Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1940, Blaðsíða 7

því allir, að þeir höfðu komizt hindrunarlaust
yfir hafið.
Var nú lagt af stað. Ekkert bar til tíðinda
fyrr en klukkan 14,00 hinn 14. ágúst, að
vaktarformaðurinn tilkynnti að rekald væri á
stjórnborða. Skipaði skipstjórinn að athuga
þetta. Kom þá í ljós að þetta var björgunar-
bátur morrandi í hálfu kafi og var sýnilegt
að hér höfðu öfl ófriðarins verið að verki;
var báturinn tekinn inn á dekk og ,,súrraður“
þar. Síðan var ferðinni haldið áfram.
Kl. um 17,35 sama dag, en þá vorum við
staddir út af Skotlandsströndum, komu þeir,
sem á vakt voru, auka á fleka er var á bak-
borða. En um það leyti var ég að taka fréttir
frá Reykjavík. — Vissi ég ekki hvað
var að gerast, en það hlaut að vera eitthvað;
skipið var stöðvað og vélin knúin að öllu afli
aftur á bak. En þó forvitnin væri mikil, og
löngunin til að vita hvað væri að gerast,
lét ég það ekki eftir mér, að gæta að því.
Hélt því áfram að taka fréttirnar. Er ég hafði
lokið því, fór ég út á bátadekk og var það í
sama mund og lagst var að flekanum. Tveir
af félögum mínum stóðu hjá mér og störðum
við allir með lotningu á þá sjón er blasti við
okkur. Það, að sjá berfætta, klæðlitla og
þjakaða skipbrotsmenn, sem klukkustundum
saman höfðu hrakizt á sjónum, kallar fram
í huga hvers einasta sjómanns ótal spurning-
ar, og ekki sízt á slíkum tímum sem þessum,
þar sem allsstaðar eru morðtæki sem á nokkr-
um mínútum tortíma hundruðum mannslífa.
Á flekanum voru 8 skipbrotsmenn, er voru
af sænska skipinu „Nils Goi'thon“, sem þýzk-
ur kafbátur hafði skotið í kaf fyrirvaralaust
út af írlandsströnd, að kvöldi hins 13. ág.,
kl. 20,00. Er þeir voru komnir um borð, var
farið með þá niður í skip og þeim veitt sú
hressing sem auðið var. Hrestust þeir fljótt,
enda voru þeir ótrúlega brattir eftir þeim
klæðnaði er þeir voru í, því sumir þeirra voru
berfættir, í nankinsbuxum og á nærskyrtun-
um. Höfðu þeir rifið niður segldruslur og
vafið þær um fæturna, til þess að skýla þeim.
Kápur og teppi voru á flekanum, sem var
þeim til mikils skjóls. Matarlausir og vatns-
lausir voru þeir alveg og þótti þeim tilfinn-
anlegast að hafa ekki vatn.
Á skipinu hafði verið 21 maður. Höfðu 4
farizt, er skipinu var sökkt. Voru það annar
stýrimaður, annar vélstjóri, háseti og kynd-
ari. Voru þessir menn á vakt. Níu menn höfðu
komizt á annan fleka, meðal þeirra var skip-
stjórinn, fyrsti vélstjóri, fyrsti stýrimaður,
loftskeytamaður og matsveinn o. fl. Sögðu þeir
að flekarnir hefðu orðið viðskila. Var þegar
farið að svipast eftir hinum flekanum, en
árangurslaust. Frétzt hefir að þeim hafi verið
bjargað, en þá var stýrimaðurinn dáinn; hafði
hann fótbrotnað er skipið fórst og látizt af
því. Voru þeir settir á land í Englandi .
Skip þetta var að koma frá Kanada, er því
var sökkt og hafði það pappírsefni í frakt,
sem átti að fara til Glasgow. Hafði það fyrst
verið í herskipafylgt (Convoy), en vegna þess
hvað það hafði slæm kol, drógst það aftur úr.
Þriðji meistari sagðist hafa verið ný kom-
inn í koju og hafa verið að lesa, er hann
heyrði eitthvert óvanalegt hljóð; hugsaði
hann með sér að ljúka við að lesa grein þá,
er hann var nær búinn með, áður en hann
færi að athuga hvað þetta gæti verið. En það
skipti engum togum. Ógurleg sprenging
heyrðist og skipið tók að sökkva. Hentist
hann þá fram úr kojunni og þaut upp á þil-
far. Er þangað kom, hallaðist skipið svo
mikið, að byrjað var að renna inn um reyk-
háfinn. Kastaði hann sér þá í sjóinn og var
lengi að veltast í spítnabraki, þar til að hann
komst á flekann. Einn kyndarinn sagðist hafa
verið farinn af „fýrplássinu" fyrir 1 mín., er
sprengingin varð. Svipaðar sögur og þessar
höfðu hinir að segja. All-flestir urðu að
henda sér í sjóinn upp á von og óvon, hvort
þeim tækist að ná í flekann eða ekki.
Á meðan þeir voru á flekanum sögðust þeir
hafa séð fjölda skipa og hefðu sum þeirra
farið mjög nálægt þeim, en ekkert þeirra
virtist hafa tekið eftir þeim. Einnig sáu þeir
flugvélar. En þeir sögðust ekki geta lýst
þeirri hrifningu, er fór um þá alla, er „Helga-
fellið“ breytti stefnu til þeirra. Getur hver
Framh. á bls. 26.
7
VÍKINGUR