Skinfaxi - 01.11.1928, Blaðsíða 8

104
SKJNFAXI
Landssýningin í Björgvin.
Þekkingarleiðir.
Sýningar.
Á margan hátt er því hagað, er verða
má til að auka og útbreiða þekkingu
manna og hyggindi nú á tímum. Bn
með því sem merkverðast má I þeim
efnum teljats eru hin miklu og margháttuðu söfn og sýn-
ingar, sem haldnar eru víðsvegar um lönd. Cieta þeir
eiga aögang að slíku fengið að sjá og fræðast um flesf
það sem til er.
Sýningar eru mismunandi mjög, og margbáttaðar bæði
að stærð og efni, tilætlan og tilhögun allri, — og að kalla
tná af öllu tagi. Sumar sýningar eru smáar og umfangs-
litlar, aðeins fyrir eitt bygðarlag bæ eða hjerað, aðrar
fyrir heilt land, eða fleiri lönd. Og nokkrar eru, sem kall-
að er, heims- eða alþjóða sýningar. Margar sýningar eru
sérstæðar, sýna aðallegd eitt efni, og þó á fjölbreyttan
og margvislegan hátt. Þannig eru til dæmis, listsýning-
ar, landbúnaðarsýningar, sjávarútvegssýningar, iðnsýn-
ingar og matvælasýningar, enn fremur lifandi búpen-
ings- og aðrar dýrasýningar, svo sem, nautgripa- hrossa-
sauðfjár og jafnvel hundasýningar.
Aðrar sýningar eru fjölþættar: sýna margskyns efni
f aðgreindum deildum, sem aftur skipast í margar undir-
deildir og flokka hver fyrir sig. Þannig er því varið
með flestar stórsýningar.
Sýningar veita aðallega tvent i senn: Safna saman
á einn stað og gefa kost á að sjá það sem best er,
fegurst, nytsamast aða fágætast af hverju tagi. Væri
allflestum ókleift að sjá og fræðast um svo margt, ef
leita ætti uppi viðsvegar. — Um leið kenna sýningar, þeim
er sjá þær og skoða, ágæti þess sem sýnt er: Hversu
mikla kosti og inargháttaða hefir tekist að framleiða,
hverju hámarki er náð í ýmsum greinum, hverjir fram-
leiðendur eru hinir snjöllustu, og hvað gera þarf til
umbóta ýmsu því, sem skemra er á vegkomið.