Skinfaxi - 01.12.1997, Blaðsíða 37

Handbolti er alltof gróf íþrótt fyrir mig
Fjölnismenn eiga mikið af efnilegu af-
reksfólki í ýmsum íþróttagreinum. Sigur-
steinn Snorrason er einn þeirra sem hefur
skarað fram úr í sinni íþróttagrein. Hann
leggur stund á tae kwondo sem er afbrigði
af karate. Það er ekki nóg með að Sigur-
steinn eigi sæti í landsliði íslands í tae
kwondo heldur var hann einnig ráðinn
landsliðsþjálfari í þessari íþrótt nú á haust-
mánuðum. Sigursteinn er án efa einn besti
ef ekki besti tae kwondo-íþróttamaður hér
á landi og varð meðal annars íslandsmeist-
ari 1995. tae kwondo er ekki með fjöl-
mennustu íþróttagreinum á íslandi og
spurningin er hvaðan þessi íþrótt komi?
„Hún er upphaflega frá Kóreu og er að
grunni til lík karate og kung fu sem sjálfs-
varnar- og bardagalist. En eftir 1980 hefur
greinin breyst mjög mikið og skipst í tvennt,
í gamla stílinn og nýja stílinn. Nýi stíllinn er
ólympíustíll, þannig að hann er viðurkennd-
ur á ólympíuleikunum og það hefur leitt til
mikillar fjölgunar iðkenda i heiminum. Það
stunda í kringum 35 milljónir manna tae
kwondo í heiminum í dag."
- Tae kwondo er frekar ung íþrótt hér á
landi?
„Árið 1989 kom hingað Bandaríkjamað-
ur sem heitir Steven Hall og hann stofnaði
fyrsta skólann. Fyrstu tvö árin voru fáir iðk-
endur og fólk vissi lítið um þessa íþrótt.
Síðan kom hingað Dani, Michael Jörgen-
sen, árið 1991 og hann stofnaði annan
skóla og upp frá því kom smávegis sam-
keppni og iðkendunum fjölgaði. Greinin
hefur síðan haldið nokkuð góðum dampi og
á íslandi stunda um 400 manns tae
kwondo."
- Nú vita fáir út á hvað þessi íþrótt geng-
ur?
„Hún gengur út á það skora fleiri stig en
andstæðingurinn. Keppendur eru með
hjálm og brynju og takmarkið er að skora
stig með að kýla eða sparka í brynjuna eða
sparka í höfuðið. Það er bannað að kýla í
höfuðið."
- Hvenær byrjuðuð þið að kenna þessa
grein hér í Grafarvoginum?
„Við byrjuðum haustið 1994. Þá byrjaði
ég með kennslu hérna og hef kennt hana
síðan. Ég er eini kennarinn hérna en þrátt
fyrir það hefur okkur tekist að gera þetta að
stærsta tea kwondo-félaginu á landinu á
þessum stutta tíma. Það sýnir sig kannski
best í því að á síðasta íslandsmóti voru
þrjátíu og fimm keppendur búnir að skrá sig
frá Fjölni en aðeins fimm frá Ármanni og ÍR
til samans. Reyndar var síðan mótinu
frestað. Áhuginn hér er alveg geysilega
mikill og fólk vill bæði æfa og keppa. En
svo virðist sem iðkendur hjá Ármanni og ÍR
séu að mestu leyti í þessu bara til að æfa,
ekki keppa."
- Það fer ekki mikið fyrir þessari íþrótt
og henni eru gerð lítil skil í fjölmiðlum og
sjónvarpi. Hvaða fólk er það sem kemur á
æfingar hjá þér?
„Iðkendahópurinn hefur dálítið breyst á
þessum árum sem ég hef verið að þjálfa.
Fyrst þegar ég byrjaði að þá mættu ein-
göngu strákar sem voru fimmtán til sextán
Fyrst þegar Sigursteinn byrjaði að þá mættu
eingöngu strákarsem voru 15 til 16 ára og
voru frekar villt/r og miklir naglar.
ára og voru frekar villtir og miklir naglar. En
af einhverjum ástæðum hefur þetta breyst
og meðal byrjanda núna er átta ára stelpa.
Hópurinn hjá mér hefur yngst alveg rosa-
lega og yngsti iðkandinn er fjögurra ára
sem er kannski í það yngsta."
- Er þessi íþrótt hættuleg?
„Stöð tvö sýndi um daginn dálítið af tae
kwondo en eingöngu úr bardagaíþróttinni.
Það virtist vera mjög gróft en málið er að
það er lítið um meiðsli í þessari grein. Ég
er búinn að fylgjast með þessari íþrótt lengi
og hef tvisvar séð menn fá blóðnasir og
það er það alvarlegasta sem ég hef séð.
Ég væri t.d. ekki tilbúinn að fara í hand-
bolta. Það er alltof gróf íþrótt fyrir mig."
- Þú ert búinn að þjálfa fólk í þrjú ár.
Hvernig kom til að þú byrjaðir í þessu?
„Ég hef alltaf haft áhuga á bardagalist
og byrjaði 1991 fyrir algjöra slysni. Ég ætl-
aði að fara á karate-æfingu en villtist inn á
æfingu í tae kwondo og ég hef ekki snúið
aftur síðan. Ég þekkti þessa íþrótt eigin-
lega ekki neitt þegar ég byrjaði."
- En í dag stendur þú fremstur á meðal
jafningja og ert orðinn landsliðsþjálfari.
Hvenær tókstu við landsliðinu?
„Það var núna í september og það eru
spennandi tímar fram undan hjá landslið-
inu. Það er Norðurlandamót í janúar og ég
er að reyna að koma saman sterkum hópi.
Gallinn hér á landi er sá að íþróttin er svo
ung og það eru fáir komnir með „há“ belti.
Núna eru um fimmtán til tuttugu einstak-
lingar í hópnum en ég kem til með að
minnka hópinn eitthvað í desember. Við
stefnum síðan á að senda fimm til sex
manns á mótið sjálft, sem yrði mjög gott."
- Fjölnismenn eru þá væntanlega í
meirihluta landsliðsmanna vegna stærðar
hópsins?
„Já, það hafa verið kannski tæp 90 pró-
sent landsliðsmanna úr Fjölni. Ég held að
það sé eðlilegt, við erum með flesta félags-
menn og efniviðurinn er til staðar. Við höf-
um líka unnið til fjölda verðlauna á þeim
mótum sem við höfum tekið þátt í."
- Þú talar um „há“ belti, hvernig vinna
menn sig upp íþessari grein?
„Það er liturinn á beltunum sem skiptir
máli. Byrjendur eru allir með hvíta beltið og
geta unnið sig upp í svarta beltið sem er
„efsti" liturinn. Það getur tekið fjögur til
fimm ár að vinna sig upp í svarta beltið. Á
milli hvíta og svarta beltsins eru síðan 10
belti. Maður er þó ekki komin á leiðarenda
þegar maður hefur fengið svarta beltið því
að þá eru til viðbótar tíu dan-gráður sem
festar eru á svarta beltið. Það getur tekið
tvö til þrjú ár til viðbótar. Sjálfur er ég kom-
inn með svarta beltið og tvær dan-gráður."
- Þú hefur ekki eingöngu æft þessa
íþrótt hérlendis?
„Nei, ég fór til Kóreu 1995 til 1996. Þá
styrkti UMFÍ mig til ferðarinnar og ég æfði
tea kwondo í þrjá mánuði hjá kóreska
landsliðsþjálfaranum ásamt mörgum
heimsmeisturum úr greininni. Ég var þá
tekinn í karphúsið enda var ég langt á eftir
en ég lærði gífurlega mikið á þessum tíma."
- Sigursteinn keppir lítið hér innanlands
í dag. Hann er kominn lengst í sinni íþrótt
og það þykir því frekar ósanngjarnt að
hann skuli keppa við fólk sem komið er
styttra á veg. Það hlýtur samt að vera synd
fyrir íþróttamann sem er aðeins tuttugu og
tveggja að vera nánast búinn að leggja
„spörkln" á hilluna? ,
„Þetta er dálítið leiðinlegt, ég skal viður-
kenna það, en ég hef mjög gaman af því að
kenna og vill leggja meiri áherslu og metn-
að í það. Ég er í Kennaraháskólanum og
lifi því dálítið fyrir kennsluna."
”07 JSflN 199/
ff[ II
3