Skinfaxi - 01.11.1955, Blaðsíða 41

SKINFAXI
137
Svíþjóð. Hafði verið þar við störf tunnuverksmiðj-
unnar, er striðið liófst og var, er við hittumst í flug-
vélinni, á leið vestur til þess að útv.ega efni í tunn-
ur. Þær stundir, er ég dvaldist með honum, voru mér
sannkallaðar fræðslustundir um frumbýlisár U.M.F.Í.
og íþróttanna. Enn var hugur Þorkels ungur. Hann
var opinn fyrir öllum nýjungum, sem gætu orðið til
liagshóta fyrir ísl. þjóðina. Ég minnist þess hvað sýn-
ing á plastefnum, möguleikum plastsins fyrir fram-
tíðina, gagntók huga hans. Hann byggði í huga sér
plast-tunnur undir sild og kjöt. Þá var stór flugvél,
sem var til sýnis á almannafæri honum engu minna
dagdraumaefni. Hefði hann verið ungur, ,er flugið
kom til sögunnar heima á Fróni, hefði hann eflaust
verið í hópi þeirra íslendinga, sem fyrstir tóku flug-
próf eins og hann var stjórnandi fyrstu bifreiðar-
innar á íslandi. Þ. Þ. Clementz var aðdáandi íslenzkr-
ar æslcu. Hann gladdist t. d. yfir þvi, live miklum
framförum íþróttirnar liöfðu tekið og liversu æskan
hafði tileinkað sér tæknina. Hann sem hafði unnið að
samningi fyrstu leikreglnanna um frjálsar íþróttir og
leiðheiningar um æfingar. og liafði heyrt fussið og
sveiið um spriltlið og striplið, einnig heyrt lítilsvirð-
ingarorðin um fyrstu hjólatíkina sjálfhreyfanlegu,
sem alltaf var að hila, var nú innilega glaður yfir þvi
hve þjóð hans liafði tileinkað sér líkamsrækt og vél-
tækni. Frón átti æskuást hans og ævitryggð. Hvort
tveggja hafði mótazt af störfum hans fyrir U.M.F.f.
Það má segja um Þ. Þ. Clementz sem um frumherja
íslenzku ungmennafélaganna: þeirra munu fögur
merki sjást í margri hyggð.
Nokkrum dögum fyrir andlátið bar Þ. Þ. Clementz
að dyrum skrifstofu minnar. Margir biðu mín, svo
að hann mátti elcki bíða eftir því að ég yrði viðlátinn.
Hann tók i hönd mér i dyragættinni og sagði: „Mundu,
starfið er gott“. Þegar ég frélti lát Þorkels, komu þessi