Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1950, Blaðsíða 21

Seyðfirðingar áttu eitt sinn lítið gufuskip, sem gert
var út á fiskveiðar, en svo fór, að skip þetta strandaði
suður á söndum í þoku, en nokkrum sjó. Skipstjórinn
skipaði að setja bjargbátinn á flot og herti mjög á
mönnum sínum að komast niður í bátinn, kallaði hann
niður til vélstjóra og skipaði honum að koma tafar-
laust upp. Vélstjórinn kom upp og fóru mennirnir í
bátinn, en er lagt skyldi frá, tók skipstjórinn eftir að
vélstjórinn var samt ekki með. Skipstjórinn hljóp þá
upp á skipið og hóf leit að vélstjóra. Fann hann brátt
vélstjórann, sem laumast hafði inn í eldhús og sezt þar
að kaffidrykkju.
— Niður í bátinn strax, kallaði skipstjórinn.
— 0, ekkert liggur á, svaraði vélstjóri hinn róleg-
asti, ég held að óhætt sé að fá sér kaffisopa fyrst.
★
Þeir voru mættir fyrir sjórétti út af ástími, sem
orðið hafði að næturlagi um haust. Þetta var á tímum
seglskipanna og áttu siglingaljósin það til að myrkvast
nokkuð af ósi frá lömpunum.
Skipstjórinn, sem taldi sig hafa verið í fullum rétti,
hafði lokið skýrslu sinni. .
Dómarinn sneri sér þá að hinum skipstjóranum og
segir heldur stuttaralega:
— Yðar vöm?
— Mín vörn, svarar hinn skipstjórinn fokvondur, ég
var í mínum fulla rétti, helvítin voru með svart ljós
uppi.
★
Smávegis misskilningur.
Jón loftskeytamaður var staddur úti á sjó um ára-
mótin, en hafði pantað viðtal við unnustuna. Erindið
var aðallega það, að bjóða henni gleðilegt nýár.
Unnustan kom í símann, en sambandið var mjög
slæmt, svo hún spurði og spurði án afláts, hvað Jón
segði.
— Ég ætlaði bara að óska þér gleðilegs árs!
— Ég heyri ekkert.
Nú greip Jón til kunnáttu sinnar:
— Gott ár! hrópaði hann — Georg, Ottó, Torfi, Torfi,
Árni, Reynir!
— Þetta er ekki satt! hrópaði stúlkan fokvond. Ég
hef ekki séð Georg í margar vikur og Torfi hefur bara
boðið mér tvisvar eða þrisvar í bíó!
★
Nýir stafir höfðu verið málaðir yfir kirkjuhliðið. Þar
stóð: Þetta er hlið himnanna.
En meðan stafirnir voru að þoma, var hengdur upp
bréfmiði með þessum orðum: Gerið svo vel að fara
hina leiðina.
Hún: — Eigum við að fara út og skemmta okkur í
kvöld?
Hann: — Nei, ætli við verðum ekki að heimsækja
foreldra þína!
★
A: — Hvert ætlarðu með þennan hest?
B: — Til dýralæknis.
A: — Má ég athuga hann ofurlítið — ég skal strax
segja þér, hvað er að honum.
A: (Eftir nákvæma skoðun): — Það gengur ekkert
að hestinum — hann er gallhraustur.
B: — Já, ég veit það.
A: — Ti! hvers ertu þá að fara með hann til dýra-
læknisins?
B: — Af því hann á hestinn.
★
Frúin: — Þarna hafið þér brotið steikarfatið mitt,
sem ég keypti í gær; þetta er ljóta slysið.
Anna: — í gær mislíkaði yður það, að kannan, sem
ég braut þá, hefði verið svo gömul; hún hefði verið
erfðafé eftir móður yðar. Nú er þetta fat allt of nýtt.
.Það er ómögulegt að gera yður til hæfis.
★
Bóndinn (við konu sína, eftir fyrstu röðun' í skólan-
um, þar sem sonur þeirra var): — Nú er búið að raða
í skólanum og hann sonur þinn er neðstur í sínum bekk.
(Eftir a'öra röðun): — Hann sonur okkar er kominn
upp í miðjan bekkinn.
(Eftir þriðju röðun): — Hann sonur minn er efstur
í bekknum.
★
— Léstu son þinn verða skósmið eftir allt saman.
— Nei, við ræddum um það fram og aftur, ég og
móðir hans, og af því að hann hafði svo gaman af
dýrum, þá ákváðum við að láta hann verða slátrara.
★
— Hvað er þetta spurði gestur í matsöluhúsi; er
þetta buff eða steik?
— Getið þér ekki fundið það á bragðinu? spurði
þeman.
— Nei.
— Jæja, hverju skiptir það þá, hvort það er heldur?
★
Gömul kona kom inn í strætisvagn og settist þar.
Hún kom auga á mann í vagninum, sem henni sýndist
vera drukkinn. Hún laut að sessunaut sínum og sagði:
— Leyfa þeir drukknu fólki að vera hér inni?
— Nei, ekki er það nú venjan, en ef þér farið þarna
út í hornið og látið lítið á yður bera, þá kannske taka
þeir ekki eftir því.
★
Nonni litli var veikur í hálsinum og mamma hans
fór með hann til hálslæknis, sem bað hann að reka út
úr sér tunguna, en Nonni litli var ekki fáanlegur til
þess.
— Viltu ekki lofa mér að sjá í þér tunguna þína?
spyr læknirinn.
— Nei, sagði Nonni litli.
— Vildi læknirinn reyna að snúa að honum bakinu?
spurði móðirin,