Skinfaxi - 01.10.1997, Blaðsíða 6

Auöur Skúladóttir hefur verið burðarás í liði Stjörnunnar
Auður Skúladóttir hefur staðið lengi
í fremstu víglínu á knattspyrnu-
vellinum, bæði með Stjörnunni og
landsliðinu. Hún var aðeins 13 ára
gömul þegar hún lék sinn fyrsta leik
með meistaraflokki Stjörnunnar og allt
frá þeim tíma hefur hún verið ein af
burðarásum liðsins. í sjö ár hefur hún
verið fyrirliði Stjörnunnar en það mun
líklega breytast á næsta ári því fluður
hefur verið ráðin þjálfari liðsins.
Eftir fjórtán ár með meistaraflokki stendur þú frammi fyrir
ákveðnum tímamótum. Þú hefur tekið að þér þjálfun
meistaraflokks kvenna hjá Stjörnunni. Hvernig líst þér á?
„Mér líst bara mjög vel á. Það var komin tími á mig að fara að
þjálfa meistaraflokk. Ég hef þjálfað yngri flokka undanfarin ár og
tel mig vera tilbúna til að taka við Stjörnuliðinu. Það hefur
ýmislegt verið að hjá liðinu og það er komin tími til að breyta því.
Það þarf til dæmis að breyta hugarfarinu hjá stelpunum. Þær
þurfa að gefa mun meira af sér á æfingum en þær hafa gert
hingað til. Ég hef þá skoðun að það sem þú gerir ekki á
æfingum gerir þú ekki í leikjum.”
Þú ert búin að vera lengi í fremstu röð þótt þú sért ekki
nema 26 ára. Áttir þú von á að
fara að þjálfa svona snemma?
„Nei, ég átti alls ekki von á því fyrir
svona tveim til þremur árum síðan.
Þá hugsaði ég ekkert um þetta.
En mér hefur fundist margt að hjá
Stjörnunni á undanförnum árum
sem ég hefði viljað breyta og nú
fæ ég tækifæri til þess.”
Hefurðu alltaf stefnt á að verða þjálfari?
„Nei, það hef ég ekki gert. En í ár fékk ég allt í einu þá
tilfinningu að ég væri tilbúin. Ég er komin með mikla reynslu
bæði sem leikmaður með félagsliði og landsliði og hún ætti að
nýtast mér vel í þjálfuninni. Það er fullt af hlutum sem þarf að
laga hjá Stjörnunni og vegna þessa tók ég kannski fyrst og
fremst við liðinu.”
Þér stóð einnig til boða að leika með og þjálfa bikarmeistara
Breiðabliks. Þú hefur ekki látið freistast að spila með og
þjálfa eitt besta lið íslands?
„Nei, alls ekki. Mér var boðin þessi staða en mig langaði meira
að þjóna mínu liði. Mitt félag er Stjarnan. Ég var búin að gera
upp við mig að halda áfram að spila fótbolta og það kom ekkert
annað til greina en að halda áfram með Stjörnunni. Mér finnst
það vera mitt hlutverk að byggja liðið upp og lyfta því á hærri
stall. Það er mikið af ungum og efnilegum stelpum að koma upp
sem ég hef þjálfað í gegnum yngri flokkana. Ég þekki því mjög
vel til þeirra og veit nákvæmlega að hverju ég geng.”
Stallsystur þínar, Vanda og Ragna Lóa, gerðu sín líð að
meisturum á sínu fyrsta ári sem spilandi þjálfarar. Ætlarðu
að reyna að feta í fótspor þeirra?
„Ég hugsa að það gerist ekki jafn fljótt hjá mér og hjá þeim. Ég
ætla að gefa liðinu meiri tíma til að
þróast og þroskast áður en ég geri
kröfu um titil. En liðið er ungt og á
framtíðina fyrir sér.”
Að lokum og úr annarri átt. Það
vakti athygli margra í lands-
leiknum á móti Úkraníu að þegar
Ragna Lóa fótbrotnadi þá lagðist
þú á hana og hélst fyrir andlitið á
henni á meðan aðrar landsliðstúlkur fengu hálfgert sjokk.
„Ég vissi fyrst ekki hve alvarlegt þetta væri. Þegar ég kom síðan
nær henni og sá hve fóturinn leit illa út þá settist ég hjá henni og
til að koma í veg fyrir að hún horfði á fótinn. Það var mjög líklegt
að hún myndi fá sjokk ef hún sæi fótinn sem var mjög illa
brotinn. En það var erfitt að halda leiknum áfram og sumar
landsliðsstúlkurnar áttu erfitt með sig. Við reyndum þó að hvetja
hvor aðra áfram og vorum fegnar þegar leiknum lauk.”
6
<^7lMKl997
mi'f.'.ua