Skinfaxi - 01.11.1955, Blaðsíða 7

SKINFAXI
103
segir hinn vitri maður og holli þegn, Stephan G. Step-
liansson.
Ég hygg, að íslendingum væri hollt að hugleiða
sannindi þessara orða nú á þessum umrótstimum,
þegar svo margir vita ógerla, livar þeir eiga að standa,
og verður þá helzt fyrir að leita til þess, sem mest
veitir stundargæðin, þ. e. til í'Jjóttekinna peninga, og
er þá siður liugsað um liitt, livort þarft er unnið eða
livað farsælast verður til langframa.
Hróður ungmennafélaganna.
Ég ætla, að það sé hróður ungmennafélaganna is-
lenzlíu, að þau leiti að þörf þjóðarinnar og liafi hasl-
að sér þar völl, sem þörfin er mest. Og slíltt er ekki
litill liróður á þessari öld flóttans frá erfiðinu. Ung-
mennafélögin reyna, eflaust með misjöfnum árangri,
að rækta fornar dyggðir, eins og fórnfýsi í starfi og
liófsemi í líferni. Og starfssvið þeirra munu einkum
vera hinar dreifðu byggðir landsins, en þar sverfur
nú víða fastast að sakir bindandi starfa og fámennis,
svo sem kunnugt er. En ég fullyrði, að það sé lífsnauð-
syn íslenzkri menningu og íslenzkum manndómi, að
Jjyggðir landsins varðveitist. Þó að oss sé gjörla ljóst,
að Rcykjavik hefur miklu lilutverlá að gegna, sem
hér verður ekki skilgreint, og vér unnum lienni góðs
i livivetna, vitum vér eigi að síður, að það verður ís-
lendingum óbætanlegt sálartjón, ef landsbyggðin íer
í auðn. I^ar á íslenzk menning rætur sínar, og ef mold-
artaugarnar slitna, mun lcrónan öll láta á sjá. Vel
sé þvi liverjum þeim, sem styður útbyggðir þessa
lands.
Byggð og menning.
En hyggð mun Jivergi lengi lialdast, þar sem ekki
getur jafnframt þrifizt eittlivert menningarlíf. Svo
ríka ætla ég menningarþrá íslendinga. Því er það