Skinfaxi - 01.02.2001, Blaðsíða 9

Varstu þá mikið með hugann við þetta?
„Nei ekkí þetta. En það var auðvitað batteríið sem
var í kringum mig sem þurfti aðeins að skoða þetta.“
Þú virkaðir með mjög mikið sjálfstraust á HM-
innanhúss - hver er galdurinn við að ná því aftur
upp?
„Eg fór inn í keppnina á þeim forsendum að ég náði
ekki lágmarkinu. Það var bara hringt og sagt: Heyrðu
þú átt að fara að keppa! Allt í lagi sagði ég, nú fer ég
og hef gaman af þessu og geri mitt besta. Það gekk
upp. Maður hafði gaman af þessu og skemmti sér
bara og var ekkert að taka þetta of alvarlega."
Var þessi árangur jafn óvæntur fyrir þig eins og
flesta aðra?
„Nei. Ég vissi alveg hvað væri inni eða hvað vantaði
eftir þrautirnar sem ég hafði farið í á undan t.d. í
Austurríki. Það voru þessi 110 stig sem ég náði í
1000 metra hlaupinu þarna í Lisabon frá hlaupinu
þar á undan. Ef ég hefði hlaupið á þeim tíma í
Austurríki sem ég hljóp á i Lisabon þá hefði ég verið
með um 6200 stig. Þannig að ég vissi alveg að ég
9æti gert þetta, það var bara að ná því saman í góða
Þraut sem væri ekki of mikið upp og niður.“
það má í rauninni ekkert út af bregða?
”Nei, það má eiginlega ekki gera það. Bæði getur
Það slegið mann andlega þó svo að þrautin sé ekkert
töpuð þó ein grein detti niður því það er bara ein af
sjö. Maður verður þá bara að gera betur í þeim
Qreinum sem eftir eru.“
Nú misstir þú alla styrktaraðila þína nema einn
eftir Óiympíuleikana í Sydney. í kjölfarið kom upp
sá orðrómur um að þú værir að fara að hætta -
varstu einhvern tímann að hugsa um að hætta?
„Alvarlega já. Strax fyrsta daginn eftir þetta úti í
Astralíu langaði mig ekkert til að vakna. Ég var lengi
að melta það með mér hvort ég ætti að halda áfram.
Svo það má eiginlega segja að þegar ég var á
rjupnaveiðinni einn með sjálfum mér þá hugsaði ég.
Ef ég ætla að halda áfram þá má ég ekki hætta að
®fa heldur hvíli mig aðeins. Því ef ég hætti og langar
Snúum okkur aðeins að þínu nýja félagi
Breiðablik - Er mikill efniviður hjá félaginu?
„Já það eru alltaf innan um krakkar sem eiga eftir að
verða góðir.“
Jafnvel einhver nýr Jón Arnar?
..Já jafnvel. Maður veit aldrei hvernig þetta fer enn
það gæti farið svo.“
Fylgist þú með unga fólkinu og gefur því einhver
góð ráð?
„Ég hef reynt að gera það. En það hittir svo á að
Hvernig bregst þú við ef til þess kemur?
„Þá læt ég það frekar vera. Ég ýti því frekar frá mér
en að fara í sama farveginn aftur Það er náttúrulega
gott að vera með smá pressu og alveg skiljanlegt að
slíkt komi frá félaginu og að það ýti á mann. En ef að
það kemur einhver styrktaraðilli og er með of miklar
væntingar þá sleppi ég honum frekar."
svo að byrja aftur eftir svona ár þá
væri svo erfitt að ná þessu upp
sem maður væri búinn að leggja
inn eins og t.d. fyrir
Ólympíuleikana. Þannig að ég
ákvað bara að stytta þessi
framtíðar plön og horfa ekki eins
langt fram á veginn, taka bara í
mesta lagi eitt ár fyrir (einu. Þannig
að ef þetta ár gengur vel þá horfi
ég áfram fram veginn á næsta ár.
Ég hef gert þetta svona og það
léttir á mér og maður er ekkert að
pressa sig of mikið eitthvað lengra
fram í tímann.“
Hefur þú fundið fyrir því í kjölfar
HM-innanhús að styrktaraðilar
eru farnir að sýna þér aftur
áhuga?
„Nei ekki get ég nú sagt það, það
hefur ekkert verið hringt og boðið.
Það er ekkert svoleiðis á (slandi,
þetta er svolítið sérstakt."
maður hefur ekki verið að æfa á sama tíma og þau
núna fyrri part vetrar. En ég kem til með að gera
það.“
Eigum við mikið af efnilegu frjálsíþróttafólki í dag
að þínu mati?
„Já það er ekkert síðra heldur en erlendis. Það er
bara að ná þeim og passa að þau gleymist ekki eins
og oft vil verða, því þá detta þau fljótt yfir í
boltagreinarnar. Það vantar aðstöðuna þannig að
þau geti æft einhversstaðar. Baldurshagi er varla
boðlegur lengur. í Kópavoginum eru þeir að fara að
byggja knattspyrnuhöll með brautum sem verða
meðfram vellinum og fyrir aftan völlinn. Þarna verða
t.d. hástökksdýnur og stangastökksdýnur sem verða
alltaf til staðar þannig að fólk getur bara komið inn og
æft. í dag tekur það tuttugu mínútur til hálftíma að
setja upp stangastökksdýnu. Þú ert kannski með
klukkutíma æfingu og það fer bara lungað úr
tímanum að setja dótið upp.“
Hvað er framundan hjá þér?
„Þetta byrjar núna í lok maí í Götzis í Austurríki strax
næstu helgi á eftir eru Smáþjóðaleikarnir í San
Marínó. Evrópubikarinn kemur þar á eftir svo kemur
Landsmótið og Meistaramótið og vonandi HM. Ég
stefni á að ná lágmarkinu inn á HM.“
Értu farinn að finna fyrir væntingum og pressu á
nýjan leik?
„Nei. Ég held að fólk sé almennt hissa og ekki farið
að melta þetta almennilega ennþá.“
Líður þér kannski betur án
styrktaraðilanna?
„Maður segir sem svo að maður
getur kannski ekki lifað án þeirra
og mundi ekki slá hendinni á móti þeim. En ég mundi
setja önnur formerki við samninga og annað slíkt.
Ekki pressa mig of mikið eða vera með of miklar
væntingar. Maður er búinn að brenna sig á því. Þó
maður hafi kannski vitað að maður gæti staðið undir
þeim ef maður yrði heppinn og allt gengi upp. Það
gekk upp að vissu leyti og vissu leyti ekki. Það komu
þarna tvö ár sem maður fór alveg niður. En nei,
maður getur ekki lifað án þeirra."
Þú talaðir um það áðan að þú ert farinn að vinna
á fullu samhliða æfingum - hvernig finnst þér
þetta fara saman?
„Enn sem komið er virðist þetta smella saman. Þetta
hentar mjög vel af því að ég þarf að vakna svo
snemma á morgnanna. Þar sem þrautin byrjar alltaf
mjög snemma þá er ég í rauninni kominn í ákveðna
rútínu með að vakna. Þrautin byrjar yfirleitt um níu til
tíu keppnin sjálf. Þá hef ég yfirleitt verið vaknaður
um sex hálf sjö. Núna er ég alltaf vaknaður um
tuttugu mínútur í fimm þannig að ég þarf ekki að
breyta neinu."
Fannstu fyrir þessu í Lissabon?
„Já, já, það var ekkert mál að vakna svona á
morgnana. Ég var ekkert þreyttur eða eins og gerist
stundum, þá er maður syfjaður á fyrsta degi og eftir
aðra eða þriðju grein jafnvel farinn að dorma. Það var
ekkert svoleiðis núna maður er orðinn vanur þessu,
vanur að vera í gangi allan daginn frá því snemma að
morgni. Það hentar vel allvegana enn sem komið er.“