Skinfaxi - 01.11.1955, Blaðsíða 34

130
SKINFAXI
líka er kommúnisti, nældi í barm hans heiðursmerkið,
sem hann sagði vera „veglegustu verðlaun, er mann-
félagið gæti sæmt nokkurn meðlima sinna.“
Paul Robeson er hugaður, en hinar pólitísku skoðanir
hans eru ekki flóknar eða margbrotnar. Þegar hann
kom í heimsókn í Hvíta húsið árið 1946, sagði hann
upp í opið geðið á Truman forseta, að „lítill munur
væri á hermdarverkum þeirra manna, er stæðu fyrir
rétti í Nurnberg, og aftökum á blökkumönnum í Banda-
ríkjunum án dóms og laga.“ Árið 1949 hélt hann því
fram, að þjóðirnar í Evrópu, sem fengu Marshallhjálp,
„hefðu ekkert að veita Bandaríkjunum í staðinn nema
hráefni, sem þær tækju i nýlendum sínum í Afríku, og
það þýddi áframhaldandi arðrán og kúgun Afríku-
manna.“ I sama mund sagði hann, „að baráttan í Grikk-
landi væri veglegt tákn um hugdirfsku kommúnista,
sem alltaf væru fyrstir til að berjast og deyja fyrir
frelsi þjóða.“ Og þetta sama ár sagði hann á ráðstefnu,
sem haldin var um félagsleg réttindi, að Trozkysinnar
væru fasistar og því ættu þeir ekkert tilkall til félags-
legra réttinda.
4.
Hin skilyrðislausa pólitiska endurfæðing Paul Robe-
son er þeim mun merkilegri fyrir þá sök, að engin
vitanleg orsök eða snögg geðhrif vegna persónulegrar
reynslu urðu henni valdandi. Hann var frægur, vinsæll
og ríkur. Hann hafði aldrei þolað verulega raun vegna
litarháttar síns. Af frjálsum vilja ber hann á herðum
sér helþungan þjáningabagga kynbræðra sinna. Hann
er mestur allra amerískra blökkumanna, og sjálfur
hefur hann lagt sig sem fórn á altari kynþáttafrelsis
og jafnréttis. Það er þetta, sem skapað hefur honum
andúð annarra forystumanna negra. Það kann að vera,
að þeir séu afbrjrðissamir út i hann, og saimarlega fara
þeir oft hjá sér hans vegna. Þeir gagnrýna harðlega