Skinfaxi - 01.10.1924, Qupperneq 3

SKINFAXI
75
virkm gagnvart þessum íþróttum. Hér í
Reykjavík æfa þau þær tilsagnarlaust,
enda hefir verið mesta hörmung, að
horfa á hinar krahbalegu aðfarir við
köstin á undanfarandi allsherjaríþrótta-
mótum. Og manni hefir ósjálfrátt orðið
að spyrja: „Var það virkilega þetta, sem
gerði forngrisku lilstamennina .svo
hrifna, að þeir eftir því sköpuðu ódauð-
leg listaverk.“ Ótrúlegt virðist það. En
sannleikurinn er, að þegar þessi köst
eru rétt og vel gerð, þá myndar líkami
þess er kastar einhverjar þær fegurstu
og tignarlegustu línur er myndlistin
þekkir.
petla vita allir fagurfræðingar og
allir þeir, sem eittlivað hafa kynt sér
forngríska list og Iþróttir, þessvegna
hlýtur þessi misþyrming á köstunum
hér, að veikja traust allra viturra manna
á okkar iþróttastarfsemi yfir höfuð. En
alt stafar þetta af þroskaleysi voru á
þessu sviði. proskaleysi er kemur fram
í þvi, að flestir þeir, er við íþróttir fást
i þessu landi, blína á það eingöngu að
komast lengra, stökkva lengra, kasta
lengra o. s. frv., vitandi ekki að það
er hlutur, sem aldrei má hugsa um, þeg-
ar um það er að ræða, að læra stil, —
þær réttu og ákveðnu hreyfingar, sem
æfinlega fegra og þroska líkamann og
eru þó um leið ótvirætt vissasta leið-
in lil að komast lengst, en lil þess þarf
lengri tíma.
Af þessu sem nú þegar er sagt vona
eg að mönnum sé það Ijóst, að þessar
forngrísku íþróttir eru okkar stuttu
námsskeiðum ofviða eins og nú standa
sakir.
En þá kemur spurningin, hvað get-
um við þá kent í staðinn?
Eg fyrir mitt leyti er ekki í nokkr-
vafa um á hvern hátt á að byggja upp
íþróttastarfsemi hér á landi eins og
kringumstæðurnar eru.
FjTst á að veita skólum og félögum
auðveldan aðgang að léttum og auð-
skildum líkamsæfingum, og þekki eg
engar betri en þær er standa á „Tíma-
seðli í heimaleikfimi,“ er eg gaf út sið-
astliðið ár, enda studdist eg þar við skoð-
un hinna lærðustu manna í Danmörku
á þessu sviði. En Danir eru sú þjóð, sem
af einna mestu viti hefir komið sinni
íþróttastarfsemi fyrir, enda er árang-
urinn þar ótrúlega mikill.
íþróttanámsskeið á að halda eins og
verið hefir, nema miklu oftar og víðar.
par á að kenna islenska glímu og sund,
öll auðveldari stökk og hlaup, boðhlaup
margskonar og síðast en ekki síst leiki,
sérstaklega, ýmiskonar knattleiki, en af
þeim er til heill heimur, sem fram að
þessu hefir verið lokaður fyrir Is-
lendingum. Treysti eg engum betur en
ungmennafélögunum til að opna þann
heim. Leikir er sú tegund íþrótta, er
næst liggur eðli æskunnar. peir veita
mestan og bestan undirbúning undir
lífið og hin daglegu störf.
pví þegar vel er aðgætt, þá eru allir
leikir, jafnt hinna ómálga barna og
þroskaðs fólks, að einhverju leyti smá-
mynd af lífinu. Og á engan hátt er betra
að ala upp frjálsa, starfhæfa og sam-
henta þjóð en með hollum leikjum. Hér
hafa leikir mjög lítið þekst og þeir fáu
sem þekkjast, jafnvel af lakari endan-
um.
Mér cr tjáð að ungmennafélög út um
land iðki mjög knattspyrnuleik. pó
knattspyrna sé góður leikur, sem undir
góðri stjórn er vel fallinn til þess að
að gera einstaklingana að traustri tönn
í hjóli þjóðfélagsins, þá efast eg um að
liann sé lieppilegur ungmennafélögun-
um út um sveitir. Erfitt hlýtur að vera
að ná saman nógu mörgum mönnum,
og þar að auki er leikurinn þannig, að
stúlkur geta illa tekið þátt í honum. En
ungmennafélögin verða að taka fult til-
lit til kvennanna, þvi það er áreiðan-