Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1950, Blaðsíða 10

Norski síldveiðiflotinn
í norska fiskveiðiblaðinu „Fiskaren" í marz
s.l. er útdráttur úr útvarpserindi, er Klaus
Sunnanaa hafði þá nýlega flutt um þróun síld-
veiða Norðmanna síðastliðin 50 ár, og segir þar
m.a.: Árið 1905 var heildarsíldveiði Norðmanna
325.000 ton, en síðastliðið vor var hún rúmlega
1 milj. tonn. Heildarmagnið af veiddri síld
og öðrum fiski hefir farið stöðugt vaxandi
síðastliðin 50 ár.
Fiskaflinn við Lofoten hefir verið mjög
misjafn, en náði hámarki árið 1947, en þá
fiskuðust um 47 millj. þorskar. Vetrar-síld-
veiðimagnið hefir hinsvegar farið stígandi jafnt
og þétt síðan um aldamót.
Sunnanaa benti einig á hve mikla þýðingu
vélamar í bátana hefði haft fyrir veiðamar.
Fyrstu vélarnar komu skömmu fyrir aldamótin,
en það leið nokkuð langur tími þar til þær urðu
það. gangvissar að þær væru teknar almennt
í notkun. Það er fyrst í kringum 1918—’20 að
segja mátti að vélanotkunin væri búin að
ná fullkomlega almennu gildi. Um 1920 voru
einnig gufuvélarnar orðnar almennt á hámarki.
Á árunum 1935-37 voru gufuknúin skip við
fiskveiðar alls 370. Seglskipunum hefir jafnt og
stöðugt fækkað og horfið úr sögunni, og gufu-
vélarnar eru nú að víkja fyrir mótorvélunum.
Nú sem stendur eru eftir 150 gufuskip sem
stunda veiðar, en þess í stað hefir skipum með
mótorvélar fjölgað mjög mikið. Norðmenn hafa
nú við fiskveiðar 12.500 dekkbáta með mótor-
vélum, og 19.000 opna vélbáta.
Síldveiðiflotinn getur stært sig af mestu
framþróuninni, með nýtísku útbúnaði á allan
sjómannaskólinn, var fullgerður, var lítið eða
ekkert farið að byggja á hæðinni í kring. En
nú, er búið að byggja þarna ótal verksmiðjur,
mjólkurstöð og fl. og fl., heildarsvipurinn á
hæðinni og útsýnið til byggingarinnar eyðilögð,
í stað þess að hefðu verið byggð þarna aðeins
íbúðarhús, hefði verið þarna fagurt til að sjá
og byggingin notið sín að fullu.
Guðm. Gíslason.
hátt, og er talinn vera að verðmæti um 145
miljónir króna. Áætlað virðingarverð skipanna
með nauðsynlegum útbúnaði er ca. 100 miljónir
sem skiftast þannig að 60 milj. er áætlað verð-
mæti herpinótaveiðiskipanna, og 40 milj. kr.
reknetanna. Áætlað verð herpinótanna sjálfra
er 15 millj. kr., reknetanna og annara netja
18 millj. kr. og tóg o. fl. 6 millj. kr. Verðmæti
dýptarmælanna er um 3,5 milj. kr., móttökutæki
og sendistöðvar fyrir ca. 2,5 milj. kr.
Þessar upplýsingar eru byggðar á áætlunum
sem gerðar voru á síldveiðiflotanum 1948,
en síðar hafa verið sannprófaðar. Á síldveiði-
flota Norðmanna starfa um 20.000 manns.
Sunnanaa ræddi einnig um félagslega upp-
byggingu og stjórn fiskveiðimálanna, hafrann-
sóknimar, félagssamtök sjómannanna, og hinar
f járhagslegu stofnanir sjávarútvegsins, og benti
á hve mikilsvirðandi þetta væri fyrir fiskveið-
amar í heild og þá, sem við þær störfuðu. Áður
fyrri, sagði hann, voru fiskimennimir fátækir,
lítilsmegnugir einstaklingar sem ekki gátu eða
þorðu að leita réttar síns, og ekki höfðu skilning
á hve starf þeirra var mikilvægt fyrir þjóð-
félagið. En í dag eru fiskimennirnir tillögu-
bærir um allt sem viðkemur starfi þeirra og
fiskveiðunum. Þetta hefir á engan hátt orðið
einstaklingsframtakinu innan sjávarútvegsins
til trafala, heldur stutt að viðgangi hans og
velferð.
Lanslega þýtt
Halldór J.
£mœlki
Vinnumáðurinn: — Ég verð að krefjast þess, hús-
bóndi góður, að fá dálitla launahækkun hjá yður.
Húsbóndinn: — Já, það getið þér fengið.
Vinnumaðurinn: — Og svo þyrfti ég að fá styttan
vinnutímann.
Húsbóndinn: — Hvers vegna?
VinrmmaSurinn: — Til þess#að ég hafi nógan tíma
til þess að eyða laununum.
21D
V í K I N □ U R