Skinfaxi - 01.04.1997, Blaðsíða 6

Skoðum tiejmjim
í proflestr í hættir okkur til að
ferðast í huganum, oft til
fjarlægra landa. Strax að
profunum loknum gefst síðan
tækifæri til að ferðast í raun
og há eru möguleikarnir
oþrjotandi.
Texti: Anna María Bogadóttir
Mynd: Úr einkasafni
Anna Björg Jónsdóttír
Anna Björg Jónsdóttir
læknafræðanemi verðlaunaði
sjálfa sig eftir að hafa náð
prófunum á fyrsta ári í
læknsfræði og fór í tveggja
vikna grfskt eyjahopp. „Húsin
voru jafnhvít og á póstkortunum
en ég trúði því ekki fyrr en ég sá
þau.“ Önnu hafði lengi dreymt
um að fara til Aþenu, „ætli
áhuginn hafi ekki vaknað þegar
maður las um Grikkina til forna
og stríðin milli Aþeninga og
Spartverja." Þegar hún ákvað
að fara til Grikklands komst
enginn af vinum hennar með
henni. Hún afréð því að fara
skipulagða hópferð sem hún
hafði fundið upplýsingar um á
Ferðaskirfstofu stúdenta. „Þrátt
fyrir að þetta væri hópferð var
maður mjög frjáls og gat gert það
sem maður vildi.“ Hún var eini íslendingurinn í hópnum en hinir
komu víðs vegar að úr heiminum. Kostirnir við hópferðir eru að
félagsskapurinn er tryggður. Skipulagning, öryggi og aðgengi að
upplýsingum eru einnig mun greiðari. „Fararstjórinn var mjög
liðlegur að gefa ábendingar um ýmsa áhugaverða staði.” Anna
segist hafa farið í flestar þær ferðir sem boðið var upp á og lært
og séð heilmikið. Henni fannst andrúmsloftið á Grikklandi vera
mjög afslappað, eins og að tíminn gengi mun hægar en hér
heima. „Maður þurfti iðulega að gera ráð fyrir þremur til fjórum
tímum í kvöldmatinn - og maturinn var góður.“
Þrátt fyrir að mikil þægindi og öryggi felist í skipulögðum
hópferðum segist Anna ekki ráðleggja fólki að fara í hópferðir
nema það sé eitt. „Það er svo auðvelt að skipuleggja ferðina
sjálfur og í raun mun auðveldara en mig hafði grunað. Grikkirnir
Anna Björg Jónsdóttir verðlaunaði sjálfa sig
með ferð til útlanda
voru mjög elskulegir og glaðlegir og
tungumálið var engin hindrun.”
Ása Birgisdóttir og Helga
Sigfúsdottir
„Ég veit ekki hvernig ég væri í ensku í
dag ef ég hefði aldrei farið út!” segir Ása
Birgisdóttir sem fór á enskuskóla í
Bretlandi eftir níunda bekk. Hún er nú á
fyrsta ári í Verzlunarskólanum og segir að
dvölin í Bretlandi komi sér vel í náminu.
„Ég fékk mun meiri tilfinningu fyrir málinu.
Það er samt mikilvægt að fara á staði þar
sem ekki eru aðrir íslendingar því annars
er hætta á að maður tali íslensku allan
tímann.“ Ása valdi þann kostinn að vera
á heimavist frekar en hjá fjölskyldu.
„Þannig kynntist ég fólkinu betur en þetta
var eins og ein stór fjölskylda."
Helga Sigfúsdóttir, frænka og vinkona Ásu, er með henni á fyrsta
ári í Verzló. Hún hefur eytt mörgum sumrum erlendis og fór fyrst
ellefu ára á enskuskóla til Bretlands. Þegar hún var fjórtán ára
fór hún síðan til Þýskalands að vinna á hestabúgarði og kunni þá
ekki orð í þýsku. Hún segist hins vegar hafa verið mjög fljót að
komast inn í málið og að sumarið hafi verið ógleymanlegt.
„Þetta kemur manni án efa að gagni í framtíðinni," segir Helga,
„maður lærir líka að meta aðrar þjóðir,” bætir hún við. Ása og
Helga eru sammála um að það sé mjög þroskandi að fara einn til
útlanda og mæla hiklaust með því, „það hafa allir mjög gott af því
að standa á eigin fótum."
Anna Björg Jónsdóttir verðiaunaði sjálfa sig með ferð til
útlanda
6
j