Jósefsson, sem cinna mestu aðkasti sætti
i fyrstu. Hann er nú orðinn heimsfræg-
ur iþróttamaður og liefir unnið þjóð
sinni út á við hinn mesta sóma, því hann
hefir aldrei farið dult með það, að hann
væri íslendingur.
Inn á við hefir félagsskapurinn orð-
ið vakning, einkum meðal æskulýðsins,
glætt ættjarðarástina og félagslifið og
kent meðlimum sínum að hugsa og
starfa í félagi og fórna sér í þarfir hug-
sjónanna.
Frá gróðrarstöðvum félaganna, eða
samhliða þeim, hefir trjárækt og blóm-
rækt breiðst út til margra heimila, til
ánægju og prýðis fyrir þau.
Ennfremur hafa félögin lagt stund á
ýmsar íþróttir og glætt áhuga fyrir þeim,
svo nú eigum við marga efnilega íþrótta-
menn.
Félagsskapurinn hefir þvi starfað að
uppeldis og siðgæðismálum þjóðarinn-
ar, bæði beinlinis og óbeinlínis, frá þvi
hann var stofnaður fyrir tæpum 20 ár-
um. þessi tími er ekki langur miðað
við æfi lieillar þjóðar, og ekki sann-
gjarnt, að vænta mikils af svo ungum
félagsskap. J?ó eru ávextirnir þegar aug-
ljósir: Aukinn áhugi og menning, starl-
hæfara fólk, betri Islendingar.
J?að þarf ekki að leita langt til að
sanna þetta. Fyrstu ungmennafélagarn-
ir eru nú margir komnir i sjálfstæðar
stöður og bera yfirleitt af öðrum jafn-
öldrum sínum, sem utan við félagsskap-
inn hafa staðið, eða svikið hugsjónina.
Og það eru ungmennafélagarnir, sem
líldeg'astir eru til að leiða þjóðina út úr
þeirri herleiðingu fátæktar og niður-
lægingar, sem hún er nú stödd í, vegna
þess, að þeir liafa lært að vinna saman
í þarfir hugsjónanna og fórna sér fyrir
þær.
í þessu félagi, sem hefir boðið okkur
hingað í kvöld, hefir Vestueldurinn
logað bjartur og skinandi í 14 ár. Vestu-
meyjarnar hafa gert skyldu sína, að láta
liann hvorki fölskvast eða deyja.
En — hvar er hofið?
Getum við hreppsbúar lengur horft
á það kinnroðalaust, að Jæssir merkir-
berar ættjarðarástar og annara þjóð-
félagsdygða þurfi hér eftir að kynda elda
sína undir beru lofti, eða að liggja á bón-
björgum með liús, eins og hingað til?
petta má ekki eiga sér stað framveg-
is. pað lamar félagsskapinn fyr en var-
ir og dregur til þess, að eldurinn hlýtur
að slokna.
Nú verður að hefjast handa. Við verð-
um að taka okkur í munn einkunnarorð-
in: „íslandi alt“ og hjálpa U. M. F. til