Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1950, Blaðsíða 20

Þau voru búin að vera í hjónabandi í eitt á.r. Hún
var ófrísk og komin langt á leið, en hann var sjómaður
og skipið hans var að fara á veiðar.
— Þú verður að láta mig vita þegar barnið er fætt
og hvernig þér líður, sagði hann er hann kvaddi.
— Ég sendi þér skeyti, svaraði hún.
— Nei, elskan mín, það máttu ekki gera, því þá
verða strákarnir alltaf að stríða mér.
— Vinur minn, ég skal orða það svo að enginn skilji
nema þú. Látum okkur sjá. Ég sendi þér bara skeyti
um aö kaffikannan sé komin.
— Þá höfum við það svo, svaraði ungi sjómaðurinn
og kyssti konuna sína.
Skipið hafði verið vikutíma að veiðum er loftskeyta-
maðurinn kom blaðskellandi inn í borðsalinn með skeyti
í hendinni.
— Fjandi skrítið skeyti til þín Jón.
— Hvernig þá?
— Jú, það er svona: Kaffikönnurnar komnar, önnur
með stút, en hin stútlaus.
★
Norðmenn áttu eitt sinn lítið fiutningaskip, sem Ino
hét. Dag nokkum, er það sigldi inn í hafnarmynni smá-
bæjar eins í Englandi, kom einkennisklæddur hafnar-
vörður fram á hafnargarðinn og kallaði til skipstjóra:
— Hvað heitir skipið?
— Ino, kallaði skipstjóri til baka.
— Ég var að spyrja um hvað skipið héti, kallaði
hafnarvörðurinn til baka.
— Ino — ænó ■— kallaði skipstjóri.
— I know wery well what you know, en ég vil fá að
vita skipsheitið, skipstjóra bjáni, kallaði hafnarvörður.
— Helvítis fífl, kallaði skipstjórinn á norsku, ösku-
vondur.
— OK, -— OK, haltu bara áfram, svaraði hafnar-
vörðurinn og veifaði hendinni samþykkjandi.
★
Kalli forstjóri var að koma úr siglingu. Kunn-
ingjamir voru búnir að vera um borð hjá honum og
höfðu fengið góða hressingu, sjálfur var Kalli orðinn
pöddufullur, er hann slagaði upp á bryggjuna og að
bílnum sínum. Lögregluþjónn, er var þama skammt
frá og sá hvernig Kalli var á sig kominn, gekk til hans.
— Það var gott að þú komst, vinur, sagði Kalli,
kannské þú vildir nú leita í vösum mínum að bölvuð-
um bíllyklinum.
Lögginn fann lykilinn fljótlega og rétti Kalla, en nú
fann Kalli ekki skráargatið.
— Kannske þú opnir fyrir mig bílinn, sagði Kalli.
Lögginn opnaði bílinn og Kalli tróð sér bak við stýris-
hjólið, en eftir marg endurteknar tilraunir gafst hann
upp við að koma kveikilyklinum í.
—; Þú kemur nú kveikilyklinum í fyrir mig, vinur,
drafaði Kalli.
Lögginn setti kveikilykilinn í og ræsti bifvélina.
— Þakka þér fyrir vinur, þú ert bezti náungi, drafaði
Kalli áfram.
Lögginn horfði nokkra stund á Kalla, síðan sagði
hann:
— Heyrið þér nú maður minn, það er þó ekki ætlun
yðar að keyra bílnum sjálfur?
220
& FRfV/
Kalli rétti sig snöggt upp og svaraði:
— Hvað annað maður minn? Hvað annað? Þór hljót-
ið jú að sjá, að ég er alls ekki fær um að ganga.
★
Stefán Stefánsson, sem lengi var kaupmaður og af-
greiðslumaður Bergenska gufuskipafélagsins á Norð-
firði, var eitt sinn á ferð með „Novu“ frá Noregi til
íslands. Er þeir nálguðust Færeyjar, lentu þeir innan
um fjölda færeyskra róðrarbáta, sem voru að veiðum.
Brytanum á „Novu“ þótti liér vel bera í veiði með öflun
nýmetis, sneri sér til Stefáns og spurði hann, hvort
hann gæti ekki útvegað sér fisk hjá Færeyingunum.
Jú, Stefán kvað það sjálfsagt, bað skipstjórann að
hægja ferðina og var það gert. Stefán gekk þá út að
borðstokknum og kallaði:
— Jogvan, Jogvan, okkur vantar nýjan fisk.
Einn af bátunum kom þegar að skipshliðinni og bryt-
inn fékk fiskinn. Þegar lagt hafði verið af stað aftur,
kom brytinn til Stefáns og spurði undrandi, hvort hann
hefði þekkt mennina á bátnum. Stefán leit kýminn á
brytann og svaraði:
— Veiztu ekki, maður, að fjórði hver Færeyingur
heitir Jogvan, og þar sem fjórir Færeyingar eru á bát,
hlýtur alltaf einn að heita Jogvan.
★
Steini hjálparkokkur og Óli kyndari sátu og hlustuðu
á útvarpsfréttir, heyrðu þeir þá, að sagt var frá því,
að Siglfirðingar hefðu stofnað Menningar- og fegrunar-
félag. Steini sneri sér að Óla og spurði:
— Varstu á síld síðastliðið sumar?
— Já.
— Hvernig leizt þér á síldarstelpurnar og annað
kvenfólk á Siglufirði, fannst þér það eklci þriflegt?
— O, jú.
— Heldurðu að þeir hefðu ekki heldur átt að stofna
Megrunar- og fegrunarfélag, Siglfirðingar?
★
Vélstjórinn kom þjótandi upp í brú og veifaði blaði
framan í stýrimanninn:
— Náttúrufræðingarnir hafa reiknað út, að á móti
hverri karlflugu séu tuttugu og fimm kvenflugur, lags-
maður.
— Hvert í sjóðandi, hrópaði stýrimaður, það væri
notandi að vera karlfluga, maður.
★
Hermaður (var að segja frá stríðinu): — í sama bili
dundi afskaplegt kúlnaregn á okkur.
Fanney litla: — Hafðirðu ekki regnhlífina þína,
pabbi?
VJKINGUR