Skinfaxi - 01.12.1928, Blaðsíða 6

118
SKINFAXI
3 rúm, 2 stólar, borð og skápur. Nokkrar biblíumyndir
liéngu á veggjunum, því Dalafólkið er mjög guðrækið.
í öðrum enda hússins voru nokkrar geitur. Konurnar
töluðu sín á milli á rnállýsku, sem við skildum ekkert í,
var þó félagi minn norrænufræóingur. Þaö eru mjög
margar mállýskur í Svíþjóð. Sérstaklega eru Dalamállýsk-
urnar margar rnjög frábrugðnar ritmálinu svo aö aðrir
Svíar, en þeir sem þar eru uppaldir eða sérstaklega hafa
lært það, geta ekki skilið málið. Svo margar eru máilýsk-
urnar í Dölunum að málfræðingar segja að málið sé oft ekki
eins i báðum endum sveitaþorpsins, sé það stórt. Málið
i Alvdalen er ein elsta mállýskan, sem til er á Norður-
löndum og eru sum orð og orðmyndir enn þá eldri en
i íslensku, og mörg orð enn lík. T. d. fjás — fjós,
gnáp gnúpur, brianta brjóta, tungel tungl,
jeldans eldhús. Einnig kemur nefhljóðið þar fyrir,
sem málfræðingar segja að hafi verið í íslensku á
söguöldinni. t>ó fólkið tali sin á milli sitt sveitamál,
kunna þó flestir að tala ritmálið nokkurnveginn. Meðan
konurnar hituðu kaffið spjölluðum við viö þær og hrest-
ust þær mikið upp og urðu skrafhreifar. Mjög urðu þær
hissa, þegar eg sagði þcim, að eg væri frá íslandi. „Nei,
og alla leið frá íslandi", hrðpuðu þær báðar jafnsnemma
upp yfir sig, og störðu á mig eins og þær heföu aldrei
mann séð fyr, og spurðu mig, hvort þaö væri ekki
voðalega kalt á íslandi, hvort við gengum ekki í skinn-
fötunr þar, og hvort ekki væri inikið af ísbjörnum og
úlfum, sem reikuðu þar urn fannbreiðurnar. Uröu þær
því meir en liissa, þegar eg sagði þeim að það væri
ekki eins kalt á veturna á íslandi og í Svíþjóð, og að
við hefðum enga ísbirni eða úlfa að berjast við.
Þegar viö höföum spjallaö við konurnar um stund,
drukkið kaffið og hvílt okkur, héldum við lengra frain
dalinn og komumst í fremsta þorpið Asen (Ásinn) urn
kvöldið. Meira.
Guðlaugur Rósinkranzson.