Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1940, Qupperneq 17

stjóraherbergið sem er undir stjórnpallinum.
Aftast í yfirbyggingunni er eldhús og borð-
salur. Milli bátadekks og lunningar að aftan
er yfirbyggt með stálplötum og kemur þar
lýsisbræðsla og salerni. Skipið er að mestu
leyti hitað upp með miðstöð frá miðstöðvar-
katli í vélarrúmi.
Öllum ber saman um ágæti skipsins og
alls staðar má sjá að engu hefir verið tilspar-
að að gera skipið sem glæsilegast. Marzelíus
hefir með skipi þessu getið sér hinn bezta
orðstír, og eru afrek hans að því leyti sér-
stæð, að hann er sjálfmenntaður. Nú hefir
skipið lokið fyrstu söluferð sinni til Englands
og var meðalgangur skipsins rúmar 8 mílur.
Það fór vel í sjó og reyndist ágætlega. í Eng-
landi var tekinn um borð bergmálsdýptar-
mælir, er settur var í skipið er það kom til
Reykjavíkur. Einnig er ákveðið að setja í það
miðunarstöð.
Undanfarið hefir mikið verið rætt og ritað
um það, að búa sem bezt að sínu og máltækið
tekur undir með þeirri hugmynd og segir:
„Sjálfs er höndin hollust“. Smíðin á m.b. Ric-
hard er táknræn í þessu sambandi, og Ijós
vottur þess, að ef viljinn er fyrir hendi, þá
getur bátsmíðin að öllu leyti færst yfir á ísl.
hendur og að því ber að stefna. ,,Yíkingur“
óskar svo öllum, sem unnið hafa að býggingu
m.b. Richards til hamingju með vel unnið starf
og biður öllum ísfirska bátaflotanum góðs
farnaðar í framtíðinni.
Með ári hverju eykst og dafnar
íslensk menning tækni og þor.
Inn til heiða og út til drafnar
ótal liggja á brattann spor.
— Þegar skal til þrautar herða
þunga sókn um haf og láð,
sjálfs mun höndin hollust verða
og happadrýgst í lengd og bráð.
17
v í KIN G u r