Skinfaxi - 01.02.2001, Blaðsíða 8

Hver er ástæðan fyrir því að þú komst í bæinn og
fórst í Breiðablik?
„Konan ákvað að fara í skóla. Hana hefur alltaf
langað að fara í skóla og það var ekki hægt fyrir
norðan þannig að við ákváðum að flytjast hingað
suður, hún á æskustöðvarnar og ég næstum því
heim. Við fluttumst í Kópavoginn þannig að það lá
svo sem beinast við að fara í það félag sem er þar.
ÍR, Ármann eða FH komu ekki til greina því þá hefði
maður misst af Landsmótunum."
Hvernig kanntu við þig?
„Ég kann bara ágætlega við mig enn sem komið er.
Ég er allavega ekki búinn að fá neitt menningarsjokk
og ég held að það komi ekkert. Við erum heppin með
staðinn þar sem við búum, það er töluvert mikið land
í kringum okkur og nágrannarnir ekki alveg ofan í
okkur.“
Eitthvað sem þú saknar?
„Ég sakna þess mest að geta ekki labbað með
haglabyssuna á bakinu út um dyrnar hjá mér og farið
bara að veiða. Hérna þarf maður að keyra í
klukkutíma áður enn maður getur það. Það er nú
eiginlega það sem ég sakna, þessi snerting við
náttúruna og að komast strax í hana, það eru svolítil
þrengsli hérna.“
Nú hefur þú náð frábærum árangri að undanförnu
og menn eitt spurningarmerki, sérstaklega í Ijósi
þess að þú ert þjálfaralaus og hefur verið að
missa flesta þína styrktaraðila. Hver er ástæðan
fyrir þessum árangri núna?
"í fyrsta lagi þá fékk ég vinnu hérna hjá honum Birni
í World Class. Hann réði mig í rauninni með þeim
skilmála að ég ætti að æfa og gæti sinnt æfingum.
Ég hafði líka sagt það við aðra og einnig hann að ég
væri ekkert hættur. Hann bauð mér þá að hann
mundi aðstoða mig við það á þeim grundvelli að
hann hliðraði til ef ég þyrfti að fara að keppa. og það
hefur komið mjög vel út. Ég æfi hérna á morgnana og
vinn frá sex til tvö og svo fer ég og æfi seinni partinn.
Þetta hefur komið mjög vel út. Maður hittir fullt af fólki
hérna, allskyns brjálæðinga sem að peppa mann
áfram og eru svona aðeins að keppast, þannig að
þetta verður mjög skemmtilegt og svo er maður líka
að pína aðra. Maður er að vinna í þessum geira sem
að maður er búinn að vera í undanfarin ár.
Æfingafélagarnir eru svo úr félögunum hérna fyrir
sunnan og núna er maður kominn með jafnoka eða
einhverja sem eru aðeins betri, menn sem eru alveg
í manni til að æfa með. Menn sem sérhæfa sig í
kanski aðeins í einni grein. Maður er á svolítið
miklum þeytingi en þetta er miklu meira gaman. Þetta
er ólíkt því sem áður var því að maður er ekki alltaf
að hjakkast í fleiri, fleiri tíma. Núna er þetta miklu
snarpara, maður kemur og tekur sitt og er svo bara
farinn. Er ekki að hangsa á einhverjum fundum eða
einhverjum yfirlestrum í íþróttahúsinu.“
Þannig að þú ert í rauninni með sérfræðinga í
hinum ýmsu greinum?
„Já, ég bið svo þjálfarana þeirra að segja mér hvað
þeim finnst og fær einhverjar hugmyndir frá þeim
þannig að maður er svona þjálfaralaus innann
gæsalappa. Ekki með einkaþjálfar eins og maður var
með heldur svona með aðstoð margra þjálfara. Það
hefur komið vel út, bæði það og síðan að hafa fengið
vinnuna hérna og getað nýtt hana í þetta."
Ertu þá sjálfur orðinn góður þjálfari?
"Nei ekki get ég nú sagt það. Maður er búinn að æfa
verulega vel síðustu sex árin og býr að því. Kanski er
reynslan orðin þannig að maður veit hvað á að gera,
hvað þarf að bæta. Maður þarf ekkert að vera að
hnoðast í einhverja sex til tíu tíma á dag.“
Þú ert í rauninni kominn með allt aðrar áherslur
heldur en Gísli var með?
„Fyrir það fyrsta þá fer ég ekki á æfingu ef mér líður
ekki vel eða finnst ég ekkert vera stemdur í það, þá
fer ég ekkert á æfingu og æfi þá bara betur næsta
dag. Ég geri allt í minna magni heldur en var svona
ákveðnari og styttri tími og hef í rauninni meira
gaman af þessu. Ég er sjálfur frjálsari og er ekki alltaf
að sgyrja einhvern annan hvort ég megi fara þetta
eða fara hitt, ég bara geri það og ræð mér sjálfur."
Það hefur skilað sér vel?
„Já, það svona kom manni á óvart bæði og. Ég vissi
að ég gæti þetta og vonaði að
einhvern tíman mundi þetta smella
saman."
Nú þurfa menn mikin sjálfsaga
þegar þeir standa einir í þessu -
er þetta ekkert mál fyrir þig?
„Jú, þetta er náttúrulega mál og
stundum er maður góður við sjálfan
sig en maður má ekkert gefa það
eftir þvf þá fara hinir á undan
manni, þá eru þeir bara komnir í
burtu. En auðvitað hefur maður
aðhald líka. Ég er með tvo þjálfara
hjá Breiðablik, Egil og Jón Hreiðar.
Ég er búinn að segja við þá að ég
ætla ekki að láta þá ráða yfir mér
en það er gott að hafa a.m.k. annan
til að fylgjast með sér því maður
getur ekki alltaf spurt sjálfan sig,
hvað á ég að gera núna, hvað er
núna að? Þannig að það er
nauðsynlegt að hafa einhvern utan
aðkomandi til að sjá þessa hluti þó
svo að maður ráði sér sjálfur.”
En þú hefur þetta í þér að geta
beitt sjálfan þig þrýstingi?
„Já, en ég hafði þetta ekki í mér og var svona frekar
værukær og nennti ekkert að æfa neitt voðalega
mikið. Svo finnur maður það að ef þú ætlar að vera í
topp tíu, topp fimm þá verður þú að pressa sjálfan þig
í botn.“
Núna gekk vel á HM innanhúss og maður spyr
sig þá, hvers vegna hefur gengið svona illa á
stórmótum undanfarin ár?
„Þegar ég horfi til baka þá held ég bara að það hafi
verið of mikil pressa. Maður fór of alvarlegur í þetta,
hafði ekki nægilega gaman af því að mæta og
keppa. Maður var farinn að pressa sig of mikið, má
ekki gera þetta, má ekki klikka á þessu. Ef ég hljóp
ekki nógu hratt í hundrað metrunum þá var ég
ósáttur við það og allir urðu fyrir vonbrigðum. Ég tók
þetta of mikið inn á mig, bæði pressuna frá
þjálfaranum og þjóðinni. Það vantaði pínulítið
kæruleysi í þetta."
Þegar þessir hlutir gerast, minnkar þá sjálfs-
traustið?
„Það gerir það ósjálfrátt. Þá gengur það ekki upp
sem maður ætlar sér og þá fer maður að þassa sig
og vera ekki eins ákafur, alltaf að passa sig að gera
ekki einhversstaðar mistök. Svo koma meiðslin líka
inn í þetta og maður er alltaf að passa eitthvað, skildi
þetta halda, skildi þetta vera í lagi.“
Aðeins aftur að pressunni og væntingunum -
kom þessi þrýstingur sem þú ræddir um áðan frá
þjóðinni, styrktaraðilum, þjálfaranum eða settir
þú lika þessa pressu á þig sjálfur?
„Hún kom allstaðar að. Og kanski mest, eða svona
það sem maður fann mest var frá þjálfaranum og
þjóðinni líka.“
Þú hefur ekki fundið fyrir þessari pressu frá
styrktaraðilum?
„Ekki beinlínis. Þeir létu að minnsta kosti aldrei vita
af því, en auðvitað veit maður af henni. Ef það
gengur illa og þeir eru búnir að leggja einhverja
fjármuni í þetta þá eru þeir ekkert ánægðir ef þetta
gengur ekki.“
t.

i